Χτίζουμε πολιτισμούς πάνω σε ψέματα
και τελικά όλα γκρεμίζονται

και έχω ενθέσει το ακόλουθο σχόλιο:

Τι είναι ένα δόγμα; Οτιδήποτε δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια – κι ωστόσο
επιμένεις φανατικά να το πιστεύεις.
Ας πούμε, το ότι δεν υπάρχει αλήθεια είναι ένα δόγμα. (μεταμοντέρνα φιλοσοφία)
Το ότι ο Χριστός είναι ο ένας και μοναδικός υιός του Θεού είναι ένα δόγμα.(χριστιανική θεολογία)
Το ότι ο άνθρωπος είναι μια εξέλιξη του πιθήκου, και μάλιστα τυχαία, είναι ένα δόγμα. (ανθρωπολογική θεωρία)
Το ότι η κοινωνία είναι φυσικότερη και ευτυχέστερη όταν ο καθένας κοιτά το συμφέρον του και προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του, είναι ένα δόγμα.(οικονομική θεωρία)
Το ότι ο άνθρωπος ζει για την απόλαυση είναι ένα δόγμα. (υλισμός)

Κάθε δόγμα – θρησκευτικό, μεταφυσικό ή υλιστικό – σημαίνει χτίσιμο στην άμμο.

Κι ωστόσο, είναι μια φυσική κατάσταση το μυαλό να μην μπορεί να δει την αλήθεια.
Το ίδιο το σώμα μπορεί να δει ελάχιστο μέρος της πραγματικότητας, κι ούτε αυτό ακόμα το βλέπει αντικειμενικά.
Τα δόγματα πέφτουν όταν η ψυχή ανεβαίνει.
Η ύπαρξη της ψυχής και η εξέλιξή της δεν είναι απλά ένα δόγμα.
Γιατί ο ένας κοινός παρονομαστής στη ζωή όλων μας είναι ότι
πονάμε, αναρωτιόμαστε και μαθαίνουμε.

betalabs
Το ότι ο άνθρωπος είναι μια εξέλιξη του πιθήκου είναι δηλαδή λάθος;;;;; Τότε τι είναι;;;

ΚΙΜΩΝ
Είναι πιο εύκολο να βρεις τι ΔΕΝ είναι παρά τι είναι. Ως προς το τι ΔΕΝ είναι, θα μπορούσες να κοιτάξεις την ιστοσελίδα http://imerologio.info/index.php?id=43 . Ως προς το τι είναι θα μπορούσες να δεις το βίντεο «Παγκοσμιοποίηση και Εξωγήινοι», το οποίο θέτει ένα άλλο σκηνικό.
Η προσωπική μου γνώμη είναι η εξής:
Όλα τα ζώα βαδίζουν πάνω στη Γη σε μια ευθεία προς τα εμπρός. Ακόμα κι αν ευσταθεί (για το οποίο δεν είμαι σίγουρος) ότι το ένα βγαίνει από το άλλο, το από πού προέρχονται θα το καταλάβεις πραγματικά όταν δεις από πού προέρχεται γενικά η βιολογική ζωή, ή, ακόμα πιο πίσω, γενικά η ύλη.
Όλη η ύλη προέρχεται απ’ την αιωνιότητα. Σε μια κίνηση που συμβαίνει στο ΤΩΡΑ, η αιωνιότητα χάνει την υψηλή της δόνηση, πέφτει, και γίνεται ύλη. Αυτή η ύλη είμαστε εμείς. Είναι αδιάφορο αν έχουμε φυτική, ζωική, γήινη ή εξωγήινη βιολογική μορφή, ή και μη βιολογική μορφή. Καθ’ όλη την αλυσίδα αυτών των μεταβολών, που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του χρόνου, ήμασταν πάντα εμείς. Και όλοι αυτοί οι χρόνοι υπάρχουν τώρα.
Το πώς ένας παρελθοντικός χρόνος υπάρχει τώρα μπορείς να το αντιληφθείς αν θυμηθείς στιγμές που κάποια πικρή, παλαιότερη εμπειρία σου ζωντάνεψε μέσα σου και άρχισες να κλαις. Όλη η πορεία του σύμπαντος, η πορεία των βιολογικών ειδών κλπ., υπάρχει κάπου κρυμμένη μέσα μας. Τη στιγμή που ζωντανεύει βλέπουμε πώς η πρωταρχική μας ουσία εκδηλώθηκε, μέσα στο χρόνο, ως οι διάφορες μορφές ζωής.
Τι είναι λοιπόν αυτή η πρωταρχική ουσία; Ο Πλάτωνας την ονόμασε νου, αλλά είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για έναν ζωντανό νου. Είναι σαν να ονειρεύεσαι ότι καίγεσαι στη φωτιά και να ιδρώνεις από τη ζέστη, να κλαις και να σπαράζεις.
Ο ζωντανός νους λέγεται και Θεός. Όσο πιο ζωντανός είναι ο νους μας, τόσο περισσότερο Θεό ζούμε, αντιλαμβανόμαστε και εκφράζουμε.
Προερχόμαστε από την αιωνιότητα. Η ενέργειά της και η άπλα της είναι η μητέρα μας και ο πατέρας μας.
Όχι ο καημένος ο αυστραλοπίθηκος. Έλεος! Αυτός δεν είναι παρά ο αδερφός μας σε μία βόλτα που κάνουμε στον κόσμο του χρόνου, ένας λιγάκι πιο τριχωτός –και λιγάκι πιο συμπαθητικός- αδερφός μας.