Η αλληλογραφία μας
(ηλεκτρονική συζήτηση μεταξύ μας για τα
θέματα που πραγματεύονται τα βίντεο)
(55) Αλληλογραφία με ΣΠΥΡΟ, με θέμα:
Είμαστε κύριοι της μοίρας μας;
ΣΠΥΡΟΣ
Θα ήθελα να μου πεις αν μπορείς να υποτιτλίσεις την τελευταία ταινία της Louise L. Hay με τίτλο "You can heal your life" [«μπορείς να γιατρέψεις τη ζωή σου»], να μου πείς πόσο γρήγορα μπορείς να το κάνεις (είναι 1,5 ώρα) και πόσο θα μας χρέωνες.
Όσο πιο γρήγορα μου απαντήσεις τόσο το καλύτερο για μένα.
Το έργο υπάρχει ανεβασμένο εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=JxKUAjsxSk8
Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΚΙΜΩΝ
Δεν θα μπορέσω. Το φιλμ είναι πολύ μεγάλο, κι επίσης έχω και κάποιο πρόβλημα με την ιδεολογία του.
Το θέμα είναι λεπτό και δεν λέω ότι έχω απαραίτητα δίκιο. Αλλά απλά δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι κύριος της μοίρας του αρκεί να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται.
Πιστεύω ότι μπορεί πράγματι να μην μπορεί να κάνει κανείς πράγματα.
Αν είναι δυνατόν να απελευθερωθεί κανείς μέσω του μυαλού του, τότε δεν θα είναι επειδή βρίσκει ότι μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα, αλλά επειδή μπορεί να ζήσει την πραγματικότητα με ένα τέτοιο τρόπο ώστε τελικά να επέλθει μία αλλαγή που δεν θα είναι αυτού του κόσμου.
Η πραγματική αλλαγή δεν θα πρέπει να σχετίζεται με αυτό τον κόσμο. Αυτός ο κόσμος είναι αυτό που είναι. Θα πρέπει να σχετίζεται με το ποιος είναι ο κόσμος όπου ζεις. Όταν έχεις βιώσει αυτό τον κόσμο, με τις δυστυχίες του, τις αποτυχίες του, τη θλίψη του και τις κατάρες του, και τα έχεις αφομοιώσει μέσα σου με τη μορφή της ενέργειας, αυτή η ενέργεια μπορεί ίσως μετά να σε πάρει σε υψηλότερους και φωτεινότερους κόσμους. Αυτό το ίδιο που κάποτε ήταν δυστυχία, τώρα σού παρέχει την ενέργεια να φύγεις από τον κόσμο της δυστυχίας.
Αλλά ο κόσμος της δυστυχίας παραμένει. Συνεχίζει να υπάρχει πείνα, βία, αποτυχίες και αδιέξοδα. Η δύναμη της συνείδησής σου δεν θα πρέπει να μετριέται ανάλογα με το αν μπορείς να μετατρέψεις αυτό τον κόσμο σε αυτό που θα ήθελες να είναι, αλλά σε σχέση με το αν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα βιώματά σου από αυτό τον κόσμο για να εξελιχθείς προς έναν άλλον κόσμο.
Να ένα παράδειγμα: εγώ ήθελα να ζήσω ως δάσκαλος γιόγκα αλλά δεν τα κατάφερα. Ωστόσο, επειδή πίστευα ότι αυτό ήθελε ο Θεός από εμένα, δεν σκεφτόμουν "δεν μπορώ", απλά συνέχισα να προσπαθώ.
Τώρα όμως λέω ότι δεν μπορούσα, δεν μπορώ και ούτε καν μπορώ να φανταστώ τι θα έπρεπε να κάνω για να μπορέσω.
Κι υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι γύρω μας που ψάχνουν να βρουν δουλειά και απλά δεν μπορούν. Ψάχνουν ένα σωρό πράγματα, σκέφτονται θετικά αλλά η ζωή δεν ανταποκρίνεται.
Πιστεύω ότι αυτό είναι απλά η αλήθεια. Η Αμερική δεν θέλει να το δεχθεί αυτό γιατί είναι η χώρα της μεγάλης ευκαιρίας, όπου εκατομμύρια άνθρωποι πήγαιναν εκεί για να βγάλουν χρήματα και έβγαζαν, γιατί σκότωσαν τους ιθαγενείς και πήραν αυτή την απέραντη γη για δικιά τους, και ήταν εύκολο να πιστέψουν ότι η ζωή είναι πλουσιοπάροχη και μας αγαπάει, αρκεί μόνο να πιστεύουμε ότι αξίζουμε το καλύτερο και να είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε για αυτό. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε ένα ταμπού, που είναι ένα υλιστικό ταμπού: δηλαδή ότι ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να φοβάται το θάνατο, ότι δεν υπάρχει καν θάνατος, ότι δεν πρέπει καν να μιλάς για το θάνατο, και ότι ό,τι και να συμβεί, είναι για το καλό σου. Η επιχείρησή σου καταστράφηκε, αλλά θα φτιάξεις μια καλύτερη. Έμεινες χωρίς χρήματα, αλλά σε περιμένει κάποιο λαχείο. Απλά δεν αληθεύει ότι δεν υπάρχουν χρήματα, ότι δεν υπάρχουν δουλειές, ότι δεν υπάρχει αγάπη στις σχέσεις, ότι υπάρχουν θανατηφόρες αρρώστιες. Σκέψου θετικά, και αμέσως να 'τος ο καλός γαμπρός, νικήθηκε η αρρώστια, εφόσον ήταν μόνο "μέσα στο μυαλό σου", έγιναν βιώσιμα τα οικονομικά σου και χαμογελάς και είσαι υγιής, σοφή και νικήτρια. Έχεις υψηλή αυτοεκτίμηση και απολαμβάνεις τη ζωή για τις εμπειρίες, τη σοφία και την ύλη που σου προσφέρει, γνωρίζοντας ότι όλη η ζωή μάς προσφέρεται ως χάρισμα από την καλή μας μητέρα, τη Μητέρα Φύση.
Και σε ποιον δεν αρέσει ένα τέτοιο ιδανικό σενάριο;
Αλλά εγώ δεν το έχω βρει αλήθεια στη δική μου ζωή. Αυτό που βρήκα είναι ότι η ζωή είναι ένα χάος και ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά σε ποιον βαθμό μπορείς να την επηρεάσεις, όσο και αν προσπαθήσεις.
Η ζωή μπορεί να σε ανακηρύξει βασιλιά. Αλλά μπορεί να σε ανακηρύξει και νάνο, ζητιάνο, ένα σκουπίδι.
Και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να δεις πώς θα τελειώσει αυτό το κεφάλαιο, είναι να γυρίσεις τη σελίδα.
Γιατί δεν είσαι εσύ που γράφεις το βιβλίο.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΣΠΥΡΟΣ
Θα ήθελα να μου πεις αν μπορείς να υποτιτλίσεις την τελευταία ταινία της Louise L. Hay με τίτλο "You can heal your life" [«μπορείς να γιατρέψεις τη ζωή σου»], να μου πείς πόσο γρήγορα μπορείς να το κάνεις (είναι 1,5 ώρα) και πόσο θα μας χρέωνες.
Όσο πιο γρήγορα μου απαντήσεις τόσο το καλύτερο για μένα.
Το έργο υπάρχει ανεβασμένο εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=JxKUAjsxSk8
Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΚΙΜΩΝ
Δεν θα μπορέσω. Το φιλμ είναι πολύ μεγάλο, κι επίσης έχω και κάποιο πρόβλημα με την ιδεολογία του.
Το θέμα είναι λεπτό και δεν λέω ότι έχω απαραίτητα δίκιο. Αλλά απλά δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι κύριος της μοίρας του αρκεί να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται.
Πιστεύω ότι μπορεί πράγματι να μην μπορεί να κάνει κανείς πράγματα.
Αν είναι δυνατόν να απελευθερωθεί κανείς μέσω του μυαλού του, τότε δεν θα είναι επειδή βρίσκει ότι μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα, αλλά επειδή μπορεί να ζήσει την πραγματικότητα με ένα τέτοιο τρόπο ώστε τελικά να επέλθει μία αλλαγή που δεν θα είναι αυτού του κόσμου.
Η πραγματική αλλαγή δεν θα πρέπει να σχετίζεται με αυτό τον κόσμο. Αυτός ο κόσμος είναι αυτό που είναι. Θα πρέπει να σχετίζεται με το ποιος είναι ο κόσμος όπου ζεις. Όταν έχεις βιώσει αυτό τον κόσμο, με τις δυστυχίες του, τις αποτυχίες του, τη θλίψη του και τις κατάρες του, και τα έχεις αφομοιώσει μέσα σου με τη μορφή της ενέργειας, αυτή η ενέργεια μπορεί ίσως μετά να σε πάρει σε υψηλότερους και φωτεινότερους κόσμους. Αυτό το ίδιο που κάποτε ήταν δυστυχία, τώρα σού παρέχει την ενέργεια να φύγεις από τον κόσμο της δυστυχίας.
Αλλά ο κόσμος της δυστυχίας παραμένει. Συνεχίζει να υπάρχει πείνα, βία, αποτυχίες και αδιέξοδα. Η δύναμη της συνείδησής σου δεν θα πρέπει να μετριέται ανάλογα με το αν μπορείς να μετατρέψεις αυτό τον κόσμο σε αυτό που θα ήθελες να είναι, αλλά σε σχέση με το αν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα βιώματά σου από αυτό τον κόσμο για να εξελιχθείς προς έναν άλλον κόσμο.
Να ένα παράδειγμα: εγώ ήθελα να ζήσω ως δάσκαλος γιόγκα αλλά δεν τα κατάφερα. Ωστόσο, επειδή πίστευα ότι αυτό ήθελε ο Θεός από εμένα, δεν σκεφτόμουν "δεν μπορώ", απλά συνέχισα να προσπαθώ.
Τώρα όμως λέω ότι δεν μπορούσα, δεν μπορώ και ούτε καν μπορώ να φανταστώ τι θα έπρεπε να κάνω για να μπορέσω.
Κι υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι γύρω μας που ψάχνουν να βρουν δουλειά και απλά δεν μπορούν. Ψάχνουν ένα σωρό πράγματα, σκέφτονται θετικά αλλά η ζωή δεν ανταποκρίνεται.
Πιστεύω ότι αυτό είναι απλά η αλήθεια. Η Αμερική δεν θέλει να το δεχθεί αυτό γιατί είναι η χώρα της μεγάλης ευκαιρίας, όπου εκατομμύρια άνθρωποι πήγαιναν εκεί για να βγάλουν χρήματα και έβγαζαν, γιατί σκότωσαν τους ιθαγενείς και πήραν αυτή την απέραντη γη για δικιά τους, και ήταν εύκολο να πιστέψουν ότι η ζωή είναι πλουσιοπάροχη και μας αγαπάει, αρκεί μόνο να πιστεύουμε ότι αξίζουμε το καλύτερο και να είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε για αυτό. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε ένα ταμπού, που είναι ένα υλιστικό ταμπού: δηλαδή ότι ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να φοβάται το θάνατο, ότι δεν υπάρχει καν θάνατος, ότι δεν πρέπει καν να μιλάς για το θάνατο, και ότι ό,τι και να συμβεί, είναι για το καλό σου. Η επιχείρησή σου καταστράφηκε, αλλά θα φτιάξεις μια καλύτερη. Έμεινες χωρίς χρήματα, αλλά σε περιμένει κάποιο λαχείο. Απλά δεν αληθεύει ότι δεν υπάρχουν χρήματα, ότι δεν υπάρχουν δουλειές, ότι δεν υπάρχει αγάπη στις σχέσεις, ότι υπάρχουν θανατηφόρες αρρώστιες. Σκέψου θετικά, και αμέσως να 'τος ο καλός γαμπρός, νικήθηκε η αρρώστια, εφόσον ήταν μόνο "μέσα στο μυαλό σου", έγιναν βιώσιμα τα οικονομικά σου και χαμογελάς και είσαι υγιής, σοφή και νικήτρια. Έχεις υψηλή αυτοεκτίμηση και απολαμβάνεις τη ζωή για τις εμπειρίες, τη σοφία και την ύλη που σου προσφέρει, γνωρίζοντας ότι όλη η ζωή μάς προσφέρεται ως χάρισμα από την καλή μας μητέρα, τη Μητέρα Φύση.
Και σε ποιον δεν αρέσει ένα τέτοιο ιδανικό σενάριο;
Αλλά εγώ δεν το έχω βρει αλήθεια στη δική μου ζωή. Αυτό που βρήκα είναι ότι η ζωή είναι ένα χάος και ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά σε ποιον βαθμό μπορείς να την επηρεάσεις, όσο και αν προσπαθήσεις.
Η ζωή μπορεί να σε ανακηρύξει βασιλιά. Αλλά μπορεί να σε ανακηρύξει και νάνο, ζητιάνο, ένα σκουπίδι.
Και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να δεις πώς θα τελειώσει αυτό το κεφάλαιο, είναι να γυρίσεις τη σελίδα.
Γιατί δεν είσαι εσύ που γράφεις το βιβλίο.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------