Από αλληλογραφία με
τον πατέρα μου
Σκέψεις σχετικά με τη φιλοδοξία μου
ΠΑΤΕΡΑΣ
Όταν έλθεις επάνω, τα συζητούμε, μπουμπουναρία....
ΚΙΜΩΝ
Στο τέλος της
βδομάδας θα έρθω. Τώρα μιλάμε από εμαιλ, αν θέλεις. Αλλά κατά τα άλλα,
συγκεντρώνομαι στο σάιτ για να το τελειώσω. Αμάν πια, μανία με έχει
πιάσει με αυτό το σάιτ. Να φανταστείς ότι μού λέει ο προγραμματιστής:
"Αν σου έδιναν ένα εκατομμύριο ευρώ, το κατέστρεφες;" Και εξεπλάγην κι
εγώ που του απάντησα όχι.
Και μετά λέω, ε, γιατί σου φαίνεται και τόσο τρομερό αυτό; Ποιος γονιός
θα κατέστρεφε το παιδί του για να κερδίσει ένα εκατομμύριο ευρώ; Δεν θα
έλεγε απλά ότι δεν είναι οικονομικό θέμα; Έτσι αισθάνομαι κι εγώ.
Νομίζω ότι κάνω κάτι ποιοτικό που δίνει νόημα στη ζωή μου. Από τη μία
πλευρά, είναι γελοίο. Έχω κολλήσει; Κι όμως, κάνοντας αυτό που κάνω
γίνομαι ένα μέσο για να δημοσιοποιηθούν ευρύτερα λεπτές,
πνευματικές δονήσεις. Και μετατρέπω, για τους ανθρώπους που έρχονται
στο σάιτ, το Youtube από ένα εργαλείο διασκέδασης σε ένα εργαλείο
ψυχ-αγωγής.
Υπάρχει και μια άλλη πλευρά, η οποία σχετίζεται με τη βαθύτερη ψυχή μας
και τη σχέση της με το Θεό. Αλλά εδώ δεν μιλάω για αυτό, που είναι άλλο
θέμα. Μιλάω για τη σχέση μου με την κοινωνία. Γιατί όταν π.χ. πήγαινα
για να πλύνω πιάτα σε εστιατόρια (που ούτε καν κατάφερνα να το κάνω
σωστά) αναρωτιόμουν: "Δηλαδή γι' αυτό τα σπούδασα όλα αυτά κι έχω αυτό
τον πλούτο ιδεών, την εκλέπτυνση, την καλλιέργεια...; Για να πλένω για
μερικές ώρες πιάτα και μετά να αγοράζω ψωμί να τρώω; Για να ζω από την
παραγωγή στην κατανάλωση; Δεν θα έπρεπε να κάνω μια διαφορετική
παραγωγή, πιο ανεβασμένη, πιο αιθερική, πιο πνευματική; Δεν θα ήθελα να
δημιουργήσω μια διαφορά;"
Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι εγωιστικά. Ίσως είναι σε κάποιο βαθμό. Ούτε
λέω ότι αν κάποιος δεν παράγει κάτι διανοητικού ή καλλιτεχνικού τύπου,
η ζωή του δεν έχει νόημα. Αλλά εγώ ήθελα να κάνω κάτι. Δεν μπορούσα να
φανταστώ ότι θα ζούσα με το συνηθισμένο τρόπο. Σκέφτομαι πάλι και πάλι
τη συζήτηση που είχαμε κάνει περί φιλοδοξίας. Αυτή την εποχή ζω ακριβώς
αυτό, τι σημαίνει να αισθάνεσαι φιλοδοξία. Μα και πάλι, όχι οποιαδήποτε
φιλοδοξία. Αλλά μία συγκεκριμένη ανάγκη. Να εξαπλώσω την
πνευματικότητα.
Μια μαθήτρια της γιόγκα που έγινε φίλη μου, μου λέει ότι είπε στην κόρη
της να δει τον ιστοχώρο μου και της λέει η κόρη της «τον ξέρω».
Μετά λέει στον δικηγόρο της ότι «ένας φίλος μου έτσι κι έτσι θέλει να
σου μιλήσει για θέματα πνευματικών δικαιωμάτων, έχει έναν ιστοχώρο έτσι
κι έτσι», της λέει ο δικηγόρος, «Α, τον ξέρω»... Κορδώνομαι εγώ λοιπόν.
Γιατί κορδώνομαι; Είναι γιατί...;
Γιατί είναι;
Κι ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να μας ικανοποιήσει. Είναι ένα
πάθος σαν τη δίψα. Πίνεις και δεν ξεδιψάς. Είναι η ανάγκη να
ταυτιστούμε με κάτι μεγαλύτερο, να νοιώσουμε ότι δεν είμαστε ένα μόνο
άτομο αλλά κάτι καθολικό, συμπαντικό, το κέντρο του κόσμου, όλος ο
κόσμος.
Ναι, είμαι σίγουρος ότι τελικά ο άνθρωπος δεν γεμίζει έτσι. Λοιπόν τι
κάνει; Σταματάει; Ή συνεχίζει και προσπαθεί να διακρίνει την εγωιστική
πλευρά από τον τυχόν καθαρό έρωτα για τα «ανώτερα πράγματα»;
Γιατί τα αισθάνομαι και τα δύο. Είναι αλήθεια ότι τα αισθάνομαι και τα
δύο.
Είχα και έχω την αίσθηση ότι πρέπει να επηρεάζω άλλους. Ακόμα κι ο
γκούρου μου, που ήταν άγιος και πήγε στον παράδεισο, είχε την κοινωνική
του πλευρά στην οποία επηρέαζε άλλους.
Αλλά εδώ υπάρχει μια παγίδα. Αν θέλεις να βιώσεις την τάυτισή σου με το
όλο, πρέπει να μπορείς να παρατήσεις την προσκόλλησή σου στο σύμβολο,
στη σκέψη ότι «για να με ξέρουν οι τάδε ή για να μπορώ να επηρεάζω τους
τάδε, άρα είμαι κάποιος». Γιατί όλη αυτή η ανατολική φιλοσοφία, την
οποία μάλιστα υποτίθεται και ότι προωθώ μέσα από το σάιτ, ασχολείται με
ένα και μόνο πράγμα: να μπορείς να μην είσαι κανένας. Να μην ταυτίζεσαι
με τίποτα. Να βλέπεις τον κόσμο σαν μια πόλη την οποία επισκέπτεσαι από
αλλού. Μπαίνεις στο λεωφορείο που σου κάνει το τουρ, αλλά δεν είσαι
παρά ένας παρατηρητής.
Κάποιοι σε θαύμασαν. Κάποιοι σκέφτηκαν ότι θα ήθελαν να είναι ο Κίμων.
Αλλά κέρδισες έτσι μια ταυτότητα; Είναι ο Κίμων το κέντρο του κόσμου; Η
πηγή της έλξης; Το φως που χαϊδεύει το νου;
Ή είναι ο Θεός τούτο το φως, κι ευτυχία είναι η απολύτρωση απ’
οποιονδήποτε Κίμωνα;
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------