Αλληλογραφία με tasoukos1 σχετικά με το βίντεο:
«Επιστήμη και φαντάσματα»
και το
βίντεο:
Ντοκιμαντέρ για τις μεταθανάτιες εμπειρίες: - Η Ημέρα που Πέθανα
tasoukos1
Χάσιμο χρόνου! Ηλίθιο βίντεο! Άκου
''επιστημονική'' μελέτη που προτείνει την ύπαρξη φαντασμάτων σαν
ηλεκτρομαγνητικές οντότητες που ζουν μετά το φυσικό θάνατο... Άμα είναι
έτσι, να κάνω μερικές χαζές ερωτήσεις? 1ον: πώς στον πούτσο εν πλήρη
απουσία ύλης λαμβάνουν χώρα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα? και αν δεχθούμε
πως γίνεται, έρχεται το άλλο ερώτημα, πώς τροφοδοτούνται με ενέργεια?
Και αν είναι τόσο γαμάτη η βιολογία ενός φαντάσματος, γιατί δεν
ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΊΣ uploader? Συμπέρασμα: φαντάσματα = για τον πούτσο.
ΚΙΜΩΝ
"1ον: πώς στον πούτσο εν πλήρη απουσία ύλης
λαμβάνουν χώρα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα?"
Το φως δεν είναι ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο; Πώς ταξιδεύει στο κενό;
Πώς ταξιδεύουν τα διάφορα σωματίδια πίσω στο χρόνο; Ταξιδεύει η ύλη προς
τα πίσω στο χρόνο;
Πώς κάνουν άλματα από το ένα σημείο του σύμπαντος σε άλλο σε χρόνο
μηδέν; Κάνει η ύλη τέτοια πράγματα;
Έπειτα, υπάρχουν πάμπολλα πειράματα στην επιστήμη της πειραματικής
παραψυχολογίας και της πειραματικής θεοβιολογίας, που δείχνουν να
γίνονται όλων των ειδών τα πράγματα, όπως τηλεπάθειες, διοράσεις,
τηλεκινήσεις κλπ, χρησιμοποιώντας ενεργειακές πραγματικότητες και
νόμους, και όχι υλικούς νόμους. Όπως και η διασύνδεση σωματιδίων
ανεξάρτητα από χώρο και χρόνο, που λέγεται «κβαντική εμπλοκή» (στην
κβαντική φυσική) ακολουθεί ενεργειακούς και όχι υλικούς νόμους. Δεν
ακολουθεί τον περιορισμό στην ταχύτητα του φωτός, αλλά τα σωματίδια
επηρεάζουν το ένα το άλλο αυτοστιγμεί άσχετα από την μεταξύ τους
απόσταση.
"Και αν δεχθούμε πως γίνεται, έρχεται
το άλλο ερώτημα, πώς τροφοδοτούνται με ενέργεια?"
Φαίνεται ότι η ενέργεια είναι αυτή η ίδια μια πραγματικότητα. Απλά
σκέψου την ιδέα του Αϊνστάιν ότι Ε = mc2 Αυτό δεν σημαίνει μόνο ότι η
ύλη μπορεί να μετατραπεί σε ενέργεια, αλλά και ότι η ενέργεια μπορεί να
μετατραπεί σε ύλη. (Αυτό στο κβαντικό κόσμο το βλέπουμε συνεχώς, εφόσον
σωματίδια εμφανίζονται από το κενό και εξαφανίζονται σε αυτό, αλλά και
διαμορφώνονται στα πειράματα από την ίδια την ενέργεια των κβαντικών
συγκρούσεων). Με άλλα λόγια, ζούμε σε ένα δυιστικό σύμπαν. Έχει ύλη και
ενέργεια, παρελθόν και μέλλον, σάρκα και πνεύμα, άντρες και γυναίκες,
ημέρα και νύχτα, γη και ουρανό, βαρύτητα και αντιβαρύτητα, ύλη και
αντιύλη, ζωή και θάνατο.
"Και αν είναι τόσο γαμάτη η βιολογία
ενός φαντάσματος, γιατί δεν ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΊΣ uploader?"
Δεν χρειάζεται να αυτοκτονήσω. Το πέρασμα από την ύλη στην ενέργεια
είναι μια φυσική διαδικασία που γίνεται στην ώρα της και ονομάζεται
«θάνατος». Αλλά όσο είμαστε ζωντανοί μπορούμε να δουλέψουμε την ύλη για
να την κάνουμε κι αυτή ενέργεια – όπως έλεγε ο Καζαντζάκης, να κάνουμε
«τη σάρκα πνεύμα».
Αυτό είναι και το νόημα της ζωής. Αλλιώς ποιο είναι; Να παίρνω από πίσω
τις γυναίκες; Δεν μπορώ να το δω ως νόημα αυτό.
"συμπέρασμα: φαντάσματα=για το πούτσο"
Αυτά να τα πεις στους επιστήμονες που εξηγούν μέσω της κβαντικής φυσικής
πώς ο άνθρωπος ως ενεργειακή οντότητα μπορεί να ταξιδεύει εκτός του
υλικού του σώματος, να παίρνει πληροφορίες, και να τις θυμάται όταν έχει
γυρίσει στο φυσικό του σώμα.
Κοίτα το
εξής
ιατρικό ντοκιμαντέρ, στο οποίο αυτές οι ανθρώπινες δυνατότητες
εξηγούνται μέσω της κβαντομηχανικής
(χρόνος 35:46 έως 44:25), και γνώρισε επιστήμονες που έκαναν οι ίδιοι εξόδους από το σώμα τους,
ενώ παράλληλα όλα καταγράφονταν στο πλαίσιο επιστημονικών πειραμάτων,
και μετά οι πληροφορίες που είχαν λάβει ενόσω βρίσκονταν στην ενεργειακή
διάσταση ελέγχονταν και εξακριβώνονταν όταν είχαν γυρίσει στα υλικά τους
σώματα:
http://www.youtube.com/watch?v=CYhzL8gd2YI
Από προσωπική μου εμπειρία, μπορώ επίσης να σου πω ότι υπάρχει μέσα στον
άνθρωπο ένα ενεργειακό σώμα που βγαίνει έξω. Η έξοδός του λέγεται
αστρική ή αιθερική προβολή ή αιθερικό ταξίδι. Ακόμα και τώρα που
σκέφτεσαι ό,τι λέω, είναι η ενεργειακή οντότητα, ο νους σου, που
σκέφτεται και οραματίζεται ό,τι λέω. Ενεργοποιεί τον εγκέφαλο αλλά
υπάρχει και χωρίς αυτόν. Βγαίνει όταν έχουμε εξωσωματικές εμπειρίες,
βγαίνει στις μεταθανάτιες εμπειρίες, βγαίνει και στο θάνατο. Βγαίνει στα
παραψυχολογικά φαινόμενα. Και βγαίνει και κατά τη διαδικασία της σκέψης
σου. Υπάρχει κάτι μέσα σου, μια ενεργειακή οντότητα, την οποία μέσω του
οραματισμού σου προβάλλεις στον εξωτερικό κόσμο.
Πέρα από αυτό, θέλω απλά να παρατηρήσω ότι ο θυμός μας προς οπτικές που
δεν μας εκφράζουν, συνήθως μας εμποδίζει να εξετάσουμε τις οπτικές αυτές
αντικειμενικά. Στο διαδίκτυο έχω συναντήσει πολλούς που εκφράζονται
υβριστικά για οπτικές και πρόσωπα, αλλά δεν νομίζω ότι η στάση αυτή τούς
έχει βοηθήσει να εντρυφήσουν στην κατάσταση.
Στο κάτω-κάτω, τελικά όσο και να θυμώσουμε, η κατάσταση δεν αλλάζει. Μια
μέρα θα κάνουμε και εμείς το άλμα στο υπερπέραν. Και μπορεί να το βρούμε
πιο πραγματικό και πιο ευχάριστο (ή αλλιώς πιο δυσάρεστο) απ’ ό,τι
είχαμε προβλέψει.
tasoukos1
1ον Το τι είναι φως... άνοιξε ένα
βιβλίο φυσικής και θα το μάθεις!
2ον Κανένα από τα δύο βίντεο δεν εξηγούσαν με τη βοήθεια της κβαντικής
φυσικής τα περίεργα αυτά ''φαινόμενα'' ! Εγώ μόνο αντιεπιστημονικές
ανεξακρίβωτες μπούρδες είδα!
3ον Πέρασμα από ύλη σε ενέργεια απλά δεν υπάρχει! Ο θάνατος είναι απλά
το τέλος της ζωής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και δεν έχει αποδειχθεί
επιστημονικώς τίποτα διαφορετικό... ΔΕΞΟΥ ΤΟ!
και 4ον ο θυμός μου στρέφεται κατά του ανορθολογισμού!
Συγνώμη φίλε αν γίνομαι υβριστικός! Εκτιμώ πολύ αυτό που κάνεις και
πιστεύω πως όντως πρέπει επιτέλους κάποιος να ασχοληθεί σοβαρά με
τέτοιου είδους θέματα! Απλώς....
ΚΙΜΩΝ
«1ον Το τι είναι φως... άνοιξε ένα
βιβλίο φυσικής και θα το μάθεις!»
Βλέπεις πώς ο θυμός δεν μας επιτρέπει να συζητήσουμε; Μου δίνεις μια
θυμωμένη και περιφρονητική απάντηση και δεν απαντάς. Μου είπες ότι δεν
μπορεί να υπάρξει ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο εν απουσία ύλης, και σου
είπα ότι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο κι ωστόσο υπάρχει ακόμα
και στο κενό. Είναι γνωστό ότι το φως ταξιδεύει στο κενό. Λοιπόν θα
μπορούσες να μου είχες απαντήσει είτε ότι δεν ταξιδεύει στο κενό είτε
ότι δεν είναι ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο είτε εν πάση περιπτώσει να
δώσεις κάποια απάντηση. Το «άνοιξε ένα βιβλίο να μάθεις» δεν είναι
απάντηση. Απλά δεν μπορούμε να συζητήσουμε έτσι... Μάθε να συζητάς. Έχω
δίκιο ή όχι;
Το πρόβλημα δεν είναι ο θυμός σου, είναι ότι δεν διοχετεύεις το θυμό σου
με ένα θετικό τρόπο. Το να μου εξηγήσεις πού παρανοώ θα ήταν ένας
θετικός τρόπος. Ο θυμός θα σου έδινε την απαραίτητη ενέργεια για να το
κάνεις. Θα δεις κι εσύ, αν το δοκιμάσεις, πως όπου δεν αφήνεις τον θυμό
να σε εξουσιάζει, και τον χρησιμοποιείς κατάλληλα και θετικά,
δημιουργείται μια ενεργειακά ανεβασμένη ατμόσφαιρα και όλοι ωφελούνται.
Η απόκρισή σου θα έπρεπε να είναι να παραθέσεις τι είπα και μετά να
δώσεις μια κανονική απάντηση. Αν η απάντησή σου ήταν λογική και εύστοχη,
θα με έκανες να σκεφτώ τι δεν κατανοώ σωστά.
Το κεντρικό νόημα του βίντεο αυτού είναι ότι η ψυχή είναι μια διακριτή
ενεργειακή οντότητα, η οποία μπορεί να υπάρξει μετά το θάνατο του
σώματος. Με ενδιαφέρει να ανεβάζω τέτοια βίντεο, διότι ενθαρρύνουν μια
πνευματική φιλοσοφία και ένα πνευματικό τρόπο ζωής. Το δικό σου πρόβλημα
δεν ήταν απλά «τεχνικό» (δηλαδή αν θα έπρεπε να την ονομάσουμε
ηλεκτρομαγνητική ή κβαντική - ή οτιδήποτε αυτού του τύπου) αλλά
φιλοσοφικό και γενικό. Είπες: Δεν υπάρχει ενεργειακή πραγματικότητα και
όταν πεθαίνουμε, αυτό είναι το τέλος.
Λοιπόν σου απάντησα ότι υπάρχει πράγματι μια ενεργειακή πραγματικότητα,
κι αυτό μπορεί κανείς να το δει με διάφορους τρόπους στην επιστήμη. Σου
έφερα παραδείγματα. Όπως:
- την έξοδο της ψυχής από το σώμα (π.χ. κατά τη διάρκεια εγχειρήσεων
όπου ο εγκέφαλος είναι νεκρός) και τις διάφορες εμπειρίες που έχει εκεί,
οι οποίες μετά επαληθεύονται ως αληθινές αφού επιστρέψει στο σώμα
- παραψυχολογικά φαινόμενα, όπως η τηλεκίνηση.
Το θέμα τού πώς, από ένα κβαντικό ίσως επίπεδο, η ενέργεια επηρεάζει το
υλικό αντικείμενο και προκαλεί κίνηση, είναι ένα τεχνικό θέμα. Μπορούμε
να το συζητήσουμε. Αλλά εσένα δεν είναι αυτό που σε απασχολεί, δεν
δέχεσαι γενικώς ότι υπάρχει ενεργειακή πραγματικότητα (διακριτή και
δυνάμει αυτοτελής) που συνυφαίνεται με την ύπαρξη του ανθρώπου. Λοιπόν η
απάντησή μου είναι πιο γενική. Τελικά το θέμα είναι με ποιο τρόπο
συνδέονται το κβαντικό επίπεδο με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο για να
δημιουργήσουν παρατηρήσιμα από τις αισθήσεις φαινόμενα, ή αν πράγματι
υπάρχει αυτή η διακριτή ενεργειακή πραγματικότητα, την οποία
περιγράφουμε και ως ψυχή ή νου;
Κοίτα, ας πούμε, τα πειράματα που έγιναν στον Καναδά στο εργαστήριο του
διάσημου νευροεπιστήμονα Dr. M. A. Persinger, και τα οποία περιγράφονται
στο βίντεό μου «Τεχνολογία για τηλεπάθεια και διόραση»
http://www.youtube.com/watch?v=pow2vdrxigs από έναν από τους
συνεργάτες του, τον Todd Murphy. Όταν δείχνουν ένα φως στο ένα
υποκείμενο, το φως αυτό καταγράφεται όχι μόνο στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα
του συγκεκριμένου υποκειμένου, αλλά και στο εγκεφαλογράφημα ενός άλλου
υποκειμένου που βρίσκεται μακριά. Η θέση του ερευνητή είναι (και μου την
επανέλαβε σε προσωπική επικοινωνία που είχα μαζί του – αν προσέξεις, το
μεταφρασμένο βίντεό μου, με το σήμα μου μέσα, προβάλλεται από το δικό
του κανάλι και έχει βάλει στην Περιγραφή το logo τού ιστοχώρου μου) ότι
αυτά τα φαινόμενα – πραγματικότατα και παρατηρήσιμα στην ύλη-,
συμβαίνουν μέσω του μαγνητικού πεδίου. Τα φαινόμενα όμως τα ίδια δεν
είναι υλικά. Αν κάποιος μπορεί με κλειστά τα μάτια να βλέπει τι γίνεται
στην άλλη άκρη της Γης ή να κινεί αντικείμενα μακριά του ή να
μεταβιβάζει σκέψεις και εμπειρίες ή να αλλάζει το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα
ατόμου στην άλλη άκρη της Γης, θα το περιέγραφες αυτό ως υλικό
φαινόμενο; Το αποτέλεσμα είναι υλικό, εφόσον είναι παρατηρήσιμο στο
ηλεκτρομαγνητικό φάσμα – δηλαδή είναι τόσο υλικό όσο και το ηλιακό φως-,
αλλά η αιτία, ο νόμος, ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει, δεν είναι
υλικός. Δεν είναι έτσι που καταλαβαίνουμε την «ύλη». Η ύλη περιγράφεται
ως έχουσα σαφείς χωροχρονικούς περιορισμούς, ενώ τα φαινόμενα αυτά
ξεφεύγουν από τους περιορισμούς αυτούς, τους οποίους η κλασική επιστήμη
περιγράφει με συγκεκριμένους νόμους. Λοιπόν αντιλαμβανόμενοι αυτούς τους
καινούργιους νόμους, τις καινούργιες πραγματικότητες που συνδέονται με
αυτά τα συμβάντα, αποκτούμε την αίσθηση του εαυτού μας ως όντος που
περιγράφεται από τους ίδιους αυτούς ενεργειακούς νόμους, αντί με τους
κλασικούς νόμους που σχετίζονται με τη βαρύτητα και τις μάζες και τη
«συμπαγή ύλη». Η πραγματικότητά μας χάνει το βάρος της, από «υλική»
γίνεται «ενεργειακή». Από περιορισμένη γίνεται απεριόριστη. Από
διαχωρισμένη με το όλο γίνεται ένα με το όλο. Από περιορισμένη στο χρόνο
γίνεται διαχρονική (εφόσον ο χώρος είναι χωροχρόνος, αλλά και ιδιαίτερα
γλαφυρά σε πειράματα πρόγνωσης). Και λοιπόν.. κερδίζουμε έτσι; Ναι,
γιατί είναι η ίδια η πραγματικότητα των περιορισμών μας που προκαλεί την
δυστυχία μας. Σε άφησε ο άντρας ή η γυναίκα σου; Γιατί είσαι δυστυχής;
Πέθανε το παιδί σου; Γιατί είσαι δυστυχής; Δεν έχεις δουλειά; Γιατί
είσαι δυστυχής; Δεν σου αρέσει η δουλειά σου; Γιατί είσαι δυστυχής;
Πεινάς; Διψάς; Κρυώνεις; Πονάς; Όλα αυτά τα προβλήματα έχουν στη βάση
τους την έλλειψη ενέργειας, τους περιορισμούς μιας εμπειρίας που
καθορίζεται από τους υλικούς νόμους. Η συνήθη μας εμπειρία συνυφαίνεται
με τους κλασικούς υλικούς νόμους, κι αυτό σημαίνει ότι υποκείμεθα σε
φθορά. Βιώνουμε τη δυστυχία των περιορισμών μας, αλλά δεν ξέρουμε πώς να
εξέλθουμε, γιατί τα ίδια μας τα αισθητήρια όργανα δεν μας δείχνουν
τίποτα άλλο από ένα κόσμο παροδικό. Σήμερα διασκέδασες στην ντισκοτέκ.
Αύριο σε χτύπησε αυτοκίνητο. Σήμερα βγαίνεις με φίλους σε νυκτερινό
κέντρο και τρως σουβλάκια, σπας και πιάτα κιόλας άμα λάχει. Αλλά αύριο η
όλη κοινωνία βρίσκεται σε ύφεση και δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις ούτε το
νοίκι.
Τελικά ποιος είναι ο κόσμος μας και ποια είναι η πραγματικότητα που μας
καθορίζει; Και ποια θέλουμε να είναι;
Έχει η κβαντική σύνδεση «απτά» αποτελέσματα στο φάσμα των κυμάτων που
συλλαμβάνεται από τα αισθητήρια όργανά μας; Ναι, γιατί ο κβαντικός
κόσμος δεν είναι «κάποιος άλλος κόσμος» και, αν και το επίπεδο της ψυχής
μπορεί στη βάση του να υπάρχει στο κβαντικό επίπεδο, συνυφαίνεται με
οτιδήποτε συμβαίνει στην ύλη, εφόσον και τα ίδια τα κβάντα συνυφαίνονται
με την ύλη. Αυτό το περιγράφουν ως «δυισμό σωματιδίου-κύματος». Στο
βαθμό που είναι σωματίδια, είναι ύλη. Στο βαθμό που είναι κύμα, είναι
κάτι άλλο – όπως κι αν το ονομάσουμε- και ακολουθούν ενεργειακούς και
όχι υλικούς νόμους.
Προσωπικά θα περιέγραφα την ψυχή ως αιθερική η κβαντική οντότητα που
συνυφαίνεται με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο και προκαλεί φαινόμενα
παρατηρήσιμα εντός του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Και αν έχεις
πληροφορίες για να διορθώσω ή εκλεπτύνω την οπτική μου, είναι
καλοδεχούμενες. Αλλά το θέμα σου δεν είναι αυτό. Εσύ αρνείσαι τόσο τη
σύνδεση της κβαντικής-ενεργειακής οντότητας με το ηλεκτρομαγνητικό
φάσμα, όσο και την ίδια την ύπαρξη αυτής. Λοιπόν σου φέρνω αποδείξεις
ότι υπάρχει. Απλά κοίτα τα βίντεο που σου παραθέτω. Έχει αποδειχθεί
επιστημονικά ότι υπάρχει ψυχή – λεπτοφυής ενεργειακή οντότητα που
εξέρχεται από το υλικό σώμα και έχει εμπειρίες. Έχει αποδειχθεί ότι
ακόμα και ευρισκόμενη μέσα στο υλικό σώμα, μπορεί να προκαλέσει
φαινόμενα ορατά δια γυμνού οφθαλμού. Όλα αυτά έχουν αποδειχθεί. Πού;
Απλά κοίτα τα μεταφρασμένα βίντεο που παραθέτω.
Κι αν το θέμα δεν σε ενδιαφέρει ή δεν θέλεις να το συζητήσεις, κανένα
πρόβλημα. Αλλά αν το συζητήσεις, κάνε ακριβώς αυτό – μην στέλνεις απλώς
την περιφρόνησή σου, είτε πρόκειται για περιφρόνηση προς εμένα είτε προς
τις ιδέες που εκφράζω είτε προς τον τρόπο που περιγράφει τα πράγματα το
βίντεο.
Μίλα σαν άνθρωπος, δράσε πολιτισμένα και ανέβασέ μας με τη συνεισφορά
σου.
«2ον Κανένα από τα δύο βίντεο δεν
εξηγούσαν με τη βοήθεια της κβαντικής φυσικής τα περίεργα αυτά
''φαινόμενα'' ! Εγώ μόνο αντιεπιστημονικές ανεξακρίβωτες μπούρδες είδα!»
Επειδή δεν μου είχες σχολιάσει τα βίντεο που σου παρέθεσα, νόμισα ότι
δεν τα είδες. Αλλά τώρα ξαναδιαβάζω το σχόλιό σου και αντιλαμβάνομαι ότι
τα είδες. Όμως γιατί δεν τα σχολίασες; Πώς μπορείς να λες ότι ένας από
τους καλύτερους επιστήμονες του κόσμου, ο Roger Penrose, λέει
«αντιεπιστημονικές μπούρδες»; Κοίτα τι λέει για αυτόν η Wikipedia. Θέλω
πραγματικά να το σκεφτείς αυτό. Λέμε ότι δεν μας ενδιαφέρει η θρησκεία,
η μεταφυσική και ο μυστικισμός, γιατί αυτά είναι αντιεπιστημονικά
πράγματα. Αλλά όταν η δική τους οπτική (δηλαδή ότι η ύπαρξη έχει νοητική
διάσταση) υποστηρίζεται από επιστήμονες, τότε απλά το βάζουμε στην
μπάντα και δεν το σχολιάζουμε καν, λέγοντας ότι είναι αντιεπιστημονικές
μπούρδες. Τελικά μας ενδιαφέρει η αλήθεια, ή να χρησιμοποιήσουμε την
επιστήμη για να υποστηρίξουμε την κοσμοθέασή μας; Να τι λέει γι’ αυτόν η
Wikipedia (http://en.wikipedia.org/wiki/Roger_Penrose
) :
Ο Σερ [πρόσεξε τον τίτλο
του, είναι «Σερ»] Ρότζερ Πενρόουζ είναι
Άγγλος μαθηματικός και φυσικός και επίτιμος Καθηγητής Μαθηματικών στο
Μαθηματικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Είναι επίσης
επίτιμος fellow στο Wadham College. Του έχουν απονεμηθεί πολυάριθμες
διακρίσεις και βραβεία, περιλαμβανομένου του βραβείου Wolf Prize για τη
Φυσική, το οποίο μοιράστηκε με τον Στίβεν Χόκινγκ, για τη συνεισφορά
τους στην κατανόησή μας του σύμπαντος. Είναι διάσημος για τη δουλειά του
στη μαθηματική φυσική, ιδιαίτερα για τη συνεισφορά του στα πεδία της
γενικής σχετικότητας και της κοσμολογίας.
Sir Roger Penrose OM FRS (born 8 August 1931)
is an English mathematical physicist and Emeritus Rouse Ball Professor
of Mathematics at the Mathematical Institute, University of Oxford and
Emeritus Fellow of Wadham College. He has received a number of prizes
and awards, including the 1988 Wolf Prize for physics which he shared
with Stephen Hawking for their contribution to our understanding of the
universe.[1] He is renowned for his work in mathematical physics, in
particular his contributions to general relativity and cosmology.
Πώς μπορείς λοιπόν να λες ότι η εξήγηση που προτείνει, την οποία
δημιούργησε από κοινού με έναν άνθρωπο που είναι επίτιμος καθηγητής
αναισθησιολογίας και ψυχολογίας καθώς και διευθυντής του Κέντρου Σπουδών
Συνειδητότητας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας (http://en.wikipedia.org/wiki/Stuart_Hameroff
), είναι αντιεπιστημονικές
ανοησίες; Αλλά ακόμα κι αν δεν θέλεις να προσέξεις την εξήγησή τους, δεν
βλέπεις έστω ότι το ίδιο το γεγονός ότι προσπαθούν να δώσουν εξήγηση,
σημαίνει ότι υπάρχει κάτι για να εξηγηθεί, ότι δεν έχει εξηγηθεί πώς
γίνεται να αντιλαμβανόμαστε, και μάλιστα πολύ σαφώς και γλαφυρώς, όταν ο
εγκέφαλος είναι ανενεργός και δεν μπορείς να νιώσεις ούτε μαχαίρι να σε
τρυπάει ούτε σφαίρα να σε διαπερνά;
Λες: "Κανένα από τα δύο βίντεο δεν
εξηγούσαν με τη βοήθεια της κβαντικής φυσικής τα περίεργα αυτά
''φαινόμενα''! "
Θα δεις διαβάζοντας παρακάτω ότι κάνουν ακριβώς αυτό – προτάσσουν
κβαντικές εξηγήσεις για τα φαινόμενα. Και γιατί βάζεις τη λέξη
«φαινόμενα» σε εισαγωγικά; Δεν συμβαίνουν αυτά; Μπορείς να τα δεις στο
βίντεο να συμβαίνουν. Το ντοκιμαντέρ μάς πηγαίνει σε διάφορες ιατρικές
κλινικές στον κόσμο, όπου γιατροί ασχολούνται με το ίδιο πράγμα. Μπορείς
εξάλλου να το βρεις κι αλλού στο ίντερνετ, κι υπάρχουν ένα σωρό
ντοκιμαντέρ στο Youtube επίσης, αλλά και βιβλία στα βιβλιοπωλεία.
Συμβαίνει, είναι φαινόμενο. Γιατί βάζεις τη λέξη σε εισαγωγικά; Προφανώς
για να ειρωνευτείς. Αλλά η επιθυμία σου να ειρωνευτείς σε κάνει να
παραβλέπεις την ίδια την πραγματικότητα. Γι’ αυτό και είπα από την αρχή
ότι, αν θέλουμε να κάνουμε εποικοδομητικό διάλογο, πρέπει να
παραμερίσουμε την επιθετικότητα και την αρνητικότητα στην ψυχολογία μας.
Λοιπόν σου είχα πει να δεις
αυτό
(τέταρτο μέρος, χρόνος 35:46-44:25)
Ας το πιάσουμε από την αρχή του.
35:46
Λέει χειρούργος,
μέλος της ιατρικής μονάδας που έκανε την επέμβαση:
Αυτή είναι μια
κλασική επιθανάτια εμπειρία που συνέβη υπό εξαιρετικά ελεγχόμενες
ιατρικά συνθήκες, κατά την οποία κάθε γνωστό σημάδι ζωής και θανάτου,
παρακολουθούνταν και μετριόνταν. Και αυτό είναι που κάνει την περίπτωσή
της τόσο αξιοσημείωτη και τόσο σημαντική για εμάς.
άλλος χειρούργος
Δεν έχω μια εξήγηση για αυτό. Δεν ξέρω πώς είναι δυνατό να συμβεί κάτι
τέτοιο, αν λάβουμε υπόψη την κατάσταση της φυσιολογίας της εκείνη την
ώρα.
Ωστόσο, έχω δει τόσα ανεξήγητα πράγματα να συμβαίνουν, ώστε δεν θέλω να
έχω την αλαζονεία να πω ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί.
Φωνή εκφωνητή
Η περίπτωση της Παμ προτάσσει το γεγονός ότι με κάποιο τρόπο είχε τη
δυνατότητα να διατηρήσει συνεκτική αντίληψη και μνήμη ενόσω ήταν κλινικά
νεκρή. Αυτό υποδηλώνει μια δυνατότητα διαχωρισμού νου και εγκεφάλου.
Άλλος επιστήμονας
Όταν η καρδιά σταματάει και ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί -ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν
λειτουργεί-, δεν μπορεί να αποθηκεύσει μνήμες γεγονότων που συμβαίνουν
εκείνη την ώρα, γιατί τα κυκλώματα του εγκεφάλου απλά δεν λειτουργούν.
Όταν λοιπόν στην επιθανάτια εμπειρία παρουσιάζεται μνήμη γεγονότων που
συνέβησαν όταν ο εγκέφαλος δεν λειτουργούσε, είναι δύσκολο για την
τωρινή μας νευροεπιστήμη να την εξηγήσει. Και λοιπόν θα χρειαζόταν να
πούμε ότι με κάποιο τρόπο η πληροφορία αποθηκεύεται έξω από τον εγκέφαλο
και μετά μεταφέρεται σε αυτόν όταν τα μνημονικά κυκλώματά του
επαναλειτουργούν. Ή αλλιώς θα έπρεπε να πεις ότι, με κάποιο τρόπο που
δεν καταλαβαίνουμε, η πληροφορία συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλο και μετά
περνάει στα κυκλώματά του όταν αυτά ξαναρχίζουν να λειτουργούν.
[Σχόλιο δικό μου: Αυτό θα μπορούσε πράγματι να συμβαίνει αν ο υλικός
οργανισμός συνυφαίνετο με κάποιον μη υλικό οργανισμό. Τότε θα ήταν
δυνατό τα κυκλώματα του ενός να μη λειτουργούν, ενώ τα κυκλώματα του
άλλου να λειτουργούν και από αυτό το επίπεδο να έχει εμπειρίες. Το θέμα
δεν είναι τόσο αν είναι μέσα ή έξω (άλλωστε πριν βγει έξω, μέσα ήταν)
αλλά αν υπάρχει μια αιθερική ή κβαντική οντότητα με δική της
αυτοοργάνωση, που δυνάμει λειτουργεί ανεξάρτητα από τον εγκέφαλο, δηλαδή
που μπορεί να λειτουργεί κι όταν ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί, όταν τα
κυκλώματά του είναι ανενεργά. Αυτό που λέμε "εξωσωματική εμπειρία" δεν
είναι τίποτα άλλο από την ενεργοποίηση αυτής της αιθερικής οντότητας,
που ξεκολλάει και βγαίνει από το σώμα. Το έχω βιώσει και πολλοί το έχουν
βιώσει. Απλώς προσπαθούμε εδώ να τα δείξουμε μέσα από τη δουλειά που
κάνουν επιστήμονες, ώστε να γίνουν ίσως πιο κατανοητά και αποδεκτά.]
Φωνή εκφωνητή
Οι επιστήμονες συμφωνούν ότι δεν έχουν ανακαλύψει το τι είναι ο νους και
πώς ο εγκέφαλος δημιουργεί συνειδητότητα. Το τι είναι αυτό που μας κάνει
να είμαστε εμείς, συνεχίζει να είναι ένα μυστήριο. Το ερώτημα είναι μια
από τις πιο παλαιές, πιο δύσκολες και πιο συναρπαστικές προκλήσεις που η
επιστήμη ακόμα χρειάζεται να επιλύσει.
Στο μέσο της ερήμου της Αριζόνας, ένας επιστήμονας προσπαθεί να βρει τις
απαντήσεις, να ξεσκεπάσει τη φύση του νου και να εξηγήσει πώς συμβαίνει
η συνειδητότητα. Ο καθηγητής Στιούαρτ Χάμεροφ είναι αναισθησιολόγος και
Διευθυντής των Σπουδών Συνειδητότητας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας. Ο
καθηγητής Χάμεροφ έχει συνεργαστεί με τον Βρετανό φυσικό Ρότζερ Πενρόουζ
[ένας από τους διασημότερους φυσικούς] στη δημιουργία μιας θεωρίας της
συνειδητότητας που θα μπορούσε να μας φέρει κοντύτερα στην κατανόηση του
ΠΩΣ και του ΠΟΤΕ συμβαίνει η επιθανάτια εμπειρία.
καθηγητής Στιούαρτ Χάμεροφ
Όταν ο ασθενής βρίσκεται σε αναισθησία και σε πλήρη ασυνειδησία, δεν
έχει ούτε πόνο ούτε επίγνωση ούτε μνήμη. Αντίθετα με τον ύπνο, δεν
υπάρχει ονείρεμα και αν τον τρυπήσεις με μαχαίρι, δεν το νιώθει. Λοιπόν
η κατάσταση διαφέρει από τον ύπνο. Ο εγκέφαλος μοιάζει να είναι ενεργός,
υπάρχει ηλεκτρική δραστηριότητα, αλλά αυτή μοιάζει με ένα μοτέρ που
βρίσκεται στη νεκρή ταχύτητα. Ο εγκέφαλος λέει στους πνεύμονες να
αναπνεύσουν, στην καρδιά να χτυπήσει, κάνει όλων των ειδών τα πράγματα,
αλλά αυτό που λείπει είναι η συνειδητότητα. Γι’ αυτό η αναισθησία είναι
ένας καλός τρόπος για να διαχωρίσεις, να απομονώσεις τη συνειδητότητα από
άλλες λειτουργίες του εγκεφάλου, κι αυτός είναι ο λόγος που η κατανόησή
της θεωρείται κλειδί για την κατανόηση της φύσης της συνειδητότητας.
φωνή εκφωνητή
Ο καθηγητής Χάμεροφ μελετά με το μικροσκόπιο μικρές δομές γνωστές ως
«μικροσωληνίσκοι», οι οποίες βρίσκονται βαθιά μέσα στα κύτταρα που
συνιστούν τον εγκέφαλο. Είναι σε αυτό το μικροσκοπικό επίπεδο που
πιστεύει ότι ο εγκέφαλος δημιουργεί το νου.
καθηγητής Χάμεροφ
Μέσα στα κύτταρα, συμπεριλαμβανομένων των νευρικών κυττάρων, υπάρχει ένα
δίκτυο κυλινδρικών δομών γνωστών ως «μικροσωληνίσκοι». Αυτο-οργανώνονται
για να σχηματίσουν το κύτταρο. Αποτελούν επίσης το «νευρικό σύστημα» του
κυττάρου και επεξεργάζονται πληροφορίες για να οργανώσουν το τι
συμβαίνει μέσα στο κύτταρο, καθώς και τις αλληλεπιδράσεις του κυττάρου
με άλλα κύτταρα. Οι μικροσωληνίσκοι είναι στην πραγματικότητα πολύ καλά
σχεδιασμένοι ως υπολογιστικές μηχανές.
φωνή εκφωνητή
Ο Χάμεροφ προτείνει ότι οι μικροσωληνίσκοι είναι μικροσκοπικοί
υπολογιστές, οι οποίοι οργανώνουν τις δραστηριότητες του κυττάρου μέσα
στον εγκέφαλο. Μελετά τη συμπεριφορά και τη δομή του ίδιου του
μικροσωληνίσκου. Πιστεύει ότι οι μικροσωληνίσκοι δρουν ως κβαντικοί
υπολογιστές.
[Πρόσεξε την κβαντική εξήγηση. Γράφεις ότι δεν δίνει κβαντική
εξήγηση. Παρακαλώ ξανακοίτα προσεκτικά: ]
καθηγητής Χάμεροφ
Ο κβαντικός κόσμος, ας πούμε στο επίπεδο των ατόμων και πιο κάτω, έχει
παράξενες ιδιότητες. Για παράδειγμα:
α) τα πάντα μπορούν να είναι συνδεδεμένα με τα πάντα
β) τα σωματίδια μπορούν να βρίσκονται σε δύο ή περισσότερα σημεία
ταυτόχρονα – μια διαδικασία που ονομάζεται «υπέρθεση».
Λοιπόν σε ένα κβαντικό υπολογιστή, η πληροφορία μπορεί να βρίσκεται σε
δύο διαφορετικά σημεία ταυτόχρονα.
φωνή εκφωνητή
Η δυνατότητα ετούτη κάτι να υπάρχει σε δύο μέρη ταυτόχρονα, γνωστή ως
υπέρθεση στη γεωμετρία του χωροχρόνου, θεωρείται θεμελιακή ιδιότητα του
σύμπαντος, η ίδια η «στόφα» απ’ την οποία είναι φτιαγμένο.
καθηγητής Χάμεροφ
Το θεμελιακό επίπεδο του σύμπαντος είναι τόσο μικροσκοπικό, ώστε είναι
πέραν κάθε φαντασίας... Αλλά όταν ακολουθήσουμε αυτή την εσωτερική
κλίμακα σμίκρυνσης, ας πούμε πηγαίνοντας απ’ τον εγκέφαλο στα νευρικά
κύτταρα, μετά στους μικροσωληνίσκους και απ’ αυτούς στο επίπεδο του
ατόμου, και μετά συνεχίσουμε να πηγαίνουμε σε ακόμα μικρότερες
διαστάσεις –καθώς τα ίδια τα άτομα είναι κυρίως άδειος χώρος, είναι ο
χώρος μεταξύ των πυρήνων και των ηλεκτρονίων-, αν συνεχίσουμε να
μειώνουμε το μέγεθος, τελικά περνάμε από ομαλότητα σε ασυμμετρία. Αυτό
μοιάζει με το να κατεβαίνουμε από ψηλά, απ’ τον ουρανό, στην επιφάνεια
της θάλασσας, και να μπορούμε να παρατηρήσουμε τα μοτίβα που σχηματίζουν
τα κύματα, τα οποία δεν φαίνονταν απ’ τον ουρανό. Ομοίως, στο θεμελιακό
επίπεδο του σύμπαντος υπάρχουν μοτίβα, υπάρχουν πληροφορίες, τα οποία
λειτουργούν ως υπόβαθρο για την εκδήλωση της συνειδητότητας μέσα από τον
εγκέφαλο.
φωνή εκφωνητή
Είναι εδώ, στο πιο θεμελιώδες επίπεδο του σύμπαντος, βαθιά μέσα στον
εγκέφαλο, όπου οι Χάμεροφ και Πενρόουζ πιστεύουν πως συμβαίνει η
συνειδητότητα. Η θεωρία τους βασίζεται σε μια καλά εδραιωμένη
επιστημονική θεωρία, τους νόμους της Γενικής Σχετικότητας, τους οποίους
ανακάλυψε ο Αϊνστάιν. Ο Αϊνστάιν μάς είπε ότι όλα –η ύλη, η ενέργεια, ο
χώρος και ο χρόνος- αποτελούν διαμορφώσεις της υφής του σύμπαντος στο
μικροσκοπικότατο επίπεδο. Είναι σε αυτό το επίπεδο που μπορεί να υπάρχει
και η συνειδητότητα, συνδεδεμένη με τον εγκέφαλο μέσω κβαντικών
διαδικασιών που συμβαίνουν στους μικροσωληνίσκους εντός των νευρικών
κυττάρων, και τότε αυτό ενδεχόμενα θα εξηγούσε την επιθανάτια εμπειρία.
καθηγητής Χάμεροφ
Όταν ο εγκέφαλος σταματά να λειτουργεί, σταματά και η μεταβολική
δραστηριότητα στους μικροσωληνίσκους και η πληροφορία βγαίνει έξω απ’
τον εγκέφαλο. Δεν χάνεται, δεν καταστρέφεται, εφόσον συμβαίνει στο
θεμελιακό επίπεδο, οπότε απλώς διαρρέει προς τα έξω, στο ευρύ σύμπαν.
[Αυτό λοιπόν που λέει είναι ότι ο νους μας, ή η οντότητα που
αντιλαμβάνεται, πηγάζει από ένα επίπεδο της ύπαρξης όπου δεν υπάρχει
φθορά.
Λοιπόν πώς είναι διαφορετικό αυτό από την έννοια της ψυχής; Αυτό δεν
λέμε ψυχή - μια αιώνια και νοήμονα ενέργεια; ]
Αλλά αντί να διαχυθεί και να διασκορπιστεί, διατηρείται συνεκτική λόγω κάποιας άλλης παράξενης ιδιότητας, που λέγεται κβαντική εμπλοκή ή κβαντική συνοχή. Έτσι, πιστεύω ότι με αυτό τον μηχανισμό, είναι δυνατό η συνειδητότητα να υπάρξει, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, έξω απ’ το σώμα – για παράδειγμα, αιωρούμενη πάνω από το σώμα και παρατηρώντας από εκεί την προσπάθεια καρδιοπνευμονικής ανάνηψης.
[Το λέει αυτό γιατί οι εγχειριζόμενοι έχουν την εμπειρία ότι βγαίνουν
από το σώμα τους, αιωρούνται στον αέρα και απ' εκεί παρατηρούν τα
δρώμενα (και μετά όταν τα περιγράφουν, η αλήθεια τους επαληθεύεται).
Αυτή τη νοήμονα ενέργεια που βγαίνει και πετάει
και κοιτά τα πράγματα από ψηλά, αυτό δεν λέμε ψυχή; ]
φωνή εκφωνητή
Η θεωρία του καθηγητή Στιούαρτ Χάμεροφ ίσως μας επιτρέπει να ρίξουμε μια
ματιά στο τι θα μπορούσε να σημαίνει «ζωή μετά θάνατον», να ρίξουμε μια
ματιά σ’ έναν κόσμο για την κατανόηση του οποίου δεν έχουμε ακόμα την
τεχνολογία και τα επιστημονικά προσόντα. [...]
Γράφεις: «Πέρασμα από ύλη σε ενέργεια
απλά δεν υπάρχει!»
Να όμως που επιστήμονες διεθνούς κύρους μιλούν ακριβώς για αυτό:
«Όταν ο εγκέφαλος σταματά να
λειτουργεί, σταματά και η μεταβολική δραστηριότητα στους
μικροσωληνίσκους και η πληροφορία βγαίνει έξω απ’ τον εγκέφαλο. Δεν
χάνεται, δεν καταστρέφεται, εφόσον συμβαίνει στο θεμελιακό [ενεργειακό]
επίπεδο, οπότε απλώς διαρρέει προς τα έξω, στο ευρύ σύμπαν.»
Μπορούμε να βάλουμε στην μπάντα τη δουλειά τους απλά λέγοντας ότι
πρόκειται για αντιεπιστημονικές μπούρδες;
Κι εγώ δεν θέλω να σε πείσω. Θέλω απλώς να σκεφτείς τα πράγματα. Το πιο
δύσκολο πράγμα είναι να πείσω άτομα να σκεφτούν όταν δεν θέλουν να
σκεφτούν.
Αλλά αξίζει την προσπάθεια. Γιατί είναι ο στοχασμός που κάνει τον
άνθρωπο άνθρωπο. Έτσι δεν είναι; Αναπαραγωγή, εργασία, συναισθήματα,
διασκέδαση – όλα αυτά τα έχουν και τα ζώα. Τι μας κάνει να διαφέρουμε; Η
δυνατότητα που έχουμε να στοχαστούμε και να εμβαθύνουμε στα πράγματα,
χρησιμοποιώντας ερεθίσματα από την τέχνη, την επιστήμη, τη
φιλοσοφία, τη θρησκεία, καθώς και καταστάσεις της καθημερινής μας ζωής.
Σημείωση: Επειδή μου πήρε ΩΡΕΣ να σου απαντήσω και να μεταφέρω εδώ τα
λόγια του βίντεο, θα σε παρακαλούσα να μου δώσεις μια ουσιαστική
απάντηση. Στείλε την με προσωπικό μήνυμα, γιατί εκεί δεν θα χρειαστεί να
τη χωρίσεις σε κομμάτια, όπως αν τη βάλεις ως σχόλιο κάτω απ’ το βίντεο.
Περιμένω με θετική διάθεση τη δημιουργική συνεισφορά σου σε αυτή τη
συζήτηση.
tasoukos1
[Παράθεση παραγράφων του Κίμωνα]
Βλέπεις πώς ο θυμός δεν μας επιτρέπει να
συζητήσουμε; Μου δίνεις μια
θυμωμένη και περιφρονητική απάντηση και δεν απαντάς. Μου είπες ότι δεν
μπορεί να υπάρξει ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο εν απουσία ύλης, και σου
είπα ότι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο κι ωστόσο υπάρχει
ακόμα και στο κενό. Είναι γνωστό ότι το φως ταξιδεύει στο κενό. Λοιπόν
θα μπορούσες να μου είχες απαντήσει είτε ότι δεν ταξιδεύει στο κενό
είτε ότι δεν είναι ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο είτε εν πάση περιπτώσει
να δώσεις κάποια απάντηση. Το «άνοιξε ένα βιβλίο να μάθεις» δεν είναι
απάντηση. Απλά δεν μπορούμε να συζητήσουμε έτσι... Μάθε να συζητάς.
Έχω δίκιο ή όχι;
Το πρόβλημα δεν είναι ο θυμός σου, είναι ότι δεν διοχετεύεις το θυμό
σου με ένα θετικό τρόπο. Το να μου εξηγήσεις πού παρανοώ θα ήταν ένας
θετικός τρόπος. Ο θυμός θα σου έδινε την απαραίτητη ενέργεια για να το
κάνεις. Θα δεις κι εσύ, αν το δοκιμάσεις, πως όπου δεν αφήνεις τον
θυμό να σε εξουσιάζει, και τον χρησιμοποιείς κατάλληλα και θετικά,
δημιουργείται μια ενεργειακά ανεβασμένη ατμόσφαιρα και όλοι
ωφελούνται.
Η απόκρισή σου θα έπρεπε να είναι να παραθέσεις τι είπα και μετά να
δώσεις μια κανονική απάντηση. Αν η απάντησή σου ήταν λογική και
εύστοχη, θα με έκανες να σκεφτώ τι δεν κατανοώ σωστά.
απάντησή μου:
Αγαπητέ φίλε Κίμωνα, η πρωταρχική μου διαφωνία έγκειται στο γεγονός ότι
εγώ δεν δέχομαι την ψυχή (έστω κι αν υπάρχει) σαν εξωσωματικό
ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο διότι έχω κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με
την εφαρμογή αυτή! Οι επιφυλάξεις μου δεν είναι αβάσιμες! Όταν σου είπα
να διαβάσεις κάποιο βιβλίο φυσικής στο είπα μόνο και μόνο με τη λογική
να μπεις εσύ ο ίδιος στον κόπο να βρεις τι σου διαφεύγει πάνω στο
θέμα! Αλλά μιας και το πήρες στραβά, οπότε και υποθέτω πως δεν
πραγματοποίησες την συμβουλή που σου έδωσα, ας μπω εγώ στον κόπο!
Τις πληροφορίες θα σου παραθέσω παρακάτω (εκ των οποίων είμαι σίγουρος
ότι γνωρίζεις πάμπολλες) μπορείς να τις επιβεβαιώσεις σε
οποιοδήποτε επίσημο ιστοχώρο που πραγματεύεται επιστημονικά θέματα!
Το φως αγαπητέ φίλε Κίμωνα δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα
λιγότερο από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, είναι δηλαδή ένα κύμα το
οποίο δημιουργείται από μια ταυτόχρονη διαταραχή ενός ηλεκτρικού και
ενός μαγνητικού πεδίου! Αποτελείται από πάμπολλα μικροσκοπικά στοιχειώδη
σωμάτια (κβάντα) (δηλαδή η διαταραχή ή κύμα έχει φορέα αυτά τα
σωμάτια) μηδενικής μάζας (υλικά σωμάτια μεν αλλά χωρίς μάζα δε) και
ακέραιου αριθμού ιδιοστροφορμής (σπιν) τα οποία υπάγονται στην
ευρύτερη κατηγορία των μποζονίων (στατιστική μπόζ-αινστάιν), ως φορείς
της ηλεκτρομαγνητικής συμπαντικής δύναμης. Δημιουργείται και
καταστρέφεται μόνον κατόπιν αλληλεπιδράσεως με ηλεκτρόνια (δηλαδή με
υλικά σωμάτια) . Για τη δημιουργία ενός φωτονίου απαραίτητη κρίνεται η
μετάπτωση ενός ηλεκτρονίου από μία στάθμη υψηλότερης ενεργειακής
κατάστασης σε μια στιβάδα χαμηλότερης ενεργειακής κατάστασης! Αυτό
μπορεί να είναι το αποτέλεσμα κατά στοιχειώδη τμήμα μιας ευρύτερης
συνολικής διαταραχής ενός ηλεκτρικού και ενός μαγνητικού πεδίου! Πχ στο
ηλεκτρικό ρεύμα (είτε συνεχές είτε εναλασσόμενο) έχουμε διαταραχή του
ηλεκτρικού πεδίου που δημιουργεί η ηλεκτρεγερτική δύναμη και ακολούθως
διαταραχή στην μαγνητική ισορροπία (δηλαδή υποατομικά αν το δεις
έρχεται ενέργεια στα ηλεκτρόνια μέσω άλλων ηλεκτρονίων, αυτά
διεγείρονται, ανεβαίνουν στάθμη ενεργειακά και προκειμένου να επέλθει
ισορροπία ξανά-πέφτουν με αποτέλεσμα να εκπέμψουν την ενέργεια που
προσέλαβαν! Η λάμπα σου έτσι παράγει το πολυπόθητο φως! Πάμε τώρα στην
αντίθετη περίπτωση! τι γίνεται όταν το φως απορροφάται!
Απάντηση: ανάλογα με τη συχνότητα στην οποία παίζει το κάθε
ηλεκτρομαγνητικό κύμα και ανάλογα με τις συχνότητες στις οποίες
πάλλονται τα μόρια ενός συγκεκριμένου υλικού σώματος όταν φωτόνια
συντονιστούν με ηλεκτρόνια... τότε τα δεύτερα απορροφούν τα πρώτα
μεταπηδώντας για το λόγο αυτό σε στάθμες υψηλότερης ενεργειακής
κατάστασης (κβάντωση ενέργειας στα άτομα). Π.χ. ο φούρνος μικροκυμάτων
για αυτόν ακριβώς τον λόγο ζεσταίνει το φαγητό γρηγορότερα από ό,τι ο
κλασικός φούρνος! Και τώρα φτάνουμε στο θέμα του κενού! Είναι απλό: το
φως υπάρχει στο κενό επειδή ακριβώς δεν υπάρχει ύλη να το απορροφήσει
μεγάλε!
ΚΙΜΩΝ
1) Γράφεις:
«Η πρωταρχική μου διαφωνία έγκειται
στο γεγονός ότι
εγώ δεν δέχομαι την ψυχή (έστω κι αν υπάρχει) σαν εξωσωματικό
ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο διότι έχω κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με
την εφαρμογή αυτή!»
Θα έλεγα ότι η διαφωνία σου ήταν γενικότερη από αυτή και ήταν σε μεγάλο
βαθμό φιλοσοφική και υπαρξιακή. Στο πρώτο σου μήνυμα έγραψες:
«Και αν είναι τόσο γαμάτη η βιολογία
ενός φαντάσματος, γιατί δεν ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΊΣ uploader? Συμπέρασμα: φαντάσματα
= για τον πούτσο.»
Το κίνητρο λοιπόν της διαφωνίας σου φαίνεται να είναι πως αν ένα
φάντασμα έχει ζωή, αν έχει ενέργεια, τότε πώς διαφέρει ένα φάντασμα από
ένα ζωντανό ον και γιατί να ζούμε καν – να πάμε να πεθάνουμε! Τι νόημα
έχει η ζωή μας και γιατί προσπαθούμε να τη διατηρήσουμε αν δεν έχει
διαφορά από την μεταθανάτια κατάσταση; Λοιπόν στην απάντησή μου θέλω να
δείξω ότι η ψυχή πράγματι υπάρχει και είναι μια ενεργειακή οντότητα που
αλληλεπιδρά με το περιβάλλον της. Μπορεί να εμφανιστεί ως φως, μπορεί να
κινήσει αντικείμενα, μπορεί να συλλέξει πληροφορίες από το περιβάλλον
της... Απ’ εκεί και πέρα, μένει το ερώτημα: προς τι η ζωή; Νομίζω ότι
δεν θα προλάβουμε να το συζητήσουμε κι αυτό κι απλά χρειάζεται να
εστιαστούμε στο αν όντως υπάρχει η ψυχή όπως την περιέγραψα. Αλλά πολύ
σύντομα να πω ότι ο λόγος της ζωής είναι η μεταφορά ενέργειας από την
ύλη στην ψυχή. Μια τέτοια μεταφορά συνέβη στο 23ο έτος της ζωής μου και
την περιγράφω στο βίντεο
«Η
ανάληψή μου σε υψηλότερη διάσταση». Αλλά ας μην ξεφύγουμε από το
θέμα...
2) Μου έγραψες στο πρώτο μήνυμά σου:
«Κανένα από τα δύο βίντεο δεν
εξηγούσαν με τη βοήθεια της κβαντικής φυσικής τα περίεργα αυτά
''φαινόμενα'' ! Εγώ μόνο αντιεπιστημονικές ανεξακρίβωτες μπούρδες είδα!»
Σου απάντησα πολύ εκτενώς, δείχνοντας ότι στο κομμάτι που σου είπα να
δεις υπήρχαν πράγματι αυτές οι πληροφορίες και αυτές τις μπούρδες τις
έλεγαν επιστήμονες ανώτατης ολκής. Δεν απάντησες.
3)
«Και τώρα φτάνουμε στο θέμα του κενού!
Είναι απλό: το
φως υπάρχει στο κενό επειδή ακριβώς δεν υπάρχει ύλη να το απορροφήσει
μεγάλε!»
Είχες πει: «Πώς
στον πούτσο εν πλήρη απουσία ύλης λαμβάνουν χώρα ηλεκτρομαγνητικά
φαινόμενα?]»
Εφόσον:
α) (εξ ορισμού) απουσία ύλης = κενό
β) το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο
άρα η ερώτησή σου ισοδυναμεί με την ερώτηση:
«Πώς στον πούτσο γίνεται να υπάρχει φως στο κενό;»
Σου απάντησα: «ΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ ΣΤΟ ΚΕΝΟ.»
Και μου απάντησες:
«Το
φως υπάρχει στο κενό επειδή ακριβώς δεν υπάρχει ύλη να το απορροφήσει
μεγάλε!»
Δεν αντιφάσκεις έτσι; Πρώτα λες ότι το φως δεν μπορεί να υπάρξει στο
κενό, εφόσον είναι ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο και τα ηλεκτρομαγνητικά
φαινόμενα δεν υπάρχουν εν απουσία ύλης. Μετά λες ότι φυσικά και υπάρχει
στο κενό, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ύλη. Δεν είναι αντίφαση αυτό;
4) Ας μην ξεχάσουμε ότι αυτό που συζητάμε δεν είναι τόσο αν μπορεί να
υπάρξει φως στο κενό, όσο αν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία ότι υπάρχει
ψυχή. Αν και θα ήθελα να ακούσω την απάντησή σου για το φως, το αν το
φως που βλέπαμε στο βίντεο μπορεί να υπάρξει στο κενό δεν είναι ζωτικό
θέμα, εφόσον το φως που βλέπαμε δεν υπήρχε στο κενό. Υπήρχε στον αέρα
και ο αέρας δεν είναι κενός. Γι’ αυτό και δεν το βλέπω πολύ σχετικό με
τη συζήτησή μας, απλά το συζητάω επειδή έχεις φέρει αυτή την αντίρρηση
(κι εφόσον είναι τελικά το μόνο που συζητάς).
Η άλλη σου ερώτηση όμως είναι σχετική:
«Και αν δεχθούμε πως γίνεται, έρχεται
το άλλο ερώτημα, πώς τροφοδοτούνται με ενέργεια?»
Σε αυτό σου απάντησα ότι φαίνεται ότι η ενέργεια είναι αυτή η ίδια μια
οντότητα και σου έφερα παραδείγματα από τον κβαντικό κόσμο και τη θεωρία
του Αϊνστάιν. Σου μίλησα περαιτέρω για τα επιστημονικά πειράματα που
δείχνουν ότι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει απτές αλλαγές
στο υλικό περιβάλλον απλά και μόνο με τη σκέψη του, το οποίο δείχνει ότι
η σκέψη είναι ένα είδος ενέργειας. Συνέχισα λέγοντας ότι αυτή η
ενέργεια, νοήμον, συνειδητή και δυνάμει ανεξάρτητη και διαχωρίσιμη από
το σώμα, έχει επίσης εντοπιστεί στον πολυσυζητούμενο σήμερα χώρο των
επιθανάτιων εμπειριών, όπου ενώ ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί, το άτομο
βιώνει να εξέρχεται από το σώμα με ένα άλλο σώμα, ενεργειακό, και μπορεί
να βλέπει τι γίνεται στην αίθουσα και μετά οι πληροφορίες που δίνει
επιβεβαιώνονται. Και είναι σαφές ότι ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί, διότι ο
εγκέφαλος και οι άλλες λειτουργίες ελέγχονται από επιστημονικά όργανα.
Λοιπόν είπα ότι έχουμε πράγματι επιστημονικά στοιχεία ότι ευσταθεί η
πανανθρώπινη και αέναη πεποίθηση (ή γνώση) ότι μέσα στο σώμα μας υπάρχει
ψυχή. Και αυτό που βλέπουμε στο παρόν βίντεο θα μπορούσε να είναι οι
ηλεκτρομαγνητικές επιδράσεις στην ύλη κάποιων ασώματων ψυχών
(«φαντασμάτων»). Και πώς μπορούν να έχουν τέτοιες επιδράσεις;
Επαναλαμβάνω: Διότι ο ίδιος ο νους, η ίδια η ψυχή, είναι ενέργεια που
αλληλεπιδρά με το περιβάλλον της.
Σε όλα αυτά δεν μου έχεις απαντήσει και συνεχίζω να περιμένω την
απάντησή σου. Αν δεν ενδιαφέρεσαι να γράψεις μια μεγάλη απάντηση,
προτείνω να απαντήσεις έστω και με λίγα λόγια για όλα τα στοιχεία. Θα
πρότεινα να μην απαντήσεις μόνο για το αν μπορεί να υπάρξει φως στο
κενό, που, όπως είπα, έτσι κι αλλιώς δεν είναι πολύ σχετικό.
Θέλω παράλληλα να σου πω ότι αυτά δεν τα γράφω θεωρητικά. Πριν αρκετά
χρόνια ήρθαν δύο φίλοι στο σπίτι και είχαν φτιάξει μια πατέντα
ακολουθώντας τις οδηγίες που διάβασαν σε ένα περιοδικό. Ήταν ένα χαρτόνι
το οποίο δεν στηριζόταν στο τραπέζι αλλά πάνω σε ένα αναποδογυρισμένο
ποτήρι με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορείς να στρέψεις το χαρτόνι
καταβάλλοντας ελάχιστη δύναμη, διότι υπήρχε ελάχιστη τριβή. Το όλο
χαρτόνι ήταν στον αέρα και στηριζόταν μονάχα σε μια καρφίτσα η οποία
στηριζόταν σε ένα αναποδογυρισμένο γυάλινο ποτήρι, λοιπόν υπήρχε
ελάχιστη τριβή. Αν φυσούσες το χαρτόνι, αυτό γυρνούσε.
Λοιπόν μας έδειξαν ότι μπορούσαν να συγκεντρωθούν στο χαρτόνι, βάζοντας
κοντά σε αυτό τι παλάμες τους (αλλά χωρίς να το ακουμπάνε), και δίχως να
κάνουν καμιά σωματική κίνηση κι απλά και μόνο μέσω του εσωτερικού
οραματισμού τους, μπορούσαν να κάνουν το χαρτόνι να κινηθεί προς τη μία
κατεύθυνση ή την άλλη. Αυτό το δοκίμασαν και το πέτυχαν, ξεχωριστά ο
καθένας τους, οι δύο φίλοι μας και η αδερφή μου – και μόνο εγώ δεν
μπορούσα να το καταφέρω! Λοιπόν εξασκήθηκα για τις επόμενες δύο βδομάδες
και τελικά μπορούσα να το καταφέρνω. Όταν το οραματιζόμουν να πηγαίνει
δεξιά, πήγαινε δεξιά. Αν άλλαζα το μυαλό μου και το φανταζόμουν να
πηγαίνει αριστερά, χωρίς να κάνω καμία σωματική κίνηση, αυτό φρέναρε και
άρχιζε στην αντίθετη κατεύθυνση. (Μην φανταστείς τεράστιες ταχύτητες,
πάντως σαφώς κινιόταν σταθερά για ώρα προς την κατεύθυνση που το
έσπρωχνες νοητικά, αν συνέχιζες την συγκέντρωση. Όταν σταματούσες,
σταματούσε.)
Όταν όμως απομάκρυνα τις παλάμες μου από το χαρτόνι, δεν μπορούσα να το
επηρεάσω μέσω της συγκέντρωσης. Αυτό υποδηλώνει πως υπάρχει στο σώμα μια
νοητική ενέργεια, την οποία (όταν βάλεις τις παλάμες κοντά) μπορείς να
κατευθύνεις για να δημιουργήσεις αλλαγές στην ύλη. (Μήπως δεν κάνεις
αυτό συνεχώς, όταν μέσω των νοητικών σου προθέσεων ξεκινάς πράξεις με
ένα συγκεκριμένο στόχο;) Αυτή την ενέργεια φαίνεται να φωτογραφίζει και
η γνωστή μέθοδος φωτογράφισης Κίρλιαν. Βλέπεις σε αυτό το βίντεο, που
δείχνει την αύρα, ότι η ενέργεια που εκπέμπεται από τους ανθρώπους
αυξομειώνεται και αλλάζει χρώμα ανάλογα με την συναισθηματική κατάσταση
και την κατάσταση έμπνευσης.
http://youtu.be/jAjdCuLTJs0
Μια άλλη παρόμοια εμπειρία που προσωπικά είχα είναι η εξωσωματική
εμπειρία, γι’ αυτό και σου παρέθεσα στο προηγούμενο μήνυμά μου βίντεο με
πειράματα πάνω σε αυτήν. Πιο κάτω θα δεις έρευνες στην επιθανάτια
εμπειρία, που είναι πολύ σχετική.
Επειδή δεν φαντάζομαι βέβαια ότι είναι δυνατό να αρχίσεις να ψάχνεις
τώρα τα αποτελέσματα ερευνών με τα οποία μάλλον δεν έχεις ασχοληθεί, θα
σου παραθέσω εγώ πιο κάτω, με σχόλιά μου, περισσότερα στοιχεία που
μετέφρασα τα οποία παρουσιάζουν την ψυχή ως μια νοήμονα οντότητα που
αλληλεπιδρά με το υλικό περιβάλλον.
Παραλείπω της κλασικές αποδείξεις της επιστήμης της πειραματικής
παραψυχολογίας, η οποία εργαστηριακά ερευνά ανθρώπινες ικανότητες όπως η
διόραση, η τηλεκίνηση, η τηλεπάθεια κλπ., καθώς πιστεύω ότι για αυτά
έχεις ακούσει. Μία τέτοια κλασική απόδειξη σου παρέθεσα ήδη στο
προηγούμενο μήνυμα –και δεν σχολίασες-, την τηλεπάθεια αποδεδειγμένη
πειραματικά στο εργαστήριο και μάλιστα με το επιπρόσθετο στοιχείο της
επίδρασης στον ηλεκτροεγκεφαλογράφο. Δεν είναι ηλεκτρομαγνητική επίδραση
αυτή; Δεν είναι αυτό ένα ηλεκτρομαγνητικό αποτέλεσμα της επίδρασης της
νόησης πάνω στην ύλη;
http://www.youtube.com/watch?v=pow2vdrxigs
Αν τα κεφάλια μας συνδέονταν (χωρίς σύρματα και ηλεκτρομαγνητικές
ακτινοβολίες) με ένα τέτοιο τρόπο ώστε ό,τι σκεφτόμουν εγώ να το
σκεφτόσουν κι εσύ, κι ό,τι έβλεπα εγώ να το καταλάβαινες εσύ, κι ό,τι
ερέθισμα έφτανε στα μάτια μου να εμφανιζόταν στο δικό σου
εγκεφαλογράφημα, θα έλεγες ότι αυτή είναι μια υλική σύνδεση; Αν η ύλη
είναι τέτοια, τότε η ύλη δεν είναι πολλά αντικείμενα αλλά ένα.
Όμως δεν λέμε αυτό, βέβαια, ύλη. Πώς θα μπορούσε να είναι η ύλη ένα
αντικείμενο, όταν το ένα άτομο πεθαίνει και το άλλο συνεχίζει να ζει; Κι
αν λοιπόν μια τέτοια μη υλική σύνδεση μπορούσε να επιδράσει στο
εγκεφαλογράφημα, δεν θα το χαρακτήριζες αυτό ως ηλεκτρομαγνητικό
αντίκτυπο μια μη υλικής πραγματικότητας;
ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ (1)
Στο βίντεό μου «Επιστημ. αποδείξεις για μεταθανάτιες εμπειρίες (ΟΗΕ)»
http://www.youtube.com/watch?v=2Xcdn2h2Ras , ο διάσημος ψυχίατρος Δρ
Μπρους Γκρέισον, καθηγητής ψυχιατρικής στο Chester Carlson και στο
Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και.διευθυντής του Τμήματος Μελέτης της
Αντίληψης στο ίδιο πανεπιστήμιο, κάνει ομιλία στα Ηνωμένα Έθνη σχετικά
με το τι γνωρίζει μέχρι τώρα η επιστήμη για την ψυχική οντότητα. Κοίτα
τι λέει:
Το πιο συνηθισμένο παράδειγμα που
αναφέρεται ετούτες τις μέρες είναι η επιθανάτια εμπειρία.(χρόνος: δέκατο
δευτερόλεπτο)
Υπάρχουν πολλά άτομα που θεωρούνται κλινικώς νεκρά - σε κάποιες από
αυτές τις περιπτώσεις έχουν καταγραφεί τα εγκεφαλικά τους κύματα και
ήταν επίπεδα- 0020
που επιστρέφουν και λένε: "Όχι μόνο σκεπτόμουν αλλά σκεφτόμουν ΠΙΟ
ΚΑΘΑΡΑ απ' όσο οποτεδήποτε στο παρελθόν".
Αλλά έχουμε κι άλλες περιπτώσεις, στις οποίες,
ενώ η λειτουργία του εγκεφάλου παρεμποδίζεται, η σκέψη είναι πιο καθαρή.
Υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν μη αναστρέψιμη
άνοια,
ή σοβαρή νοητική πάθηση,
οι οποίοι στις επιθανάτιες στιγμές τους γίνονται τελείως διαυγείς.
Αρχίζουν να αναγνωρίζουν οικογενειακά μέλη, αρχίζουν να μιλούν με
συνοχή,
χάνουν τις παραληρητικές τους ιδέες, και μετά πεθαίνουν.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Δεν έχουμε μια υλιστική απάντηση για αυτό.
Ενώ αν υπέθετες ότι ο νους και ο εγκέφαλος μπορούν να χωριστούν όταν η
κατάσταση του εγκεφάλου αρχίζει να χειροτερεύει,
τότε θα είχες μια εξήγηση.
Δεν μπορείς να κάνεις και πολύ έρευνα σε αυτού του είδους την εμπειρία.
Αυτές είναι μονάχα ανεκδοτολογικές περιπτώσεις και -πιστέψτε με- είναι
ασυνήθιστες.
Οι περισσότεροι που πεθαίνουν με άνοια, πεθαίνουν με άνοια. Δεν
εξέρχονται από αυτήν.
Αλλά έχουμε αυτές τις μεμονωμένες περιπτώσεις που μας λένε ότι συμβαίνει
κάτι άλλο (ότι υπάρχει μια κρυμμένη διεργασία).
Όμως τις επιθανάτιες εμπειρίες μπορούμε να τις κοιτάξουμε μέσα στο ίδιο
το εργαστήριο για να δούμε τι συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος καταστέλλεται.
Βέβαια, έχουμε τρόπους να παρατείνουμε τη ζωή του εγκεφάλου,
για παράδειγμα μέσω υποθερμίας, μέσω φαρμάκων που μειώνουν την ανάγκη
του εγκεφάλου για οξυγόνο
ώστε να μπορεί να συνεχίσει για περισσότερο.
Και μπορείς να θέσεις θέμα και για το πόσο νεκρός είναι ο λεγόμενος
νεκρός.
Αλλά, όπως ανέφερε σήμερα το πρωί ο [γνωστός νευροεπιστήμονας] Σαμ
[Σέπαρντ], όταν ερχόμαστε στην περίπτωση όπου έχει παραμείνει σε
λειτουργία κάπου κάποιο μεμονωμένο νευρικό κύτταρο,
έχει πράγματι νόημα να πούμε ότι το κύτταρο αυτό πεινάει ή είναι
θυμωμένο ή έχει συνειδητότητα; Δεν πιστεύουμε ότι έχει νόημα.
Αν υπάρχουν δύο κύτταρα και συνδέονται μεταξύ τους; Μπορούν να πεινούν;
Οι περισσότεροι νευροεπιστήμονες πιστεύουν ότι χρειάζεται να υπάρχει ένα
πλήρες και άθικτο νευρικό δίκτυο προκειμένου να υφίσταται οτιδήποτε που
να μοιάζει με συνειδητότητα.
Και είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο όταν "ίσως" παραμένει
κάποια υποτυπώδης δραστηριότητα βαθιά μέσα στο εγκεφαλικό στέλεχος.
Ό,τι κι αν είναι αυτό που παραμένει τότε, δεν είναι αυτό που
αντιλαμβανόμαστε ως τη βάση της συνειδητότητας.
Λοιπόν έχουμε εγκεφάλους που ΔΕΝ λειτουργούν,
κι ωστόσο έχουμε ανθρώπους που λένε:
"Ήμουν συνειδητός καθ' όλη τη διαδικασία.
Στην πραγματικότητα, ήμουν περισσότερο διαυγής απ' όσο είμαι όταν είμαι
κολλημένος εδώ μέσα στον εγκέφαλο, με όλους τους περιορισμούς που αυτός
μού θέτει."
Υπάρχει σε αυτή τη δήλωση οτιδήποτε η αλήθεια του οποίου να μπορεί να
επαληθευτεί;
Άνθρωποι μάς λένε: "Ναι, ήμουν πιο διαυγής από οποτεδήποτε άλλοτε, ήταν
πιο αληθινό απ' οτιδήποτε άλλο..."
- πώς μπορούμε να ξέρουμε αν υπάρχει οτιδήποτε [αληθινό] σε οποιαδήποτε
τέτοια δήλωση;...
Περιστασιακά οι άνθρωποι επιστρέφουν απ’ την επιθανάτια εμπειρία με
κάποιες επαληθεύσιμες πληροφορίες [...]
αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Σαμ στη σχετική του έρευνα “AWARE»
- προσπαθεί να κρύψει απροσδόκητους στόχους σε μέρη που οι άνθρωποι θα
μπορούσαν να δουν αν έβγαιναν απ' το σώμα τους.
Κι υπάρχουν πολλές ανεκδοτολογικές περιπτώσεις ανθρώπων που το έχουν
κάνει αυτό, που βγήκαν από το σώμα τους, και είπαν:
"Ναι, βγήκα από το σώμα μου, και είδα τον τάδε γιατρό να κάνει το τάδε".
Και είναι ακριβείς. Και μερικές φορές μάς αναφέρουν πράγματα που μας
εκπλήσσουν πολύ, πράγματα που δεν θα ήταν δυνατό να είχαν φανταστεί.
Έχουμε επίσης ανθρώπους που επιστρέφουν από μια επιθανάτια εμπειρία με
πληροφορίες και για άλλα πράγματα επίσης, πληροφορίες στις οποίες δεν
είχαν πρόσβαση.
Μερικές φορές έχουν συναντήσει και επικοινωνήσει με πεθαμένα αγαπητά
τους πρόσωπα,
απ' τα οποία έλαβαν πληροφορίες που δεν θα μπορούσαν να έχουν λάβει από
οποιαδήποτε άλλη πηγή.
Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που συνάντησαν αυτά τα αγαπητά πεθαμένα
πρόσωπα,
τα οποία κανείς δεν γνώριζε ακόμα ότι είχαν πεθάνει!
Κι έχουμε πολλές περιπτώσεις, πολλές τεκμηριωμένες περιπτώσεις... έχουμε
ανθρώπους που μίλησαν για πεθαμένους συγγενείς,
όπως είναι η περίπτωση του θείου Τζο, τον οποίο ο καθένας πίστευε
ζωντανό,
και βρήκαμε μετά από λίγες μέρες ότι είχε πεθάνει μερικά μόνο λεπτά πριν
ο ασθενής μας τον δει στην επιθανάτια εμπειρία του.
Πώς εξηγούμε τέτοια πράγματα με βάση τις λειτουργίες των νευρώνων;
Λοιπόν αυτοί είναι τρόποι μέσω των οποίων οι επιθανάτιες εμπειρίες
περιέχουν επαληθεύσιμες πληροφορίες
που σχετίζονται με το ερώτημα: "Είναι αυτά τα πράγματα αληθινά;"
ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ (2)
Τηλεοπτική συνέντευξη του Δρα Τζέφρεϊ Λονγκ, ραδιολόγου/ογκολόγου από
την Λουιζιάνα. Εδώ διαβάζουμε τα ίδια πράγματα που έδειχνε και το
ντοκιμαντέρ που σου παρέθεσα, απλώς από μια άλλη πηγή.
http://www.youtube.com/watch?v=GRuKuGBd0Bo&feature=related
Δημοσιογράφος:
Συνέλεξες περισσότερες από 1000 ιστορίες μεταθανάτιων εμπειριών από
ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο.
Και λες ότι η συνέπεια που υπάρχει μεταξύ αυτών των ιστοριών
βοηθάει στην επιστημονική απόδειξη ότι υπάρχει μεταθανάτια ζωή.
Λοιπόν με βάση τα στοιχεία σου,
ποια είναι η απόδειξη;
Δρ Τζέφρεϊ Λονγκ
Η έρευνά μου αποκαλύπτει εννέα κατηγορίες αποδεικτικών στοιχείων
σχετικά με την αλήθεια των μεταθανάτιων εμπειριών
και το συνεπές τους μήνυμα για τη μεταθανάτια ζωή.
Δημοσιογράφος:
Μπορείς να μου δώσεις παραδείγματα από αυτές τις εννέα κατηγορίες
αποδεικτικών στοιχείων;
Δρ Τζέφρεϊ Λονγκ
Μία καλή γραμμή τέτοιων αποδείξεων είναι πως αυτοί που είναι τυφλοί,
στους οποίους περιλαμβάνονται και εκ γενετής τυφλοί,
έχουν οπτικές μεταθανάτιες εμπειρίες
- όχι ως αποσπάσματα αλλά ως πλήρεις οπτικές εντυπώσεις κατά τη διάρκεια
των μεταθανάτιων εμπειριών τους-
που είναι ακριβώς ίδιες με τις εμπειρίες που έχουν τα άτομα που δεν
είναι τυφλά.
Δημοσιογράφος
Και αυτό όποια και να ’ναι η ηλικία του ατόμου;
Δεν έχει σημασία αυτή; Η εμπειρία είναι ουσιαστικά η ίδια;
Δρα Τζέφρεϊ Λονγκ
Η έρευνά μου εστιάστηκε σε παιδιά ηλικίας πέντε ετών ή μικρότερα
και βρήκα το περιεχόμενο των μεταθανάτιων εμπειριών τους
πανομοιότυπο με αυτό των μεγαλύτερων παιδιών και των ενηλίκων
- το οποίο υποδηλώνει πως το αν γνωρίζεις για τις μεταθανάτιες
εμπειρίες,
το ποιο είναι το πολιτισμικό σου υπόβαθρο
και το ποια είναι η επίγνωση που έχεις για το θάνατο
δεν φαίνεται να έχει την οποιαδήποτε επίδραση στο περιεχόμενο της
μεταθανάτιας εμπειρίας σου.
Αυτό ήταν ένα μικρό απόσπασμα. Δεν το συνεχίζω για να κρατήσω την έκταση
της απάντησης περιορισμένη. Αλλά πες μου: δεν θεωρείς απόδειξη για την
ύπαρξη της ψυχής το γεγονός ότι εκ γενετής τυφλά άτομα μπορούν, όταν
έχουν μεταθανάτιες εμπειρίες, να βλέπουν όπως όλοι;
Μια άλλη κατηγορία τέτοιων επιστημονικών στοιχείων που φανερώνουν την
ψυχή ως μια δραστήρια και διαχωριστέα από το σώμα οντότητα είναι οι
έρευνες που έχουν γίνει σε άτομα που λένε ότι έχουν ζήσει προηγούμενη
ζωή.
ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ
Η παρακάτω συνέντευξη βρίσκεται στο βίντεό μου: «Επιστημονικές
αποδείξεις για τη μετενσάρκωση»
http://www.youtube.com/watch?v=HcqtnDSFAAw
Ο επιστήμονας από τον οποίο παίρνεται η συνέντευξη είναι ο Δρ Τζιμ
Τάκερ, Επίκουρος Καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βιργινίας.
Το βιβλίο του "Η Ζωή πριν από τη Ζωή", παρουσιάζει την επιστημονική
έρευνα που έχει γίνει σε περισσότερα από δυόμισι χιλιάδες παιδιά σε
διάστημα πάνω από τεσσάρων δεκαετιών, έρευνα η οποία δείχνει ότι τα
παιδιά αυτά πράγματι μετενσαρκώθηκαν - ακριβώς όπως ισχυρίζονται και τα
ίδια. Όπως και στο
ντοκιμαντέρ για τις μεταθανάτιες εμπειρίες που σου
παρέθεσα εξαρχής, έτσι κι εδώ, παρουσιάζεται ως θεωρητικό θεμέλιο της
δυνατότητας της μετενσάρκωσης οι εξελίξεις στην κβαντική φυσική.
Ως μεθοδολογία, γενικά αυτό που κάνουν οι επιστήμονες που διεξάγουν
αυτές τις έρευνες είναι ότι πηγαίνουν σε παιδιά που ισχυρίζονται ότι
έχουν ζήσει μια προηγούμενη ζωή και που δίνουν συγκεκριμένα στοιχεία για
αυτή, και ελέγχουν τα στοιχεία, ελέγχουν αν αντιστοιχούν στην
πραγματικότητα και αν θα μπορούσαν να τα είχαν πάρει από οποιαδήποτε
άλλη πηγή. Λοιπόν καθώς περνάνε οι δεκαετίες, συσσωρεύονται χιλιάδες
περιπτώσεις παιδιών που με διάφορους τρόπους παρουσιάζουν στοιχεία ότι
πράγματι έχουν μετενσαρκωθεί. Μπορεί, ας πούμε, το παιδί να γεννήθηκε
στην Μπούρμα και να έχει εφιάλτες από μια προηγούμενη ζωή του στην οποία
έζησε στη Δανία και κάποιος το βίασε, του έκοψε τα δάχτυλα και το
σκότωσε. Οι επιστήμονες πιστοποιούν ότι το παιδί και το περιβάλλον του
δεν θα μπορούσαν να έχουν αυτά τα στοιχεία, ελέγχουν τα στοιχεία
πηγαίνοντας σε δημοτολόγια στη Δανία και τα λοιπά και βρίσκουν ότι
πράγματι υπήρχε άτομο με τέτοιο όνομα. Από την αστυνομία και την
νεκροτομία βρίσκουν ότι πράγματι είχε δολοφονηθεί και βλέπουν
φωτογραφίες που το δείχνουν δολοφονημένο και με κομμένα δάχτυλα. Λοιπόν
με τέτοιους τρόπους πιστοποιείται ότι το παιδί λέει την αλήθεια κι ότι
δεν είναι ας πούμε τρελό! Το παιδί μπορεί να γεννήθηκε σε αυτή τη ζωή με
κομμένα δάχτυλα, λοιπόν αντιλαμβανόμαστε τη νοητική πραγματικότητα που
υπάρχει πίσω από την ύλη. Το παιδί δηλαδή φαίνεται ότι κράτησε αυτή τη
μνήμη καθώς περνούσε από τη μια ζωή στην άλλη, ότι η μνήμη διατηρήθηκε
στο αιθερικό του σώμα, κι έτσι για κάποιο λόγο που ενδεχόμενα θα
μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ψυχοσωματικό, το παιδί γεννήθηκε χωρίς να
αναπτυχθούν δάχτυλα.
Σήμερα όλοι γνωρίζουμε για τα εικονικά χάπια (πλασέμπο) και για τις
ψυχοσωματικές αρρώστιες. Πώς θα μπορούσαν αυτά να υπάρχουν αν δεν υπήρχε
κάποιος ψυχικός παράγοντας ο οποίος μπορεί να επηρεάσει την ύλη;
Συνέντευξη
(πηγή:
http://www.youtube.com/watch?v=T-UxQMWixKA&feature=related )
Δημοσιογράφος
Σήμερα μιλάμε με
τον Jim Tucker, συγγραφέα τού "Η Ζωή πριν από τη Ζωή",
σχετικά με το θέμα που γενικά αποκαλείται "μετενσάρκωση".
Είναι Επίκουρος Καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βιργινίας.
Χαρά μας που σε έχουμε μαζί μας.
Jim Tucker
- Ευχαριστώ.
Δημοσιογράφος
Στο βιβλίο σου "Η Ζωή πριν από τη Ζωή" παρουσιάζεις περιπτώσεις ανθρώπων
που ισχυρίζονται ότι έχουν ζήσει προηγούμενη ζωή.
Το βιβλίο εστιάζεται κυρίως σε παιδιά και στις μνήμες τους.
Παιδιά ηλικίας μεταξύ δύο και τριών ετών, κάνουν μερικές φορές
λεπτομερείς αναφορές σε μια προηγούμενή τους ύπαρξη.
Μπορείς να μας δώσεις παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων;
Jim Tucker
Ναι. Αυτές δεν είναι περιπτώσεις όπου τους γίνεται ύπνωση, αλλά τα
παιδιά αυθόρμητα αρχίζουν να μιλάνε για μια προηγούμενη ζωή τους σε πολύ
μικρή ηλικία.
Πολλές από τις περιπτώσεις μας ερευνήθηκαν από τον [διάσημο ψυχίατρο του
Χάρβαρντ] Ίαν Στήβενσον πριν από πολλά χρόνια, ιδιαίτερα στην Ασία.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν ενός μικρού κοριτσιού στην Ινδία που λεγόταν
Κουκούμ Μπούρμα.
Το κορίτσι αυτό έλεγε ότι είχε ζήσει σε μια πόλη είκοσι πέντε μίλια
μακριά,
και όχι μόνο αυτό αλλά κατονόμαζε και την ιδιαίτερη περιοχή όπου είχε
ζήσει
και έδινε και πολλά άλλα στοιχεία που καταγράφηκαν από τη θεία της,
λεπτομέρειες όπως το όνομα του γιου της, το όνομα του εγγονού της, τη
δουλειά που έκανε ο γιος της,
την πόλη όπου ζούσε ο πατέρας, πολλές άλλες προσωπικές λεπτομέρειες...
Και τελικά ένας φίλος του πατέρα του κοριτσιού πήγε σε αυτή την περιοχή
και βρήκε ότι, στην πραγματικότητα,
όλα τα στοιχεία που το κορίτσι είχε δώσει ήταν ακριβή.
Αυτό είναι ό,τι τυπικά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις όπου το παιδί
δίνει αρκετές λεπτομέρειες, περιλαμβανομένων των ονομάτων συγκεκριμένων
τοποθεσιών,
- όταν πηγαίνουν άνθρωποι εκεί βρίσκουν τα στοιχεία να επαληθεύονται.
Υπάρχουν περιπτώσεις ύπαρξης εκ γενετής σημαδιών, περιπτώσεις όπου τα
παιδιά είχαν στην προηγούμενη ζωή τους τραυματιστεί,
τόσες περιπτώσεις παιδιών που γεννήθηκαν χωρίς δάχτυλα στα χέρια ή στα
πόδια
και που έχουν διηγηθεί ότι στην προηγούμενη ζωή τους πέθαναν με έναν
τραυματισμό σε αυτά τα σημεία.
Δημοσιογράφος
Μπορείς να μας δώσεις κάποια παραδείγματα;
Jim Tucker
Ναι, υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Ένα βιβλίο που έγραψε ο Ίαν
περιλάμβανε πάνω από διακόσιες τέτοιες περιπτώσεις
παιδιών που είχαν εκ γενετής σημάδια ή γενετικά ελαττώματα που ταίριαζαν
στις πληγές - συνήθως τις μοιραίες πληγές- που είχε βιώσει η προηγούμενη
προσωπικότητα.
Για παράδειγμα, υπήρχε η περίπτωση ενός κοριτσιού που θυμόταν ότι είχε
δολοφονηθεί αφού της είχαν ακρωτηριαστεί τα δάχτυλα.
Το κορίτσι επαναγεννήθηκε με πολύ παραμορφωμένα δάχτυλα.
Υπήρχε η περίπτωση ενός μικρού αγοριού που έλεγε ότι είχε ζήσει σε ένα
άλλο χωριό
και ότι τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού είχαν κοπεί σε μια κοπτική
μηχανή
Και όταν ξαναγεννήθηκε, το αριστερό του χέρι ήταν εντάξει
αλλά το δεξί δεν είχε πλήρη δάχτυλα.
Υπήρχε επίσης η περίπτωση ενός μικρού κοριτσιού που στην προηγούμενη
προσωπικότητά της είχε υποστεί εγχείριση στο κρανίο, ακριβώς πριν από το
θάνατό της,
και ξαναγεννήθηκε με μια αυλακιά
περιμετρικά του κεφαλιού της.
[Η συνέντευξη στο βίντεο δείχνει για όλα αυτά φωτογραφίες.]
Δημοσιογράφος
- Πολύ
ασυνήθιστο...
Jim Tucker
- Περιμετρικά του πίσω μέρους του κεφαλιού της.
Ναι, πολύ ασυνήθιστο...
Δημοσιογράφος
Καθώς τα βλέπεις αυτά - κι έχεις μελετήσει πολλές περιπτώσεις, μελέτες
ήδη από τη δεκαετία του '60, μελέτες τού Ίαν Στήβενσον, που ήταν ο
μέντοράς σου...
Jim Tucker
- Ναι...
Δημοσιογράφος
- ... αυτός παρουσίασε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Τι μας λένε αυτές για τη φύση του σύμπαντος;
Ότι δεν είμαστε βασικά υλικά όντα;
Ή ότι ο εγκέφαλος δεν είναι το θεμελιακό συστατικό μας στοιχείο και
ότι... ;
Υπάρχει κάτι που θα αποκαλούσαμε συνειδητότητα;
Jim Tucker
- Οπωσδήποτε οι περιπτώσεις αυτές παρέχουν αποδεικτικά στοιχεία
ότι οι μνήμες και τα συναισθήματά μας,
και μερικές φορές ακόμα και τα σωματικά μας τραύματα,
μπορούν να επιβιώσουν του θανάτου του εγκεφάλου
και να μεταφερθούν σε μια άλλη ζωή.
Λοιπόν τα στοιχεία αυτά θέτουν υπό αμφισβήτηση την όλη υλιστική
κοσμοθέαση της συμβατικής επιστήμης,
που λέει ότι ο υλικός κόσμος είναι το μόνο που υπάρχει
και ότι η συνειδητότητά μας είναι τυχαίο προϊόν
της εξέλιξης του εγκεφάλου.
Εκείνο που οι περιπτώσεις αυτές -μαζί με δουλειά που έχει γίνει σε πολλά
άλλα επιστημονικά πεδία- υποδηλώνουν
είναι ότι υπάρχουν περισσότερα από το φυσικό σύμπαν,
ότι υφίσταται πράγματι ο παράγοντας της συνειδητότητας και ότι,
τουλάχιστον μερικές φορές, φαίνεται να μπορεί να λειτουργεί ανεξάρτητα
από τον εγκέφαλο.
Δημοσιογράφος
Σε μια συνέντευξη που παλαιότερα σου πήρα για το περιοδικό [...],
μιλήσαμε για ανθρώπους που πεθαίνουν και μετά επανέρχονται
και μιλούν για ένα Τόπο, που βασικά για εκείνους είναι ένας πραγματικός
κόσμος
και μάλιστα τόσο πραγματικός όσο είναι και τούτος εδώ ο κόσμος μας
-διόρθωσέ με αν κάνω λάθος-
αλλά... μετά υπάρχει επίσης η χριστιανική πεποίθηση ότι υπάρχει
Παράδεισος και Κόλαση.
Υπάρχουν οποιαδήποτε στοιχεία πως όταν οι άνθρωποι πάνε εκεί, πάνε στον
Παράδεισο;
Υπάρχει τόπος που λέγεται Κόλαση;
Jim Tucker
Στις περιπτώσεις μας, περίπου 20% των παιδιών περιγράφουν συμβάντα
διαδραματιζόμενα μεταξύ των ζωών
-το υπόλοιπο ποσοστό δεν τα περιγράφει αλλά το 20% τα περιγράφει-
και οι περιγραφές τους ποικίλλουν
και μερικά περιγράφουν θετικές εμπειρίες και μερικά αρνητικές.
Δημοσιογράφος
Εκείνα που περιγράφουν αρνητικές - τι είδους αρνητικές εμπειρίες
περιγράφουν;
Ακούμε για άτομα που "επιπλέουν στο φως" και τέτοια πράγματα
- αυτές είναι οι ευτυχισμένες εμπειρίες.
Αλλά υπάρχουν και αρνητικές εμπειρίες;
Jim Tucker
Κάποιες φορές...
Δεν περιγράφουν απαραίτητα τα καζάνια της Κόλασης,
αλλά τα άτομα αισθάνονται
άβολα, δυστυχή, πεινασμένα
και μερικές φορές κυνηγιούνται από αρνητικά όντα.
Αυτού του είδους τα πράγματα...
Δημοσιογράφος
Αυτά είναι τα άτομα που μετενσαρκώνονται κι επιστρέφουν;
Jim Tucker
Αυτά είναι τα άτομα που θυμούνται τις εμπειρίες μεταξύ δύο διαδοχικών
ζωών.
Δημοσιογράφος
- Λοιπόν τους δίνεται μια "δεύτερη ευκαιρία" ή κάτι τέτοιο...;
Jim Tucker
- Ναι.
Και, όσον αφορά τις "θετικές" εμπειρίες, στην Αμερική πολλά άτομα
χρησιμοποίησαν πράγματι τη λέξη «Παράδεισος».
Είπαν ότι [πήγαν εκεί] μετά τον θάνατό τους - και πριν από τον
επανερχομό τους για τον επόμενο γύρο.
Δημοσιογράφος
Οι μελέτες σου θέτουν υπό αμφισβήτηση την όλη υλιστική κοσμοθεωρία.
Τι λένε για το πώς πρέπει να λειτουργούμε εδώ, σε ΑΥΤΗ τη ζωή;
Υπάρχει κάποιο μάθημα σε όλα αυτά;
Ή πρόκειται απλώς για τις ακαδημαϊκές έρευνες τού Δρα Τζέιμς Τάκερ
αλλά...;
Υπάρχει κάποιο μάθημα που έχουμε να λάβουμε από όλα αυτά;
Ας πω ακριβώς τι εννοώ: αν πας σε ένα μέρος που είναι πραγματικά όμορφο,
κι αισθάνεσαι όμορφα εκεί
και ξαφνικά βρεθείς πίσω εδώ, σε ένα κόσμο γεμάτο με βία, αδικίες και
διωγμούς...
Ποιο είναι το μάθημα;
Υπάρχει μάθημα;
Jim Tucker
Πιστεύω ότι μπορεί πράγματι να υπάρχουν κάποια μαθήματα. Το ένα από αυτά
είναι...
-για τούτο κάποιοι θα χρησιμοποιούσαν τη λέξη "κάρμα"-
φαίνεται όμως πράγματι να είναι γεγονός πως οι εμπειρίες του της
περασμένης ζωής
μπορούν τουλάχιστον να έχουν κάποια ΕΠΙΔΡΑΣΗ
στο πού το παιδί επαναγεννιέται.
Γι' αυτό, από μια "ωφελιμιστική" οπτική,
ίσως όσο καλύτερη ζωή διάγεις, τόσο καλύτερο θα είναι το επέκεινα ή η
ζωή στην οποία επιστρέφεις εδώ.
Πέρα από αυτό,
πιστεύω ότι οι περιπτώσεις αυτές, καθώς και η δουλειά που έχει γίνει σε
άλλα πεδία,
υποδηλώνουν ότι
υπάρχει μέσα σε όλους μας ένα κομμάτι συνειδητότητας ή πνεύματος.
Και ότι αυτό μπορεί να συνιστά το υπόβαθρο
μιας βαθύτερης ενότητας μεταξύ όλων μας.
Συχνά μοιάζουμε τόσο ξεχωριστοί, κι ωστόσο μπορεί να υπάρχει αυτό το
κομμάτι [συνειδητότητας] το οποίο όλοι μοιραζόμαστε...
Δημοσιογράφος
... ένα παγκόσμιο πνεύμα;
... μια παγκόσμια ψυχή;
Jim Tucker
... ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτή την εμπειρία της ζωής.
Και αυτό το ατομικό κομμάτι συνειδητότητας που έχουμε...
ποιος ξέρει αν είναι τελείως ξεχωριστό ή ενωμένο με τα άλλα;...
Δημοσιογράφος
- Μοιραστήκαμε σε παλαιότερη συνέντευξη διάφορες ιδέες σχετικά με το πώς
ο κόσμος δημιουργήθηκε.
Συζητήσαμε για τον [Συμπαντικό] Νου.
Συζητήσαμε για το κοινά βιωμένο όνειρο.
Κατά την άποψή σου,
αυτό που βλέπουμε ως πραγματικότητα,
οι άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν [από τη ζωή], που έχουν εμπειρίες
περασμένων τους ζωών...
αυτές οι αλήθειες που μελετάς εσύ
- τι το δημιούργησε όλο αυτό;...
Jim Tucker
Νομίζω ότι... Όχι μόνο από τις δικές μας περιπτώσεις, αλλά και από
ανακαλύψεις π.χ. στην κβαντική φυσική...
μπορείς να δεις ότι,
με πολλούς τρόπους, ο κόσμος δημιουργείται μόνο όταν παρατηρείται,
άρα όταν βρίσκεται μέσα στη συνειδητότητα.
Συχνά τον περιγράφω μεταφορικά ως το "κοινά βιωμένο όνειρο".
Ότι ο κόσμος δεν είναι αυτό το μηχανικό μοντέλο του ρολογιού, που
περιέγραψε ο Νεύτωνας,
αλλά είναι πολύ πιο περίπλοκος.
Ότι ο υλικός τούτος κόσμος εκπορεύεται από τη συνειδητότητα
και ότι μπορεί κάλλιστα να υπάρχουν κι άλλοι κόσμοι που εκπορεύονται από
τη συνειδητότητα.
Συμπέρασμα
Λοιπόν έχω μιλήσει για μια οντότητα μέσα στο σώμα, η οποία είναι ψυχικής
ή ενεργειακής φύσης και μπορεί να επιδράσει στο υλικό περιβάλλον
ηλεκτρομαγνητικά, μηχανικά και τελεολογικά. Έφερα παραδείγματα από
προσωπικές μου εμπειρίες, από την πειραματική παραψυχολογία, από
φωτογράφιση της ενέργειας γύρω από το σώμα, από έρευνες στις
εξωσωματικές εμπειρίες, στις μεταθανάτιες εμπειρίες και στη
μετενσάρκωση. Και παρουσίασα την κβαντική φυσική ως την θεωρητική
θεμελίωση αυτών των φαινομένων, σύμφωνα με επιστήμονες ανώτατου
διαμετρήματος.
Με βάση αυτά, πόσο παράλογο και γελοίο φαίνεται να είναι να αποδώσει
κανείς τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα που δείχνει το βίντεο σε ασώματες
ψυχές; Αν υπάρχει ένα λεπτότερο –κβαντικό, αιθερικό ή ενεργειακό-
επίπεδο στο οποίο οι νόμοι είναι άλλης φύσης, και αν όντως προκαλούνται
μέσα από αυτό αλλαγές στο ορατό επίπεδο, τότε δεν φαίνεται γελοίο και
παράλογο. Έτσι δεν είναι;
Αλλά το ερώτημα παραμένει: αν κάτι τέτοιο είναι πραγματικό, γιατί δεν το
βιώνουμε; Ή το βιώνουμε; Μήπως το βιώνουμε όλη την ώρα, όταν παλεύουμε
μέσα μας ανάμεσα σε ιδέες που συμβολίζουν για εμάς την ελευθερία και την
ψυχική δύναμη, και ιδέες που συμβολίζουν την ασφάλεια και την υλική
επιβίωση; Και μήπως η υλιστική επιστήμη και η υλιστική φιλοσοφία
συνιστούν το «άλλοθι» που θα μας επέτρεπε να μην ακούμε τη φωνή της
ψυχής μας όταν μας ζητάει ελευθερία και αυτοτέλεια;
Και θα μπορούσε η επιθετική αντίδρασή μας να είναι αποτέλεσμα της
προσκόλλησής μας σε αυτό το άλλοθι; Θα μπορούσε να υπάρχει μέσα μας κάτι
που μας ζητά να ρισκάρουμε για να πετύχουμε το αδύνατο;
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------