Είναι η ανθρώπινη φύση δογματική;
(Συζήτηση για το βίντεο:
Ρίτσαρντ Ντόκινς: καταγόμαστε από τους εξωγήινους
)
π. Γ. Θ.
Ο
ηλίθιος κάνει μετάθεση του προβλήματος, αγνοεί την διάκριση κτιστού-ακτίστου,
παριστάνει τον επιστήμονα ενώ είναι ένας υλιστοινδουιστής.
[Ο π. Γ.
Θ. εννοεί εδώ ότι το πρόβλημα τού ποιος μας δημιούργησε το ψευτολύνω με
αναφορά στους εξωγήινους, ότι οι εξωγήινοι μας δημιούργησαν, όπως
παρουσιάζει το βίντεο τον Ρίτσαρντ Ντίκινς να λέει:
Οικοδεσπότης της εκπομπής: Ποια πιστεύεις ότι είναι η
πιθανότητα ο Ευφυής Σχεδιασμός να είναι τελικά η απάντηση σε
μερικά (άλυτα) θέματα της γενετικής βιολογίας ή δαρβινικής εξέλιξης;
Ντόκινς: Θα μπορούσε να συμβαίνει ως εξής: Θα μπορούσε να
συμβαίνει, σε κάποια αρχαία εποχή κάπου στο σύμπαν να εξελίχθηκε ένας
πολιτισμός -μάλλον με κάποιο δαρβινικό τρόπο- σε πολύ υψηλό επίπεδο
τεχνολογίας και να σχεδίασαν μια μορφή ζωής την οποία "έσπειραν" σε
αυτόν εδώ ίσως τον πλανήτη. Αυτό είναι μια πιθανότητα, μάλιστα μια
συναρπαστική πιθανότητα, και υποθέτω ότι είναι πιθανό ότι θα μπορούσες
να βρεις αποδείξεις για αυτό αν κοιτάξεις τις λεπτομέρειες της χημείας
και της κυτταρικής βιολογίας, μπορεί να βρεις την υπογραφή κάποιου
είδους Σχεδιαστή.
Λοιπόν ο
π. Γ. Θ. υπονοεί ότι τότε θα έπρεπε να ρωτήσουμε ποιος δημιούργησε τους
εξωγήινους (εννοώντας ότι ο Θεός, ο χριστιανικός Θεός, τους δημιούργησε)
και ότι αγνοώ τη διάκριση Δημιουργού και δημιουργημένου πλάσματος
(κτιστού-ακτίστου) μια που δεν κατανοώ ότι η προσφυγή σε εξωγήινους, που
είναι κι αυτοί δημιουργημένοι, δεν λύνει το πρόβλημα τού ποιος μας
δημιούργησε, μια που οι εξωγήινοι είναι κι αυτοί δημιουργημένα πλάσματα.
Και αγνοώ αυτή τη διάκριση, σύμφωνα με τον π. Γ. Θ. , επειδή, όπως λέει,
είμαι ένας "υλιστοινδουιστής", δηλαδή ταυτίζω τον Θεό με το υλικό
σύμπαν. (Αυτή είναι μια χριστιανική κατηγορία για τους ινδουιστές, ότι
είναι υλοζωιστές, ότι θεωρούν θεούς τα ποτάμια και τα βουνά κλπ. Ας
πούμε ο ποταμός Γάγγης παρουσιάζεται ως θεά.) ]
Κίμων
Φίλε
μου, μην με βρίζεις. Δεν αγνοώ τη διάκριση κτιστού-ακτίστου, ούτε απλώς
μεταθέτω το πρόβλημα. Το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει. Ωστόσο, το
ερώτημα της ακριβούς διαφοράς μεταξύ αιώνιου και παροδικού
[κτιστού-ακτίστου]δεν είναι
εύκολο να συλληφθεί. Αν η διαφορά τους ήταν απόλυτη, τότε ένας άνθρωπος
δεν θα μπορούσε να ανέλθει και να γίνει άγιος. Αν η διαφορά είναι
σχετική, αυτό σημαίνει ότι ένας βαθμός θείας ενέργειας υπάρχει μέσα στη
φύση και μέσα στα πλάσματά της, περιλαμβανομένων των εξωγήινων
πλασμάτων. Αυτό μας ενθαρρύνει να φιλοδοξήσουμε όλοι να ενσωματώσουμε
ένα μεγαλύτερο βαθμό της θείας δύναμης. Η φιλοδοξία αυτή δεν μας παίρνει
μακριά από το σεβασμό προς τα θεία, κάθε άλλο. Μας θυμίζει τη θεία μας
προέλευση, μας δίνει ένα πρότυπο του ύψους που μπορούμε να φτάσουμε,
μέσα από μορφές ζωής (όπως κάποιοι εξωγήινοι) που έχουν ενσωματώσει σε
μεγαλύτερο βαθμό από εμάς τη θεία ενέργεια (αν και σίγουρα αυτοί δεν
είναι το μόνο τέτοιο πρότυπο, αλλά και άγιοι άνθρωποι είναι επίσης
πρότυπο), και μας ενθαρρύνει να μείνουμε σταθεροί στον πόθο να
γνωρίσουμε το Θεό, να ταυτιστούμε με την ουσία του και να
μετασχηματιστούμε από Αυτόν, όπως μετασχηματίστηκαν κάποια όντα τόσο της
Γης όσο και του υπόλοιπου διαστήματος. Οι εξωγήινοι μπορεί να
διαχειρίζονται, με τη νοητική τους δύναμη ή την τεχνολογική τους γνώση,
καλύτερα από εμάς βιολογικά δεδομένα όπως τα γονίδια. Ωστόσο το ερώτημα
παραμένει: πού βρίσκεται η πηγή των νόμων εκείνων που αυτοί ικανά
διαχειρίζονται; Η πηγή είναι προφανώς υπερβατική, όχι μονάχα κάποιο ον
εδώ ή εκεί, εφόσον κι αυτό πλάσμα είναι.
π. Γ. Θ.
Φίλε μου
αγνοεις την διαφορά κτιστου - ακτίστου. Μιλας σαν καθαρόαιμος
ινδουιστής. για σένα ο θεος ειναι ενδοσυμπαντικός. Μπερδεύεις και τους
αγίους...το αιώνιο με το παροδικό, και τα δύο, έχουν σχεση με τον χρόνο.
Ζεις στον κόσμο σου, παρέα με "εξωγήινους".
Κίμων
Δεν είναι μόνο ο ινδουισμός που
παρουσιάζει τη δυνατότητα να υπάρχει το θείο μέσα στη φύση, το αιώνιο
μέσα στο χρόνο. Κάθε θρησκεία το παρουσιάζει αυτό. Ας πούμε, ο
χριστιανισμός το παρουσιάζει στο πρόσωπο του Χριστού. Επίσης το
παρουσιάζει στο πρόσωπο του Ιαχωβά, γιατί και ο Ιαχωβάς παρουσιάζεται να
μιλά, να σκέπτεται, να αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους. Αυτή η ιδέα λοιπόν
είναι καθολική (υπάρχει παντού): ότι η διάκριση του αιώνιου και
πνευματικού Θεού (κτίστης) και του εφήμερου και υλικού όντος (κτίσμα)
δεν είναι απόλυτη.
Τον Θεό
δεν τον θεωρώ μόνο ενδοσυμπαντικό. Τον θεωρώ και εξωσυμπαντικό, γιατί
έχω βιώσει ένα Θεό που είναι πέραν μορφής και χρόνου, που είναι άμορφος
και απέραντος και άχρονος.
Ωστόσο,
αν θεωρούμε ότι αυτός ο Θεός γέννησε τον κόσμο, αυτό σημαίνει πως η
ουσία του και η ουσία του κόσμου δεν διαχωρίζονται με κάποιο απόλυτο
τρόπο, καθότι τότε με κανένα τρόπο δεν θα μπορούσε το εφήμερο να
προέρχεται από αυτόν. Ακόμα κι αν θεωρείς πως από αυτόν προέρχεται μόνο
η αιώνια ψυχή και όχι η ύλη (αν και κάθε άλλο παρά αυτό λέει το
χριστιανικό δόγμα), τότε και πάλι δεν θα υπήρχε τρόπος να υπάρχει ψυχή
μέσα στην ύλη και η ψυχή να αισθάνεται την ύλη, εφόσον θα ήταν απόλυτα
ασύμβατα στην ουσία τους.
Αλλά το
σημαντικό είναι το εξής: θεωρώ πως ένα βουνό είναι ο Θεός και ένα ζώο
είναι ο Θεός και πως εγώ είμαι ο Θεός; Βέβαια όχι! Πως μπορείς να πεις
πως εγώ ή ένα ζώο ή ένα βουνό είμαστε παντοδύναμοι και παντογνώστες;
Όμως κάτι από τον Θεό υπάρχει μέσα μας. Μια σπίθα. Μια ψυχή. Μια ουσία
που, αν ήταν απόλυτα ασυμβίβαστη με την ύλη στην ουσία της, δεν θα
μπορούσε να βρίσκεται καν στην ύλη και να αλληλεπιδρά μαζί της. Άρα, ως
υλικά όντα, δεν θα είχαμε ψυχή.
Το
γεγονός πως η ουσία του Θεού βρίσκεται στα βάθη της ύλης, υπονοεί και το
ίδιο το νόημα του βίου μας: πως καλούμαστε να την ανακαλύψουμε, να την
πυροδοτήσουμε, να την καλλιεργήσουμε, μέχρι να λάμψει στην πνευματική
της δόξα.
Όπως
έλεγε κι ο Καζαντζάκης, να γεννήσουμε τον Θεό που κοιμάται μέσα μας /
μέσα σε όλη την ύλη.
Αν
λατρεύεις μια πέτρα ή ένα βουνό, τότε σου διαφεύγει αυτή η πνευματική
αλήθεια: πως ο Θεός εκεί απλά κοιμάται, λανθάνει, όπως λανθάνει και μέσα
σου.
Πού
λοιπόν περιμένει ο Θεός για να αφυπνιστεί; Προφανώς μέσα στο σώμα και
την σκέψη μας. Γι' αυτό και στις θρησκείες υπάρχει ο ασκητισμός. Γι'
αυτό υπάρχει η προσευχή. Γι' αυτό υπάρχει και ο διαλογισμός επίσης. Γι'
αυτό υπάρχει κάθε προσπάθεια να εμβαθύνουμε μέσα σε αυτό το πλάσμα, το
νου και το σώμα, να σκάψουμε πέρα από την επιφάνειά του, για να βρούμε
ένα κρυμμένο για τον κοινό νου και το μη "ασκημένο" σώμα Θεό που το
ζωοδοτεί.
Ω, πόσο
εύκολο είναι να λες πως η ίδια η τροφή είναι η ζωοδότρα δύναμή μας! Αυτό
είναι το πιο εμφανές, από τότε που είμαστε βρέφη κλαίμε για τροφή. Και
πόσο δύσκολο είναι να ανασκαλέψεις και να ξετρυπώσεις ένα πνεύμα που
επαρκεί, ένα πνεύμα στο οποίο στηρίζεται η ζωή.
π. Γ. Θ.
https://onedrive.live.com/?id=B0DA98FB5A524CC6%2153406&cid=B0DA98FB5A524CC6
διάβασε για τον φίλο σου τον Καζαντζάκη...
Κίμων
Ο
σύνδεσμος δεν οδηγεί κάπου. Αλλά, και να οδηγούσε, το θέμα δεν είναι ο
Καζαντζάκης. Άλλο θέμα συζητάμε. Απλώς τον ανέφερα κάπου περαστικά.
Να
περιμένω την απάντησή σου σε αυτά που σου έθιξα; Θέλεις να τα σκεφτείς;
π. Γ. Θ.
"Ένα
drive χρειάζεται για να ανοίξει. Καλύτερα να σταματήσουμε. Η περίπτωσή
σου είναι ψυχοπαθολογική."
Κίμων
Σε
ξεχωριστή ανάρτηση σχολίου, ο π. Γ. Θ. απάντησε:
"Ένα drive χρειάζεται για να ανοίξει. Καλύτερα να σταματήσουμε. Η
περίπτωσή σου είναι ψυχοπαθολογική."
Χωρίς να
απαντώ στον ίδιο, μια που δεν θέλω να τον ενοχλήσω, αναρωτιέμαι γιατί η
έκφραση αρνητικών συναισθημάτων και απόρριψης έχει γίνει πιο σημαντική
από τη διαλλακτική και στοχαστική αλληλεπίδραση. Υπάρχει κάποιο στοιχείο
της σύγχρονης ζωής που ενθαρρύνει αυτή τη βία και δογματικότητα, ή ήταν
πάντα έτσι η ανθρώπινη φύση;
π. Γ. Θ.
Πήγαινε να πάρεις την δόση σου, να
περάσεις στην νιρβάνα σου και άσε τις θεολογικές συζητήσεις...
Κίμων
Δεν παίρνω ναρκωτικά, ούτε περνώ σε
κάποια παραδείσια ευτυχία. Ζω όπως όλοι, αισθάνομαι όπως όλοι. Και το
αισθάνομαι επίσης όταν ο γύρω κόσμος είναι περιφρονητικός. Τότε γυρίζω
στη διδασκαλία του Χριστού, που κήρυξε αγάπη και σεβασμό προς τους γύρω,
και αναρωτιέμαι: Γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να εφαρμόσουμε τα λόγια
του; Γιατί ακόμα και σε μια θρησκευτική συζήτηση πρέπει να εκδηλώνουμε
αντιθρησκευτικά, αντιχριστιανικά συναισθήματα; Εν τέλει, τι είναι αυτό
που διδάσκει η χριστιανική θρησκεία; Αν διδάσκει τα διδάγματα του
Χριστού, γιατί αυτά δεν ακολουθούνται από τους ίδιους τους προωθητές
τους;
-------------------------------------