Δικαιολογείται να ανησυχούμε για τα παγκόσμια γεγονότα σχετικά με τον κορονοϊό;
Πρόλογος
Πιο κάτω είναι ένα κείμενο που απέστειλε ο φυσικοπαθητικός διατροφολόγος
Σπάρτακος Μαρινάκης μέσω του Newsletter του. Απαντώ στο κείμενο αμέσως
μετά.
Καραντίνα... Η Χρυσή μας ευκαιρία!
του Σπάρτακου Μαρινάκη
Η ζωή όλων μας αποδεικνύεται για άλλη μια φορά απρόβλεπτη και
εύθραυστη.
Πιαστήκαμε για άλλη μια φορά στον «ύπνο»!
Εκεί που ο καθένας από εμάς κάνει σχέδια για το μέλλον και θεωρεί τα
πάντα ως δεδομένα και άμεσα ελεγχόμενα, τα πάντα ξαφνικά ανατρέπονται.
Και τότε μας καταβάλει το άγχος, η αγωνία, ο
φόβος και ενίοτε ο πανικός.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί σε εμένα; Γιατί τώρα;
Τα άλλοτε σπουδαία και σημαντικά, αρχίζουν να φθείρουν ή να καταρρέουν
και το μόνο που προέχει είναι η εξασφάλιση της επιβίωσης και της
ατομικής μας υγείας.
Και ενώ όλοι γκρινιάζαμε και παραπονιόμασταν ότι δεν έχουμε ελεύθερο
χρόνο για να γυμναστούμε, να φάμε σωστά, να ξεκουραστούμε, να
διαβάσουμε, να παίξουμε με τα παιδιά μας, να επικοινωνήσουμε με φίλους,
τώρα και πάλι γκρινιάζουμε...
Γιατί μέσα στην καραντίνα της οικίας, αντί να γαληνέψουμε και να
αφουγκραστούμε την εσωτερική μας φωνή η οποία απαιτεί απομόνωση και
σιωπή για να προσφέρει λύσεις, εμείς δεν αντέχουμε τον περιορισμό και
αισθανόμαστε και πάλι αδικημένοι.
Πόσο δύσκολο τελικά είναι να αντικρίσει κανείς τον αληθινό του εαυτό,
τον οποίο έχει για χρόνια λησμονήσει και πλέον δεν τολμά καν να
ξανασυναντήσει;
Θεωρούμε τα όσα βιώνουμε συνωμοσία των λίγων εναντίων των πολλών.
Βλέπουμε και πάλι παντού εχθρούς που θέλουν τον αφανισμό μας.
Όσοι «νοιάζονται» για εμάς σπεύδουν να μας τρομοκρατούν για επερχόμενη
αποκάλυψη, για προφητείες αγίων, για πείνα, πολέμους, πληθυσμιακό
έλεγχο, εμβόλια και ψηφιακές ταυτότητες.
Μεταθέτουμε και επιρρίπτουμε συνεχώς ευθύνες σε τρίτους, χωρίς να
αναλογιζόμαστε ότι στα πάντα έχουμε συμμετοχή και ευθύνη όλοι μας
ανεξαιρέτως.
Παντού φόβος, αγωνία, τρομολαγνεία.
Μια κατάσταση που καταδεικνύει την πλειοψηφία των Ελλήνων.
Που είναι λοιπόν η λογική κρίση μας; Που είναι η ανθρώπινη αισιοδοξία
και ελπίδα; Που είναι η αγάπη και η εμπιστοσύνη στο συνάνθρωπο και στη
θεία Πρόνοια;
Δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται ποτέ να συνδράμω στο αρνητικό
κλίμα των ημερών όπου κανείς δεν βλέπει ευκαιρία αλλά μόνο κρίση.
Νιώθω γαλήνη και ηρεμία γιατί αυτή την κρίσιμη περίοδο μας δίνεται ακόμη
μια τεράστια ευκαιρία.
Μια νέα, χρυσή ευκαιρία να αφ-υπνιστούμε και να
μετα-νοήσουμε.
Μια χρυσή ευκαιρία να αξιοποιήσουμε την κατ' οίκον καραντίνα προς όφελός
μας.
Ας αναλογιστούμε την προσωπική μας ευθύνη για όσα βιώνουμε και ας
υποσχεθούμε ότι θα αλλάξουμε.
Να αλλάξουμε τρόπο σκέψης, τρόπο συμπεριφοράς, τρόπο ζωής και τρόπο
διατροφής.
Γιατί το οφείλουμε στον εαυτό μας, στην οικογένειά μας, στους φίλους
μας, στους συνανθρώπους μας, στον πλανήτη που μας φιλοξενεί και κύρια
στον Δημιουργό που συνεχίζει να μας τροφοδοτεί με το υπέρτατο ΔΩΡΟ.
Την ίδια τη Ζωή.
Με αγάπη,
Σπάρτακος
ΥΓ. Θεωρώ ότι τώρα είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να αποκτήσετε γνώση
στο πως να προασπίσετε την ατομική σας υγεία και την υγεία της
οικογένειάς σας.
Μη χάσετε τις δύο προσφορές.
[Ακολουθεί διαφήμιση βιβλίων του]
---------------------
Η ακόλουθη είναι η απάντησή μου. Την γνωστοποιώ επειδή αφορά όλους μας.
Είναι μια σκέψη μέσα μας: Θα έπρεπε να είμαστε κουλ; Να ανησυχούμε; Να
πληροφορούμαστε; Θα εμφανιστεί ένας Θεός να μας σώσει; Τι τέλος πάντων
θα έπρεπε να κάνουμε;
Δικαιολογείται να ανησυχούμε για τα παγκόσμια γεγονότα
σχετικά με τον κορονοϊό;
Γεια σου Σπάρτακε.
Γράφεις:
«Όσοι "νοιάζονται" για εμάς σπεύδουν να μας τρομοκρατούν για επερχόμενη
αποκάλυψη, για προφητείες αγίων, για πείνα, πολέμους, πληθυσμιακό
έλεγχο, εμβόλια και ψηφιακές ταυτότητες.
Μεταθέτουμε και επιρρίπτουμε συνεχώς ευθύνες σε τρίτους, χωρίς να
αναλογιζόμαστε ότι στα πάντα έχουμε συμμετοχή και ευθύνη όλοι μας
ανεξαιρέτως.»
Το άρθρο σου δεν εξηγεί ποια είναι η δική μας ευθύνη σε αυτό το θέμα,
πόσο μάλλον το λόγο που φταίνε αυτοί που κρούουν τον κώδωνα του
κινδύνου, προς τους οποίους εκφράζεις τέτοια περιφρόνηση, χωρίς να την
αιτιολογείς.
Την έρευνα για τις αρνητικές επιπτώσεις των εμβολίων στην υγεία, και τις
μηχανορραφίες που συμβαίνουν για να μας τα προωθήσουν, την έκανα επειδή
εσύ μου είχες προτείνει να ασχοληθώ με την υγεία, και έδωσα χρόνια
ολόκληρα από τη ζωή μου σε αυτό το σκοπό.
Μια που τώρα δεν έχεις παρά δηλητήριο για τον κόπο μου, δεν θα λάβεις
άλλο εμαιλ από μένα. Μπορείς να προσευχηθείς όπως θέλεις – μα η καλύτερη
προσευχή είναι πρώτα από όλα να μην είσαι άδικα και ακατοχύρωτα
επικριτικός και περιφρονητικός προς τους άλλους.
Το να δείχνεις σεβασμό προς τους άλλους – όπου δεν κατοχυρώνεις λόγο να
δείχνεις ασέβεια – είναι μέρος της πραγματικής προσευχής.
«Που είναι λοιπόν η λογική κρίση μας; »
Αν πιστεύεις ότι είναι παράλογο να ανησυχεί κανείς πως πιθανά θα
προσπαθήσουν να τον εμβολιάσουν με το ζόρι, χρειάζεται να δείξεις το
λόγο. Αυτός που σου παρέχει στοιχεία κουράστηκε να τα βρει, να τα
σκεφτεί και να τα αξιολογήσει. Αν δεν σου φαίνονται σοβαρά, μπορείς να
εξηγήσεις το λόγο – ή απλά να απέχεις και να μην ασχοληθείς.
«Πού είναι η ανθρώπινη αισιοδοξία και ελπίδα; »
Πράττεις λες και αυτοί στους οποίους μιλάς έχουν πέσει με το πρόσωπο
καταγής και κλαίνε φωνάζοντας ότι δεν θέλουν να ζήσουν.
Κανένα δεν είδα να το κάνει αυτό. Τούτο δεν σημαίνει πως δεν ανησυχούμε.
Υπονοείς πράγματα που γνωρίζουμε ότι δεν είναι αλήθεια. Διότι δεν
νιώθουμε αυτή τη δειλία που υπονοείς. Εκφράζουμε ανησυχία και καλά
κάνουμε. Πρέπει ακόμα κι αυτό να γίνει αιτία για να δεχόμαστε την δική
σου περιφρόνηση;
«Που είναι η αγάπη και η εμπιστοσύνη στο συνάνθρωπο και στη θεία
Πρόνοια;»
Ούτε αυτή την κατηγορία την κατοχυρώνεις. Δείξαμε καχυποψία προς τον
συνάνθρωπο; Μήπως εννοείς τον Μπιλ Γκέιτς ως συνάνθρωπο;
Όσο για τη θεία Πρόνοια, αυτή εργάζεται μέσα από τις καλύτερες προθέσεις
που έχουμε για τον εαυτό μας και για όλους.
Μήπως εσύ δεν προσπαθείς να υποστηρίξεις τον εαυτό σου γιατί θα σε
υποστηρίξει ο Θεός;
Ακόμα κι αυτό, ότι επιχειρούμε να υποστηρίξουμε τον εαυτό μας, πρέπει να
γίνει αιτία για την έκφραση της δικής σου υπεροψίας;
«Δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται ποτέ να συνδράμω στο αρνητικό
κλίμα των ημερών όπου κανείς δεν βλέπει ευκαιρία αλλά μόνο κρίση.»
Η ευκαιρία αυτή τη στιγμή είναι για να ενημερωθείς. Να καταλάβεις τα
γεγονότα, πώς θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τη ζωή σου και να
αναλογιστείς, να αφουγκραστείς μέσα σου, τι θα μπορούσες να κάνεις για
αυτά.
Είναι αυτό «αρνητικότητα»; Γιατί; Διότι δεν εμπιστευόμαστε πως ο Θεός θα
μας σώσει;
Βλέπεις ο Θεός να κάνει πολλά για να σώσει τον κόσμο από τις καθημερινές
καταστροφές του;
Η ανησυχία είναι μέρος της ανθρώπινης ζωής, λόγω της θνητότητας του
ανθρώπου. Όταν ξεπεράσεις την θνητότητά σου, κορόιδευε άμα θες τους
άλλους για την ανησυχία τους.
Μα τότε δεν θα κοροϊδεύεις. Θα είσαι πιο σοφός.
«Μια χρυσή ευκαιρία να αξιοποιήσουμε την κατ' οίκον καραντίνα προς
όφελός μας».
Ναι, μα θα πρέπει να κατοχυρώσεις πως ο τρόπος που τη χρησιμοποιούμε –η
ενημέρωση και ο στοχασμός των γεγονότων– αξίζουν όντως τη δική σου
περιφρόνηση.
«Ας αναλογιστούμε την
προσωπική μας ευθύνη για όσα βιώνουμε και ας
υποσχεθούμε ότι θα αλλάξουμε».
Μέρος της προσωπικής ευθύνης είναι να φερόμαστε στους άλλους με σεβασμό.
Και, όταν τους κατηγορούμε, να το κάνουμε τίμια, με επιχειρήματα και
στοιχεία, κι όχι με απλά υπονοούμενα.
«Να
αλλάξουμε τρόπο σκέψης, τρόπο συμπεριφοράς»
Πολύ σωστά, αυτό λέω.
«τρόπο ζωής και τρόπο διατροφής».
Αν μας πεις πώς ο τρόπος ζωής και διατροφής σχετίζεται με τα τρέχοντα
παγκόσμια γεγονότα, ίσως.
Ασφαλώς και ο καθένας έχει να κάνει βελτιώσεις στη ζωή του. Δεν είμαστε
τέλειοι. Ασφαλώς και θα μπορούσαμε να βελτιωθούμε.
Μα αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η δική μας αναξιότητα που δημιούργησε την
παρούσα κατάσταση.
Σπάρτακε, άσε το «ύφος». Εσένα δεν σε κούρασε;
Μεγάλωσες και γερνάς, και μυαλό δεν βάζεις.
«Θεωρώ ότι τώρα είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να αποκτήσετε γνώση στο
πως να προασπίσετε την ατομική σας υγεία και την υγεία της οικογένειάς
σας. Μη χάσετε τις δύο προσφορές».
Διαφήμισε τα βιβλία σου. Γιατί όχι;
Σίγουρα εγώ δεν πρόκειται ποτέ να πω πως έγραψες τα βιβλία από ένα ψεύτικο
«νοιάξιμο» για τους άλλους, κι ας πληρώνεσαι για αυτά.
-------------------
Λοιπόν αγαπητοί μου φίλοι: Δικαιολογούν την ανησυχία τα γεγονότα των
ημερών; Αυτό θα πρέπει να το αποφασίσει ο καθένας από μόνος του
διαβάζοντας και εκτιμώντας τα στοιχεία.
Μα ας μην μαλώνουμε μεταξύ μας, κατηγορώντας είτε τους μεν είτε τους δε.
Όποιος αισθάνεται πως δεν έχει νόημα να ενημερώνεται για τα παγκόσμια
γεγονότα και περιττεύει η ανησυχία γι' αυτά, ας πράξει έτσι. Κι όποιος
αισθάνεται ότι πρέπει ως σώμα πολιτών να ανησυχήσουμε για τα πολιτικά
γεγονότα –κι όχι απλά για το αν είναι σωστή ή όχι η διατροφή μας– ας μην
στραφούμε εναντίον του.
Ας εκφράσουμε ο καθένας τον εαυτό του μες στην ελευθερία.
------------------------
Μετά τη δημοσίευση αυτού του
κειμένου στην ιστοσελίδα μου, κάποιος διαδικτυακός φίλος μού έγραψε τα
παρακάτω. Τα δημοσιεύω εδώ, μαζί με την απάντησή μου, για να μην υπάρχει
παρανόηση:
«Κιμων... η απαντηση σου στο
αρθρο του ειναι γενικα καλη....μια ενσταση εχω αλλα ειναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ.... ΓΡΑΦΕΙΣ : "Βλέπεις ο Θεός να κάνει
πολλά για να σώσει τον κόσμο από τις καθημερινές καταστροφές του; " Αυτο
που γραφεις, για εναν Χριστιανο θεωρείται ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ !!! Αν πραγματικα το
πιστευεις αυτο, σε παρακαλω να μην μου ξαναστειλεις e-mail. »
Του απαντώ:
«Φώτη, με συγχωρείς. Πραγματικά
δεν το εννοούσα με τον τρόπο που θα το εννοούσε ένας άπιστος. Είμαι
σίγουρος ότι ο Θεός κάνει πράγματα για να βοηθήσει κάποιους ανθρώπους,
και επεμβαίνει στη ζωή τους. Έχει επέμβει και στη δική μου ζωή, λοιπόν
δεν έχω αμφιβολία για αυτό. Το μόνο που εννοούσα είναι ότι, μιλώντας
γενικά για την κατάσταση στον κόσμο, δεν μπορείς να πεις ότι ο άνθρωπος
πρέπει να παραμένει αδρανής και να τα περιμένει όλα από το Θεό. Μαζί με
την Αθηνά, κούνα και το χέρι σου. Αυτό εννοούσα. Αν κάποιος θέλει να
προσεύχεται μαζί με άλλη δράση, αυτό εντάξει. Για κάποιους ανθρώπους,
όπως στο Άγιο Όρος, μπορεί να είναι σωστό να προσεύχονται μόνο. Μα για
τον γενικό πληθυσμό, αυτό δεν μοιάζει να ταιριάζει. Δεν μπορούν, αδαείς
σχετικά με τις πολιτικές καταστάσεις, απλά να περιμένουν πως ο Θεός θα
τους σώσει. Πρέπει και οι ίδιοι να ενεργοποιηθούν.
Σε παρακαλώ μην με
παρεξηγήσεις. Αλήθεια δεν ήθελα να εννοήσω ή υπονοήσω οτιδήποτε
ασεβές...
Ειλικρινά σου μιλώ...
Σε εκτιμώ και ελπίζω να μη χάσω
την παρεούλα σου στο διαδίκτυο. »
Φώτης
Καταρχάς... δεν μπορεί κανένας
να γνωρίζει τι κάνει ο Θεός για να αποτρέψει κάποιες καταστάσεις.
2. Ο Θεός αφήνει τούς ανθρώπους
εν μέρει να κάνουν αυτό που θέλουν διότι έδωσε ελεύθερη βούληση. Αν
επέμβαινε ο Θεός σε οτιδήποτε δεν Του άρεσε, τότε δεν θα υπήρχε η
ελεύθερη βούληση, αλλά κάποιοι θα το έλεγαν "φασισμό" κτλ.
3. Γνωρίζει ο καθένας εάν ο
Θεός δεν έχει αποτρέψει χειρότερα γεγονότα από αυτά που περνάμε τώρα;
Γνωρίζει κανείς αν χωρίς την Πρόνοια του Θεού, ήμασταν εξαφανισμένοι ως
Έθνος, ως Φυλή, ως Χριστιανοί, εν πάση περιπτώσει εάν η γη ολόκληρη και
ό,τι έχει ζωή πάνω της, είχε καταστραφεί; Πώς παίρνεις το θάρρος και την
ευθύνη να πεις με βεβαιότητα ότι ο Θεός δεν έχει αποτρέψει χειρότερες
καταστάσεις; Την ξέρεις την ιστορία από την Παλαιά Διαθήκη με τους
Νινευίτες; Ξέρεις ότι είχε προφητευτεί κιόλας ότι ο Θεός θα κατέστρεφε
την Νινευή εξαιτίας των αμαρτωλών κατοίκων της, αλλά τελικά δεν την
κατέστρεψε, διότι απεσταλμένος από τον Θεό, είπε στους κατοίκους πως εάν
προσευχηθούν και μετανοήσουν ο Θεός δεν θα τους καταστρέψει; Και έτσι
έγινε. Δεν τους κατέστρεψε. Βλέπεις τον κόσμο να θέλει να μετανοήσει; Η
αμαρτία μας όσο πάει και πληθαίνει... Αλλά… παρόλα αυτά, ο Θεός μάς
δίνει ευκαιρίες να μετανοήσουμε... Η βλασφήμια δεν είναι στην φράση σου
"τι κάνει ο Θεός" τόσο πολύ, αλλά στην λέξη που την συνοδεύει "στις
καταστροφές Του".... Δηλαδή αυτά που έχει καταστρέψει η ανθρωπότητα όλων
των αιώνων, τα χρεώνεις στον δημιουργό του σύμπαντος;... Ο Θεός έπλασε
το σύμπαν τέλειο ως τέλειος Θεός που είναι... Η ελεύθερη βούληση που
έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο να επιλέγει το καλό ή το κακό, έχει την
ευθύνη... Όσοι επέλεξαν το κακό ανά τους αιώνες, αυτοί έχουν
δημιουργήσει όποιες καταστροφές έχουν γίνει. Για να καταλάβει κάποιος
τον Θεό και την θεολογία, δεν μπορεί μόνο μέσω της ανθρώπινης λογικής.
Πάνω απ' όλα πρέπει να κάνει Χριστιανικό βίο και Μυστηριακή ζωή. Οι
Άγιοι Πατέρες της ορθοδοξίας μας, έχουν πει και γράψει πολλά περί Θεού,
διότι είχαν φώτιση Αγίου Πνεύματος λόγω Μυστηριακής ζωής και
Χριστιανικού βίου. Αυτούς πρέπει να μελετάμε για να έχουμε σωστές
σκέψεις και σωστά συμπεράσματα.....
-------
Κίμων
Γράφεις:
«Η βλασφήμια
δεν είναι στην φράση σου "τι κάνει ο Θεός" τόσο πολύ, αλλά στην λέξη που
την συνοδεύει "στις καταστροφές Του".... Δηλαδή αυτά που έχει
καταστρέψει η ανθρωπότητα όλων των αιώνων, τα χρεώνεις στον δημιουργό
του σύμπαντος;...»
Δεν είπα " καταστροφές Του"
αλλά "καταστροφές του" (με μικρό ταφ) αναφερόμενος στις καταστροφές του
κόσμου.
Ο κόσμος υπόκειται σε
καταστροφές. Μιλώ για τις καταστροφές που βλέπουμε. Αν υπάρχουν
καταστροφές που δεν βλέπουμε διότι ο Θεός τις έχει αποτρέψει, αυτό δεν
μπορώ να το γνωρίζω. Τα πολιτικά και οικονομικά γεγονότα που σχετίζονται
με τον κορονοϊό είναι ορατές επικείμενες καταστροφές. Είναι κάπως σαν να
σε πλησιάζει ένα φορτηγό με 150 χλμ την ώρα. Τι κάνεις; Αν πιστεύεις ότι
πρέπει να πεθάνεις λόγω των αμαρτιών σου και αυτό είναι το θείο θέλημα,
δεν κάνεις τίποτα. Αλλιώς δρας – στρίβεις το τιμόνι.
Ποια είναι η κατάλληλη δράση
όταν μοιάζει να επίκειται καταστροφή; Σε μια πιθανή πολύπτυχη
καταστροφή, όπως αυτή που μοιάζει να έρχεται τώρα, χρειάζεται να σκεφτώ
τις διαφορετικές πτυχές της. Τα εμβόλια είναι μια τέτοια πτυχή. Αφήνω να
με εμβολιάσουν ή αντιδρώ; Δεν πρέπει να πληροφορηθώ σχετικά με τις
βλάβες των εμβολίων στην υγεία και να δράσω αναλόγως; Αυτό λέω. Το να
αφήσω τον Θεό να δράσει αντί για μένα, δεν μοιάζει να 'ναι η σωστή
αντιμετώπιση, είτε πιστεύεις ότι όμως ο Θεός σε έχει προστατέψει από
άλλες καταστροφές που επρόκειτο να συμβούν, είτε όχι.
Δηλαδή, πρέπει να αναλάβεις την
ευθύνη για τα πρακτικά σου θέματα, τα θέματα που εμπεριέχονται σε μια
υλική ζωή στη Γη. Τώρα, αν οι άγιοι ζουν σε παραδείσιους κόσμους, ίσως
αυτοί δεν χρειάζεται να μεριμνήσουν για τα θέματα αυτά. – Ή μπορεί,
ακόμα κι όσο είναι σαρκωμένοι, ο Θεός να τους λύνει όλα τα προβλήματα –
ποιος ξέρει;
Μα, όσο δεν είμαι άγιος, όσο
αυτή γύρω είναι η πραγματικότητά μου, αυτός ο κόσμος με τα στραβά του,
με τις κακίες του, με τα ιδιοτελή συμφέροντά του, πρέπει να δω πώς θα
προστατέψω τον εαυτό μου από την αρνητικότητα των άλλων, χωρίς να την
αναπαράγω εγώ.
Αν ο Θεός κρίνει ότι είμαι
ηθικός άνθρωπος, μπορεί να αφαιρέσει τα προβλήματα από το δρόμο μου. Αν
με θεωρεί ανάξιο ιδιαίτερης βοήθειας, ή για άλλο λόγο απέχει από
παρέμβαση, τότε μένω να πράξω με τις δικές μου δυνάμεις: το μυαλό μου,
τη νοημοσύνη μου, την κατανόησή μου, τη δύναμη της θέλησής μου, την
αποφασιστικότητά μου.
Αν πιστεύεις ότι μπορείς να
αφήσεις τα πράγματα στον Θεό, τότε γιατί βγάζεις εσύ ο ίδιος βίντεο για
το θέμα; Γιατί δεν κάθεσαι απλά κλεισμένος στο δωμάτιό σου να
προσεύχεσαι; Διότι θεωρείς πως μια ορθή δράση στον υλικό κόσμο έχει κι
αυτή το ρόλο προσευχής. Θέλεις να δρας θεάρεστα, σε συντονισμό με το
θείο θέλημα, που εδώ καταλαβαίνουμε ότι είναι η αντίσταση στην
κακεντρέχεια και την εκμετάλλευση που ασκείται πάνω μας από
παγκοσμιοποιητικούς, κακοποιούς παράγοντες.
Κάτι ανάλογο βλέπουμε και στην
Εκκλησία. Διαβάζουμε ότι στο Άγιο Όρος οι μοναχοί θα προσευχηθούν για
την κατάσταση. Όμως η Εκκλησία πρέπει επίσης να πάρει θέση ενάντια στον
εμβολιασμό μας. Αυτό αποτελεί δράση της Εκκλησίας. Το να προσπαθήσει να
ενημερώσει τον κόσμο για το εμβόλιο είναι η δράση που οφείλει να κάνει.
Η προσευχή μόνο δεν αρκεί. Τι
θα 'πρεπε η Εκκλησία, ή οι πιστοί της, ή γενικώς οι πολίτες, να κάνουμε
για την κατάσταση;
Αυτό χρειάζεται ενασχόληση και
στοχασμό.
Φώτης
Σαφώς και δεν έγραψα ότι θα
πρέπει να μείνουμε χωρίς δράση... Ας πάρουμε παράδειγμα την σημερινή
επέτειο του 1821. Ο ξεσηκωμός του γένους δεν θα είχε ίσως τα ίδια
αποτελέσματα εάν πρώτα δεν έπαιρναν οι Έλληνες την ευλογία του Χριστού
και της Παναγίας από τους ιερωμένους. Τα μοναστήρια τότε ήταν και τα
κρησφύγετά τους. Επίσης είχαν από μικρά παιδιά γνώση Θεού από τα κρυφά
σχολειά όπου οι δάσκαλοι ήταν τότε ιερείς και μοναχοί... Θέλω να πω ότι
η όποια αντίδραση ή "επανάσταση" των πληθυσμών, εάν δεν έχει την ευλογία
του Χριστού και την σκέπη της Παναγίας, δεν θα έχει αίσιο τέλος.
Κίμων
Δεν νομίζω πως μπορείς να
υποστηρίξεις πως οτιδήποτε καλό έχει γίνει ποτέ στον κόσμο, και
οποιοιδήποτε κίνδυνοι έχουν αποσοβηθεί από τους λαούς, οι λαοί αυτοί
είχαν ζητήσει και πήραν την ευλογία του Χριστού. Αυτό θα ήταν ιστορικά
αναληθές, καθώς ξέρουμε πως, ακόμα και μετά την εμφάνιση του Χριστού στη
Γη, πολλοί λαοί δεν έγιναν χριστιανοί (πόσο μάλλον ορθόδοξοι χριστιανοί)
και υπήρχαν επίσης αμέτρητα χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού που οι
άνθρωποι και οι λαοί είχαν νίκες και απογοητεύσεις, θριάμβους και
καταστροφές, τέχνη και πολιτισμό αλλά και εποχές βαρβαρότητας και
λεηλασίας.
Λοιπόν ιστορικά δεν νομίζω πως
αυτή η οπτική αληθεύει. Αλλά δεν μπορώ να ισχυριστώ, και ούτε και
πιστεύω, πως μια σύνδεση ενός πιστού με τον Χριστό ΔΕΝ θα κάνει διαφορά.
Ας κάνει ο πιστός ό,τι μπορεί,
και είθε να ενεργήσει και το Θαύμα.
Δεν τολμώ να το ελπίσω, ούτε
και θα γινόμουν πιστός για να "αγοράσω" μια θεία βοήθεια. Οφείλω να
είμαι ο καλύτερος άνθρωπος που μπορώ να είμαι, έλκομαι προς το πνεύμα,
αναγκάζομαι να προστατεύω τον εαυτό μου ενώπιον των κινδύνων, και αν ο
Θεός βάλει κι Αυτός το δικό του έξτρα κομμάτι, είμαι ευλογημένος.
Ο Καζαντζάκης είχε μια
ενδιαφέρουσα οπτική για το θέμα. Σε ένα βιβλίο του κάποιος ρωτά: «Δεν θα
έρθουν άγγελοι του Θεού για να μας βοηθήσουν;" Και άλλος απαντά:
«Εμείς είμαστε οι άγγελοι του
Θεού στη Γη».
----------------------
---------------------------------