Μετενσαρκωνόμαστε κάθε στιγμή (Έκχαρτ Τόλε)
βίντεο
Μετενσαρκωνόμαστε κάθε στιγμή (Έκχαρτ Τόλε)Ο Έκχαρτ Τόλλε μάς λέει ότι η επανενσάρκωση δεν είναι μια
πίστη που αφορά το μέλλον, αλλά μια εμπειρία που συμβαίνει κάθε ώρα που περνά. 11:15 |
Σχόλιο 1
Ακριβώς όπως όταν η φιλενάδα σου σε αφήσει ψάχνεις
για μια καινούργια φιλενάδα,
όταν η ζωή σου σε αφήσει ψάχνεις για μια καινούργια ζωή.
Ακριβώς όπως ενσαρκωνόσουν επανειλημμένα σε διάφορες μορφές πριν το σώμα
πεθάνει,
συνεχίζεις να ενσαρκώνεσαι σε άλλα σώματα αφού το σώμα πεθάνει.
Η ίδια ψυχολογική διαδικασία που σε έκανε να ταυτίζεσαι με τις μορφές
όταν το σώμα ζούσε,
δεν παύει όταν το σώμα πεθάνει.
Είναι αυτή η ίδια η ψυχολογική ανάγκη που σε οδήγησε στην πρώτη σου
ενσάρκωση ευθύς εξαρχής.
Ή μήπως γεννήθηκε η ψυχολογία σου από την ύλη;
Πώς γεννιέται νους και ψυχή και συνειδητότητα σε έναν κόσμο όπου δεν
υπάρχει παρά λάσπη και ηλεκτρισμός;
--------
Συνεχίστε διαβάζοντας το επόμενο σχόλιο.
--------
Σχόλιο 2
Γιατί θέλουμε να ενσαρκωθούμε σε μια νέα μορφή;
Διότι η μορφή στην οποία βρισκόμαστε πεθαίνει. Είτε πρόκειται για το
σώμα, για την πορεία του σώματος προς το θάνατο (οπότε τότε θέλουμε να
ενσαρκωθούμε, να ξαναζήσουμε, σε απογόνους) είτε πρόκειται για πιο
διανοητικές επιθυμίες, όπως να φτιάξουμε κάποια επιχείρηση, να
διαβάσουμε ένα βιβλίο, να απολαύσουμε τον θαυμασμό των άλλων-, η ίδια η
επιθυμία έχει μέσα της ένα σκουλήκι που την τρώει – φθείρεται,
αναλώνεται, βαριέται. Κάθε επιθυμία υποκινείται από κάποιο όνειρο
εκπλήρωσης, κι ωστόσο βρίσκουμε στην πράξη πως συνεχίζει να υπάρχει ένα
χάσμα μεταξύ του ονείρου και της τελικής πραγματικότητας. Τότε έρχεται
ένα άλλο όνειρο που μας δίνει την ίδια υπόσχεση σε μια άλλη μορφή.
Τι θα γινόταν αν αφήναμε κάθε όνειρο να πεθάνει; Αν, άσχετα απ’ το αν
συνεχίζαμε ή σταματούσαμε τις συγκεκριμένες πράξεις, τους επιτρέπαμε να
χάσουν τη σύνδεσή τους με την ελπίδα της ευτυχίας; Θα βιώναμε τότε έναν
νου ξεχωριστό από τον υλικό κόσμο; Θα βιώναμε κάτι πέρα ακόμα και από το
νου; - μια ενέργεια, συνειδητότητα ή ουσία;
Αλλά οποιαδήποτε πρόγνωση και ελπίδα, συνιστά η ίδια μια (καινούργια)
μορφή.
Γι’ αυτό και σου λένε: Απλά μην δημιουργείς καινούργιες ελπίδες.
Παρατήρησε τις παλιές σου να γερνούν και να πεθαίνουν. Ζήσε τη ζωή
αντιλαμβανόμενος το χάσμα που υπάρχει μεταξύ της ιδέας και της ύλης.
Απλά άσε το κουβάρι της ζωής σου να ξετυλιχθεί
και συγκεντρώσου στη διαδικασία μάθησης.
Αλλά λέμε: Μπορεί κανένας να ζήσει έτσι;
Χωρίς να εξαρτιέται από μορφές;
Κι έτσι ο νους μας συνεχίζει την εξάρτησή του από τις κοσμικές
καταστάσεις.
Στις γλύκες και στις πίκρες.
--------
Συνεχίστε στο βίντεο.
--------
Σχόλιο 3
«Εντάξει, χρειάζεται να φύγω τώρα. Γεια.»
Αυτό το λες εύκολα όταν μιλά άλλος.
Αλλά μπορείς να το πεις όταν μιλά ο ίδιος ο νους σου;
Πού θα υπήρχαμε αν δεν συνδέαμε τον εαυτό μας συνεχώς με τις σκέψεις του
νου;
Ο Τόλλε απαντά ότι τότε θα υπήρχαμε ως ένας απέραντος χώρος,
ως μια συνειδητότητα μη περιορισμένη στο χρόνο.
Όταν οι κυματισμοί του νου σταματούν
(τόσο του συνειδητού όσο και του υποσυνείδητου),
όταν η θάλασσα της ύπαρξης ηρεμεί,
τότε μπορείς να τη δεις όλη να ενώνεται από άκρη σε άκρη
σε ένα αδιάσπαστο και άπειρο καθρέφτη του ουρανού.
Τότε ο ίδιος Ένας που αγκαλιάζει τον κενό χώρο, το διάστημα όλο,
αγκαλιάζει και όλες τις γήινες μορφές
και μέσα στην απειροσύνη Του κυματίζουν τώρα αυτές
δίχως να σε ξεγελούν.
--------
Συνεχίστε στο βίντεο.
--------
Σχόλιο 4
«Όταν έχεις την επίγνωση, δεν ταυτίζεσαι/αφομοιώνεσαι/ενσαρκώνεσαι πλήρως.»
Διότι στην επίγνωση, στην παρατήρηση, κρατάς μια απόσταση από το
αντικείμενο το οποίο παρατηρείς,
κι έτσι αυτό δεν σε απορροφάει και δεν σε αναλώνει μέσα στον εαυτό του.
Η ενέργειά σου παραμένει αδιάσπαστη και δεν παίρνει τη μορφή των
αντικειμένων και των υποθέσεων του κόσμου.
Γιατί υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα αντικείμενα και στο φως που τα
φωτίζει.
Ο ανεξάρτητος νους είναι σαν το φως. Λέει: «Αυτό είναι κέικ σοκολάτα»,
«Αυτό είναι η επιθυμία να το φάω». Ο ανεξάρτητος νους παρατηρεί,
αντανακλά και κατανοεί.
Κι έτσι μεγαλώνει και διευρύνεται και αγκαλιάζει το σύμπαν.
Και ξεπερνώντας τα όρια του σύμπαντος, αφήνει την ταύτιση με τις μορφές
πίσω στο χρόνο και αγγίζει το αιώνιο.
--------
Συνεχίστε στο βίντεο.
--------
Σχόλιο 5
Τέτοιες «ευαίσθητες» απόψεις μπορεί να είναι η ανωτερότητα της ελληνικής
φυλής, η υπεροχή της ποδοσφαιρικής μας ομάδας ή η γοητεία μας στο
κρεβάτι.
Μπορεί να είναι μια ορμή όπως ο θυμός, που μας σπρώχνει να «τα ψάλλουμε»
στους άλλους,
ή ακόμα και η ελπίδα ότι τα πράγματα τελικά θα λειτουργήσουν,
ακόμα κι όταν το τσουνάμι έχει πνίξει και την τελευταία πάπια.
Κάθε ιδέα, κάθε αίσθηση, κάθε συναίσθημα το οποίο έχεις ανάγκη,
σε αφομοιώνει στο δικό του περιορισμένο κόσμο,
απ’ τον οποίο απολυτρώνεσαι παροδικά με τους θανάτους που σου
επιβάλλονται,
αλλά απολυτρώνεσαι μόνιμα μονάχα όταν γεννηθεί η κατανόηση της διαφοράς
που έχεις από αυτό
και επιτρέψεις στην ταύτισή σου με αυτό να πεθάνει.
Τότε η επανενσάρκωση σταματά,
γιατί έχεις γνωρίσει τη διαφορά σου από τον κόσμο των μορφών.
Τότε δεν είσαι πια ενσαρκωμένη ψυχή
αλλά ελεύθερο πνεύμα.
-------------------
------------------------------------