Γιατί ο ήλιος μπορεί να έχει συνείδηση
βίντεο
Γιατί ο ήλιος μπορεί να έχει συνείδηση
1:31:44
|
Περιγραφή
Σε κάποια βίντεό μου έχω υποστηρίξει πως ο θάνατος υπάρχει μόνο όταν
ταυτίζεσαι με ένα ορισμένο σώμα, και, σε διαφορετική περίπτωση, μπορείς
να έχεις συνείδηση χωρίς να γεννιέσαι και να πεθαίνεις, μια που όλο το
Σύμπαν είναι συνειδητό. Για να μπορέσεις όμως να ελευθερωθείς από το
θάνατο και το φόβο αυτού, πρέπει να βγάλεις το νου σου έξω από το σώμα
και να τον ενώσεις με το σύμπαν – με το σύνολο του σύμπαντος, όχι με ένα
ορισμένο σώμα ή σωματίδιο μέσα στο Σύμπαν, το οποίο υπόκειται σε
αλλοιώσεις και αφανισμό.
Για να το πω πιο επακριβώς, όταν ενώσεις το νου και την σωματική σου
ενέργεια με τη συνειδητή και ζωντανή πηγή από όπου το Σύμπαν προήλθε,
ξεπερνάς το θάνατο, την ενσώματη ύπαρξη και τη φθορά και ζεις στην
αιωνιότητα.
Είναι όμως αυτό θεωρητικά δυνατό, όταν η επιστήμη μάς λέει ότι το Σύμπαν
είναι ασυνείδητο, και πως η συνείδηση βρίσκεται μόνο στους ανθρώπινους
εγκεφάλους;
Αυτό το βίντεο παρουσιάζει μια διαφορετική κατανόηση της συνείδησης,
όπως αναδύεται τα τελευταία χρόνια από γνωστούς επιστήμονες.
Ειδήσεις NBC News
απόσπασμα από το δημοσίευμα:
«Είναι το Σύμπαν Συνειδητό;»
«Επί αιώνες η σύγχρονη επιστήμη συρρικνώνει το χάσμα μεταξύ των ανθρώπων
και του υπόλοιπου σύμπαντος – από τον Νεύτωνα, που έδειξε ότι ένα σύνολο
νόμων ισχύει εξίσου για την πτώση των μήλων και τις τροχιές των
φεγγαριών, μέχρι τον Καρλ Σαγκάν, που τόνιζε ότι είμαστε
"κατασκευασμένοι από αστρική ύλη" - ότι τα άτομα του σώματός μας
κυριολεκτικά σφυρηλατήθηκαν στους πυρηνικούς φούρνους άλλων αστεριών.
Ακόμη και σε αυτό το πλαίσιο, οι ιδέες του Gregory Matloff είναι
συγκλονιστικές. Ο παλαίμαχος φυσικός του Κολεγίου Τεχνολογίας της Νέας
Υόρκης δημοσίευσε πρόσφατα μια εργασία στην οποία υποστηρίζει ότι οι
άνθρωποι μπορεί να είναι σαν το υπόλοιπο σύμπαν στην ύλη τους και στο
πνεύμα τους. Θα μπορούσε να υφίσταται ένα "πεδίο πρωτο-συνείδησης"
απλωμένο σε όλο το διάστημα, υποστηρίζει. Τα αστέρια μπορεί να είναι
σκεπτόμενες οντότητες που εσκεμμένα ελέγχουν την ατραπό τους. Για να το
πούμε πιο απλά, μπορεί ολόκληρος ο Κόσμος να έχει αυτεπίγνωση.
Η έννοια ενός συνειδητού σύμπαντος ακούγεται περισσότερο σαν τηλεοπτική
παραφιλολογία παρά ως θέμα δημοσιεύματος σε ακαδημαϊκά περιοδικά. Με το
επίσημο ακαδημαϊκό του όνομα, ωστόσο -«παμψυχισμός»-, αποδεικνύεται ότι
έχει εξέχοντες υποστηρικτές σε διάφορους τομείς. Ο φιλόσοφος του
Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και γνωστικός επιστήμονας David Chalmers
είναι υποστηρικτής. Το ίδιο, με διαφορετικούς τρόπους, είναι ο
νευροεπιστήμονας Christof Koch του Ινστιτούτου Επιστήμης Εγκεφάλου Allen
και ο βρετανός φυσικός Sir Roger Penrose, διάσημος για την εργασία του
στη βαρύτητα και τις μαύρες τρύπες. Ο κοινός παρονομαστής, υποστηρίζει ο
Matloff, είναι ότι ο παμψυχισμός παραείναι σημαντικός για να τον
αγνοήσουμε.»
«Παμψυχισμός ή Παμψυχιαρχία: Φιλοσοφική θεωρία, κατά
την οποία όλα είναι έμψυχα. Κάθε ύλη δεν έχει μόνο ζωή αλλά και ψυχή
[…]. Παμψυχιστές ήταν οι αρχαίοι Ίωνες φιλόσοφοι, ιδιαίτερα ο Θαλής, από
τους μεταγενέστερους δε ο Λάιμπνιτς, ο Σέλιγκ, ο Φέχνερ, ο Σοπενχάουερ,
ο Γκαίτε και άλλοι που ονομάζονταν υλοζωιστές.»
http://mathelekseis.blogspot.com/2013/10/pampsixismos.html
Στη ζωή έχουμε σώμα και νου. Το σώμα το αισθανόμαστε ως μέρος ενός
μεγαλύτερου σώματος: αν δεν φάμε ή δεν πιούμε ή δεν αναπνεύσουμε,
πεθαίνουμε.
Ομοίως, το νου τον αισθανόμαστε ως μέρος ενός μεγαλύτερου νου. Βιώνουμε
ένα νοητικό θάνατο σε διάφορες περιπτώσεις: επειδή έχουμε τύψεις γιατί
φερθήκαμε άσχημα, επειδή αγνοήσαμε ή ατυχήσαμε σε κάτι, επειδή κάποιοι
που αγαπούσαμε μας πρόδωσαν, επειδή δεν αισθανόμαστε νόημα στη ζωή,
επειδή γερνάμε, πονάμε ή μοχθούμε.
Κι έτσι, επιχειρούμε να συντονίσουμε το σώμα και το νου μας με αυτό το
μεγαλύτερο πλαίσιο. Και κάθε φορά που είτε στο σώμα μας είτε στο νου μας
κόβεται η πρόσβαση σε αυτό το πλαίσιο, αισθανόμαστε ότι μας αφαιρείται
ένα δικαίωμα ζωής. Ζωής εσωτερικής ή εξωτερικής.
Οι επιστημονικές μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν για να συντονιστούμε με το
μεγαλύτερο σώμα μας. Δεν χρησιμοποιήθηκαν καλά, εφόσον κατέληξαν να
καταστρέψουν αυτό το σώμα –ό,τι αποκαλούμε σήμερα οικολογική καταστροφή–
και κατά συνέπεια και το δικό μας σώμα - με τους καρκίνους και τις
«αρρώστιες του πολιτισμού». Όμως αυτός ήταν ο στόχος και μας έφερε
πράγματα επιθυμητά όσο και βλαβερά.
Για να συντονιστούμε με το μεγαλύτερο νου, την πηγή της ηθικής και της
ομορφιάς και της ψυχικής ευτυχίας –στο μεγάλο εκείνο ποσοστό που τούτη
δεν δίνεται από την ύλη– χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι καλλιέργειας της
ψυχικής και της ηθικής μας πλευράς, όπως η γιόγκα, ο διαλογισμός, η
προσευχή, τα προσκυνήματα, ο ασκητισμός, η τέχνη, η φιλοσοφία, η
φιλανθρωπία κ.ο.κ.
Επειδή, ωστόσο, ο άνθρωπος είναι αυτός που είναι, ανέκαθεν υπήρξαν
απόπειρες να αρνηθούμε την σύνδεσή μας με ένα μεγαλύτερο νου. Άλλοτε δεν
θέλαμε οι ίδιοι να μπούμε σε μια εξερεύνηση που μας έπαιρνε μακριά από
την υλική επίγνωση, την οποία βρίσκαμε ευχάριστη ή παρηγορητική. Κι
άλλοτε οι επαγγελματίες που είχαν ρόλο να συντονίζουν το σώμα μας με το
μεγαλύτερο σώμα, ή, πιο επακριβώς, να το προσαρμόζουν και κρατούν
ασφαλές σε ένα κόσμο απειλητικό κι εχθρικό, ισχυρίζονταν πως ο νους μας
δεν αντιστοιχεί σε κάποιο μεγαλύτερο νου – κι άρα έτσι παρέμεναν οι
ίδιοι το μοναδικό μας μέσο προς την ευτυχία.
Αυτό έγινε φιλοσοφία, επιστημονική ιδεολογία, ένα είδος θρησκείας,
δηλαδή να αρνηθούμε πως υπάρχει ένας νους μεγαλύτερος από το δικό μας
–κάτι ταυτόσημο ή κοντινό προς την έννοια του «Θεού»–, ότι έχουμε καν
ψυχή.
Και το επιχείρημα ήταν πάντα: «Καταλαβαίνουμε πώς το τάδε λειτουργεί,
και έτσι λειτουργούν όλα. Δεν υπάρχει λόγος, είναι παράλογο να
αισθάνεσαι πως υφίσταται οτιδήποτε άλλο παρά απρόσωπες, μηχανιστικές
κοσμικές λειτουργίες. Αυτές φτιάχνουν τον εξωτερικό κόσμο της ύλης,
εφόσον είναι αυτές οι ίδιες υλικές, κι ο κόσμος αυτός είναι η μόνη
λογική, μη τρελή διάσταση που υπάρχει για να ζήσουμε.
Κάθε άλλη οπτική και στάση ζωής είναι για το ψυχιατρείο, η δε θρησκεία ή
μεταφυσική παιδικό παραμύθι, που, αν το πάρεις σοβαρά, σε καθιστά
επικίνδυνο.
Όσο για την ηθική, αποτελεί κοινωνική σύμβαση. Δεν υπάρχει κανείς "εκεί
πάνω" που λέει "αυτό είναι σωστό" και "αυτό είναι λάθος".
Είμαστε οι μόνοι κριτές μας. Άψυχα αποτελέσματα άψυχων διεργασιών.»
Το πρώτο πεντάλεπτο του βίντεο είναι μια τέτοια ομιλία. Μοιάζει λογική,
μοιάζει φιλική, μοιάζει ακόμα και τρυφερή και υποστηρικτική. Μα μην
γελιέστε: ο στόχος είναι να αρνηθείτε την ψυχή σας, την άυλη διάστασή
σας.
Ο περισσότερος από τον υπόλοιπο χρόνο του βίντεο είναι μια διάλεξη από
ένα διάσημο επιστήμονα, τον Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, πολύ διαφορετικής υφής.
Σίγουρα το πρώτο είδος ομιλίας το έχετε ακούσει συχνά. Διέπει την
κουλτούρα μας. Ακόμα κι αν δεν το διαβάζεις, το μυρίζεις, πιάνεις,
γεύεσαι και ακούς κάθε μέρα στην κοινωνία – έχει γίνει ο τρόπος ζωής
μας.
Η ομιλία του Σέλντρεϊκ όμως διαφέρει. Είτε σου αρέσει είτε όχι, σου
δίνει πάλι πίσω την χαμένη ψυχή σου, και θέτει μπρος σου, αναπόφευκτα,
την ευθύνη που έχεις προς αυτήν.
[Σημείωση: Το τετράλεπτο μεταξύ
13:58 και 18:21 είναι σύντομη ομιλία από τον Μπράϊαν Κίτινγκ, καθηγητή
φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο. Κατέβασα τους
πολυτονικούς υπότιτλους έτοιμους από
εδώ, ένα αγγλικό κανάλι που, με πρώτη ματιά, μοιάζει ενδιαφέρον.]
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Σύντομο
βιογραφικό του Σέλντρεϊκ
Τα
Δόγματα της Επιστήμης (λογοκριμένη ομιλία του Σέλντρεϊκ στο
TED)
Η Ανάληψή μου σε Υψηλότερη Διάσταση
(περιγραφή μου του βιώματός μου του Σύμπαντος ως συνειδητής ενέργειας)
Περισσότερες ομιλίες του Σέλντρεϊκ που υποτίτλισα
-----------------------------------
-------------------------------------------------------------