Υποτιτλισμοί των καλύτερων βίντεο του Youtube

 

• ΑΤΙΑ/εξωγήινοι
• Xριστιανισμός
• Iνδική πνευματικότητα / γιόγκα
• Lifestyle (τρόπος διαβίωσης)
• Mεταφυσικές ικανότητες
• Παγκοσμιοποίηση
• Θαύματα
• Μετενσάρκωση
• Πολεμικές τέχνες (πάλη με τη δύναμη του νου και μόνο, όπως στο Matrix)
• Επιστήμη και πνευματικότητα
• Επιστημονικές απάτες
• Αιθερικό σώμα
• Ψυχολογία
• Μεταθανάτιες εμπειρίες
• Ιπτάμενα ανθρωποειδή
• Χορός, Βιβλία, Υγεία, Οικολογία, Ζωγραφική, Μουσική
• Επιδείξεις υπνωτισμού
• Ελληνική αρχαιότητα
• Άγγελοι και Πλειάδιοι
• Απανθίσματα

 

Εμπειρική προσέγγιση της μετενσάρκωσης

          βίντεο

 

Περιγραφή του βίντεο

         Ο Ισουάρ Πούρι μιλά για τη μετενσάρκωση από μια μη δογματική οπτική.

         Η ακόλουθη περιγραφή του ομιλητή προέρχεται από την ιστοσελίδα του, την https://ishanews.org/ishwar-c-puri/  , όπου βρίσκεται μεγάλη ποικιλία καταγραμμένων και βιντεοσκοπημένων ομιλιών του:
        
         «Ο Ισουάρ Πούρι είναι ο ιδρυτής και κύριος ομιλητής του Ινστιτούτου Μελέτης της Ανθρώπινης Επίγνωσης. Για περισσότερα από σαράντα χρόνια έχει διεξαγάγει διαλέξεις, εργαστήρια και άλλες εκδηλώσεις σχετικά με τη φύση της συνειδητότητας και της ανθρώπινης επίγνωσης. Οι διαλέξεις και οι διδασκαλίες του έχουν καταγραφεί και μεταγραφεί σε πολλά βιβλία και άλλα υλικά. Καθεμιά από τις πολλές διαλέξεις του βασίζεται στη δική του προσωπική εμπειρία, και εκφράζεται με ταπεινότητα και αγάπη ως οδηγό του. Το ευρύ θεματικό φάσμα των διαλέξεών του περιλαμβάνει την επιστήμη, την τέχνη, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, τις ανθρώπινες σχέσεις, την εκπαίδευση, την υγεία, την ανθρώπινη επίγνωση και τη συνειδητότητα.
         Ο Ισουάρ Πούρι φοίτησε στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ πριν από την αποχώρησή του από την εργασία του στην κυβέρνηση της Ινδίας. Αργότερα απόκτησε αμερικανική ιθαγένεια. Συνεχίζει να υπηρετεί ως πρόεδρος διοικητικού συμβουλίου και ανώτερος σύμβουλος σε διάφορες εταιρείες παγκοσμίως.
         Ο Ισουάρ Πούρι είναι αφιερωμένος μαθητής του Μεγάλου Διδασκάλου Χαζούρ Σαουάν Σινγκ Τζι. Το Ινστιτούτο για τη Μελέτη της Ανθρώπινης Επίγνωσης παρέχει ένα χώρο όπου ο Ισουάρ Πούρι μπορεί να συνεχίσει το έργο εκείνου μέσω διαλέξεων και διανομή εκπαιδευτικού υλικού».

         Περισσότερα για τον Ισουάρ Πούρι και τη ζωή του (στα αγγλικά) σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο, γραμμένο με πολύ σεβασμό και εκτίμηση για αυτόν από έναν πνευματικό δάσκαλο του βουδισμού.
        

                                   Συζήτηση για το βίντεο

         parkont
         Ο Ισουάρ Πούρι και οι ακόλουθοι του Ινδουισμού οδηγούνται σε κάποια αυθαίρετα συμπεράσματα.
         Υπάρχουν αποδεδειγμένα βιωματικά εμπειρίες οι οποίες δίνουνε αληθινές πληροφορίες πάντα για το ΠΑΡΕΛΘΟΝ, αυτό δεν σημαίνει ότι ο μοναδικός λόγος που κάποιος αναφέρει πληροφορίες του παρελθόντος είναι επειδή μετενσαρκώθηκε(!). Aυτό είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα. Στον Χριστιανισμό μας είτε από την Αγία Γραφή, είτε από περιστατικά ατόμων που βρίσκονται υπό επήρεια κάποιας δαιμονικής οντότητας, [είναι γνωστό] ότι η οντότητα αυτή ως αιώνια ύπαρξη έχει όντως την δυνατότητα να γνωρίζει παρελθοντικές πληροφορίες και να τις αποκαλύπτει όπου και όποτε θέλει.
         Για παράδειγμα μπορώ να επικαλεστώ προσωπική εμπειρία με κάποιο άτομο που βρίσκεται στο χώρο της μαγείας και χωρίς να το γνωρίζω τότε μου έβγαλε στην επιφάνεια προσωπικές πληροφορίες.
Φυσικά αυτό έγινε διότι μερικά άτομα τα οποία επικαλούνται τέτοιες οντότητες τους βοηθάνε να παραπλανήσουν ανθρώπους για άλλους σκοπούς.
         Οπότε όσοι επικαλούνται περιστατικά επαλήθευσης παρελθοντικών πληροφοριών δεν προσφέρουν καμία επιβεβαίωση στην θεωρία της μετενσάρκωσης. Απολύτως καμία.
         Κανένας ακόλουθος της μετενσάρκωσης δεν απαντάει σε ερωτήσεις όπως τις παρακάτω οι οποίες δημιουργούν το αίσθημα αντιφατικότητας αυτής της παράξενης θεωρίας.
         Βασικότατη ερώτηση, πότε γεννιέται μια ψυχή;
         Αντιστοιχεί μια ψυχή σε κάθε νέο σώμα;
         Αν έχουν ζήσει πολλές ψυχές ταυτόχρονα σε ένα σώμα (που έχει γίνει, με βάσει τις μαρτυρίες, πάρα πολλές φορές, ειδικά με επώνυμες προσωπικότητες), ας πούμε ότι ήταν η Κλεοπάτρα, τότε ποια από όλες τις προσωπικότητες ήταν η Κλεοπάτρα;
         Αν υπάρχουν πολλές ψυχές σε ένα σώμα, ποια επικρατεί και το συγκεκριμένο άτομο έχει συγκροτημένη προσωπικότητα, ποια προσωπικότητα-ψυχή κρίνεται και με ποια αντικειμενικά κριτήρια θα μετενσαρκωθεί;
         Αν η ψυχή πάει σε ζώο, τότε το ζώο πώς αλλάζει το κάρμα του αφού γνωρίζουμε ότι αποδεδειγμένα δεν έχει και συνείδηση ώστε να πράξει κάτι καλό ή κακό;
         Ποιός είναι ο σκοπός της μετενσάρκωσης; Δηλαδή αυτός ο αιώνιος κύκλος της μετενσάρκωσης εφόσον δεν μπορεί να καταργήσει τα άτομα που κάνουν κακές πράξεις ποιον σκοπό εξυπηρετεί;
         Θα καταργηθεί ο πόλος του κακού από την Γη;
         Αν ναι, δεν καταργείται και η ελεύθερη βούληση των ατόμων να πράττουν κακές πράξεις;
         Αν όχι έχει μειωθεί η αρνητική ενέργεια των ανθρώπων τους τελευταίους αιώνες μέσω της μετενσάρκωσης ή έχει αυξηθεί; Τι πιστεύετε εξυπηρετεί [η μετενσάρκωση] εφόσον το κακό αυξάνεται;


         Κίμων
         «Ο Ισουάρ Πούρι και οι ακόλουθοι του Ινδουισμού οδηγούνται σε κάποια αυθαίρετα συμπεράσματα.
         Υπάρχουν αποδεδειγμένα βιωματικά εμπειρίες οι οποίες δίνουνε αληθινές πληροφορίες πάντα για το ΠΑΡΕΛΘΟΝ, αυτό δεν σημαίνει ότι ο μοναδικός λόγος που κάποιος αναφέρει πληροφορίες του παρελθόντος είναι επειδή μετενσαρκώθηκε(!). Aυτό είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα. Στον Χριστιανισμό μας είτε από την Αγία Γραφή, είτε από περιστατικά ατόμων που βρίσκονται υπό επήρεια κάποιας δαιμονικής οντότητας, [είναι γνωστό] ότι η οντότητα αυτή ως αιώνια ύπαρξη έχει όντως την δυνατότητα να γνωρίζει παρελθοντικές πληροφορίες και να τις αποκαλύπτει όπου και όποτε θέλει.
         Για παράδειγμα μπορώ να επικαλεστώ προσωπική εμπειρία με κάποιο άτομο που βρίσκεται στο χώρο της μαγείας και χωρίς να το γνωρίζω τότε μου έβγαλε στην επιφάνεια προσωπικές πληροφορίες.»
         Καταρχήν, στις περιπτώσεις μετενσάρκωσης δεν πρόκειται απλά για μια γνώση. Πρόκειται για την εμπειρία πως εσύ ο ίδιος ζεις κάτι. Πρόκειται για μια γνώση που προέρχεται από αυτή την εμπειρία. Π.χ. μπορεί να ξυπνούν βιώματα του εαυτού σου ως πιλότου που κάηκε στο αεροπλάνο του και να έχεις το βράδυ εφιάλτες ότι καίγεται το αεροπλάνο και δεν μπορείς να βγεις. Έχω αναρτήσει μια τέτοια αμερικανική περίπτωση, η οποία εξετάστηκε διεξοδικά, και αποδείχθηκε πραγματική περίπτωση μετενσάρκωσης.
         " Αποδείξεις για τη Μετενσάρκωση (ντοκιμαντέρ)"
         https://youtu.be/khp2SsCHdD4 
         Δεν γνωρίζεις έτσι γενικώς πράγματα. Γνωρίζεις μόνο ό,τι βιώνεις.          Η γνώση σου είναι ειδικά και αποκλειστικά βιωματική. Είναι η γνώση που έχει η ψυχή μας από τη σύνδεσή της με ένα σώμα – όχι η γνώση που έχουμε επειδή πήραμε κάποια πληροφορία – είτε από δαίμονα είτε από άγιο.
         Για παράδειγμα, αν με πονάει το χέρι, η γνώση μου είναι ότι με πονάει το χέρι. Το ότι μπορεί να το κάνει ένας δαίμονας να πονάει δεν αναιρεί το γεγονός πως είναι το δικό μου χέρι που πονάει και την γνώση ότι πονάει την παίρνω μέσα από το χέρι μου, όχι μέσα από τον δαίμονα.

         Ξαναλέω: οι μόνες πληροφορίες που έχουμε, στις περιπτώσεις μετενσάρκωσης, είναι αναμνήσεις προσωπικών βιωμάτων, πληροφορίες που προέρχονται από τις πέντε αισθήσεις του σώματος που αποτελεί το όχημα της ψυχής μας. Δεν είναι πληροφορίες που λαμβάνουμε από κάποιον τρίτο.
         Στο ακόλουθο βίντεο που έχω αναρτήσει, μια μητέρα πέθανε και ξαναγεννήθηκε θυμούμενη τα παιδιά που είχε αφήσει μωρά πεθαίνοντας νέα στον προηγούμενο βίο, και αγωνιώντας τώρα για αυτά και θέλοντας να τα ξαναδεί. Δεν ήξερε τίποτα άλλο για αυτά πέρα από το ότι τα είχε γεννήσει, διότι είχε τη σωματική μνήμη να βγαίνουν από το σώμα της. Δεν είναι ότι κάποιος, άγιος ή δαίμονας, της είπε: «Έζησες αλλού και έχεις παιδιά», μα είχε η ίδια τη σωματική μνήμη πως τα είχε. Δεν ήξερε τίποτα άλλο για αυτά, όπως από πληροφορίες εξωτερικές, που μπορεί να λάβουμε από θεούς ή δαίμονες, μα μόνο το τι το σώμα της την πληροφορούσε – είχε σωματική μνήμη της γέννας και του θανάτου της. Λοιπόν ήθελε να ξαναβρεί τα παιδιά για να μάθει τι απέγιναν και να πάει η καρδιά της στη θέση της πως δεν κακοπήγαν μετά το θάνατό της.
         "Ντοκιμαντέρ για τη Μετενσάρκωση"
         https://youtu.be/CXF3W8U4Zj4 

         Εγώ έκανα ένα ταξίδι στο χρόνο και έζησα τον εαυτό μου ως νέγρο υπηρέτη λευκών που μιλούσαν αγγλικά σε κάποια χώρα του Νότου. Δεν έχω άλλες πληροφορίες για αυτή τη μετενσάρκωση πέρα από το ίδιο μου το βίωμα: ότι –στα δευτερόλεπτα που ξαναέζησα από εκείνο το βίο– το σώμα μου ήταν μαύρο και σέρβιρα λευκούς που μιλούσαν αγγλικά σε ένα σπίτι που είχε το είδος της ελαφριάς επίπλωσης των θερμών χωρών του Νότου – είτε ήταν Νότια Αμερική είτε Αφρική είτε Ινδία.
         Δεν έχω έτσι γενικά "πληροφορίες" – έχω μόνο αυτό το προσωπικό, σωματικό βίωμα, και ό,τι γνώση προέρχεται από αυτό.
         Μα μπορεί να μου πεις: «Πώς ξέρεις ότι κάποιος δαίμονας δεν σου το προκαλεί;»
         Και παρόμοια σε ρωτώ: Πώς ξέρεις ότι κάποιος δαίμονας δεν σου προκαλεί την ψευδαίσθηση πως διαβάζεις τα λόγια μου αυτή τη στιγμή; Μήπως είσαι ψυχή που φαντάζεται ότι είναι σώμα; Ίσως, και γι' αυτό ό,τι ισχύει για τη σχέση μας με το τωρινό μας σώμα, ισχύει και για τη σχέση μας με προηγούμενα σώματά μας. Αν δεχόμαστε την εμπειρία ότι «αυτό είναι το σώμα μου», τότε την δεχόμαστε. Και, αν τη θεωρούμε ψευδαίσθηση, τότε δεν υπάρχει ούτε μετενσάρκωση ούτε και ενσάρκωση.

         Βέβαια, άσχετα από δαίμονες και αν μπορούν να μας δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση πως έχουμε σώμα, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως είχα ένα ονειροπόλημα που μου φάνηκε σαν πραγματικότητα, πως ήταν όνειρο. Γι' αυτό και γίνονται επιστημονικές έρευνες, οι οποίες έχουν όντως παράσχει αντικειμενικές αποδείξεις ότι κάποιοι άνθρωποι μετενσαρκώθηκαν.


         Πώς εξηγείς το παρακάτω; Μερικές φορές υπάρχουν εκ γενετής σημάδια που βρίσκονται σε άτομα που θυμούνται να έχουν πεθάνει με συγκεκριμένο τρόπο σε προηγούμενο βίο. Ας πούμε, θυμούνται ότι πυροβολήθηκαν στο κεφάλι, και γεννιούνται με ουλές στο κεφάλι στα ακριβή σημεία εισόδου και εξόδου της σφαίρας, όπως αυτά πιστοποιούνται από ιατροδικαστικές φωτογραφίες του προηγούμενου σώματος, τις οποίες οι επιστήμονες ερευνητές ανακαλύπτουν.
         Ή θυμούνται ότι δολοφονήθηκαν αφού πρώτα ο δολοφόνος τούς έκοψε τα δάχτυλα, και γεννιούνται με κουτσουρεμένα δάχτυλα.

         Τέτοιες περιπτώσεις, τα στοιχεία για τις οποίες επιβεβαιώνονται ιστορικά από τους επιστήμονες (δηλαδή η σύγκριση των στοιχείων από την τωρινή ενσάρκωση με τα ιστορικά στοιχεία για την περασμένη ενσάρκωση), εξηγούνται σε ομιλίες για την επιστημονική επιβεβαίωση της μετενσάρκωσης, που έχω ανεβάσει εδώ:
         "Επιστημονικές αποδείξεις για τη μετενσάρκωση"
         https://youtu.be/HcqtnDSFAAw
         "Υπάρχει Μεταθανάτια Ζωή; 50 χρόνια επιστημονικών ερευνών"
         https://youtu.be/yPioCdiKX-Q

         Τους κουτσούρεψε δαίμονας τα δάχτυλα;
         Έκανε δαίμονας ουλές στο κρανίο τους; Γιατί συμπίπτουν οι ουλές στο κρανίο τους με τα τραύματα στο κρανίο του πυροβολημένου ατόμου; Ποιος ο ρόλος του δαίμονα;


         «Φυσικά αυτό έγινε διότι μερικά άτομα τα οποία επικαλούνται τέτοιες οντότητες τους βοηθάνε να παραπλανήσουν ανθρώπους για άλλους σκοπούς.»
         Ποια είναι η απόδειξη πως τα παιδιά αυτά «επικαλούνται οντότητες» προκειμένου να «παραπλανήσουν ανθρώπους» για «άλλους σκοπούς»; Τίποτα τέτοιο δεν προκύπτει κατά την επιστημονική διερεύνηση των στοιχείων. Είναι μια υπόθεση που αντιβαίνει στα στοιχεία.
         Και γιατί κάθε φορά που κάποιος πιστεύει κάτι άλλο από τη δική μας πίστη, πρέπει να πρόκειται για δαιμονισμό και παραπλάνηση; Γιατί πρέπει να έχουμε μια τόσο ιδιαίτερη, επίλεκτη και ανώτερη θέση, αλάνθαστη θέση, μεταξύ των διαφόρων ιδεών που έχουν διαφορετικοί άνθρωποι; Τι μας δίνει το δικαίωμα να τους υποσκάπτουμε και να τους λασπολογούμε έτσι;
         Δίδαξε ο Χριστός μια τέτοια έπαρση;


         «Οπότε όσοι επικαλούνται περιστατικά επαλήθευσης παρελθοντικών πληροφοριών δεν προσφέρουν καμία επιβεβαίωση στην θεωρία της μετενσάρκωσης. Απολύτως καμία.»
         Κι ίσως κι εσύ τώρα δεν διαβάζεις αυτό το κείμενο. Πώς ξέρεις ότι το διαβάζεις; Ίσως κάποιος δαίμονας σού δίνει την ψευδαίσθηση ότι το διαβάζεις.
         Και τι να πούμε και για το Χριστό, τον μέγα θαυματοποιό! Ξέρουμε πως οι άνθρωποι αποκτούν θαυματουργές ικανότητες μέσω του διαβόλου. Άρα ήταν ο διάβολος. Φως φανάρι.

         Κι αν δεν συμφωνείς, είσαι αυθαίρετος!


         «Κανένας ακόλουθος της μετενσάρκωσης δεν απαντάει σε ερωτήσεις όπως τις παρακάτω οι οποίες δημιουργούν το αίσθημα αντιφατικότητας αυτής της παράξενης θεωρίας.»
         Το τι σημαίνει «ακόλουθος» της μετενσάρκωσης θα έπρεπε να το εξηγήσεις.
         Μήπως είσαι εσύ «ακόλουθος» της θεωρίας ότι ΔΕΝ υπάρχει μετενσάρκωση;

         Στο κάτω-κάτω, αν κάποιος ακολουθεί κάποιο δόγμα, αυτός είσαι εσύ και όχι εμείς. Εμείς λέμε το τι βιώνουμε (σε σχέση με τη μετενσάρκωση και γενικά τη μεταφυσική), ενώ εσείς επαναλαμβάνετε τι αποφασίστηκε στις οικουμενικές συνόδους πριν χίλια επτακόσια χρόνια και σε αυτό το πλαίσιο μάς κατηγορείτε για δαιμονισμό, μια που αυτό που βιώνουμε δεν ταιριάζει σε αυτό που αποφασίστηκε εκεί.

         Γιατί τόση λασπολογία προς όποιους δεν ακολουθούν το δόγμα σας; Πόσους ακόμα ανθρώπους πρέπει να σκοτώσετε, το σώμα ή την υπόληψή τους, πριν γίνετε ταπεινοί ή έστω ανεκτικοί προς τους γύρω σας;
         Γιατί υπάρχει τόση αχρειότητα και κακία στον χριστιανισμό;
         Αυτό σάς δίδαξε ο Χριστός σας;


         «Βασικότατη ερώτηση, πότε γεννιέται μια ψυχή; »
         Έχεις τρόπο να αποδείξεις πως είναι πιο λογικό να γεννήθηκε η ψυχή μου το 1968, όταν γεννήθηκε το σώμα μου, από ό,τι να είναι προγενέστερη του σώματος (και άρα να μετενσαρκώνεται);

         «Αντιστοιχεί μια ψυχή σε κάθε νέο σώμα; »
         Αυτό το ερώτημα δεν έχει να κάνει με τη μετενσάρκωση, μα γενικά με την πεποίθηση πως έχουμε ψυχή. Λοιπόν αν πιστεύεις στην ψυχή, είτε πιστεύεις στη μετενσάρκωση είτε όχι, πρέπει να βρεις τρόπο να εξηγήσεις γιατί σε κάποιες περιπτώσεις περισσότερες ψυχές μοιάζουν να είναι συνδεδεμένες με ένα και μόνο σώμα – είτε αποκαλέσεις αυτές τις ψυχές άγιες είτε δαιμονικές είτε ουδέτερες.

         «Αν έχουν ζήσει πολλές ψυχές ταυτόχρονα σε ένα σώμα (που έχει γίνει, με βάσει τις μαρτυρίες, πάρα πολλές φορές, ειδικά με επώνυμες προσωπικότητες), ας πούμε ότι ήταν η Κλεοπάτρα, τότε ποια από όλες τις προσωπικότητες ήταν η Κλεοπάτρα;»
         Αν υποθέσουμε ότι η ψυχή του ιστορικού προσώπου γνωστού ως Κλεοπάτρα συνεχίζει να ενσαρκώνεται στη Γη, τότε σε κάθε δεδομένη στιγμή μόνο ένας θα μπορούσε να είναι πράγματι η Κλεοπάτρα. Το να υπάρχουν πολλοί που ΛΕΝΕ ότι είναι η Κλεοπάτρα δεν είναι πρόβλημα για τη θεωρία της μετενσάρκωσης. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Είναι ο κάθε ισχυρισμός σωστός; – όχι μόνο στο θέμα της μετενσάρκωσης, μα σε κάθε θέμα. Όμως αν μπορούσαν περισσότεροι από ένας να επιδείξουν αυτό το συνδυασμό γνώσης και προσωπικής εμπειρίας που επιδεικνύουν αυτοί που γίνονται επιστημονικά δεκτοί ως περιπτώσεις μετενσάρκωσης, τότε η θεωρία θα έπρεπε να το εξηγήσει αυτό. Εγώ δεν ξέρω τέτοιες περιπτώσεις. Ξέρεις εσύ;
         Ο τρόπος που θέτεις την ερώτηση παίρνει ως δεδομένο κάτι που οι πιστεύοντες στη μετενσάρκωση δεν θεωρούν δεδομένο. Δηλαδή ότι κάθε φορά που κάποιος λέει ότι μετενσαρκώθηκε, πρέπει να είναι αληθινό, και δεν μπορεί να είναι τρέλα, ονειροπόλημα ή κάτι άλλο. Κανένας από εμάς δεν έκανε τέτοιο ισχυρισμό.
         Λες: Εφόσον πολλοί λένε ότι ήταν η Κλεοπάτρα, άρα ήταν η Κλεοπάτρα, και άρα στο σώμα της Κλεοπάτρας στεγάζονταν πολλές ψυχές.
         Όμως δεν είναι απαραίτητο όλοι να λένε κάτι που ισχύει. Μπορεί να μην έχουν σώας τας φρένας, μπορεί να λένε ψέματα, μπορεί να ονειροπολούν.
         Μήπως δεν βρίσκεις ανθρώπους που λένε ότι συνέβησαν πράγματα στον ίδιο αυτό παρόντα βίο τους, που ΔΕΝ συνέβησαν;
         Παρεμπιπτόντως, στο βίντεο για τα πενήντα χρόνια επιστημονικών ερευνών στη μετενσάρκωση, οι επιστήμονες διευκρινίζουν πως δεν εξετάζουν αυτές τις ιδιαίτερες περιπτώσεις ανθρώπων που λένε πως ήταν κάποιο διάσημο πρόσωπο (που, όχι μόνο είναι πολύ πιο λίγες από τις άλλες, μα μπορεί να υπάρχει και άλλο κίνητρο, όπως η διάθεση για φήμη ή αίγλη), μα τις περιπτώσεις καθημερινών ανθρώπων που λένε ότι ήταν καθημερινοί άνθρωποι.
         Π.χ. εγώ δεν λέω ότι ήμουν ο Ναπολέοντας. Λέω ότι ήμουν ένας νέγρος υπηρέτης λευκών που μιλούσαν αγγλικά. Ότι οι άνθρωποι που λένε ότι μετενσαρκώθηκαν ισχυρίζονται πως ήταν κάποιος ισχυρός ή διάσημος είναι απλά ένα στερεότυπο που μας πέρασαν τα μίντια.

         Και μετά βέβαια χρησιμοποιείται βολικά κι από το αντιαιρετικό τμήμα της Μητρόπολης του Πειραιά, και άλλα τέτοια κέντρα προώθησης μίσους, προκατάληψης και κοινωνικού διχασμού («εμείς οι σωστοί και οι αλλόδοξοι οι δαιμονισμένοι, που θέλουν να σας παραπλανήσουν και να σας πάρουν από το Χριστό μας, τον ένα και μοναδικό αληθινό Θεό και τη μία και μοναδική αληθινή θρησκεία και το ένα και μοναδικό αληθινό ΙΕΡΑΤΕΙΟ»).


         «Αν υπάρχουν πολλές ψυχές σε ένα σώμα, ποια επικρατεί και το συγκεκριμένο άτομο έχει συγκροτημένη προσωπικότητα, ποια προσωπικότητα-ψυχή κρίνεται και με ποια αντικειμενικά κριτήρια θα μετενσαρκωθεί;»
         Αν (σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις) συνδέονται πολλές ψυχές με ένα σώμα, τότε, όταν το σώμα πεθάνει, θα μετενσαρκωθούν. Το κάρμα τους αποφασίζεται ανάλογα με τις πράξεις που έκαναν όντας μέσα στο σώμα. Αν, για παράδειγμα, τα πρωινά η ψυχή άλφα δεν ήταν ενεργή, γιατί ενεργούσε η ψυχή βήτα, τότε ό,τι έγινε τα πρωινά δεν βαραίνει την ψυχή άλφα.
         Δηλαδή, όπως κι όταν μόνο μία ψυχή συνδέεται με ένα σώμα, ό,τι πράξεις βάλεις το σώμα να κάνει, αυτές στοιχειοθετούν και την «αμαρτία» σου.
         Έχω αναρτήσει ένα βίντεο που δείχνει δύο αδερφές που είναι συζευγμένες, έχουν ένα και μόνο σώμα από το στέρνο και κάτω, αλλά δύο κεφάλια και δύο προσωπικότητες.
         Είναι προφανέστατα δύο ψυχές σε ένα σώμα.
         Έχουν κι οι δύο τη δυνατότητα της κίνησης, λοιπόν ανάλογα με το πότε υπερισχύει η καθεμιά στην κίνηση του σώματος, δημιουργούν το κάρμα τους. Ακριβώς όπως γίνεται και όταν συνδέεται μία μόνο ψυχή με ένα σώμα.
         Όταν το σώμα πεθάνει, η καθεμιά κρίνεται ανάλογα με το κάρμα αυτό.
         "Συζευγμένες δίδυμοι (ντοκιμαντέρ) "
         https://youtu.be/J-7KG-gknu0

         Ο Χριστός σας πώς θα τις κρίνει αφού πεθάνουν; Κι αυτός με τον ίδιο τρόπο δεν θα τις κρίνει; Ανάλογα με τις πράξεις που η καθεμιά ψυχή έκανε μέσω του σώματος το οποίο μοιράζονταν.
         Αν υπάρχουν περιπτώσεις που ψυχές βρίσκονται σε ένα σώμα χωρίς να κινούν το σώμα, με ποιο τρόπο δρουν; Μήπως επηρεάζουν νοητικά τις άλλες ψυχές που ενοικούν σε αυτό το σώμα; Πάντα, ανάλογα με τη δράση, νοητική ή σωματική, διαμορφώνονται κατ' αντιστοιχία και τα ηθικά αποτελέσματα αυτής (κάρμα).
         Ωστόσο, τέτοιες περιπτώσεις –να ενοικούν περισσότερες ψυχές σε ένα και μόνο σώμα– είναι τόσο απίστευτα σπάνιες, που δεν ξέρω γιατί τις αναφέρουμε καν.

         «Αν η ψυχή πάει σε ζώο, τότε το ζώο πώς αλλάζει το κάρμα του αφού γνωρίζουμε ότι αποδεδειγμένα δεν έχει και συνείδηση ώστε να πράξει κάτι καλό ή κακό;»
         Καταρχήν, ποια είναι η απόδειξη ότι το ζώο δεν έχει συνείδηση;
         Κατά δεύτερον, υπάρχουν διάφοροι τρόποι να εξελιχτείς. Ακριβώς όπως ένας φυλακισμένος μπορεί να μην έχει ηθικές επιλογές να κάνει, μια που δεν του δίνονται δυνατότητες επιλογής γενικά, κι ωστόσο ο πόνος ενδεχόμενα τον μαλακώνει και οδηγεί στην βελτίωση της ψυχής του, άρα και αλλάζει το κάρμα και πεπρωμένο της, έτσι μπορεί να συμβαίνει και με την ψυχή του ζώου, που είναι φυλακισμένη στο σώμα του ζώου.
         Μα έτσι επίσης μπορεί να συμβαίνει και με τους ανθρώπους γενικά, όχι μόνο με τους φυλακισμένους ή τα ζώα. Το κάρμα γενικά δεν επηρεάζεται μόνο από τις ηθικές επιλογές, μα και από τον πόνο.
         Και ας μην είμαστε και απόλυτοι για το αν τα ζώα κάνουν ηθικές επιλογές. Για παράδειγμα, το παρακάτω βίντεο μιλά για μια απεργία από την εργασία που κάνουν μαϊμούδες που αισθάνονται ότι άλλες μαϊμούδες αδικήθηκαν από τους επιστήμονες ερευνητές.
         "Η ηθική συμπεριφορά των ζώων (επιστημονικά πειράματα)
         https://youtu.be/NBZ0D9l_xDQ

         Στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε ελέφαντα να ζωγραφίζει.
         "Ελέφαντας ζωγραφίζει - καλύτερα από εμάς..."
         https://youtu.be/dmRFNDRShrg

         Και όλοι ξέρουμε πως τα σκυλιά μπορούν να βιώσουν ντροπή για τις πράξεις τους. Το δείχνουν με τις κινήσεις του σώματος.

         Λοιπόν αν μετενσαρκωθούμε σε σώμα ζώου, θα ζήσουμε την εμπειρία αυτού του σώματος, του ζωικού σώματος, ως ένα κρίκο στην αλυσίδα των μετενσαρκώσεών μας.
          Άλλωστε, τι είναι ζωικό σώμα και τι ανθρώπινο; Ως προς το σώμα, το σώμα του ανθρώπου είναι κι αυτό ζωικό σώμα.
         Στον ινδουισμό λέγεται food body – το σώμα που βασίζεται στον τροφικό πολτό.

         «Ποιός είναι ο σκοπός της μετενσάρκωσης; Δηλαδή αυτός ο αιώνιος κύκλος της μετενσάρκωσης εφόσον δεν μπορεί να καταργήσει τα άτομα που κάνουν κακές πράξεις ποιον σκοπό εξυπηρετεί;»
         Ποιος είναι ο σκοπός της ενσάρκωσης γενικά;
         Η μετενσάρκωση δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι η ενσάρκωση συνεχίζεται.
         Αν ο στόχος της ζωής είναι η ανάπτυξη του πνεύματος, τότε αυτός είναι και ο στόχος της επανενσάρκωσης. Ότι έχεις την ευκαιρία να διορθώσεις ό,τι δεν διόρθωσες σε προηγούμενους βίους, και να προχωρήσεις στο να γίνεις «κατ' εικόνα και ομοίωση».
         Αν λοιπόν χρησιμοποιήσεις αυτή την ικανότητα, βγαίνεις από τον κύκλο της μετενσάρκωσης. Σταματάς να ζεις στη Γη, ακριβώς όπως και με τον χριστιανισμό μετά τη λήξη τού ενός και μοναδικού βίου σου.

         «Θα καταργηθεί ο πόλος του κακού από την Γη;»
         Αν έχουμε ελεύθερη θέληση, εξαρτάται από εμάς. Μόνο η κάθε ψυχή μπορεί να το απαντήσει αυτό. Κάποιες ψυχές ενώνονται με τον Θεό. Πολύ περισσότερες ψυχές ενώνονται με Αυτόν από ό,τι σε ένα κόσμο όπου δεν υπάρχει μετενσάρκωση, εφόσον έχουν πολύ μεγαλύτερο διάστημα για να διορθώσουν τον εαυτό τους και να προχωρήσουν προς την θέωση.
         Όμως το αν θα υπάρχουν άλλες ψυχές που θα επιλέξουν να μείνουν πάντα στη Γη και να παιδεύονται, όπως εσείς θεωρείτε ότι παιδεύονται αιώνια στην Κόλαση μετά τη μία και μοναδική τους ζωή, τι να σου πω;… Όσο υπάρχει ελεύθερη βούληση, αυτό δεν μπορεί, θεωρητικά έστω, να αποκλειστεί.
         Λοιπόν στον ινδουισμό η ψυχή έχει παρατεινόμενη ελευθερία επιλογής, αν και το κάρμα της προσωρινά τη δεσμεύει. Βιώνει την τιμωρία, υποφέρει, μετά ελευθερώνεται και συνεχίζει, κατ' ελπίδαν πιο σοφή. Ίσως ξαναπέσει στα ίδια λάθη, ίσως και όχι. Πάντως η ελευθερία την συνοδεύει.
         Αντίθετα, στον χριστιανισμό κάθε ελευθερία επιλογής παύει όταν ο Χριστός εμφανίζεται κατά τη δευτέρα παρουσία για να κρίνει τις ψυχές μας. Απ' εκεί και πέρα, τέλος. Μέσα στον ατέλειωτο χρόνο αυτού του σύμπαντος, ο Θεός σού παραχώρησε μόνο εβδομήντα ή πενήντα ή τριάντα χρόνια ελευθερίας επιλογής. Μετά θα κάνει όπως ο ίδιος κρίνει.
         Λοιπόν, αν και οι δύο οπτικές (ινδουισμός και χριστιανισμός) κρίνουν πως η ελευθερία επιλογής μειώνεται ή αναιρείται κατά τη διάρκεια της τιμωρίας για τις αμαρτίες σου, ο χριστιανισμός δεν δέχεται ότι η ελευθερία ανανεώνεται κι ότι μετατιμωρητικά έχεις καινούργιες ευκαιρίες να επιλέξεις σοφότερα, όπως ο ινδουισμός.

         «Αν ναι, δεν καταργείται και η ελεύθερη βούληση των ατόμων να πράττουν κακές πράξεις;»
         Η ελεύθερη βούληση καταργείται κατά την Δευτέρα Παρουσία, όχι κατά την ανανέωση της δυνατότητας επιλογής. Ανανέωση σημαίνει μη κατάργηση, Δευτέρα Παρουσία σημαίνει κατάργηση. Στη Δευτέρα Παρουσία ό,τι έκανες έκανες, το δικαίωμα επιλογής αίρεται μόνιμα και το δικαστήριο αποφασίζει πού θα είσαι και πώς θα νιώθεις στους αιώνας των αιώνων.

         «Αν όχι έχει μειωθεί η αρνητική ενέργεια των ανθρώπων τους τελευταίους αιώνες μέσω της μετενσάρκωσης ή έχει αυξηθεί; Τι πιστεύετε εξυπηρετεί [η μετενσάρκωση] εφόσον το κακό αυξάνεται;»
         Δεν ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε κρίσεις του τύπου «το κακό αυξάνεται» ή «το κακό μειώνεται». Οι άνθρωποι πάντα εξέφραζαν κακία, έκαναν πολέμους και ήταν εγωιστές. Παραπλανούσαν και χειραγωγούσαν και χρησιμοποιούσαν άλλους, δίχως να σέβονται την ψυχή και τον πόνο τους. Είχαν και προτερήματα επίσης.
         Νομίζω πως ο καθένας, ανάλογα με το τι συμπέρασμα θέλει να βγάλει, θα εστιάσει στα καλά ή στα κακά των ανθρώπων σε κάποια δεδομένη εποχή.
         Όχι ότι δεν μπορεί να υπάρχει μια τάση προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Μα δεν ξέρω πώς να τη διαπιστώσουμε. Θα ήταν μια υπερβολικά θεωρητική συζήτηση.
         Αν, ωστόσο, θεωρείς πως οι άνθρωποι δεν υπήρχαν πάντα, και μαζί θεωρείς πως οι άνθρωποι είναι ανώτερο είδος, έχεις ένα επιχείρημα πως, κατά τη διάρκεια των εκατοντάδων χιλιετηρίδων, εμφανίστηκε ένα είδος ανώτερο από τα άλλα, το οποίο υποδηλώνει πως υπάρχει μια τάση προς μεγαλύτερη σοφία, ηθική και νοημοσύνη.
         Δηλαδή ότι αυτά εμφανίστηκαν στη Γη χωρίς να υπάρχουν πριν.


         parkont
         Επειδή είναι μακροσκελείς οι απαντήσεις σου θα χρειαστώ χρόνο να γράψω για όλες. Πάμε για αρχή. Γράφεις:
         «Δεν γνωρίζεις έτσι γενικώς πράγματα. Γνωρίζεις μόνο ό,τι βιώνεις. Η γνώση σου είναι ειδικά και αποκλειστικά βιωματική. Είναι η γνώση που έχει η ψυχή μας από τη σύνδεσή της με ένα σώμα – όχι η γνώση που έχουμε επειδή πήραμε κάποια πληροφορία – είτε από δαίμονα είτε από άγιο.
         Για παράδειγμα, αν με πονάει το χέρι, η γνώση μου είναι ότι με πονάει το χέρι. Το ότι μπορεί να το κάνει ένας δαίμονας να πονάει δεν αναιρεί το γεγονός πως είναι το δικό μου χέρι που πονάει και την γνώση ότι πονάει την παίρνω μέσα από το χέρι μου, όχι μέσα από τον δαίμονα.»

         Φίλε μου θα προσπαθήσω να σου απαντήσω με την Χριστιανική ''θέαση'' των πραγμάτων. Σύμφωνα με τον Χριστιανισμό ο διάβολος είναι ικανός να επηρεάσει την σκέψη σου, αφού σου θέτει τον πειρασμό μέσω κάποιας σκέψης στο Νου σου, ύστερα εναπόκειται στην δικιά σου βούληση αν δεχτείς αυτήν την προτροπή του διαβόλου ή θα την απορρίψεις, όταν για παράδειγμα εμφανίστηκε στον Χριστό στην έρημο του έθεσε 3 πειρασμούς μέσω της εξασθένησης του σώματος λόγω νηστείας του πρόσφερε βιολογικό πειρασμό ενώ οι άλλοι δύο πειρασμοί αφορούσαν πνευματικά θέματα ,την αυτοσυνειδησία και τον πειρασμό της εξουσίας και της ματαιοδοξίας του κόσμου.
         Αντίστοιχα ο διάβολος επιχειρεί να παραπλανήσει απλούς θνητούς ανθρώπους πολύ πιο εύκολα ότι έχουν πολλές ζωές σε αυτή την Γη οπότε και πολλές ευκαιρίες να πράξουν αμαρτίες διότι θα ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΝ.
         Το να σου φέρει μνήμες, αληθινές εμπειρίες παρελθόντος και στο τέλος φρούδες ελπίδες ότι θα ξαναϋπάρξεις είναι η μεγαλύτερη πλάνη του διαβόλου.


         «Εγώ έκανα ένα ταξίδι στο χρόνο και έζησα τον εαυτό μου ως νέγρο υπηρέτη λευκών που μιλούσαν αγγλικά σε κάποια χώρα του Νότου. Δεν έχω άλλες πληροφορίες για αυτή τη μετενσάρκωση πέρα από το ίδιο μου το βίωμα: ότι –στα δευτερόλεπτα που ξαναέζησα από εκείνο το βίο– το σώμα μου ήταν μαύρο και σέρβιρα λευκούς που μιλούσαν αγγλικά σε ένα σπίτι που είχε το είδος της ελαφριάς επίπλωσης των θερμών χωρών του Νότου – είτε ήταν Νότια Αμερική είτε Αφρική είτε Ινδία.
         Δεν έχω έτσι γενικά "πληροφορίες" – έχω μόνο αυτό το προσωπικό, σωματικό βίωμα, και ό,τι γνώση προέρχεται από αυτό.
         Μα μπορεί να μου πεις: "Πώς ξέρεις ότι κάποιος δαίμονας δεν σου το προκαλεί;"
         Και παρόμοια σε ρωτώ: Πώς ξέρεις ότι κάποιος δαίμονας δεν σου προκαλεί την ψευδαίσθηση πως διαβάζεις τα λόγια μου αυτή τη στιγμή; Μήπως είσαι ψυχή που φαντάζεται ότι είναι σώμα; Ίσως, και γι' αυτό ό,τι ισχύει για τη σχέση μας με το τωρινό μας σώμα, ισχύει και για τη σχέση μας με προηγούμενα σώματά μας. Αν δεχόμαστε την εμπειρία ότι «αυτό είναι το σώμα μου», τότε την δεχόμαστε. Και, αν τη θεωρούμε ψευδαίσθηση, τότε δεν υπάρχει ούτε μετενσάρκωση ούτε και ενσάρκωση.»

         Αδερφέ το πιστεύω ότι το βίωσες σαν εμπειρία άλλα είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για μια πλάνη των αισθήσεων, μπορώ να σου αναφέρω ότι πολλοί Άγιοι έχουν παραπλανηθεί από τον διάβολο με ψεύτικα οράματα και όνειρα και μιλάμε για ασκητές του Αγίου όρους ...φαντάσου πόσο εύκολο είναι να παραπλανηθεί κάποιος από εμάς!

         «Βέβαια, άσχετα από δαίμονες και αν μπορούν να μας δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση πως έχουμε σώμα, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως είχα ένα ονειροπόλημα που μου φάνηκε σαν πραγματικότητα, πως ήταν όνειρο. Γι' αυτό και γίνονται επιστημονικές έρευνες, οι οποίες έχουν όντως παράσχει αντικειμενικές αποδείξεις ότι κάποιοι άνθρωποι μετενσαρκώθηκαν.»
         Η επιστήμη δεν μπορεί να αποδείξει φίλε μου ότι υπάρχει μετενσάρκωση, ούτε ότι υπάρχει Θεός και διάβολος. Αυτά δεν αποδεικνύονται μέσω επιστήμης, είναι προσωπικά βιώματα ενός άλλου κόσμου και συναισθήματα που μας δημιουργούνται.

         «Πώς εξηγείς το παρακάτω; Μερικές φορές υπάρχουν εκ γενετής σημάδια που βρίσκονται σε άτομα που θυμούνται να έχουν πεθάνει με συγκεκριμένο τρόπο σε προηγούμενο βίο. Ας πούμε, θυμούνται ότι πυροβολήθηκαν στο κεφάλι, και γεννιούνται με ουλές στο κεφάλι στα ακριβή σημεία εισόδου και εξόδου της σφαίρας, όπως αυτά πιστοποιούνται από ιατροδικαστικές φωτογραφίες του προηγούμενου σώματος, τις οποίες οι επιστήμονες ερευνητές ανακαλύπτουν.
         Ή θυμούνται ότι δολοφονήθηκαν αφού πρώτα ο δολοφόνος τούς έκοψε τα δάχτυλα, και γεννιούνται με κουτσουρεμένα δάχτυλα.
         Τέτοιες περιπτώσεις, τα στοιχεία για τις οποίες επιβεβαιώνονται ιστορικά από τους επιστήμονες (δηλαδή η σύγκριση των στοιχείων από την τωρινή ενσάρκωση με τα ιστορικά στοιχεία για την περασμένη ενσάρκωση), εξηγούνται σε ομιλίες για την επιστημονική επιβεβαίωση της μετενσάρκωσης, που έχω ανεβάσει εδώ:
         "Επιστημονικές αποδείξεις για τη μετενσάρκωση"
         https://youtu.be/HcqtnDSFAAw 
         "Υπάρχει Μεταθανάτια Ζωή; 50 χρόνια επιστημονικών ερευνών"
         https://youtu.be/yPioCdiKX-Q

         Τους κουτσούρεψε δαίμονας τα δάχτυλα;
         Έκανε δαίμονας ουλές στο κρανίο τους; Γιατί συμπίπτουν οι ουλές στο κρανίο τους με τα τραύματα στο κρανίο του πυροβολημένου ατόμου; Ποιος ο ρόλος του δαίμονα;»

         Κίμωνα υπάρχουν κάποια εκ γενετής σημάδια και κάποιες εκ γενετής αρρώστιες και κάποιες αποβολές και κάποια αυτοάνοσα νοσήματα κλπ, υπάρχουν πολλές διαφορετικές ερμηνείες, με την ίδια σκέψη για ποιο λόγο δεν μου εξηγείς εφόσον μια ψυχή που δεν πρόλαβε καν να γεννηθεί και να έχει κάποιο κάρμα πεθαίνει, αρρωσταίνει και φεύγει..;
         Και αν μια οντότητα γνωρίζει και εκμεταλλεύεται ένα εκ γενετής σημάδι για να σε επηρεάσει;
         Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί για τα χαρακτηριστικά μας και ψάχνουμε απαντήσεις;

         «Ποια είναι η απόδειξη πως τα παιδιά αυτά "επικαλούνται οντότητες" προκειμένου να "παραπλανήσουν ανθρώπους" για "άλλους σκοπούς"; Τίποτα τέτοιο δεν προκύπτει κατά την επιστημονική διερεύνηση των στοιχείων. Είναι μια υπόθεση που αντιβαίνει στα στοιχεία.
         Και γιατί κάθε φορά που κάποιος πιστεύει κάτι άλλο από τη δική μας πίστη, πρέπει να πρόκειται για δαιμονισμό και παραπλάνηση; Γιατί πρέπει να έχουμε μια τόσο ιδιαίτερη, επίλεκτη και ανώτερη θέση, αλάνθαστη θέση, μεταξύ των διαφόρων ιδεών που έχουν διαφορετικοί άνθρωποι; Τι μας δίνει το δικαίωμα να τους υποσκάπτουμε και να τους λασπολογούμε έτσι;
         Δίδαξε ο Χριστός μια τέτοια έπαρση;»

         Κίμωνα και ο ίδιος ο Χριστός ''πειράχτηκε'', ο ίδιος ο Κύριός μας που είναι αναμάρτητος και τέλειος δέχθηκε τον πειρασμό, οπότε μην σε σκανδαλίζει το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι βιώνουμε στο μάταιο τούτο κόσμο έναν αέναο αγώνα με τα πάθη της σάρκας μας αλλά και του πνεύματός μας, είναι κάτι πολύ φυσικό και συμβαίνει πολύ εντονότερα και στους Χριστιανούς πιστεύω.

         «Κι ίσως κι εσύ τώρα δεν διαβάζεις αυτό το κείμενο. Πώς ξέρεις ότι το διαβάζεις; Ίσως κάποιος δαίμονας σού δίνει την ψευδαίσθηση ότι το διαβάζεις.
         Και τι να πούμε και για το Χριστό, τον μέγα θαυματοποιό! Ξέρουμε πως οι άνθρωποι αποκτούν θαυματουργές ικανότητες μέσω του διαβόλου. Άρα ήταν ο διάβολος. Φως φανάρι.

         Κι αν δεν συμφωνείς, είσαι αυθαίρετος!»

         Αν αυτό που διαβάζω εσύ το έγραφες διαφορετικά θα ανησυχούσα και επαληθευόταν από άλλους όντως θα υπήρχε πρόβλημα.
         Αν ο Χριστός το κάνει με δυνάμεις από τον διάβολο τότε και όσοι τον ακολουθήσουν θα δαιμονιστούν λογικά, φαντάζομαι ότι έχεις επισκεφτεί από περιέργεια τόπους και λείψανα Αγίων, όσοι πίστεψαν στον Χριστό και αγιάσαν ευωδίασαν τα λείψανά τους και έχουν κάνει και πολλά θαύματα μετα θάνατον σε πιστούς.
         Θέλεις να μου δείξεις τους αντίστοιχους ''αγίους'' του Ινδουισμού μετα θάνατον;

         «Στο κάτω-κάτω, αν κάποιος ακολουθεί κάποιο δόγμα, αυτός είσαι εσύ και όχι εμείς. Εμείς λέμε το τι βιώνουμε (σε σχέση με τη μετενσάρκωση και γενικά τη μεταφυσική), ενώ εσείς επαναλαμβάνετε τι αποφασίστηκε στις οικουμενικές συνόδους πριν χίλια επτακόσια χρόνια και σε αυτό το πλαίσιο μάς κατηγορείτε για δαιμονισμό, μια που αυτό που βιώνουμε δεν ταιριάζει σε αυτό που αποφασίστηκε εκεί.
         Γιατί τόση λασπολογία προς όποιους δεν ακολουθούν το δόγμα σας; Πόσους ακόμα ανθρώπους πρέπει να σκοτώσετε, το σώμα ή την υπόληψή τους, πριν γίνετε ταπεινοί ή έστω ανεκτικοί προς τους γύρω σας;
         Γιατί υπάρχει τόση αχρειότητα και κακία στον χριστιανισμό;
         Αυτό σάς δίδαξε ο Χριστός σας;»

         Δεν υπάρχει κάποια λασπολογία Κίμωνα. Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι η αλήθεια είναι ΜΙΑ. Δεν μπορεί παράλληλα να ισχύουν δύο ''αλήθειες'' εφόσον η μια αντικρούει την άλλη. Προφανώς Κίμωνα δεν γνωρίζεις ή θέλεις να παραβλέψεις ότι στις Οικουμενικές συνόδους αρκετοί άνθρωποι βίωσαν κάποια θαύματα, δεν είναι σωστό να απαξιώνεις κάτι που δεν σου αρέσει αλλά καλύτερα θα ήταν να σε βάζει σε σκέψεις. Όταν ακούς μια αντίθετη άποψη δεν σημαίνει ότι συνομιλητής σου σε μισεί ή βγάζει κακία.

         («Βασικότατη ερώτηση, πότε γεννιέται μια ψυχή; »)
         «Έχεις τρόπο να αποδείξεις πως είναι πιο λογικό να γεννήθηκε η ψυχή μου το 1968, όταν γεννήθηκε το σώμα μου, από ό,τι να είναι προγενέστερη του σώματος (και άρα να μετενσαρκώνεται);»

         Εγώ πιστεύω ότι γεννιέται με την σύλληψη του ανθρώπου η ψυχή, είναι ένα μέγιστο θαύμα. Αυτό που δεν μου απάντησες είναι πότε γεννιέται για τον Ινδουισμό πρώτη φορά η ψυχή; Δηλαδή γεννήθηκαν ας πούμε στην αρχή του σύμπαντος και τώρα σταμάτησαν να γεννιούνται;

         ( «Αντιστοιχεί μια ψυχή σε κάθε νέο σώμα;»)
         «Αυτό το ερώτημα δεν έχει να κάνει με τη μετενσάρκωση, μα γενικά με την πεποίθηση πως έχουμε ψυχή. Λοιπόν αν πιστεύεις στην ψυχή, είτε πιστεύεις στη μετενσάρκωση είτε όχι, πρέπει να βρεις τρόπο να εξηγήσεις γιατί σε κάποιες περιπτώσεις περισσότερες ψυχές μοιάζουν να είναι συνδεδεμένες με ένα και μόνο σώμα – είτε αποκαλέσεις αυτές τις ψυχές άγιες είτε δαιμονικές είτε ουδέτερες.)»

         Ο Χριστιανισμός δεν πιστεύει ότι υπάρχει σώμα με δύο ψυχές. Να καταληφθεί ένα σώμα από δαιμόνια φυσικά και μπορεί να γίνει μα εκεί μιλάμε για άλλη περίπτωση.
         Ο Ινδουισμός δέχεται ότι ένα σώμα μπορεί να φέρει πολλές ανθρώπινες ψυχές.


         «Αν υποθέσουμε ότι η ψυχή του ιστορικού προσώπου γνωστού ως Κλεοπάτρα συνεχίζει να ενσαρκώνεται στη Γη, τότε σε κάθε δεδομένη στιγμή μόνο ένας θα μπορούσε να είναι πράγματι η Κλεοπάτρα. Το να υπάρχουν πολλοί που ΛΕΝΕ ότι είναι η Κλεοπάτρα δεν είναι πρόβλημα για τη θεωρία της μετενσάρκωσης. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Είναι ο κάθε ισχυρισμός σωστός; – όχι μόνο στο θέμα της μετενσάρκωσης, μα σε κάθε θέμα. Όμως αν μπορούσαν περισσότεροι από ένας να επιδείξουν αυτό το συνδυασμό γνώσης και προσωπικής εμπειρίας που επιδεικνύουν αυτοί που γίνονται επιστημονικά δεκτοί ως περιπτώσεις μετενσάρκωσης, τότε η θεωρία θα έπρεπε να το εξηγήσει αυτό. Εγώ δεν ξέρω τέτοιες περιπτώσεις. Ξέρεις εσύ;»
         Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα αν ισχυριστούν δύο άτομα ότι υπήρξαν η μετενσάρκωση του ίδιου προσώπου, τότε εκείνο το άτομο ποια προσωπικότητα ήταν η Χ ή Υ;
         Δεύτερον επαναλαμβάνω την θέση μου ότι σε βιώματα δεν υπάρχει επιστημονική βεβαίωση, είναι απλά βιώματα που είτε τα δέχεσαι, είτε όχι, είναι μεταφυσική.
         Ας πούμε κάποιος που ασχολήθηκε εκτενώς με το θέμα ισχυρίζεται ότι βρει τέτοιες περιπτώσεις, είτε το αντίστροφο ότι η ψυχή διαιρείται σε δύο σώματα!
         https://www.youtube.com/watch?v=ISkG-XWJkhk
         Αν ισχύει κάτι τέτοιο καταλαβαίνεις ότι στην θεωρία της μετενσάρκωσης αρχίζει να χάνεται οποιαδήποτε λογική.

         «Ο τρόπος που θέτεις την ερώτηση παίρνει ως δεδομένο κάτι που οι πιστεύοντες στη μετενσάρκωση δεν θεωρούν δεδομένο. Δηλαδή ότι κάθε φορά που κάποιος λέει ότι μετενσαρκώθηκε, πρέπει να είναι αληθινό, και δεν μπορεί να είναι τρέλα, ονειροπόλημα ή κάτι άλλο. Κανένας από εμάς δεν έκανε τέτοιο ισχυρισμό.
         Λες: Εφόσον πολλοί λένε ότι ήταν η Κλεοπάτρα, άρα ήταν η Κλεοπάτρα, και άρα στο σώμα της Κλεοπάτρας στεγάζονταν πολλές ψυχές.
         Όμως δεν είναι απαραίτητο όλοι να λένε κάτι που ισχύει. Μπορεί να μην έχουν σώας τας φρένας, μπορεί να λένε ψέματα, μπορεί να ονειροπολούν.
         Μήπως δεν βρίσκεις ανθρώπους που λένε ότι συνέβησαν πράγματα στον ίδιο αυτό παρόντα βίο τους, που ΔΕΝ συνέβησαν; »
         Φίλε μου δεν ξέρω πως να επαληθεύσω κάποια μετενσάρκωση επειδή δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος να το πράξω, η απλή λογική λέει ότι αν βρεις παράλληλα δύο διαφορετικά άτομα να επικαλούνται την ίδια μετενσάρκωση υπάρχει ''θέμα'' με την θεωρία..

         Εγώ δεν μπορώ να διαθέσω τόσο χρόνο να ψάχνω εκατοντάδες μαρτυρίες για να επιβεβαιώσω κάτι τέτοιο, το έχω ακούσει ότι έχει συμβεί στο παρελθόν όμως, κάποιοι άλλοι μπορεί να το κάνανε ή αλλιώς λένε ψέματα ότι το κάνανε, πως να το επαληθεύσω;


         «Αν (σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις) συνδέονται πολλές ψυχές με ένα σώμα, τότε, όταν το σώμα πεθάνει, θα μετενσαρκωθούν. Το κάρμα τους αποφασίζεται ανάλογα με τις πράξεις που έκαναν όντας μέσα στο σώμα. Αν, για παράδειγμα, τα πρωινά η ψυχή άλφα δεν ήταν ενεργή, γιατί ενεργούσε η ψυχή βήτα, τότε ό,τι έγινε τα πρωινά δεν βαραίνει την ψυχή άλφα.
         Δηλαδή, όπως κι όταν μόνο μία ψυχή συνδέεται με ένα σώμα, ό,τι πράξεις βάλεις το σώμα να κάνει, αυτές στοιχειοθετούν και την «αμαρτία» σου.
         Έχω αναρτήσει ένα βίντεο που δείχνει δύο αδερφές που είναι συζευγμένες, έχουν ένα και μόνο σώμα από το στέρνο και κάτω, αλλά δύο κεφάλια και δύο προσωπικότητες.
         Είναι προφανέστατα δύο ψυχές σε ένα σώμα.
         Έχουν κι οι δύο τη δυνατότητα της κίνησης, λοιπόν ανάλογα με το πότε υπερισχύει η καθεμιά στην κίνηση του σώματος, δημιουργούν το κάρμα τους. Ακριβώς όπως γίνεται και όταν συνδέεται μία μόνο ψυχή με ένα σώμα.
         Όταν το σώμα πεθάνει, η καθεμιά κρίνεται ανάλογα με το κάρμα αυτό.
         "Συζευγμένες δίδυμοι (ντοκιμαντέρ)" »

         Κίμωνα προφανώς και μου είναι αδιανόητο κάτι τέτοιο, για Α και Β ψυχή η οποία θα καθορίζεται από χρονικά διαστήματα! Δεν μπορώ να το αποδεχθώ αυτό που λες. Ούτε οι συζευγμένες είναι μια ψυχή αλλά δύο.

         «Ο Χριστός σας πώς θα τις κρίνει αφού πεθάνουν; Κι αυτός με τον ίδιο τρόπο δεν θα τις κρίνει; Ανάλογα με τις πράξεις που η καθεμιά ψυχή έκανε μέσω του σώματος το οποίο μοιράζονταν.
         Αν υπάρχουν περιπτώσεις που ψυχές βρίσκονται σε ένα σώμα χωρίς να κινούν το σώμα, με ποιο τρόπο δρουν; Μήπως επηρεάζουν νοητικά τις άλλες ψυχές που ενοικούν σε αυτό το σώμα; Πάντα, ανάλογα με τη δράση, νοητική ή σωματική, διαμορφώνονται κατ' αντιστοιχία και τα ηθικά αποτελέσματα αυτής (κάρμα).
         Ωστόσο, τέτοιες περιπτώσεις –να ενοικούν περισσότερες ψυχές σε ένα και μόνο σώμα– είναι τόσο απίστευτα σπάνιες, που δεν ξέρω γιατί τις αναφέρουμε καν.»

         Υπάρχουν δύο βουλήσεις όμως. Εφόσον η μια από τις δύο δεν δεχτεί να πράξει κάτι και το επιβάλλει η αδερφή της, τότε ευθύνεται μόνο η μια.


         «Καταρχήν, ποια είναι η απόδειξη ότι το ζώο δεν έχει συνείδηση;
         Κατά δεύτερον, υπάρχουν διάφοροι τρόποι να εξελιχτείς. Ακριβώς όπως ένας φυλακισμένος μπορεί να μην έχει ηθικές επιλογές να κάνει, μια που δεν του δίνονται δυνατότητες επιλογής γενικά, κι ωστόσο ο πόνος ενδεχόμενα τον μαλακώνει και οδηγεί στην βελτίωση της ψυχής του, άρα και αλλάζει το κάρμα και πεπρωμένο της, έτσι μπορεί να συμβαίνει και με την ψυχή του ζώου, που είναι φυλακισμένη στο σώμα του ζώου.
         Μα έτσι επίσης μπορεί να συμβαίνει και με τους ανθρώπους γενικά, όχι μόνο με τους φυλακισμένους ή τα ζώα. Το κάρμα γενικά δεν επηρεάζεται μόνο από τις ηθικές επιλογές, μα και από τον πόνο.
         Και ας μην είμαστε και απόλυτοι για το αν τα ζώα κάνουν ηθικές επιλογές. Για παράδειγμα, το παρακάτω βίντεο μιλά για μια απεργία από την εργασία που κάνουν μαϊμούδες που αισθάνονται ότι άλλες μαϊμούδες αδικήθηκαν από τους επιστήμονες ερευνητές.»
         Τα ζώα έχουν κατώτερες λειτουργίες από τον άνθρωπο, δεν μπορούν να φτάσουν σε πολύπλοκη σκέψη ώστε να ξεχωρίσουν το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος λειτουργούν σύμφωνα με την θεωρία της εξέλιξης σε ένα αγώνα επιβίωσης και ενδιαφέρονται απλά να καλύπτουν τις πολύ βασικές του ανάγκες.
         Δεν μπορούνε να κριθούνε ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους επειδή έχουνε το ακαταλόγιστο και βασίζονται επάνω σε βασικά ένστικτα επιβίωσης.
         Αν πιστεύεις ότι υπάρχει καλή μαϊμού ή κακή μαϊμού, ότι υπάρχει καλό σπουργίτι ή κακό σπουργίτι είναι δικαίωμά σου. Ζώα που να χειραγωγούνται και να εκπαιδεύονται από ανθρώπους να αναπτύξουν κάποιες ικανότητες ή σκοπούς υπάρχουν, αλλά καλά ή κακά ζώα με ατομική βούληση δεν υπάρχουν. Οπότε η θεωρία της μετενσάρκωσης και εδώ πέρα ''σκοντάφτει'' κατά την γνώμη μου.



         Κίμων
         «Σύμφωνα με τον Χριστιανισμό ο διάβολος είναι ικανός να επηρεάσει την σκέψη σου, αφού σου θέτει τον πειρασμό μέσω κάποιας σκέψης στο Νου σου»
         Αυτή σου η απάντηση δεν απαντά πραγματικά στην παράθεση των λόγων μου που υποτίθεται πως απαντά. Αυτό που σου έλεγα με επανάληψη και επί μακρόν, επειδή ήθελα να απαντήσεις σε αυτό, είναι ότι ο διάβολος, ό,τι και να μας φέρει από έξω, δεν αντικαθιστά την ψυχή μας. Δεν γίνεται ποτέ εμείς οι ίδιοι. Εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε. Ακόμα και σύμφωνα με τον χριστιανισμό, έχω ένα σώμα που μου έδωσε ο Θεός, και ο διάβολος δεν μου δίνει άλλο σώμα. Μπορεί να μου προτείνει να κάνει αυτό το σώμα περίοπτο, όμορφο, ποθητό, ισχυρό ή πλούσιο, μα δεν αλλάζει την εμπειρία μου πως είμαι αυτός που είμαι. Αυτός που είμαι, ακόμα και στον χριστιανισμό, δίνεται από τον Θεό. Είναι λόγω του Θεού που βιώνω τον εαυτό μου να είναι άνθρωπος αντί σκουλήκι, και ο διάβολος δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Μπορεί μόνο να προτείνει να διαφοροποιήσει αυτό που ο Θεός έχει δημιουργήσει, και ύστερα βέβαια «εναπόκειται στην δικιά σου βούληση αν δεχτείς αυτήν την προτροπή του διαβόλου ή θα την απορρίψεις».
         Αυτά ισχύουν και για τον Χριστό στην έρημο που αναφέρεις. Συνέχισε να βιώνει τον εαυτό του ως Χριστό καθ' όλη τη διάρκεια του «πειρασμού» του από το διάβολο.

         «Αντίστοιχα ο διάβολος επιχειρεί να παραπλανήσει απλούς θνητούς ανθρώπους πολύ πιο εύκολα ότι έχουν πολλές ζωές σε αυτή την Γη οπότε και πολλές ευκαιρίες να πράξουν αμαρτίες διότι θα ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΝ.
         Το να σου φέρει μνήμες, αληθινές εμπειρίες παρελθόντος και στο τέλος φρούδες ελπίδες ότι θα ξαναϋπάρξεις είναι η μεγαλύτερη πλάνη του διαβόλου.»
         Διαστρεβλώνεις την φύση και το σκοπό της διδασκαλίας του κάρμα. Αν ρωτήσεις όποιον ινδουιστή θέλεις, ποτέ κανένας δεν θα σου πει πως, επειδή θα ζήσουν κι άλλες ζωές, για αυτό έχουν το ελεύθερο να ζήσουν ανήθικα «και μετά βλέπουμε». Η διδασκαλία είναι ότι αν δεν ζήσουν ηθικά, θα συνεχίσουν για πάντα να ζουν αιχμαλωτισμένοι στο υλικό πεδίο, να ζουν σε ανεργία, να πεθαίνουν από καρκίνο, να βιώνουν μοναξιά και αδιέξοδο. Όλα τα διάφορα και ποικίλα προβλήματα και δυστυχίες που βιώνουμε.
         Γι' αυτό, λένε και ξαναλένε οι διδάσκαλοι, πρέπει να ζεις ηθικά. Αλλιώς ποτέ δεν θα ελευθερωθείς. Η ηθική είναι ένα αναντικατάστατο στοιχείο του εισιτηρίου σου για να πετάξεις στο πεδίο της ελευθερίας, που είναι το πεδίο του Θεού.
         Αυτά λένε οι Γραφές, αυτά λένε και οι διδάσκαλοι κατ' ιδίαν. Έχω περάσει χρόνια με διδασκάλους και έχω ακούσει άπειρες ομιλίες τους. Η εικόνα που δίνεις, πως δήθεν διδάσκουν πως μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις και δεν πειράζει γιατί έχεις ατέλειωτο χρόνο μπροστά σου να μετανοήσεις όταν αποφασίσεις, διαστρεβλώνει τη διδασκαλία. Κανένας δεν σκέφτεται έτσι και κανένας δεν διδάσκει έτσι. Κάθε άλλο!

         Στην ερώτησή μου «Και παρόμοια σε ρωτώ: Πώς ξέρεις ότι κάποιος δαίμονας δεν σου προκαλεί την ψευδαίσθηση πως διαβάζεις τα λόγια μου αυτή τη στιγμή; Μήπως είσαι ψυχή που φαντάζεται ότι είναι σώμα;» κλπ, μου απαντάς:
         «Αδερφέ το πιστεύω ότι το βίωσες σαν εμπειρία άλλα είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για μια πλάνη των αισθήσεων, μπορώ να σου αναφέρω ότι πολλοί Άγιοι έχουν παραπλανηθεί από τον διάβολο με ψεύτικα οράματα και όνειρα και μιλάμε για ασκητές του Αγίου όρους ...φαντάσου πόσο εύκολο είναι να παραπλανηθεί κάποιος από εμάς!» κλπ.
         Αυτό δεν είναι όμως απάντηση. Άλλο σε ρώτησα, άλλο απαντάς.

         («Γι' αυτό και γίνονται επιστημονικές έρευνες, οι οποίες έχουν όντως παράσχει αντικειμενικές αποδείξεις ότι κάποιοι άνθρωποι μετενσαρκώθηκαν.»)
         «Η επιστήμη δεν μπορεί να αποδείξει φίλε μου ότι υπάρχει μετενσάρκωση, ούτε ότι υπάρχει Θεός και διάβολος. Αυτά δεν αποδεικνύονται μέσω επιστήμης, είναι προσωπικά βιώματα ενός άλλου κόσμου και συναισθήματα που μας δημιουργούνται.»
         Οι μνήμες της μετενσάρκωσης είναι μνήμες αυτού του κόσμου, όχι κάποιου άλλου, και γι' αυτό είναι ελέγξιμες από την επιστήμη και όντως έχουν ελεγχθεί. Το ίδιο και ικανότητες όπως η τηλεπάθεια και η διόραση. Αφορούν ή περιλαμβάνουν την εμπειρία μας ως ανθρώπινα όντα πάνω στον πλανήτη Γη και έχουν ελεγχθεί.
         Κι επίσης, εκτός από το είδος των εμπειριών, εξαρτάται κι από την επιστήμη. Πχ. η κβαντική φυσική, έχει αποδείξει πως αυτό που λέμε ύλη έχει έναν χαρακτήρα μαγικό, τελείως διαφορετικό από αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως «ύλη», δηλαδή ξεχωριστές και σταθερές και μοναδικές ατομικές μονάδες. Η επιστήμη της πειραματικής παραψυχολογίας έχει αποδείξει πως τα προαναφερθέντα (τηλεπάθεια, διόραση) και άλλα, που ακόμα και ο χριστιανισμός λέει ότι κάνουν οι άγιοί του, υφίστανται πραγματικά. Έρευνες σε νοσοκομεία έχουν αποδείξει πως συμβαίνουν όντως μεταθανάτιες εμπειρίες και ότι είναι αληθινές και όχι ψευδαισθήσεις. Στη βιολογία υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις και επιχειρήματα πως στη φύση ενυπάρχει νοημοσύνη.
         Όλων των ειδών τα πράγματα έχουν αποδειχθεί από αντίστοιχες έρευνες και ερευνητικά πεδία.
         Απλά στον χριστιανισμό δεν τα διαβάζετε, διότι έχετε διαγράψει την επιστήμη, όπως έχει κι αυτή διαγράψει εσάς, οπότε δεν τίθεται θέμα.

         ( « Τους κουτσούρεψε δαίμονας τα δάχτυλα;
         Έκανε δαίμονας ουλές στο κρανίο τους; Γιατί συμπίπτουν οι ουλές στο κρανίο τους με τα τραύματα στο κρανίο του πυροβολημένου ατόμου; Ποιος ο ρόλος του δαίμονα;»)
         «Και αν μια οντότητα γνωρίζει και εκμεταλλεύεται ένα εκ γενετής σημάδι για να σε επηρεάσει;»
         Εδώ νομίζω δίνεις όντως μια απάντηση. Ο δαίμονας είδε έναν άνθρωπο που είχε κάποιες ουλές στο κεφάλι και σκέφτηκε: «Γιατί να μην βρω κάποιον που πέθανε από σφαίρα, και να περάσω σε αυτόν τον άνθρωπο τη σκέψη πως είναι η ίδια ψυχή με του πεθαμένου; Για να δούμε: ποιοι πέθαναν με σφαίρα που μπήκε στο κεφάλι από ένα σημείο και βγήκε από την άλλη; Μμμ, βλέπω ογδόντα περιπτώσεις. Για να μετρήσω και να δω, ποια από τις περιπτώσεις έχει σημάδια σε ακριβώς αυτά τα σημεία όπου ο σημερινός συγκεκριμένος άνθρωπος έχει τις ουλές; Μμμ, να μία τέτοια περίπτωση. Ακριβώς αυτά τα σημεία. Ούτε εκατοστό διαφορά. Θα διαλέξω λοιπόν αυτή την περίπτωση για να του περάσω μια ιδέα που υπάρχει στις δαιμονικές θρησκείες, τις δικές μου: πως η ψυχή γεννιέται επανειλημμένα στην ύλη. Ίσως έτσι καταφέρω να τον κλέψω από τη μία και μοναδική αληθινή θρησκεία, τον χριστιανισμό, και να τον κάνω δικό μου! [Τρίβει τα χέρια με ικανοποίηση] Αλλά ακόμα κι αυτήν την ψυχή να μην προσηλυτίσω, αυτή θα μιλάει σε άλλες και οι άλλες θα σκεφτούν: "Μήπως δεν είναι σωστό το χριστιανικό δόγμα να λέει ότι δεν μετενσαρκωνόμαστε; Μήπως δεν είναι η μία και μοναδική αληθινή και αλάνθαστη θρησκεία;" Και ίσως κάποια ψυχή αλλαξοπιστήσει και την κερδίσω για την αιώνια πυρά.»
         Ναι, είναι μια απάντηση. Μα πώς θα αποδείξεις πως είναι οτιδήποτε άλλο από το παραμύθι που μοιάζει να είναι; Οτιδήποτε είναι λογικό στο χώρο του παραμυθιού συμβαίνει και στην πράξη;
         Έπειτα, δεν είναι μόνο τα σωματικά σημάδια που ταυτίζονται μεταξύ των δύο προσώπων. Είναι ένα σύνολο από στοιχεία. Π.χ. το καινούργιο πρόσωπο έχει τις ίδιες συνήθειες με το παλιό πρόσωπο. Του άρεσαν, κατά τη διάρκεια της ζωής του, τα ίδια πράγματα που άρεσαν και στο παλιό πρόσωπο. Έχει παρόμοιες κλίσεις και ταλέντα. Μερικές φορές ακόμα και σωματικά χαρακτηριστικά. Έχει παρόμοιους φόβους, χαρακτηριστικά προσωπικότητας και προβλήματα.
         Δηλαδή γενικώς ψυχολογική δομή.
         Όλα αυτά ο δαίμονας τα έκανε; Πώς μπορεί να κάνει όλα αυτά διαχρονικά ένας δαίμονας; Ποιος είναι ο μηχανισμός με τον οποίο ένας δαίμονας δημιούργησε τις ίδιες παιδικές σου συνήθειες με αυτές που είχε το προηγούμενο πρόσωπο;
         Και τελικά, πού βρίσκεται η απόδειξη ότι ήταν δαίμονας; Στοιχειώθηκε το σπίτι; Βαρούσαν κουδούνια από το τίποτα; Σε απείλησε κάποιος; Είδες σκιές να πετούν πάνω απ' το κρεβάτι σου;
         Αν μου απαντήσεις γενικώς ότι κάποιοι άγιοι έχουν δει δαίμονες, αυτό δεν είναι απάντηση.
         Κάποιοι έχουν δει τον Αλέκο Μορατίδη να κάνει έγκλημα, μα έκανε ΑΥΤΟ ΕΔΩ το έγκλημα;
         Αν υποθέσουμε, δηλαδή, ότι η επίγνωση ενός παλιότερου βίου σου είναι έγκλημα, κάτι για το οποίο δεν έχω ακόμα πειστεί.




         («Και γιατί κάθε φορά που κάποιος πιστεύει κάτι άλλο από τη δική μας πίστη, πρέπει να πρόκειται για δαιμονισμό και παραπλάνηση; Γιατί πρέπει να έχουμε μια τόσο ιδιαίτερη, επίλεκτη και ανώτερη θέση, αλάνθαστη θέση, μεταξύ των διαφόρων ιδεών που έχουν διαφορετικοί άνθρωποι; Τι μας δίνει το δικαίωμα να τους υποσκάπτουμε και να τους λασπολογούμε έτσι;
         Δίδαξε ο Χριστός μια τέτοια έπαρση;» )
         «Κίμωνα και ο ίδιος ο Χριστός ''πειράχτηκε'', ο ίδιος ο Κύριός μας που είναι αναμάρτητος και τέλειος δέχθηκε τον πειρασμό, οπότε μην σε σκανδαλίζει το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι βιώνουμε στο μάταιο τούτο κόσμο έναν αέναο αγώνα με τα πάθη της σάρκας μας αλλά και του πνεύματός μας, είναι κάτι πολύ φυσικό και συμβαίνει πολύ εντονότερα και στους Χριστιανούς πιστεύω.»
         Άλλο όμως να πιστεύεις ότι κάποιος «πειράζεται» από το διάβολο και υποκύπτει και υιοθετεί τις δαιμονικές του δοξασίες –το οποίο πιστεύεις και διαλαλείς για εμάς–, άλλο να πιστεύεις ότι «πειράζεται» μεν αλλά δεν υποκύπτει, οπότε και διατηρεί τις πεποιθήσεις που ο Θεός θέλει να έχει – το οποίο πιστεύεις για εσένα, το δικό σου ιερατείο και τις δικές σας ιερές Γραφές.

         ( «Κι ίσως κι εσύ τώρα δεν διαβάζεις αυτό το κείμενο. Πώς ξέρεις ότι το διαβάζεις; Ίσως κάποιος δαίμονας σού δίνει την ψευδαίσθηση ότι το διαβάζεις.
         Και τι να πούμε και για το Χριστό, τον μέγα θαυματοποιό! Ξέρουμε πως οι άνθρωποι αποκτούν θαυματουργές ικανότητες μέσω του διαβόλου. Άρα ήταν ο διάβολος. Φως φανάρι.
         Κι αν δεν συμφωνείς, είσαι αυθαίρετος!'» )
         «Αν ο Χριστός το κάνει με δυνάμεις από τον διάβολο τότε και όσοι τον ακολουθήσουν θα δαιμονιστούν λογικά, φαντάζομαι ότι έχεις επισκεφτεί από περιέργεια τόπους και λείψανα Αγίων, όσοι πίστεψαν στον Χριστό και αγιάσαν ευωδίασαν τα λείψανά τους και έχουν κάνει και πολλά θαύματα μετα θάνατον σε πιστούς.
         Θέλεις να μου δείξεις τους αντίστοιχους ''αγίους'' του Ινδουισμού μετα θάνατον;»
         Μα, αν είναι να ακολουθήσω τη δική σου λογική, οτιδήποτε βλέπουμε να γίνεται από τον Χριστό ή τους χριστιανούς αγίους, είναι έργο του διαβόλου. Ευωδιάζουν τα λείψανα; Έργο του διαβόλου. Κάνουν οι άγιοι θαύματα; Έργο του διαβόλου.
         Με ρωτάς να σου πω πού είναι οι αντίστοιχοι «άγιοι» του Ινδουισμού μετά θάνατον. Ένας είναι ο διδάσκαλός μου, μέσω του οποίου αναλήφθηκα προς τα πάνω, μόνιμα, κοντύτερα στον Θεό, και έχει φανερωθεί σε ανθρώπους με τους οποίους σχετίζομαι, ακόμα και μετά το θάνατό του. Ανθρώπους που δεν τον ξέρανε πρότερα.
         Όμως τώρα θα πεις πως όλα αυτά είναι του διαβόλου.
         Λοιπόν ποιο είναι το κριτήριο για να αποφασίσουμε γιατί κάτι να είναι του διαβόλου όταν γίνεται σε εμάς, μα του Θεού όταν γίνεται σε εσάς;
         Τι δημιουργεί αυτή τη διαφοροποίηση, αν όχι ο εγωισμός σας που σας κάνει να αισθάνεστε πως είστε μοναδικοί και σωστοί, ενώ όλοι οι άλλοι δαιμονισμένοι και εσφαλμένοι;


         ( «Στο κάτω-κάτω, αν κάποιος ακολουθεί κάποιο δόγμα, αυτός είσαι εσύ και όχι εμείς. Εμείς λέμε το τι βιώνουμε (σε σχέση με τη μετενσάρκωση και γενικά τη μεταφυσική), ενώ εσείς επαναλαμβάνετε τι αποφασίστηκε στις οικουμενικές συνόδους πριν χίλια επτακόσια χρόνια και σε αυτό το πλαίσιο μάς κατηγορείτε για δαιμονισμό, μια που αυτό που βιώνουμε δεν ταιριάζει σε αυτό που αποφασίστηκε εκεί.
         Γιατί τόση λασπολογία προς όποιους δεν ακολουθούν το δόγμα σας; Πόσους ακόμα ανθρώπους πρέπει να σκοτώσετε, το σώμα ή την υπόληψή τους, πριν γίνετε ταπεινοί ή έστω ανεκτικοί προς τους γύρω σας;
         Γιατί υπάρχει τόση αχρειότητα και κακία στον χριστιανισμό;
         Αυτό σάς δίδαξε ο Χριστός σας;» )
         «Δεν υπάρχει κάποια λασπολογία Κίμωνα. Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι η αλήθεια είναι ΜΙΑ. Δεν μπορεί παράλληλα να ισχύουν δύο ''αλήθειες'' εφόσον η μια αντικρούει την άλλη. Προφανώς Κίμωνα δεν γνωρίζεις ή θέλεις να παραβλέψεις ότι στις Οικουμενικές συνόδους αρκετοί άνθρωποι βίωσαν κάποια θαύματα, δεν είναι σωστό να απαξιώνεις κάτι που δεν σου αρέσει αλλά καλύτερα θα ήταν να σε βάζει σε σκέψεις. Όταν ακούς μια αντίθετη άποψη δεν σημαίνει ότι συνομιλητής σου σε μισεί ή βγάζει κακία.»
         Εξαρτάται. Αν ο συνομιλητής μου ισχυρίζεται δημόσια ότι είμαι βιαστής, πρέπει να δώσει αποδείξεις, γιατί αλλιώς με διαβάλλει. Οτιδήποτε αρνητικό για μένα και να ισχυρίζεται, πρέπει να δώσει αποδείξεις. Ακόμα μεγαλύτερες αποδείξεις για το περισσότερο αρνητικό από όλα - - ότι είμαι –ηθελημένα ή άθελά μου– φερέφωνο του διαβόλου. Εδώ κι αν θέλεις αποδείξεις!
         Ποιες είναι οι αποδείξεις; Ότι έγιναν θαύματα στις οικουμενικές συνόδους;
         Πρώτον, δεν το ξέρεις αυτό, απλά έτσι σου λένε και το πιστεύεις.
         Δεύτερον, δεν σημαίνει πως οτιδήποτε αποφασίσει μια οικουμενική σύνοδος είναι σωστό. Δεν έγιναν παντογνώστες αυτοί που βρέθηκαν στο περιβάλλον ενός θαύματος.
         Τρίτον, δεν εξετάζεις το ενδεχόμενο θαύματα να μην γίνονται μόνο στη δικιά σας θρησκεία, μα και σε άλλες. Όπως και γίνονται. Αν αυτά τα αποδώσεις στην επίδραση του διαβόλου, γιατί να μην αποδοθούν τα δικά σας θαύματα –αληθινά ή κατ' ισχυρισμό– στον διάβολο κι αυτά;
         Γιατί πρέπει εσείς να έχετε αυτή την προνομιούχα και ιδιαίτερη θέση, την αλάνθαστη θέση;

         «Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι η αλήθεια είναι ΜΙΑ. Δεν μπορεί παράλληλα να ισχύουν δύο ''αλήθειες'' εφόσον η μια αντικρούει την άλλη.»
         Πόσο ταπεινός όμως είσαι όταν πρεσβεύεις ότι σόνι και καλά έχεις εσύ την αλήθεια, αν και δεν έχεις καθόλου αντικειμενικά στοιχεία για να αποδείξεις αυτούς τους ισχυρισμούς; Όταν τα πράγματα συμβαίνουν σε εσάς – ο Θεός! Όταν συμβαίνουν σε εμάς – ο διάβολος! Είναι αποδεικτικά στοιχεία αυτό ή προκατάληψη;
         Από τα χίλια πράγματα που λέει η θρησκεία σας, γιατί πρέπει να είναι όλα σωστά; Δε θα μπορούσε η αγάπη προς τους άλλους, που δίδαξε ο Χριστός, να είναι σωστή, μα η θέση σας στη μετενσάρκωση να είναι λάθος;
         Γιατί πρέπει να 'στε αλάθητοι ;

         Κι έπειτα, δεν είναι καν απλά θέμα σωστού-λάθους. Διότι θα μπορούσατε να πιστεύετε πως εμείς κάνουμε λάθος σε κάτι, ή ακόμα και σε όλα, και να μην μας ασκείτε δημόσια αυτή τη χυδαία απαξίωση ισχυριζόμενοι ότι είμαστε φερέφωνα του διαβόλου. Και μάλιστα στη βάση ισχυρισμών που είναι αποδείξιμα εσφαλμένοι, δηλαδή πως διδάσκουμε «θα ζήσεις ατέλειωτες ζωές, άρα κάνε ό,τι γουστάρεις και δεν χρειάζεται ούτε ηθική ούτε ντροπή»!

         («Βασικότατη ερώτηση, πότε γεννιέται μια ψυχή; »
         «Έχεις τρόπο να αποδείξεις πως είναι πιο λογικό να γεννήθηκε η ψυχή μου το 1968, όταν γεννήθηκε το σώμα μου, από ό,τι να είναι προγενέστερη του σώματος (και άρα να μετενσαρκώνεται);» )
         «Εγώ πιστεύω ότι γεννιέται με την σύλληψη του ανθρώπου η ψυχή, είναι ένα μέγιστο θαύμα. Αυτό που δεν μου απάντησες είναι πότε γεννιέται για τον Ινδουισμό πρώτη φορά η ψυχή; Δηλαδή γεννήθηκαν ας πούμε στην αρχή του σύμπαντος και τώρα σταμάτησαν να γεννιούνται;»
         Για να σου το απαντήσω, θα πρέπει να συμφωνήσουμε σχετικά με το τι είναι ψυχή. Μέσα στο σώμα υπάρχει κάτι που μοιάζει με το υλικό σώμα –ένα είδος «Αδάμ»–, ένα πρότυπο του υλικού σώματος. Κι αυτό βγαίνει έξω από το σώμα στις εξωσωματικές εμπειρίες καθώς και ανεβαίνει στον Ουρανό στις μεταθανάτιες εμπειρίες καθώς και στο θάνατο.
         Όμως αυτό, αν και κατά κάποιο τρόπο «ψυχή», δεν είναι το βαθύτερο μέρος του ανθρώπου. Το βαθύτερο μέρος του είναι ο Θεός. Κάποτε ο άνθρωπος ήταν το Παγκόσμιο Ον, η Φύση και παράλληλα πέρα από την Φύση. Ο «Αδάμ», το αιθερικό σώμα, προκύπτει από την πτώση της θείας ενέργειας. Τότε αρχίζει η πολλαπλότητα και ο χρόνος. Αυτό δεν σχετίζεται με το υλικό σύμπαν. Οι ψυχές υπάρχουν άσχετα απ' το υλικό σύμπαν. Άρα πότε έγιναν οι ψυχές; Έγιναν όταν ελαττώθηκε η αρχική ουσία, που είναι ο Θεός. Τότε δημιουργήθηκε μια κατάσταση μειωμένης γνώσης (αντί παντογνωσίας), μειωμένης ηθικής (αντί αγιότητας) και θνητότητας (αντί αιώνιας ζωής). Κι έτσι δημιουργήθηκαν διαφόρων ειδών σώματα ή οχήματα. Πεσμένες εκδοχές της αρχικής Ουσίας.
         Λοιπόν πότε έγινε αυτό; Στην αρχή του χωροχρόνου. Πού είναι αυτή; Μέσα στην εμπειρία μας, σε μια άλλη διάσταση. Υπάρχει πτώση από αυτήν αυτή την ώρα; Νομίζω συνεχώς ελαττώνεται. Συνεχώς πέφτουμε από την αρχική ουσία, κάθε φορά που σφάλλουμε. Δημιουργούνται τώρα αιθερικά σώματα καινούργια; Δεν ξέρω.
         Ποια διαφορά θα έκανε αν ήξερα;
         Εγώ βλέπω τον δημιουργημένο κόσμο. Αν κάτι έρθει από την αρχική ουσία αυτή τη στιγμή, ως καινούργιο «γέννημα», θα ξέρω εγώ πως έγινε τώρα; Ποιος είναι ο τρόπος να το ανακαλύψει κανείς αυτό; Και γιατί είναι αυτή μια ερώτηση που έχει νόημα; Η δουλειά μας είναι αυτό που έχει πέσει να το ανυψώσουμε. Δηλαδή την ψυχή μας. Όχι να βρούμε αν πέφτουν καινούργιες μορφές αυτή την ώρα. Διανοητικά, είναι ενδιαφέρουσα ερώτηση. Μα τελικά, για το μήνυμα που δίνει ο ινδουισμός – πνευματικό και ηθικό ή άλλο – τι σημασία έχει αυτή η δογματική λεπτομέρεια;



         ( «Αντιστοιχεί μια ψυχή σε κάθε νέο σώμα;»
         «Αυτό το ερώτημα δεν έχει να κάνει με τη μετενσάρκωση, μα γενικά με την πεποίθηση πως έχουμε ψυχή. Λοιπόν αν πιστεύεις στην ψυχή, είτε πιστεύεις στη μετενσάρκωση είτε όχι, πρέπει να βρεις τρόπο να εξηγήσεις γιατί σε κάποιες περιπτώσεις περισσότερες ψυχές μοιάζουν να είναι συνδεδεμένες με ένα και μόνο σώμα – είτε αποκαλέσεις αυτές τις ψυχές άγιες είτε δαιμονικές είτε ουδέτερες.» )
         «Ο Χριστιανισμός δεν πιστεύει ότι υπάρχει σώμα με δύο ψυχές. Να καταληφθεί ένα σώμα από δαιμόνια φυσικά και μπορεί να γίνει μα εκεί μιλάμε για άλλη περίπτωση.
         Ο Ινδουισμός δέχεται ότι ένα σώμα μπορεί να φέρει πολλές ανθρώπινες ψυχές.»
         Ωραία, λοιπόν ας πούμε ότι υπάρχει αυτή η δογματική διαφορά. Σημαίνει πως ο ινδουισμός είναι «του σατανά»;



         ( «Αν υποθέσουμε ότι η ψυχή του ιστορικού προσώπου γνωστού ως Κλεοπάτρα συνεχίζει να ενσαρκώνεται στη Γη, τότε σε κάθε δεδομένη στιγμή μόνο ένας θα μπορούσε να είναι πράγματι η Κλεοπάτρα. Το να υπάρχουν πολλοί που ΛΕΝΕ ότι είναι η Κλεοπάτρα δεν είναι πρόβλημα για τη θεωρία της μετενσάρκωσης. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Είναι ο κάθε ισχυρισμός σωστός; – όχι μόνο στο θέμα της μετενσάρκωσης, μα σε κάθε θέμα. Όμως αν μπορούσαν περισσότεροι από ένας να επιδείξουν αυτό το συνδυασμό γνώσης και προσωπικής εμπειρίας που επιδεικνύουν αυτοί που γίνονται επιστημονικά δεκτοί ως περιπτώσεις μετενσάρκωσης, τότε η θεωρία θα έπρεπε να το εξηγήσει αυτό. Εγώ δεν ξέρω τέτοιες περιπτώσεις. Ξέρεις εσύ;» )
         « Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα αν ισχυριστούν δύο άτομα ότι υπήρξαν η μετενσάρκωση του ίδιου προσώπου, τότε εκείνο το άτομο ποια προσωπικότητα ήταν η Χ ή Υ;
         Δεύτερον επαναλαμβάνω την θέση μου ότι σε βιώματα δεν υπάρχει επιστημονική βεβαίωση, είναι απλά βιώματα που είτε τα δέχεσαι, είτε όχι, είναι μεταφυσική.
         Ας πούμε κάποιος που ασχολήθηκε εκτενώς με το θέμα ισχυρίζεται ότι βρει τέτοιες περιπτώσεις, είτε το αντίστροφο ότι η ψυχή διαιρείται σε δύο σώματα!
         https://www.youtube.com/watch?v=ISkG-XWJkhk
         Αν ισχύει κάτι τέτοιο καταλαβαίνεις ότι στην θεωρία της μετενσάρκωσης αρχίζει να χάνεται οποιαδήποτε λογική. »

         Ας βάλουμε τα πράγματα στη σειρά.
         Καταρχήν, όπως εξήγησα, δεν χρειάζεται κάτι που λέει κάποιος να είναι σόνι και καλά αληθινό. Μπορεί να το λέει ψευδώς, μπορεί να του «φάνηκε», μπορεί οτιδήποτε. Το αν ισχύει ή όχι θέλει εξέταση.
         Ας πούμε λοιπόν ότι το εξετάζουμε. Και βρίσκουμε πως αμφότεροι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποδεικτικά στοιχεία πως ήταν το ίδιο ιστορικό πρόσωπο. Εσύ θα πεις: «Αυτό είναι αδύνατο να συμβαίνει, και άρα υποδηλώνει πως πρόκειται για ενέργεια του διαβόλου». Μα γιατί;
         Το αν μία ψυχή μπορεί να υπάρξει σε δύο σώματα, ή δύο ψυχές σε ένα σώμα, δεν είναι εγγενές μέρος της θεωρίας της μετενσάρκωσης. Αν οι ινδουιστές μυστικιστές λένε: «Ναι, είναι δυνατό να μετενσαρκωθούν δύο πρόσωπα σε ένα σώμα», πρέπει να εξηγήσουν πώς γίνεται αυτό (το να υπάρχουν δύο ψυχές σε ένα σώμα), μια που το σύνηθες είναι να αισθανόμαστε πως μια ψυχή ανήκει σε ένα σώμα. Αυτό είναι γενικά η εμπειρία μας.
         Μα η θεωρία της μετενσάρκωσης υπάρχει και χωρίς αυτό το σημείο. Ακόμα κι αν οι ινδουιστές κάνουν λάθος σε αυτό το σημείο, δεν είναι απαραίτητο να κάνουν λάθος στη μετενσάρκωση. Απλά πρέπει να τροποποιήσουν τη θεωρία της μετενσάρκωσης στο συγκεκριμένο σημείο.
         Όμως, δεύτερον, πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι δεν μπαίνουν δύο ψυχές σε ένα σώμα; Το ότι δεν συμβαίνει σε μένα και σε σένα και στους περισσότερους από εμάς, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί. Στη μεταφυσική, ακόμα και στην επιστήμη, υπάρχουν πολλά παράξενα πράγματα. Ας πούμε τα φωτόνια επικοινωνούν μεταξύ τους ταυτόχρονα σε τεράστιες αποστάσεις. Ό,τι κάνει το ένα, παράλληλα το «ξέρει» το άλλο. Πόσο παράξενο είναι αυτό; Ομοίως, στην κβαντική φυσική έχει βρεθεί πως ο παρατηρητής επηρεάζει το αποτέλεσμα του πειράματος. Πόσο παράξενο είναι αυτό; Επίσης έχει βρεθεί πως η ύλη εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Πόσο παράξενο είναι αυτό; Στον χριστιανισμό άγιοι υποτίθεται ότι κάνουν όλων των ειδών τα παράξενα πράγματα, όπως να εμφανίζονται σε μακρινές τοποθεσίες, να μπαίνουν στα όνειρα των άλλων, να θεραπεύουν αρρώστιες, να εκπέμπουν φως, να διαβάζουν τη σκέψη σου και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Και φυσικά και ο Χριστός φέρεται να γεννήθηκε από παρθένα, ενώ ο κόσμος να βγήκε από κάποιο άυλο ον μέσα από το τίποτα!
         Πόσο αλλόκοτα είναι αυτά; Και τώρα λες πως αν η θεωρία της μετενσάρκωσης δέχεται πως (σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις) θα μπορούσαν δύο ψυχές να ενοικήσουν στο ίδιο σώμα, άρα η θεωρία και ο ινδουισμός ακυρώνονται και αποδείχθηκαν παραπλανημένα και δαιμονικά; Έλα τώρα…
         Τρίτον, ακόμα κι όταν μιλάμε για δαίμονες, αν δεχόμαστε πως είναι δυνατό μία δαιμονική ψυχή να ενοικήσει μέσα σε ένα σώμα, τότε δεχόμαστε δύο ψυχές μέσα σε ένα σώμα. Ποια η διαφορά;
         Και γιατί είναι πιο λογικό να δεχόμαστε ότι δαίμονες σού λένε διάφορα και γνωρίζουν όλων των ειδών τα πράγματα για σένα και προσπαθούν να σε παγιδέψουν και ενοικούν στο σώμα σου, από το να δεχόμαστε πως είναι δυνατόν, σε ειδικές περιπτώσεις, να μπει μια άλλη, μη δαιμονική ψυχή μέσα στο ίδιο σώμα και να συμπορεύεστε μαζί;


         ( «Ο τρόπος που θέτεις την ερώτηση παίρνει ως δεδομένο κάτι που οι πιστεύοντες στη μετενσάρκωση δεν θεωρούν δεδομένο. Δηλαδή ότι κάθε φορά που κάποιος λέει ότι μετενσαρκώθηκε, πρέπει να είναι αληθινό, και δεν μπορεί να είναι τρέλα, ονειροπόλημα ή κάτι άλλο. Κανένας από εμάς δεν έκανε τέτοιο ισχυρισμό.
         Λες: Εφόσον πολλοί λένε ότι ήταν η Κλεοπάτρα, άρα ήταν η Κλεοπάτρα, και άρα στο σώμα της Κλεοπάτρας στεγάζονταν πολλές ψυχές.
         Όμως δεν είναι απαραίτητο όλοι να λένε κάτι που ισχύει. Μπορεί να μην έχουν σώας τας φρένας, μπορεί να λένε ψέματα, μπορεί να ονειροπολούν.
         Μήπως δεν βρίσκεις ανθρώπους που λένε ότι συνέβησαν πράγματα στον ίδιο αυτό παρόντα βίο τους, που ΔΕΝ συνέβησαν;» )
         «Φίλε μου δεν ξέρω πως να επαληθεύσω κάποια μετενσάρκωση επειδή δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος να το πράξω, η απλή λογική λέει ότι αν βρεις παράλληλα δύο διαφορετικά άτομα να επικαλούνται την ίδια μετενσάρκωση υπάρχει ''θέμα'' με την θεωρία.

         Εγώ δεν μπορώ να διαθέσω τόσο χρόνο να ψάχνω εκατοντάδες μαρτυρίες για να επιβεβαιώσω κάτι τέτοιο, το έχω ακούσει ότι έχει συμβεί στο παρελθόν όμως, κάποιοι άλλοι μπορεί να το κάνανε ή αλλιώς λένε ψέματα ότι το κάνανε, πως να το επαληθεύσω;»

         Υπάρχει όντως επιστημονικός τρόπος να επαληθεύσεις την μετενσάρκωση και ακολουθώντας τον έχει επαληθευτεί. (Δες το εξής βίντεό μου, όπου επιστήμονες εξηγούν πώς επαλήθευσαν τη μετενσάρκωση). Ο τρόπος είναι: όταν κάποιος έχει εμπειρίες πως έχει ξαναζήσει –εμπειρίες προσωπικής ταυτότητας, ξαναλέω, όχι εξωτερικές πληροφορίες που να έρχονται από δαίμονα ή άλλους -- κάτι που δεν το έχεις απαντήσει –, τότε ελέγχουμε τις πληροφορίες που σχετίζονται με τις εμπειρίες αυτές. Π.χ. βιώνει ότι ήταν ένας πιλότος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Πώς λέει ότι λέγαν τον πιλότο; Πώς λέγαν το αεροπλάνο όπου πετούσε; Μπορεί να αναγνωρίσει τους άλλους πιλότους που ήταν μαζί του τότε και επέζησαν; Εκείνοι μπορούν να τον αναγνωρίσουν όταν κάτσουν και συζητήσουν μαζί του; Τι γνωρίζουν ο ένας για τον άλλον; Θα υπήρχε τρόπος να γνωρίζει όλα αυτά τα πράγματα αν δεν είχε υπάρξει αυτό το προηγούμενο πρόσωπο; Μήπως τα άκουσε κάπου; Έχει συνήθειες και χαρακτηριστικά προσωπικότητας που ταυτίζονται με τις συνήθειες και τα χαρακτηριστικά του προηγούμενου προσώπου; Έχει σημάδια στο σώμα που ταυτίζονται με τις μοιραίες πληγές στο σώμα του προηγούμενου προσώπου;
         Όλα αυτά τα στοιχεία, που συνοδεύουν την αίσθηση του ανθρώπου πως πριν από αυτό το σώμα είχε άλλο σώμα, εξετάζονται και επαληθεύονται, και με βάση την εξέταση αυτή βγαίνει και το πόρισμα αν πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο σε άλλο σώμα.

         «η απλή λογική λέει ότι αν βρεις παράλληλα δύο διαφορετικά άτομα να επικαλούνται την ίδια μετενσάρκωση υπάρχει ''θέμα'' με την θεωρία»
         Αν κάποιο άτομο πει ότι αυτός ο ίδιος είναι ο ένας και μοναδικός γιος του Θεού, κι ότι ο γιος αυτός δεν ήταν ο Χριστός, τούτο θα ακυρώσει το χριστιανικό δόγμα πως ο Χριστός ήταν ο ένας και μοναδικός γιος του Θεού; Θα πιστέψετε ότι ακυρώνεται το δόγμα σας επειδή κάποιος είπε κάτι;
         Η απλή λογική δεν λέει ότι πιστεύεις ό,τι ακούς, μα ότι εξετάζεις τα στοιχεία.
         Κι έτσι κι αλλιώς, πού ακούστηκε δύο άτομα να λένε ότι ήταν σε προηγούμενο βίο το ίδιο πρόσωπο, πέρα από ό,τι αφορά τα διάσημα πρόσωπα του παρελθόντος όπως ο Χριστός, ο Ιούλιος Καίσαρας ή η Κλεοπάτρα, όπου, όπως καταλαβαίνεις, μπορεί να υπάρξουν και διάφορα κίνητρα για τους τέτοιους ισχυρισμούς, μα δεν έχουν και απαραίτητα σώας τας φρένας όλοι όσοι τους κάνουν.

         Λοιπόν απλά και μόνο επειδή κάποιοι λένε κάτι, δεν ακυρώνεται η μετενσάρκωση, γιατί μπορεί να υπάρχουν διάφοροι λόγοι που κάτι λέγεται. Οι επιστήμονες που έχουν εξετάσει τις διηγήσεις αυτές έχουν επαληθεύσει ως αληθείς κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις και άλλες δεν τις θεωρούν αληθείς.
         Το ότι ΚΑΠΟΙΕΣ είναι αληθείς είναι αυτό που επικυρώνει τη θεωρία της μετενσάρκωσης.
         Μιλώντας θεωρητικά, γιατί δεν ξέρω να έχει συμβεί, αν τέτοιες επαληθευμένες περιπτώσεις βρίσκονταν να αναφέρονται στην ίδια παρελθούσα προσωπικότητα, δηλαδή περισσότεροι από ένας άνθρωποι είχαν επαληθεύσιμα αποδεικτικά στοιχεία πως ήταν κάποτε αυτή η προσωπικότητα, τότε η θεωρία της μετενσάρκωσης θα έπρεπε να μεταβληθεί, ως προς το συγκεκριμένο σημείο, στην περίπτωση που:

         α) δέχεται ότι περισσότερες από μία ψυχές μπορούν να μετενσαρκωθούν στο ίδιο σώμα
         β) μπορεί να πιστοποιηθεί εμπεριστατωμένα πως δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό.

         Αν το εξετάσουμε προσεκτικά, αντιλαμβανόμαστε πως το θέμα των πολλών ψυχών σε ένα σώμα δεν είναι εγγενές μέρος της θεωρίας της μετενσάρκωσης, μα της θεωρίας που αφορά τη σχέση της ψυχής με το σώμα. Δηλαδή πως καταρχήν αναπτύσσεται ο γαμέτης μέσα στη μήτρα και μετά έρχεται μια ψυχή και μπαίνει μέσα στον γαμέτη/ στο έμβρυο (είτε αυτή δημιουργήθηκε μόλις από τον Θεό είτε προϋπήρξε και ενσαρκωνόταν αλλού). Αν αυτή η θεωρία λέει πως, σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, είναι δυνατό να μπουν δύο ψυχές μέσα στο έμβρυο, και εμείς μπορούμε να πιστοποιήσουμε ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί, τότε επηρεάζεται και η θεωρία της μετενσάρκωσης στο συγκεκριμένο σημείο που αφορά αυτή την σπάνια περίπτωση, αν η ίδια έχει ενσωματώσει την συγκεκριμένη παραδοχή της συγκεκριμένης θεωρίας για τη δυνατότητα εισχώρησης δύο ψυχών σε ένα έμβρυο. Τότε η θεωρία της μετενσάρκωσης χρειάζεται να κάνει αυτή τη διόρθωση και να πει: «Όχι, τελικά δεν είναι δυνατό να υπάρξουν τέτοιες περιπτώσεις».
         Αυτό είναι όλο. Δεν ακυρώνεται η εν λόγω θεωρία επειδή κάποιος είπε κάτι, ή επειδή εσύ θυμάσαι να διάβασες κάποιον να ισχυρίζεται ότι κάποιοι είπαν κάτι (ότι ήταν όλοι το ίδιο πρόσωπο του παρελθόντος).

         ( «Αν (σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις) συνδέονται πολλές ψυχές με ένα σώμα, τότε, όταν το σώμα πεθάνει, θα μετενσαρκωθούν. Το κάρμα τους αποφασίζεται ανάλογα με τις πράξεις που έκαναν όντας μέσα στο σώμα. Αν, για παράδειγμα, τα πρωινά η ψυχή άλφα δεν ήταν ενεργή, γιατί ενεργούσε η ψυχή βήτα, τότε ό,τι έγινε τα πρωινά δεν βαραίνει την ψυχή άλφα.
         Δηλαδή, όπως κι όταν μόνο μία ψυχή συνδέεται με ένα σώμα, ό,τι πράξεις βάλεις το σώμα να κάνει, αυτές στοιχειοθετούν και την «αμαρτία» σου.
         Έχω αναρτήσει ένα βίντεο που δείχνει δύο αδερφές που είναι συζευγμένες, έχουν ένα και μόνο σώμα από το στέρνο και κάτω, αλλά δύο κεφάλια και δύο προσωπικότητες.
         Είναι προφανέστατα δύο ψυχές σε ένα σώμα.
         Έχουν κι οι δύο τη δυνατότητα της κίνησης, λοιπόν ανάλογα με το πότε υπερισχύει η καθεμιά στην κίνηση του σώματος, δημιουργούν το κάρμα τους. Ακριβώς όπως γίνεται και όταν συνδέεται μία μόνο ψυχή με ένα σώμα.
         Όταν το σώμα πεθάνει, η καθεμιά κρίνεται ανάλογα με το κάρμα αυτό.
         "Συζευγμένες δίδυμοι (ντοκιμαντέρ)" » )
         «Κίμωνα προφανώς και μου είναι αδιανόητο κάτι τέτοιο, για Α και Β ψυχή η οποία θα καθορίζεται από χρονικά διαστήματα! Δεν μπορώ να το αποδεχθώ αυτό που λες. Ούτε οι συζευγμένες είναι μια ψυχή αλλά δύο.»
         Ασφαλώς και είναι δύο ψυχές, όμως το ερώτημα είναι αν είναι ένα σώμα ή δύο. Είναι δύο ψυχές σε ένα σώμα; Καταρχήν κοίταξα ξανά το βίντεο που σου παράθεσα, για να το θυμηθώ, και οι συγκεκριμένες δεν φαίνονταν όντως να είναι ένα σώμα, γιατί είχαν ζωτικά όργανα διαφορετικά η μία από την άλλη. Ούτε και κινούσαν τα ίδια μέλη, μα η μία κινούσε το ένα χέρι και η άλλη το άλλο.
         Λοιπόν το έψαξα περισσότερο και σου παραθέτω τα ακόλουθα αποσπάσματα από άρθρα:

         << Τίτλος: Δύο μυαλά, ένα σώμα και ένα δισεκατομμύριο ερωτήματα
         Τα συζευγμένα δίδυμα είναι μία από τις πιο συναρπαστικές και ταυτόχρονα καταστροφικές ανθρώπινες δυσπλασίες. Είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο. Το περιστατικό εκτιμάται ότι συμβαίνει σε μία γέννηση στις 50 ή 100 χιλιάδες γεννήσεις, το να γεννηθούν δίδυμα σωματικά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Μπορούν να είναι ενωμένα οπουδήποτε - κεφάλι, στήθος, κοιλιά, ισχία και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένα ολόκληρο φάσμα περιπτώσεων με διαφορετικούς βαθμούς σωματικής αλληλοεπικάλυψης: από το να είναι ενωμένα με ένα λεπτό στρώμα δέρματος μέχρι τού να είναι τελείως συγχωνευμένα. Η σύντηξη μπορεί να είναι τόσο εκτεταμένη ώστε, σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν είναι πλέον σωστό να μιλάμε για «δίδυμα» επειδή υπάρχει μόνο ένα άτομο με κάποια επιπλέον όργανα.
         Τα συζευγμένα δίδυμα είναι γνωστό εδώ και αιώνες ότι υπάρχουν, ωστόσο υπάρχει πολύ μικρή κατανόηση του φαινομένου. Οι κοινές δημόσιες ερωτήσεις είναι: Πώς ζουν μαζί τα συζευγμένα δίδυμα; Πώς τρώνε, περπατούν ή διαχειρίζονται άλλες καθημερινές δραστηριότητες ρουτίνας; Μοιράζονται σκέψεις και μπορούν να διαβάσουν το ένα το μυαλό του άλλου;
         Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις είναι πράγματι διαφορετικές για διαφορετικά ζευγάρια συζευγμένων διδύμων. Για παράδειγμα, οι 27χρονες Abigail και Brittany Hensel [τα κορίτσια του βίντεο που σου παρέθεσα] ενώνονται στον κορμό. Έχουν δύο καρδιές, δύο σπονδυλικές στήλες, δύο ζευγάρια πνευμόνων, δύο χέρια και δύο στομάχια. Κάτω από τη μέση, είναι περισσότερο σαν ένα σώμα. Κάθε δίδυμο ελέγχει το μισό του σώματός της. Η Brittany, το αριστερό δίδυμο, δεν μπορεί να αισθανθεί τη δεξιά πλευρά του σώματος της, και αντίστροφα. Καθεμιά τους χειρίζεται ένα χέρι και ένα πόδι. […]
         Για το 98 τοις εκατό όλων των συνόλων συζευγμένων δίδυμων, κάθε άτομο έχει τις δικές του ξεχωριστές και διακριτές σκέψεις και συναισθήματα. Αλλά στην περίπτωση της Τατιάνα και της Κρίστα Χόγκαν, η οποία εμφανίζεται μόνο κάθε 2,5 εκατομμύρια γεννήσεις, μοιράζονται τη νευρική δραστηριότητα επειδή τα κρανία τους συνδέονται. Τα κορίτσια είναι ακόμα πολύ μικρά για να διερευνηθεί η νευρολογική τους καλωδίωση, μα από τις μαγνητικές τομογραφίες οι γιατροί έχουν διαπιστώσει ότι υπάρχει μια «θαλαμική γέφυρα» που συνδέει τα αισθητηριακά ερεθίσματα της μίας αδερφής με αυτά της άλλης, δημιουργώντας ένα συνειδητό κύκλωμα. Ουσιαστικά, αν η μία σκέφτεται μια ευτυχισμένη σκέψη, η άλλη μπορεί να την αντιληφθεί. Όταν η μία βλέπει μια εικόνα μέσα από τα μάτια της, η άλλη λαμβάνει την εικόνα χιλιοστά του δευτερολέπτου αργότερα. >>
         http://junq.info/?p=3435  ("Περιοδικό μη Επιλυμένων Ερωτημάτων")

         Τίτλος: Αυτές οι ενωμένες δίδυμες μπορούν να μοιραστούν τις σκέψεις και την όραση η μία της άλλης
         << Η Τατιάνα και η Κρίστα Χόγκαν είναι συζευγμένα δίδυμα. Αλλά όχι μόνο αυτό, μα ενώνονται στο κεφάλι, ένα εξαιρετικά σπάνιο γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τα κορίτσια να μοιράζονται μέρη του εγκεφάλου τους.
         Οι νευρολογικές μελέτες έχουν καταπλήξει τους γιατρούς. Η Τατιάνα μπορεί να δει και από τα δύο μάτια της Κρίστας, ενώ η Κρίστα μπορεί να δει μόνο από το ένα μάτι της Τατιάνας. Μοιράζονται επίσης τις αισθήσεις της αφής και της γεύσης και η σύνδεση εκτείνεται ακόμα και στον έλεγχο του κινητικού συστήματος. Η Τατιάνα ελέγχει 3 χέρια και ένα πόδι, ενώ η Κρίστα ελέγχει 3 πόδια και ένα χέρι.
         Κατά εκπληκτικό τρόπο, τα κορίτσια λένε ότι γνωρίζουν επίσης τις σκέψεις η μία της άλλης χωρίς να χρειάζεται να μιλήσουν. Όπως το περιγράφουν, «Μιλάμε στο κεφάλι μας». >>
         [φωτο: https://www.cbc.ca/cbcdocspov/episodes/inseparable  ]
         https://kottke.org/17/11/these-conjoined-twins-can-share-each-others-thoughts-vision

         Βλέπεις λοιπόν πως μία ψυχή δεν είναι τόσο απαραίτητο να αντιστοιχεί σε ένα σώμα. Είναι δυνατόν δύο ψυχές να γεννηθούν μοιραζόμενες τον ίδιο μηχανισμό. Στο παραπάνω παράδειγμα της Τατιάνας και της Κρίστας, αυτές μοιράζονται τις ίδιες αισθήσεις, ακόμα και, σε κάποιο βαθμό, τις ίδιες σκέψεις, μα όχι την ίδια κίνηση, γιατί δεν υπάρχουν σωματικά μέλη που ελέγχουν από κοινού. Και η ένσταση που εξέφρασες, μάλιστα έντονα, ήταν το κατά πόσο θα ήταν ποτέ δυνατόν να ελέγχουν δύο διαφορετικές ψυχές την κίνηση των ίδιων σωματικών μελών.
         Για αυτό έψαξα ξεχωριστά στο διαδίκτυο για αυτό το συγκεκριμένο σημείο και βρήκα την ακόλουθη εργασία, η οποία αφορά την αίσθηση του εαυτού που έχουν διάφορα συγκεκριμένα ζευγάρια συζευγμένων διδύμων. Είναι δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Νέες Ιδέες στην Ψυχολογία και γράφει ο Craig Murray, του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ.


         Τίτλος υποενότητας: "Ιδιοκτησία" και "Κυριότητα" (Ownership" and "authorship") [Δηλαδή: Η ταύτιση με το σωματικό μέλος λόγω της δυνατότητάς μας να το κινούμε, και η ατομική ταυτότητα που αντλούμε από αυτή την ταύτιση]
         << Μια άλλη θεωρούμενη ιδιότητα της οριοθετημένης ατομικότητας είναι η "κυριότητα" των άκρων [ποιος είναι ο κύριος αυτών], που είναι εμφανής στην ικανότητά μας να τα κινούμε. […]
         Παρόλο που ο Stern χρησιμοποίησε τη συμπεριφορά των διδύμων για να αποδείξει την «κυριότητα της πράξης» [την αίσθηση ότι είμαστε οι δημιουργοί της σωματικής κίνησης και εξ αυτού οι ιδιοκτήτες του σωματικού μέλους που κινήσαμε, το οποίο στη συνέχεια δομεί την ταυτότητά μας], ο Humphrey (1993) αναφέρει τα σχόλια του Stern ως υποστήριξη για τον ισχυρισμό του ότι τα συζευγμένα δίδυμα θα μπορούν να διαφοροποιήσουν το καθένα το σώμα του (ιδιοκτησία) [δηλαδή να αντιλαμβάνονται και θεωρούν ότι κατέχουν ένα συγκεκριμένο κομμάτι του κοινού τους σώματος ως αποκλειστικά δικό τους]. Ο Humphrey κάνει με τη σκέψη του ένα πείραμα στο οποίο οραματίζεται τον εαυτό του ως διαζευγμένο δίδυμο και φαντάζεται το πώς θα βίωνε το σώμα του ίδιου και το σώμα του αδερφού του. Φανταζόμενος πως είναι ενωμένος με τον δίδυμό του στο στήθος (όπως η Αλίκη και η Μπέτυ), ο Humphrey λέει:

         … Το κάθε δίδυμο θα ισχυριζόταν με πεποίθηση ότι ορισμένα τμήματα του κοινού σώματος ήταν δικά του και όχι του αδελφού του. Λοιπόν ποια μέρη του κοινού μας σώματος σε τέτοιες περιστάσεις θα ισχυριζόμουν με πεποίθηση πως ανήκουν ειδικά σε μένα; Αυτό που φαντάζομαι πως θα χαρακτήριζα δικό μου, κι αυτό που, στην πραγματικότητα, οι πραγματικοί δίδυμοι χαρακτηρίζουν δικό τους, θα ήταν το σύνολο των άκρων που "εγώ" ελέγχω και για το οποίο μιλώ. Ετούτος ο βραχίονας θα ήταν δικός μου, διότι δεν υπακούει στο θέλημα κανενός άλλου παρά στο δικό μου, εκείνος ο βραχίονας θα ήταν δικός του, γιατί δεν υπακούει στο θέλημα κανενός άλλου παρά στο δικό του. (σελ. 128)

         Ωστόσο, ο Humphrey έχει πάρει το απλούστερο ανατομικό παράδειγμα, εκείνο των διδύμων που συνδέονται [μόνο] μέσω δέρματος και χόνδρου. Προσπαθεί να εφαρμόσει έναν αξιόπιστο κανόνα της εμπειρίας μας της ατομικής μας ταυτότητας όταν δεν έχουμε συζευγμένο δίδυμο, στις περιπτώσεις όπου όντως υπάρχει τέτοιο δίδυμο. Τα ρωσικά δίδυμα, η Μάχα και η Ντάχα (ηλικίας 11 ετών, όταν εξετάστηκαν) είχε η "καθεμιά" ένα πόδι και ένα τρίτο που ήταν παραμορφωμένο και διέθετε διπλό πέλμα. Η κάθε δίδυμη έλεγχε το πόδι που βρισκόταν από την πλευρά της, και αμφότερες μπορούσαν να κινήσουν το ατροφικό πόδι που βρισκόταν στη μέση (Tocquet, 1961). Εκτός από το γεγονός, με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν εδώ, ότι το επιχείρημα του Χάμφρεϋ δεν θα μπορούσε να σταθεί για δίδυμα όπως η Μάχα και η Ντάχα (ποιος "κατέχει" το τρίτο πόδι;), δεν θα μπορούσε να σταθεί επίσης για τα δίδυμα Chang και Eng, Millie και Christine, ή για τους αδελφούς Tocci (σε ποιον "ανήκει" η κοινή αίσθηση;).

         Όταν εφαρμόζουμε γενικούς κανόνες του τρόπου με τον οποίο κανείς αναπτύσσει την αντίληψη ότι ένα σώμα είναι δικό του - στην παρούσα περίπτωση τα συζευγμένα δίδυμα -, είναι καλό να μην "βάζουμε το κάρο πριν από το άλογο". Στην τυπική [συνηθισμένη] ανάπτυξη, οι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί και στην πορεία γνωρίζουν ή αναγνωρίζουν ότι μπορούν να ελέγξουν τα άκρα τους και ότι αυτά τα άκρα είναι δικά τους. Ωστόσο, τα συζευγμένα δίδυμα δεν είναι ξεχωριστά. Μπορεί να συμβεί να έχουν μέλη που ελέγχουν ατομικά και τα οποία αναγνωρίζουν ως δικά τους, μα και πάλι μπορεί να μην αναγνωρίζουν το σώμα τους ως διακριτά δικό τους αντί για του αδερφού τους. Το ερώτημα που εμφανίζεται είναι το πώς το να έχεις περιοχές των οποίων την αίσθηση έχεις από κοινού με το δίδυμό σου, ή μέλη των οποίων την κίνηση ελέγχεις από κοινού με το δίδυμό σου, επηρεάζει το βίωμά σου των σωματικών σου ορίων [δηλαδή το τι αισθάνεσαι να είναι σώμα σου και να μην είναι σώμα του άλλου]. Στη συνέχεια εξετάζω αυτό το ερώτημα. […]

         Συμπέρασμα
         Συμπερασματικά, τα συζευγμένα δίδυμα αποτελούν πρόκληση για τις προκαθορισμένες μας (a priori) απόψεις για τα όρια της ατομικότητας. Σε αντίθεση με το ατομικό σώμα στις σχετικές ψυχολογικές έρευνες, τα συζευγμένα δίδυμα δεν έχουν σαφή όρια (σύνορα) ατομικού σώματος. Έχουν κοινές (μεταξύ τους) σωματικές αισθήσεις και κινούν από κοινού σωματικά μέλη. Επομένως, οι συμβατικές εξηγήσεις μας για το πώς ένα άτομο μπορεί να "γνωρίσει" ή βιώσει τα όρια του σώματός του υπόκεινται σε όρους οι οποίοι, ενώ για τους περισσότερους από εμάς είναι τελείως αξιόπιστοι, οδηγούν τα συζευγμένα δίδυμα σε ασαφείς προσδιορισμούς τού τι εστί σώμα και τι εστί εαυτός. >>
         122 C.D. Murray / New Ideas in Psychology 19 (2001) 117- 130
         σύνδεσμος




         ( «Ο Χριστός σας πώς θα τις κρίνει αφού πεθάνουν; Κι αυτός με τον ίδιο τρόπο δεν θα τις κρίνει; Ανάλογα με τις πράξεις που η καθεμιά ψυχή έκανε μέσω του σώματος το οποίο μοιράζονταν.
         Αν υπάρχουν περιπτώσεις που ψυχές βρίσκονται σε ένα σώμα χωρίς να κινούν το σώμα, με ποιο τρόπο δρουν; Μήπως επηρεάζουν νοητικά τις άλλες ψυχές που ενοικούν σε αυτό το σώμα; Πάντα, ανάλογα με τη δράση, νοητική ή σωματική, διαμορφώνονται κατ' αντιστοιχία και τα ηθικά αποτελέσματα αυτής (κάρμα).
         Ωστόσο, τέτοιες περιπτώσεις –να ενοικούν περισσότερες ψυχές σε ένα και μόνο σώμα– είναι τόσο απίστευτα σπάνιες, που δεν ξέρω γιατί τις αναφέρουμε καν.» )
         «Υπάρχουν δύο βουλήσεις όμως. Εφόσον η μια από τις δύο δεν δεχτεί να πράξει κάτι και το επιβάλλει η αδερφή της, τότε ευθύνεται μόνο η μια.»
         Ισχύει ό,τι και στις συνηθισμένες περιπτώσεις. Αν δεν έχεις δυνατότητα επιλογής, δεν φτιάχνεις κάρμα. Αν έχεις, φτιάχνεις.
         Ας πούμε πως βρισκόμαστε μαζί σε ένα αυτοκίνητο, κι εσύ, που οδηγείς, πέφτεις για πλάκα πάνω σε ένα διαβάτη. Αν μπορούσα να σε εμποδίσω και δεν το έκανα, έχω κι εγώ ευθύνη. Αλλιώς, την έχεις μόνο εσύ.

         Λοιπόν αυτά για το θέμα των δύο ενσαρκώσεων σε ένα σώμα, το οποίο, παρεμπιπτόντως, συζητώ ως μέρος του ινδουισμού απλά επειδή εσύ είπες ότι είναι. Το εκλαμβάνω ως δεδομένο στηριζόμενος στη δική σου πληροφορία και μόνο, εφόσον εγώ, αν και ασχολούμαι 35 χρόνια με τον ινδουισμό, δεν το έχω ξανακούσει.



         Τώρα, ως προς τα ζώα: Τι πρόβλημα έχεις με τη θεωρία της μετενσάρκωσης; Ότι ισχυρίζεται πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μετενσαρκωθεί σε ζωική μορφή;
         Αν αυτό βλέπεις ως πρόβλημα, λόγω του ότι θεωρείς πως η ζωική μορφή δεν έχει ευθύνη των πράξεών της, ενώ ο άνθρωπος έχει, άρα πώς είναι δυνατόν μια ανθρώπινη ψυχή να γεννηθεί σε ζωικό σώμα, τότε απαντώ:

         Το κάρμα είναι και θέμα πόνου επίσης. Ζώντας σε μια ζωική μορφή καίγεται κάρμα μας επειδή πονάμε, όπως και με την ανθρώπινη μορφή. Δηλαδή ακόμα και μια ζωική μορφή παρέχει καρμική λειτουργία για την ψυχή. Επομένως δεν είναι παράλογο η θεωρία της μετενσάρκωσης να περιλαμβάνει πιθανή (αλλά μάλλον σπάνια) μετενσάρκωση σε ζώο μετά την ανθρώπινη μετενσάρκωση. Αν η ψυχή που γεννήθηκε σε ζωικό σώμα δεν μπορεί να ασκήσει ηθική επιλογή σε αυτό το σώμα, τότε ο ρόλος που το σώμα θα παίζει θα σχετίζεται με τον πόνο και μόνο.
         Ωστόσο, ας μην είμαστε απόλυτοι για αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν ζώα που μιλάνε. Υπάρχουν ζώα που κάνουν πράξεις καλοσύνης. Υπάρχουν ζώα που επιδεικνύουν λογική σκέψη και οργάνωση και ακόμα και καλλιτεχνικές ικανότητες. (π.χ. δες ελέφαντα να ζωγραφίζει, γνήσια και ευαίσθητα, και πολύ καλύτερα από μένα, εδώ)
         Είναι πιθανό πως μια ψυχή που έζησε ως άνθρωπος θα αισθάνεται περιορισμένη αν (ξανα)ζήσει σε ζωικό σώμα και δεν μπορεί να ασκήσει ηθικές λειτουργίες. Μα μήπως μια ψυχή που γεννήθηκε σε ανθρώπινο σώμα και πέθανε όταν ήταν μωρό, είχε τη δυνατότητα να ασκήσει ηθικές λειτουργίες; Η ζωή είναι πολύπλοκη. Άλλες φορές μπορούμε να εκφράσουμε σε αυτήν διάφορα πράγματα και άλλες φορές είμαστε περιορισμένοι.

         Κάθε ζώο έχει και ψυχή. Δεν είναι απλώς ένα κομμάτι κρέας. Μερικές φορές αυτή η ψυχή είναι πολύ αναίσθητη και ανελαστική, και κάνει λειτουργίες αρκετά μηχανικά. Για παράδειγμα, πιθανά ένα λιοντάρι δεν μπορεί να αισθανθεί έλεος για τα θύματά του και τους σπάει το λαιμό δίχως τύψεις. Μα και ο άνθρωπος επίσης, πόσες τύψεις αισθάνεται; Υπάρχει μια μηχανικότητα και αναισθησία την οποία γενικά τα ζώα (περιλαμβανομένου του ανθρώπου) μοιράζονται, με βάση το συμφέρον.
         Ίσως ο άνθρωπος είναι πιο εξελιγμένος, γενικά. Ίσως. Μα, ακριβώς όπως ένας φιλόσοφος μπορεί να αφήσει τη φιλοσοφία και να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του πηδώντας μια όμορφη, ή ένα πολιτικός να χάσει τις αρχές του και να πράττει με κτηνώδη απληστία σαν βρεθεί στην εξουσία, έτσι και η ψυχή ενός ανθρώπου μπορεί για κάποιο διάστημα να μεταπηδήσει σε μια κατώτερη κατάσταση.
         Δεν βλέπω την ιδέα παράλογη και ασύμβατη με τις καταστάσεις της ζωής (δηλαδή την ιδέα ότι είναι δυνατόν να πέσεις στην κατάσταση του ζώου, σε κάποιες μετενσαρκώσεις) και δεν νομίζω πως υποβαθμίζει την ποιότητα της θεωρίας της μετενσάρκωσης.

         Πάντως, ας σημειώσω, σε κάποιον που είχε ρωτήσει μπροστά μου μια διδάσκαλο του ινδουισμού αν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να μετενσαρκωθεί σε ζώο, του είπε ότι μπορεί να γίνει αλλά είναι σπάνιο.

         Νομίζω πως μιλάμε και πάλι για κάτι σπάνιο, προσπαθώντας να βρούμε προβλήματα στη θεωρία. Αν είναι δυνατόν καθημερινά οι ανθρώπινες ψυχές να μπαίνουν σε ανθρώπινα κορμιά και να ζουν ένα βίο κτηνώδη και απηνή, τότε γιατί θα έπρεπε να φαίνεται τόσο παράξενο αν κάποτε προβαίνουν στις ίδιες πράξεις έχοντας επιλέξει να τις κάνουν από ένα ζωικό σώμα; Για τον ινδουισμό, δεν είναι απλά ο Θεός που σε βάζει σε σώμα, εσύ αποφασίζεις να πας εκεί που σου ταιριάζει. Αν είσαι κακός, δεν θα γίνεις άγγελος. Αν είσαι καλός, δεν θα γίνεις αλεπού, θα γίνεις ας πούμε Παΐσιος. Λοιπόν κάποιες ψυχές επιλέγουν να ζήσουν για κάποιο διάστημα σε σώμα ζώου, όπως άλλες επιλέγουν να ζήσουν σε σώμα ανθρώπου και να πράττουν σαν ζώα.

         Ας σχολιάσω επιπρόσθετα πως ο ινδουισμός δεν πιστεύει πως το ζώο δεν δημιουργεί κάρμα. Πιστεύει πως οι πράξεις του είναι αποτέλεσμα επιλογής σε επίπεδο ψυχής. Δηλαδή μια ψυχή επιλέγει να ζήσει σαν ζώο και μαζεύει κάρμα από αυτή την επιλογή.
         Φυσικά, όταν η ψυχή βρίσκεται στο σώμα του ζώου μπορεί να μοιάζει αρκετά μηχανιστική η συμπεριφορά της, άκαμπτη και ενστικτώδης, μα, όπως είπα, η τέτοια συμπεριφορά εφάπτεται αρκετά και με το φάσμα της συμπεριφοράς του ανθρώπου.
         Κι αυτός επίσης, με κίνητρο το συμφέρον του, κάνει πολλά κακά.
         Γιατί να επιλέξουν οι ψυχές να ζήσουν στην ύλη και να κάνουν κακές πράξεις;
         Διότι όταν η θεία ενέργεια και συνειδητότητα έχασε τη δύναμή της, χάθηκε η αίσθηση της οικουμενικότητας και πρόβαλε ο εγωισμός.
         Λοιπόν άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, προσπαθούμε να αφήσουμε πίσω το ζωικό μας παρελθόν και να επαναφέρουμε την αίσθηση την οικουμενική. Μερικές φορές κάνουμε και βήματα προς τα πίσω, προς τη ζωώδη κατάσταση. Είτε σε σώματα ανθρώπων είτε, ενδεχομένως, και σε ζώων.



         Ρωτώ τον εαυτό μου γιατί ασχολήθηκες με μια λεπτομέρεια, την πιθανότητα δύο ψυχές να ενσαρκωθούν στο ίδιο σώμα, την οποία εγώ ούτε καν είχα ακούσει. Τι θα μπορούσε να ενοχλεί το χριστιανισμό σε αυτή την ιδέα; Προχωρώ σε μια υπόθεση. Ότι ο χριστιανισμός έχει πρόβλημα με αυτή την ιδέα γιατί θέλει τα όρια της ψυχής να είναι ξεκάθαρα. Και το σώμα μοιάζει να επιβεβαιώνει την ατομική φύση της ψυχής. Διότι το σώμα μοιάζει ατομικό. Άρα μοιάζει πως κι η ψυχή είναι, απαράβατα, ατομική.
         Γιατί δεν θα ήθελε ο χριστιανισμός η ψυχή να είναι άλλο από ατομική; Διότι, αν ήταν δυνατό η ψυχή μας να αλλάξει και να γινόταν οικουμενική, τότε θα ήμασταν άλλοι θεοί. Και τότε η εξουσία της Εκκλησίας θα υπονομευόταν. Κρατώντας μόνο ένα Θεό, και διώκοντας τους άλλους θεούς ως ψεύτικους, και ταυτίζοντας τον Θεό αυτόν με τον Χριστό, και μαζί ισχυριζόμενη πως έχει το ρόλο να αντιπροσωπεύει αυτόν στη Γη μέσω μιας διαδοχής που μεταφέρθηκε από τους Αποστόλους, κρατά την εξουσία, την αίγλη και τα προνόμιά της χωρίς ανταγωνισμό. Διότι καταλαβαίνεις πως σε μια ελεύθερη κοινωνία, όπου δεν υπάρχει θρησκευτική δίωξη και διασυρμός, οι διδάσκαλοι μπορεί να γίνουν τόσο πολλοί ώστε εσύ, η Εκκλησία του Χριστού, να μην είσαι παρά μία μεταξύ πολλών, και σταδιακά να φθίνεις. Να χάσεις την κρατική προστασία, να χάσεις τα προνόμια και σιγά-σιγά να ξεχαστείς.
         Είναι ένα μονοπώλιο που πηγάζει στην επιθυμία να επιβιώσεις, ως θρησκευτική οργάνωση, και στον φόβο ότι δεν θα μπορέσεις να αντέξεις τον ανταγωνισμό.
         Ακόμα περισσότερο από το να «επιβιώσεις», να έχεις πλούτη, αίγλη και εξουσία.
         Αυτό πιστεύω πως είναι το κίνητρο της Εκκλησίας όταν κατηγορεί τον ινδουισμό πως δεν θεωρεί απόλυτη την έννοια του ατομικού προσώπου. Κι όχι ότι αυτός δεν αναγνωρίζει την ηθική ευθύνη που έχει μια οντότητα που πηγάζει προσωπικά στον Θεό και είναι υπόλογη σε Αυτόν.
         Ο ινδουισμός αναγνωρίζει αυτή την ευθύνη. Παράλληλα αναγνωρίζει πως το οικουμενικό έγινε ατομικό, και το ατομικό μπορεί να ξαναγίνει οικουμενικό. Η βάση του ατομικού δεν είναι απόλυτη.
         Και, εν τέλει, κάθε κύρος σε μια θρησκεία βγαίνει από την δυνατότητα των ανθρώπων να βιώσουν τον εαυτό τους ως μια οικουμενική, απεριόριστη οντότητα.
         Έτσι δημιουργούνται οι θρησκείες και έτσι επιβιώνουν. Μέσα από τον ενθουσιασμό μιας κερδισμένης με πνευματικές προσπάθειες ελευθερίας.



         parkont
         Κίμωνα συγνώμη για την καθυστέρηση, έχεις και το πλεονέκτημα ότι μπορείς να γράφεις και εκτός youtybe.
         Aς πάμε στο πρώτο που απάντησες.

         << Ποια είναι η απόδειξη πως τα παιδιά αυτά «επικαλούνται οντότητες» προκειμένου να «παραπλανήσουν ανθρώπους» για «άλλους σκοπούς»; Τίποτα τέτοιο δεν προκύπτει κατά την επιστημονική διερεύνηση των στοιχείων. Είναι μια υπόθεση που αντιβαίνει στα στοιχεία.
         Και γιατί κάθε φορά που κάποιος πιστεύει κάτι άλλο από τη δική μας πίστη, πρέπει να πρόκειται για δαιμονισμό και παραπλάνηση; Γιατί πρέπει να έχουμε μια τόσο ιδιαίτερη, επίλεκτη και ανώτερη θέση, αλάνθαστη θέση, μεταξύ των διαφόρων ιδεών που έχουν διαφορετικοί άνθρωποι; Τι μας δίνει το δικαίωμα να τους υποσκάπτουμε και να τους λασπολογούμε έτσι;
         Δίδαξε ο Χριστός μια τέτοια έπαρση; >>

         Όταν μιλάμε για μεταφυσικά θέματα δεν υπάρχουν αποδείξεις άλλα ενδείξεις.
         Η μετενσάρκωση είναι δόγμα των δαιμόνων, ποιος το λέει αυτό; Όχι εγώ.
         Οι ίδιοι οι πρώην υψηλόβαθμοι υπηρέτες του σατανά που γνωρίζανε καλύτερα από εμένα και εσένα το βασίλειο του σκότους.
         https://www.youtube.com/watch?v=KnwcaTqh-Xo (12 λεπτό για μετενσάρκωση και 24 λεπτό για μετεμψύχωση)
         Στα παρακάτω βλέπουμε πρώην γιόγκι που βρήκανε την αλήθεια στον Χριστό. Βλέπεις ότι υπάρχουν βιώματα που εσύ επιλεκτικά τα αγνοείς και εξετάζεις μόνο όσα προωθούνε την μετενσάρκωση.
         https://www.youtube.com/watch?v=6Y8cPUZs_ZA
         https://www.youtube.com/watch?v=etuQ7PnVm6w

         << Ο Χριστός σας πώς θα τις κρίνει αφού πεθάνουν; Κι αυτός με τον ίδιο τρόπο δεν θα τις κρίνει; Ανάλογα με τις πράξεις που η καθεμιά ψυχή έκανε μέσω του σώματος το οποίο μοιράζονταν.
         Αν υπάρχουν περιπτώσεις που ψυχές βρίσκονται σε ένα σώμα χωρίς να κινούν το σώμα, με ποιο τρόπο δρουν; Μήπως επηρεάζουν νοητικά τις άλλες ψυχές που ενοικούν σε αυτό το σώμα; Πάντα, ανάλογα με τη δράση, νοητική ή σωματική, διαμορφώνονται κατ' αντιστοιχία και τα ηθικά αποτελέσματα αυτής (κάρμα).
         Ωστόσο, τέτοιες περιπτώσεις –να ενοικούν περισσότερες ψυχές σε ένα και μόνο σώμα– είναι τόσο απίστευτα σπάνιες, που δεν ξέρω γιατί τις αναφέρουμε καν. >>

         Το βίντεο που έβαλες για παράδειγμα επιβεβαιώνει ότι κάποιος στον Ινδουισμό ζει παράλληλα σε δύο σώματα(!), δηλαδή διαιρεί την ψυχή του σε μια χρονική περίοδο!
         Αλλά το βίντεο που έβαλες αν εκπροσωπεί τις θέσεις του Ινδουισμού πηγαίνει σε ακόμα πιο ακραίες θέσεις, ότι μια ψυχή εκτός του ότι διαιρείται μπορεί να ζήσει και δεύτερη φορά σε παρελθοντικό χρόνο!
         Αυτό φίλε μου με απλά λόγια σημαίνει ότι εάν η ψυχή του γύριζε στο παρελθόν στο σώμα μιας κινέζας χωριατοπούλας το 500 μ.Χ θα είχαμε το εξής παράδοξο, θα έμπαινε σε ένα σώμα με άλλη ψύχη και θα ζούσαν δύο ψυχές ταυτόχρονα στο ίδιο σώμα μιας κινέζας ενώ η άλλη μισή ψυχή του παράλληλα θα ζούσε σε άλλο σώμα την ίδια περίοδο και δεν θα το γνώριζε!!! Είτε θα γεννιόταν ένα σώμα που δεν είχε γεννηθεί στο παρελθόν για να ζήσει την νέα μετενσάρκωση ενώ παράλληλα ζούσε και σε άλλο σώμα η άλλη μισή ψυχή, στην δεύτερη περίπτωση έχουμε αλλαγή ολόκληρης της ανθρώπινης ιστορίας γιατί μια νέα ψυχή είναι ικανή να επηρεάσει το παρελθόν και επομένως και το μέλλον! Στην πρώτη περίπτωση θα έχουμε δύο ψυχές σε ένα σώμα στο οποίο θα είναι ένα χρονικό διάστημα η Χ προσωπικότητα και άλλο η Υ, επομένως το χρονικό διάστημα που υπάρχει η Υ ψυχή που ήρθε από το μέλλον, έχουμε και πάλι μια νέα προσωπικότητα ικανή να ξαναγράψει ένα νέο μέλλον στην ανθρωπότητα.
         Δεν ξέρω αν κατανοείς τι ''παρενέργειες'' θα υπάρχουν από τα ταξίδια ψυχών στο παρελθόν. Τις απίστευτες διαιρέσεις ψυχών με παράλληλη παρουσία; Τα έχεις σκεφτεί ειλικρινά σε ρωτάω;
         Στην ουσία δεν υπάρχει ιστορία στην ανθρωπότητα όπως την διαβάζουμε εδώ και αιώνες αφού ''γράφεται'' ξεχωριστά κάθε ημέρα!! Αλλά πώς γίνεται αυτό αφού η ιστορία παραμένει ίδια; Πάντως εκτός του ότι υπάρχει ''κενό'' λογικής σε όλα αυτά, καταργείται και η ελεύθερη βούληση του ατόμου που έχει αποφασίσει να είναι ''κακός'' και ο Θεός τον μετενσαρκώνει συνέχεια μέχρι να γίνει ''καλός''. Ο άνθρωπος έχει κάνει τις επιλογές του – εκτός αν δεν έχει ελεύθερη βούληση;

         << Στο κάτω-κάτω, αν κάποιος ακολουθεί κάποιο δόγμα, αυτός είσαι εσύ και όχι εμείς. Εμείς λέμε το τι βιώνουμε (σε σχέση με τη μετενσάρκωση και γενικά τη μεταφυσική), ενώ εσείς επαναλαμβάνετε τι αποφασίστηκε στις οικουμενικές συνόδους πριν χίλια επτακόσια χρόνια και σε αυτό το πλαίσιο μάς κατηγορείτε για δαιμονισμό, μια που αυτό που βιώνουμε δεν ταιριάζει σε αυτό που αποφασίστηκε εκεί.
         Γιατί τόση λασπολογία προς όποιους δεν ακολουθούν το δόγμα σας; Πόσους ακόμα ανθρώπους πρέπει να σκοτώσετε, το σώμα ή την υπόληψή τους, πριν γίνετε ταπεινοί ή έστω ανεκτικοί προς τους γύρω σας;
         Γιατί υπάρχει τόση αχρειότητα και κακία στον χριστιανισμό;
         Αυτό σάς δίδαξε ο Χριστός σας; >>
         Οι δικοί μας Άγιοι μυροβλήζουν και είναι δίπλα μας, μας βοηθάνε κάθε ημέρα, οι ''Άγιοι'' του Ινδουισμού που βρίσκονται; Πώς πιστεύετε κάτι που δεν μπορείτε να το δείτε το αποτέλεσμα και αρνείστε την Αγιότητα του Χριστιανισμού;

         << Διαστρεβλώνεις την φύση και το σκοπό της διδασκαλίας του κάρμα. Αν ρωτήσεις όποιον ινδουιστή θέλεις, ποτέ κανένας δεν θα σου πει πως, επειδή θα ζήσουν κι άλλες ζωές, για αυτό έχουν το ελεύθερο να ζήσουν ανήθικα «και μετά βλέπουμε». Η διδασκαλία είναι ότι αν δεν ζήσουν ηθικά, θα συνεχίσουν για πάντα να ζουν αιχμαλωτισμένοι στο υλικό πεδίο, να ζουν σε ανεργία, να πεθαίνουν από καρκίνο, να βιώνουν μοναξιά και αδιέξοδο. Όλα τα διάφορα και ποικίλα προβλήματα και δυστυχίες που βιώνουμε.
         Γι' αυτό, λένε και ξαναλένε οι διδάσκαλοι, πρέπει να ζεις ηθικά. Αλλιώς ποτέ δεν θα ελευθερωθείς. Η ηθική είναι ένα αναντικατάστατο στοιχείο του εισιτηρίου σου για να πετάξεις στο πεδίο της ελευθερίας, που είναι το πεδίο του Θεού.
         Αυτά λένε οι Γραφές, αυτά λένε και οι διδάσκαλοι κατ' ιδίαν. Έχω περάσει χρόνια με διδασκάλους και έχω ακούσει άπειρες ομιλίες τους. Η εικόνα που δίνεις, πως δήθεν διδάσκουν πως μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις και δεν πειράζει γιατί έχεις ατέλειωτο χρόνο μπροστά σου να μετανοήσεις όταν αποφασίσεις, διαστρεβλώνει τη διδασκαλία. Κανένας δεν σκέφτεται έτσι και κανένας δεν διδάσκει έτσι. Κάθε άλλο! >>
         Η ελεύθερη βούλησή του να θέλει να είναι κάποιος για πάντα κακός πως γίνεται αποδεκτή;
         Με το να μετενσαρκώνεται συνέχεια;

         ''Και παρόμοια σε ρωτώ: Πώς ξέρεις ότι κάποιος δαίμονας δεν σου προκαλεί την ψευδαίσθηση πως διαβάζεις τα λόγια μου αυτή τη στιγμή; Μήπως είσαι ψυχή που φαντάζεται ότι είναι σώμα; ''
         Φίλε έχω δει πίστεψέ με πάρα πολλά βίντεο στο διαδίκτυο, όλοι οι υπηρέτες του Σατανά κυνηγούν τον Χριστιανισμό, τις Ανατολικές θρησκείες τις έχουν χαμένες από χέρι. Αν μου βρεις έναν που να λέει το αντίθετο εδώ θα είμαι.
         Ψευδαίσθηση είναι η ζωή μας σίγουρα, το θέμα είναι ποια είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ Κίμωνα;
         Γιατί μια είναι η αλήθεια και όχι δέκα.

         << Οι μνήμες της μετενσάρκωσης είναι μνήμες αυτού του κόσμου, όχι κάποιου άλλου, και γι' αυτό είναι ελέγξιμες από την επιστήμη και όντως έχουν ελεγχθεί. Το ίδιο και ικανότητες όπως η τηλεπάθεια και η διόραση. Αφορούν ή περιλαμβάνουν την εμπειρία μας ως ανθρώπινα όντα πάνω στον πλανήτη Γη και έχουν ελεγχθεί.
         Κι επίσης, εκτός από το είδος των εμπειριών, εξαρτάται κι από την επιστήμη. Πχ. η κβαντική φυσική, έχει αποδείξει πως αυτό που λέμε ύλη έχει έναν χαρακτήρα μαγικό, τελείως διαφορετικό από αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως «ύλη», δηλαδή ξεχωριστές και σταθερές και μοναδικές ατομικές μονάδες. Η επιστήμη της πειραματικής παραψυχολογίας έχει αποδείξει πως τα προαναφερθέντα (τηλεπάθεια, διόραση) και άλλα, που ακόμα και ο χριστιανισμός λέει ότι κάνουν οι άγιοί του, υφίστανται πραγματικά. Έρευνες σε νοσοκομεία έχουν αποδείξει πως συμβαίνουν όντως μεταθανάτιες εμπειρίες και ότι είναι αληθινές και όχι ψευδαισθήσεις. Στη βιολογία υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις και επιχειρήματα πως στη φύση ενυπάρχει νοημοσύνη.
         Όλων των ειδών τα πράγματα έχουν αποδειχθεί από αντίστοιχες έρευνες και ερευνητικά πεδία.
         Απλά στον χριστιανισμό δεν τα διαβάζετε, διότι έχετε διαγράψει την επιστήμη, όπως έχει κι αυτή διαγράψει εσάς, οπότε δεν τίθεται θέμα. >>
         Πιστεύω στις μεταθανάτιες εμπειρίες, απλά εσύ έχεις μπερδέψει τα πράγματα με την Επιστήμη.
         Η απόδειξη στην επιστήμη έχει συγκεκριμένη σειρά πείραμα επαλήθευση κλπ.
         Αν ήταν όλα τόσο απλά γιατί δεν γράφεις σε φόρουμ με άθεους να τους πείσεις με τις αποδείξεις;

         << Εδώ νομίζω δίνεις όντως μια απάντηση. Ο δαίμονας είδε έναν άνθρωπο που είχε κάποιες ουλές στο κεφάλι και σκέφτηκε: «Γιατί να μην βρω κάποιον που πέθανε από σφαίρα, και να περάσω σε αυτόν τον άνθρωπο τη σκέψη πως είναι η ίδια ψυχή με του πεθαμένου; Για να δούμε: ποιοι πέθαναν με σφαίρα που μπήκε στο κεφάλι από ένα σημείο και βγήκε από την άλλη; Μμμ, βλέπω ογδόντα περιπτώσεις. Για να μετρήσω και να δω, ποια από τις περιπτώσεις έχει σημάδια σε ακριβώς αυτά τα σημεία όπου ο σημερινός συγκεκριμένος άνθρωπος έχει τις ουλές; Μμμ, να μία τέτοια περίπτωση. Ακριβώς αυτά τα σημεία. Ούτε εκατοστό διαφορά. Θα διαλέξω λοιπόν αυτή την περίπτωση για να του περάσω μια ιδέα που υπάρχει στις δαιμονικές θρησκείες, τις δικές μου: πως η ψυχή γεννιέται επανειλημμένα στην ύλη. Ίσως έτσι καταφέρω να τον κλέψω από τη μία και μοναδική αληθινή θρησκεία, τον χριστιανισμό, και να τον κάνω δικό μου! [Τρίβει τα χέρια με ικανοποίηση] Αλλά ακόμα κι αυτήν την ψυχή να μην προσηλυτίσω, αυτή θα μιλάει σε άλλες και οι άλλες θα σκεφτούν: "Μήπως δεν είναι σωστό το χριστιανικό δόγμα να λέει ότι δεν μετενσαρκωνόμαστε; Μήπως δεν είναι η μία και μοναδική αληθινή και αλάνθαστη θρησκεία;" Και ίσως κάποια ψυχή αλλαξοπιστήσει και την κερδίσω για την αιώνια πυρά.»
         Ναι, είναι μια απάντηση. Μα πώς θα αποδείξεις πως είναι οτιδήποτε άλλο από το παραμύθι που μοιάζει να είναι; Οτιδήποτε είναι λογικό στο χώρο του παραμυθιού συμβαίνει και στην πράξη;
         Έπειτα, δεν είναι μόνο τα σωματικά σημάδια που ταυτίζονται μεταξύ των δύο προσώπων. Είναι ένα σύνολο από στοιχεία. Π.χ. το καινούργιο πρόσωπο έχει τις ίδιες συνήθειες με το παλιό πρόσωπο. Του άρεσαν, κατά τη διάρκεια της ζωής του, τα ίδια πράγματα που άρεσαν και στο παλιό πρόσωπο. Έχει παρόμοιες κλίσεις και ταλέντα. Μερικές φορές ακόμα και σωματικά χαρακτηριστικά. Έχει παρόμοιους φόβους, χαρακτηριστικά προσωπικότητας και προβλήματα.
         Δηλαδή γενικώς ψυχολογική δομή.
         Όλα αυτά ο δαίμονας τα έκανε; Πώς μπορεί να κάνει όλα αυτά διαχρονικά ένας δαίμονας; Ποιος είναι ο μηχανισμός με τον οποίο ένας δαίμονας δημιούργησε τις ίδιες παιδικές σου συνήθειες με αυτές που είχε το προηγούμενο πρόσωπο;
         Και τελικά, πού βρίσκεται η απόδειξη ότι ήταν δαίμονας; Στοιχειώθηκε το σπίτι; Βαρούσαν κουδούνια από το τίποτα; Σε απείλησε κάποιος; Είδες σκιές να πετούν πάνω απ' το κρεβάτι σου;
         Αν μου απαντήσεις γενικώς ότι κάποιοι άγιοι έχουν δει δαίμονες, αυτό δεν είναι απάντηση.
         Κάποιοι έχουν δει τον Αλέκο Μορατίδη να κάνει έγκλημα, μα έκανε ΑΥΤΟ ΕΔΩ το έγκλημα;
         Αν υποθέσουμε, δηλαδή, ότι η επίγνωση ενός παλιότερου βίου σου είναι έγκλημα, κάτι για το οποίο δεν έχω ακόμα πειστεί. >>

         Ο δαίμονας σε μια αστρική προβολή στην οποία εσύ ταξιδεύεις μπορεί να μπει στο σώμα σου, να αντιγράψει την προσωπικότητά σου επειδή έχει αυτή την ικανότητα και κανείς να μην αντιληφθεί το παραμικρό.
         Δες ένα παράδειγμα στο βίντεο παρακάτω
         https://www.youtube.com/watch?v=3G0wl2Mzk5E (58 λεπτό)


         << Άλλο όμως να πιστεύεις ότι κάποιος «πειράζεται» από το διάβολο και υποκύπτει και υιοθετεί τις δαιμονικές του δοξασίες –το οποίο πιστεύεις και διαλαλείς για εμάς–, άλλο να πιστεύεις ότι «πειράζεται» μεν αλλά δεν υποκύπτει, οπότε και διατηρεί τις πεποιθήσεις που ο Θεός θέλει να έχει – το οποίο πιστεύεις για εσένα, το δικό σου ιερατείο και τις δικές σας ιερές Γραφές. >>
         Άμα είναι αληθινά Χριστιανός δεν υποκύπτει.
         ΌΛΟΙ οι σατανιστές Κίμωνα φοβούνται τον Χριστιανισμό. [Κοίτα] παρακάτω:
         https://www.youtube.com/watch?v=QjAOMrq4rTU&t=2630s (44 λεπτό)
         Οι Χριστιανοί είναι υπερφυσικά όντα.

         << Μα, αν είναι να ακολουθήσω τη δική σου λογική, οτιδήποτε βλέπουμε να γίνεται από τον Χριστό ή τους χριστιανούς αγίους, είναι έργο του διαβόλου. Ευωδιάζουν τα λείψανα; Έργο του διαβόλου. Κάνουν οι άγιοι θαύματα; Έργο του διαβόλου.
         Με ρωτάς να σου πω πού είναι οι αντίστοιχοι «άγιοι» του Ινδουισμού μετά θάνατον. Ένας είναι ο διδάσκαλός μου, μέσω του οποίου αναλήφθηκα προς τα πάνω, μόνιμα, κοντύτερα στον Θεό, και έχει φανερωθεί σε ανθρώπους με τους οποίους σχετίζομαι, ακόμα και μετά το θάνατό του. Ανθρώπους που δεν τον ξέρανε πρότερα.
         Όμως τώρα θα πεις πως όλα αυτά είναι του διαβόλου.
         Λοιπόν ποιο είναι το κριτήριο για να αποφασίσουμε γιατί κάτι να είναι του διαβόλου όταν γίνεται σε εμάς, μα του Θεού όταν γίνεται σε εσάς;
         Τι δημιουργεί αυτή τη διαφοροποίηση, αν όχι ο εγωισμός σας που σας κάνει να αισθάνεστε πως είστε μοναδικοί και σωστοί, ενώ όλοι οι άλλοι δαιμονισμένοι και εσφαλμένοι;  >>
         Το θέμα δεν είναι μόνο αν κάνουν θαύματα άλλα σε ποιανού το όνομα κάνουν τα θαύματα. Αν θέλεις να αφήσουμε τα θαύματα επειδή είναι επίφοβα ας πιάσουμε κάτι άλλο. Το μέλλον το γνωρίζει μόνο ο Θεός. Στην Αγία Γραφή υπάρχουν εκπληρωμένες προφητείες για τον Χριστό και όχι μόνο με φοβερές λεπτομέρειες που εκπληρώθηκαν σε μελλοντικούς χρόνους. Μπορεί ο Ινδουισμός να μου δείξει κάτι ανάλογο;


         << Εξαρτάται. Αν ο συνομιλητής μου ισχυρίζεται δημόσια ότι είμαι βιαστής, πρέπει να δώσει αποδείξεις, γιατί αλλιώς με διαβάλλει. Οτιδήποτε αρνητικό για μένα και να ισχυρίζεται, πρέπει να δώσει αποδείξεις. Ακόμα μεγαλύτερες αποδείξεις για το περισσότερο αρνητικό από όλα - - ότι είμαι –ηθελημένα ή άθελά μου– φερέφωνο του διαβόλου. Εδώ κι αν θέλεις αποδείξεις!
         Ποιες είναι οι αποδείξεις; Ότι έγιναν θαύματα στις οικουμενικές συνόδους;
         Πρώτον, δεν το ξέρεις αυτό, απλά έτσι σου λένε και το πιστεύεις.
         Δεύτερον, δεν σημαίνει πως οτιδήποτε αποφασίσει μια οικουμενική σύνοδος είναι σωστό. Δεν έγιναν παντογνώστες αυτοί που βρέθηκαν στο περιβάλλον ενός θαύματος.
         Τρίτον, δεν εξετάζεις το ενδεχόμενο θαύματα να μην γίνονται μόνο στη δικιά σας θρησκεία, μα και σε άλλες. Όπως και γίνονται. Αν αυτά τα αποδώσεις στην επίδραση του διαβόλου, γιατί να μην αποδοθούν τα δικά σας θαύματα –αληθινά ή κατ' ισχυρισμό– στον διάβολο κι αυτά;
         Γιατί πρέπει εσείς να έχετε αυτή την προνομιούχα και ιδιαίτερη θέση, την αλάνθαστη θέση; >>
         Όταν κάτι γίνεται παρουσία εκατοντάδων ατόμων ξέρεις ότι είναι δύσκολο να κρυφτεί η αλήθεια. Άλλα ας μου απαντήσεις στο προηγούμενο μιας και καμιά θρησκεία δεν γνωρίζει το μέλλον. Πλην του Θεού.


         << Πόσο ταπεινός όμως είσαι όταν πρεσβεύεις ότι σόνι και καλά έχεις εσύ την αλήθεια, αν και δεν έχεις καθόλου αντικειμενικά στοιχεία για να αποδείξεις αυτούς τους ισχυρισμούς; Όταν τα πράγματα συμβαίνουν σε εσάς – ο Θεός! Όταν συμβαίνουν σε εμάς – ο διάβολος! Είναι αποδεικτικά στοιχεία αυτό ή προκατάληψη;
         Από τα χίλια πράγματα που λέει η θρησκεία σας, γιατί πρέπει να είναι όλα σωστά; Δε θα μπορούσε η αγάπη προς τους άλλους, που δίδαξε ο Χριστός, να είναι σωστή, μα η θέση σας στη μετενσάρκωση να είναι λάθος;
         Γιατί πρέπει να 'στε αλάθητοι ;

         Κι έπειτα, δεν είναι καν απλά θέμα σωστού-λάθους. Διότι θα μπορούσατε να πιστεύετε πως εμείς κάνουμε λάθος σε κάτι, ή ακόμα και σε όλα, και να μην μας ασκείτε δημόσια αυτή τη χυδαία απαξίωση ισχυριζόμενοι ότι είμαστε φερέφωνα του διαβόλου. Και μάλιστα στη βάση ισχυρισμών που είναι αποδείξιμα εσφαλμένοι, δηλαδή πως διδάσκουμε «θα ζήσεις ατέλειωτες ζωές, άρα κάνε ό,τι γου\στάρεις και δεν χρειάζεται ούτε ηθική ούτε ντροπή»! >>

         Σου είπα Κίμωνα ότι το πιο πιστευτό ψέμα είναι αυτό που έχει και μισή αλήθεια μέσα, αγάπησε τον άλλο δηλαδή άλλα μην πιστεύεις τον αληθινό Θεό. Θα ζήσεις πολλές ζωές και θα έχεις ευκαιρία να μεταμελήσεις.
         Αν Κίμωνα δεν υπάρχουν πολλές ζωές, που το εξήγησα και σε άλλο ποστάρισμα ότι αντικρούει την λογική η διαίρεση ψυχών και η επαναφορά στο παρελθόν, και κάποιος παρασυρθεί και σε ακούσει τι γίνεται μετά; Ποιος βγαίνει κερδισμένος μετά;

         << Για να σου το απαντήσω, θα πρέπει να συμφωνήσουμε σχετικά με το τι είναι ψυχή. Μέσα στο σώμα υπάρχει κάτι που μοιάζει με το υλικό σώμα –ένα είδος «Αδάμ»–, ένα πρότυπο του υλικού σώματος. Κι αυτό βγαίνει έξω από το σώμα στις εξωσωματικές εμπειρίες καθώς και ανεβαίνει στον Ουρανό στις μεταθανάτιες εμπειρίες καθώς και στο θάνατο.
         Όμως αυτό, αν και κατά κάποιο τρόπο «ψυχή», δεν είναι το βαθύτερο μέρος του ανθρώπου. Το βαθύτερο μέρος του είναι ο Θεός. Κάποτε ο άνθρωπος ήταν το Παγκόσμιο Ον, η Φύση και παράλληλα πέρα από την Φύση. Ο «Αδάμ», το αιθερικό σώμα, προκύπτει από την πτώση της θείας ενέργειας. Τότε αρχίζει η πολλαπλότητα και ο χρόνος. Αυτό δεν σχετίζεται με το υλικό σύμπαν. Οι ψυχές υπάρχουν άσχετα απ' το υλικό σύμπαν. Άρα πότε έγιναν οι ψυχές; Έγιναν όταν ελαττώθηκε η αρχική ουσία, που είναι ο Θεός. Τότε δημιουργήθηκε μια κατάσταση μειωμένης γνώσης (αντί παντογνωσίας), μειωμένης ηθικής (αντί αγιότητας) και θνητότητας (αντί αιώνιας ζωής). Κι έτσι δημιουργήθηκαν διαφόρων ειδών σώματα ή οχήματα. Πεσμένες εκδοχές της αρχικής Ουσίας.
         Λοιπόν πότε έγινε αυτό; Στην αρχή του χωροχρόνου. Πού είναι αυτή; Μέσα στην εμπειρία μας, σε μια άλλη διάσταση. Υπάρχει πτώση από αυτήν αυτή την ώρα; Νομίζω συνεχώς ελαττώνεται. Συνεχώς πέφτουμε από την αρχική ουσία, κάθε φορά που σφάλλουμε. Δημιουργούνται τώρα αιθερικά σώματα καινούργια; Δεν ξέρω.
         Ποια διαφορά θα έκανε αν ήξερα;
         Εγώ βλέπω τον δημιουργημένο κόσμο. Αν κάτι έρθει από την αρχική ουσία αυτή τη στιγμή, ως καινούργιο «γέννημα», θα ξέρω εγώ πως έγινε τώρα; Ποιος είναι ο τρόπος να το ανακαλύψει κανείς αυτό; Και γιατί είναι αυτή μια ερώτηση που έχει νόημα; Η δουλειά μας είναι αυτό που έχει πέσει να το ανυψώσουμε. Δηλαδή την ψυχή μας. Όχι να βρούμε αν πέφτουν καινούργιες μορφές αυτή την ώρα. Διανοητικά, είναι ενδιαφέρουσα ερώτηση. Μα τελικά, για το μήνυμα που δίνει ο ινδουισμός – πνευματικό και ηθικό ή άλλο – τι σημασία έχει αυτή η δογματική λεπτομέρεια; >>
         Αφού γεννήθηκαν όλες οι ψυχές στην αρχή του χωροχρόνου αυτό σημαίνει ότι στην πρώτη μετενσάρκωση δεν ξέρουμε με ποια κριτήρια διαλέχτηκαν τα σώματα ή τα ζώα που τους φιλοξενούν. Μπορεί να έγιναν και άδικες επιλογές δηλαδή!!
         Το βρίσκεις σωστό ή μάλλον καλύτερα σοφό από έναν Θεό;

        
         << «Ο Ινδουισμός δέχεται ότι ένα σώμα μπορεί να φέρει πολλές ανθρώπινες ψυχές.»
         Ωραία, λοιπόν ας πούμε ότι υπάρχει αυτή η δογματική διαφορά. Σημαίνει πως ο ινδουισμός είναι «του σατανά»; >>
         Σημαίνει ότι χάνεται η λογική όπως εξήγησα και παραπάνω φίλε μου, όταν κάποια πράγματα δεν εξηγούνται με τίποτα όπως η διαίρεση ψυχών αρχίζω να απομακρύνομαι από κάτι και να το βλέπω με δυσπιστία.

         << Ας βάλουμε τα πράγματα στη σειρά.
         Καταρχήν, όπως εξήγησα, δεν χρειάζεται κάτι που λέει κάποιος να είναι σόνι και καλά αληθινό. Μπορεί να το λέει ψευδώς, μπορεί να του «φάνηκε», μπορεί οτιδήποτε. Το αν ισχύει ή όχι θέλει εξέταση.
         Ας πούμε λοιπόν ότι το εξετάζουμε. Και βρίσκουμε πως αμφότεροι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποδεικτικά στοιχεία πως ήταν το ίδιο ιστορικό πρόσωπο. Εσύ θα πεις: «Αυτό είναι αδύνατο να συμβαίνει, και άρα υποδηλώνει πως πρόκειται για ενέργεια του διαβόλου». Μα γιατί;
         Το αν μία ψυχή μπορεί να υπάρξει σε δύο σώματα, ή δύο ψυχές σε ένα σώμα, δεν είναι εγγενές μέρος της θεωρίας της μετενσάρκωσης. Αν οι ινδουιστές μυστικιστές λένε: «Ναι, είναι δυνατό να μετενσαρκωθούν δύο πρόσωπα σε ένα σώμα», πρέπει να εξηγήσουν πώς γίνεται αυτό (το να υπάρχουν δύο ψυχές σε ένα σώμα), μια που το σύνηθες είναι να αισθανόμαστε πως μια ψυχή ανήκει σε ένα σώμα. Αυτό είναι γενικά η εμπειρία μας.
         Μα η θεωρία της μετενσάρκωσης υπάρχει και χωρίς αυτό το σημείο. Ακόμα κι αν οι ινδουιστές κάνουν λάθος σε αυτό το σημείο, δεν είναι απαραίτητο να κάνουν λάθος στη μετενσάρκωση. Απλά πρέπει να τροποποιήσουν τη θεωρία της μετενσάρκωσης στο συγκεκριμένο σημείο.
         Όμως, δεύτερον, πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι δεν μπαίνουν δύο ψυχές σε ένα σώμα; Το ότι δεν συμβαίνει σε μένα και σε σένα και στους περισσότερους από εμάς, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί. Στη μεταφυσική, ακόμα και στην επιστήμη, υπάρχουν πολλά παράξενα πράγματα. Ας πούμε τα φωτόνια επικοινωνούν μεταξύ τους ταυτόχρονα σε τεράστιες αποστάσεις. Ό,τι κάνει το ένα, παράλληλα το «ξέρει» το άλλο. Πόσο παράξενο είναι αυτό; Ομοίως, στην κβαντική φυσική έχει βρεθεί πως ο παρατηρητής επηρεάζει το αποτέλεσμα του πειράματος. Πόσο παράξενο είναι αυτό; Επίσης έχει βρεθεί πως η ύλη εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Πόσο παράξενο είναι αυτό; Στον χριστιανισμό άγιοι υποτίθεται ότι κάνουν όλων των ειδών τα παράξενα πράγματα, όπως να εμφανίζονται σε μακρινές τοποθεσίες, να μπαίνουν στα όνειρα των άλλων, να θεραπεύουν αρρώστιες, να εκπέμπουν φως, να διαβάζουν τη σκέψη σου και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Και φυσικά και ο Χριστός φέρεται να γεννήθηκε από παρθένα, ενώ ο κόσμος να βγήκε από κάποιο άυλο ον μέσα από το τίποτα!
         Πόσο αλλόκοτα είναι αυτά; Και τώρα λες πως αν η θεωρία της μετενσάρκωσης δέχεται πως (σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις) θα μπορούσαν δύο ψυχές να ενοικήσουν στο ίδιο σώμα, άρα η θεωρία και ο ινδουισμός ακυρώνονται και αποδείχθηκαν παραπλανημένα και δαιμονικά; Έλα τώρα…
         Τρίτον, ακόμα κι όταν μιλάμε για δαίμονες, αν δεχόμαστε πως είναι δυνατό μία δαιμονική ψυχή να ενοικήσει μέσα σε ένα σώμα, τότε δεχόμαστε δύο ψυχές μέσα σε ένα σώμα. Ποια η διαφορά;
         Και γιατί είναι πιο λογικό να δεχόμαστε ότι δαίμονες σού λένε διάφορα και γνωρίζουν όλων των ειδών τα πράγματα για σένα και προσπαθούν να σε παγιδέψουν και ενοικούν στο σώμα σου, από το να δεχόμαστε πως είναι δυνατόν, σε ειδικές περιπτώσεις, να μπει μια άλλη, μη δαιμονική ψυχή μέσα στο ίδιο σώμα και να συμπορεύεστε μαζί; >>
         Δεν καταλαβαίνεις κάτι σημαντικό δεν είναι το πρόβλημα αν επιτραπεί να μπούνε δαιμόνια και σε έχουνε σε κατοχή επειδή τότε θα απελευθερωθείς όταν θα φύγει το δαιμόνιο και κριθείς για αυτό, δεν μπορεί ο τέλειος Θεός να τοποθετεί πολλές ψυχές σε ένα σώμα γιατί ο Θεός δεν κάνει ημιτελείς εργασίες, υπάρχει ένα σώμα και μια ψυχή για τον καθένα επειδή ο Θεός αποφάσισε με τα ίδια κριτήρια για όλους.
         Είναι σοβαρά πράγματα αυτά που μου λες;



         << Υπάρχει όντως επιστημονικός τρόπος να επαληθεύσεις την μετενσάρκωση και ακολουθώντας τον έχει επαληθευτεί. (Δες το εξής βίντεό μου, όπου επιστήμονες εξηγούν πώς επαλήθευσαν τη μετενσάρκωση). Ο τρόπος είναι: όταν κάποιος έχει εμπειρίες πως έχει ξαναζήσει –εμπειρίες προσωπικής ταυτότητας, ξαναλέω, όχι εξωτερικές πληροφορίες που να έρχονται από δαίμονα ή άλλους -- κάτι που δεν το έχεις απαντήσει –, τότε ελέγχουμε τις πληροφορίες που σχετίζονται με τις εμπειρίες αυτές. Π.χ. βιώνει ότι ήταν ένας πιλότος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Πώς λέει ότι λέγαν τον πιλότο; Πώς λέγαν το αεροπλάνο όπου πετούσε; Μπορεί να αναγνωρίσει τους άλλους πιλότους που ήταν μαζί του τότε και επέζησαν; Εκείνοι μπορούν να τον αναγνωρίσουν όταν κάτσουν και συζητήσουν μαζί του; Τι γνωρίζουν ο ένας για τον άλλον; Θα υπήρχε τρόπος να γνωρίζει όλα αυτά τα πράγματα αν δεν είχε υπάρξει αυτό το προηγούμενο πρόσωπο; Μήπως τα άκουσε κάπου; Έχει συνήθειες και χαρακτηριστικά προσωπικότητας που ταυτίζονται με τις συνήθειες και τα χαρακτηριστικά του προηγούμενου προσώπου; Έχει σημάδια στο σώμα που ταυτίζονται με τις μοιραίες πληγές στο σώμα του προηγούμενου προσώπου;
         Όλα αυτά τα στοιχεία, που συνοδεύουν την αίσθηση του ανθρώπου πως πριν από αυτό το σώμα είχε άλλο σώμα, εξετάζονται και επαληθεύονται, και με βάση την εξέταση αυτή βγαίνει και το πόρισμα αν πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο σε άλλο σώμα. >>
         Όταν λες προσωπικής ταυτότητας;
         Νομίζεις ότι ο δαίμονας δεν ξέρει ονόματα, τοποθεσία, γενέθλια, συγγενείς;
         Αν νομίζεις ότι δεν τα ξέρει τότε πραγματικά αυταπατάσαι.

         << Αν κάποιο άτομο πει ότι αυτός ο ίδιος είναι ο ένας και μοναδικός γιος του Θεού, κι ότι ο γιος αυτός δεν ήταν ο Χριστός, τούτο θα ακυρώσει το χριστιανικό δόγμα πως ο Χριστός ήταν ο ένας και μοναδικός γιος του Θεού; Θα πιστέψετε ότι ακυρώνεται το δόγμα σας επειδή κάποιος είπε κάτι;
         Η απλή λογική δεν λέει ότι πιστεύεις ό,τι ακούς, μα ότι εξετάζεις τα στοιχεία.
         Κι έτσι κι αλλιώς, πού ακούστηκε δύο άτομα να λένε ότι ήταν σε προηγούμενο βίο το ίδιο πρόσωπο, πέρα από ό,τι αφορά τα διάσημα πρόσωπα του παρελθόντος όπως ο Χριστός, ο Ιούλιος Καίσαρας ή η Κλεοπάτρα, όπου, όπως καταλαβαίνεις, μπορεί να υπάρξουν και διάφορα κίνητρα για τους τέτοιους ισχυρισμούς, μα δεν έχουν και απαραίτητα σώας τας φρένας όλοι όσοι τους κάνουν.

         Λοιπόν απλά και μόνο επειδή κάποιοι λένε κάτι, δεν ακυρώνεται η μετενσάρκωση, γιατί μπορεί να υπάρχουν διάφοροι λόγοι που κάτι λέγεται. Οι επιστήμονες που έχουν εξετάσει τις διηγήσεις αυτές έχουν επαληθεύσει ως αληθείς κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις και άλλες δεν τις θεωρούν αληθείς.
         Το ότι ΚΑΠΟΙΕΣ είναι αληθείς είναι αυτό που επικυρώνει τη θεωρία της μετενσάρκωσης.
         Μιλώντας θεωρητικά, γιατί δεν ξέρω να έχει συμβεί, αν τέτοιες επαληθευμένες περιπτώσεις βρίσκονταν να αναφέρονται στην ίδια παρελθούσα προσωπικότητα, δηλαδή περισσότεροι από ένας άνθρωποι είχαν επαληθεύσιμα αποδεικτικά στοιχεία πως ήταν κάποτε αυτή η προσωπικότητα, τότε η θεωρία της μετενσάρκωσης θα έπρεπε να μεταβληθεί, ως προς το συγκεκριμένο σημείο, στην περίπτωση που:
         α) δέχεται ότι περισσότερες από μία ψυχές μπορούν να μετενσαρκωθούν στο ίδιο σώμα
         β) μπορεί να πιστοποιηθεί εμπεριστατωμένα πως δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό.

         Αν το εξετάσουμε προσεκτικά, αντιλαμβανόμαστε πως το θέμα των πολλών ψυχών σε ένα σώμα δεν είναι εγγενές μέρος της θεωρίας της μετενσάρκωσης, μα της θεωρίας που αφορά τη σχέση της ψυχής με το σώμα. Δηλαδή πως καταρχήν αναπτύσσεται ο γαμέτης μέσα στη μήτρα και μετά έρχεται μια ψυχή και μπαίνει μέσα στον γαμέτη/ στο έμβρυο (είτε αυτή δημιουργήθηκε μόλις από τον Θεό είτε προϋπήρξε και ενσαρκωνόταν αλλού). Αν αυτή η θεωρία λέει πως, σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, είναι δυνατό να μπουν δύο ψυχές μέσα στο έμβρυο, και εμείς μπορούμε να πιστοποιήσουμε ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί, τότε επηρεάζεται και η θεωρία της μετενσάρκωσης στο συγκεκριμένο σημείο που αφορά αυτή την σπάνια περίπτωση, αν η ίδια έχει ενσωματώσει την συγκεκριμένη παραδοχή της συγκεκριμένης θεωρίας για τη δυνατότητα εισχώρησης δύο ψυχών σε ένα έμβρυο. Τότε η θεωρία της μετενσάρκωσης χρειάζεται να κάνει αυτή τη διόρθωση και να πει: «Όχι, τελικά δεν είναι δυνατό να υπάρξουν τέτοιες περιπτώσεις».
         Αυτό είναι όλο. Δεν ακυρώνεται η εν λόγω θεωρία επειδή κάποιος είπε κάτι, ή επειδή εσύ θυμάσαι να διάβασες κάποιον να ισχυρίζεται ότι κάποιοι είπαν κάτι (ότι ήταν όλοι το ίδιο πρόσωπο του παρελθόντος). >>


         Παράλογα πράγματα.
         Υπάρχουν και άλλες δύο σκέψεις που δεν τις συζητάς ή δεν τις λαμβάνεις υπόψιν.
         α) Έχουμε έναν Θεό που βάζει κατ' εξαίρεσιν δύο ψυχές σε ένα σώμα οπότε μιλάμε ότι κάνει διακρίσεις στην δημιουργία του.
         β) Αυτοί που επιβεβαίωσαν τις δύο ή περισσότερες ψυχές σε ένα σώμα απλώς βρήκανε μια τρύπα στην θεωρία της μετενσάρκωσης επειδή απλά δεν είναι μια θεωρία που πηγάζει από τον Πατέρα Θεό άλλα από τους δαίμονες όπως επιβεβαιώνουν και όλοι οι πρώην μάγοι και σατανιστές.

         << Βλέπεις λοιπόν πως μία ψυχή δεν είναι τόσο απαραίτητο να αντιστοιχεί σε ένα σώμα. Είναι δυνατόν δύο ψυχές να γεννηθούν μοιραζόμενες τον ίδιο μηχανισμό. Στο παραπάνω παράδειγμα της Τατιάνας και της Κρίστας, αυτές μοιράζονται τις ίδιες αισθήσεις, ακόμα και, σε κάποιο βαθμό, τις ίδιες σκέψεις, μα όχι την ίδια κίνηση, γιατί δεν υπάρχουν σωματικά μέλη που ελέγχουν από κοινού. Και η ένσταση που εξέφρασες, μάλιστα έντονα, ήταν το κατά πόσο θα ήταν ποτέ δυνατόν να ελέγχουν δύο διαφορετικές ψυχές την κίνηση των ίδιων σωματικών μελών.
         Για αυτό έψαξα ξεχωριστά στο διαδίκτυο για αυτό το συγκεκριμένο σημείο και βρήκα την ακόλουθη εργασία, η οποία αφορά την αίσθηση του εαυτού που έχουν διάφορα συγκεκριμένα ζευγάρια συζευγμένων διδύμων. Είναι δημοσιευμένη στο επιστημονικό περιοδικό Νέες Ιδέες στην Ψυχολογία και γράφει ο Craig Murray, του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ. >>
         Παρόλα αυτά που λες οι δύο αδερφές έχουν ξεχωριστές καρδιές και σίγουρα διαφορετικές σκέψεις, ας πούμε η Τατιάνα μπορεί να καλός άνθρωπος ενώ η Κρίστα όχι. Έτσι θα κριθούνε από τον Θεό, υπάρχουν δυο συγκροτημένες ξεχωριστές προσωπικότητες και πιθανόν μελλοντικά να ξεχωρίσουν και τα σώματά τους.


         Κίμων
         Λες:
         «Η μετενσάρκωση είναι δόγμα των δαιμόνων, ποιος το λέει αυτό; Όχι εγώ. Οι ίδιοι οι πρώην υψηλόβαθμοι υπηρέτες του σατανά που γνωρίζανε καλύτερα από εμένα και εσένα το βασίλειο του σκότους.»
         Και με παραπέμπεις στο δωδέκατο λεπτό τού βίντεο "A Former Dignitary Of Satan Expose The Kingdom Of Darkness", που λέει:
         «Ο δαίμονας μού είπε ότι θα ανακαλύψω πολλά μυστικά, περιλαμβανομένης της μετενσάρκωσης, που είναι μια θεωρία που έβγαλαν δαίμονες.»
         Και συνεχίζει:
         «Ο δαίμονας που με οδηγούσε αναφερόταν στο βασίλειο του Εωσφόρου ως Παράδεισο».
         Ακόμα κι αν πιστέψουμε αυτά που λέει ο ομιλητής (και ξέρεις πως πολλοί δεν θα τα πίστευαν), γιατί θα πρέπει να δυσπιστούμε όταν ο δαίμονας αποκαλεί το βασίλειο του Εωσφόρου Παράδεισο, αλλά να πιστεύουμε αμέσως τον δαίμονα όταν λέει (αν όντως το είπε) ότι η μετενσάρκωση είναι μια θεωρία που βγήκε από δαίμονες; Ή γιατί πρέπει να πιστέψουμε (όπως λέει αμέσως μετά ο ομιλητής στο 13:03) ότι το υπόγειο βασίλειο του Σατανά επισκέπτονται επιστήμονες «που είναι μεγάλοι αποκρυφιστές, γι' αυτό και προωθούν την ιδέα πως ο Θεός δεν υπάρχει και ο κόσμος προήλθε από μια Μεγάλη Έκρηξη, έχοντας την πρόθεση να Τον βγάλουν από την ανθρώπινη εξίσωση»; Αλήθεια σημαίνει απαραίτητα η Μεγάλη Έκρηξη πως δεν υπάρχει Θεός; Γράφει η Βικιπαίδεια:
         «Η Μεγάλη Έκρηξη είναι καθαυτή μια επιστημονική θεωρία και ως τέτοια στέκεται ή πέφτει αποκλειστικά λόγω της συμφωνίας της με τα παρατηρούμενα φαινόμενα. Εντούτοις, ως θεωρία που αφορά τη φύση του σύμπαντος ήδη από την πρώιμη ευδιάκριτη ύπαρξή του, η Μεγάλη Έκρηξη φέρει πιθανές θεολογικές συνεπαγωγές όσον αφορά την έννοια της Δημιουργίας από το Τίποτα. Πολλοί αθεϊστές φιλόσοφοι έχουν επιχειρηματολογήσει ενάντια στην ιδέα ότι το Σύμπαν έχει αρχή – το Σύμπαν θα μπορούσε απλά να υπήρχε για όλη την αιωνιότητα–, αλλά με τις αναδυόμενες αποδείξεις για τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, πολλοί θεολόγοι και φυσικοί έχουν θεωρήσει ότι ενέχει τον θεϊσμό. Ένα δημοφιλές φιλοσοφικό επιχείρημα για την ύπαρξη του Θεού γνωστό ως το κοσμολογικό επιχείρημα Καλάμ βασίζεται στις έννοιες της Μεγάλης Έκρηξης. Στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, σχεδόν κάθε μείζων κοσμολόγος προτιμούσε ένα αιώνιο σταθερό Σύμπαν και αρκετοί παραπονέθηκαν ότι η αρχή του χρόνου που συνεπαγόταν η Μεγάλη Έκρηξη εισήγαγε θρησκευτικές έννοιες στη φυσική. Αυτή η αντίρρηση αργότερα επαναλήφθηκε από τους υποστηρικτές του αιώνιου σταθερού σύμπαντος, οι οποίοι απέρριψαν τη συνεπαγωγή ότι το σύμπαν είχε αρχή.»
https://en.wikipedia.org/wiki/Religious_interpretations_of_the_Big_Bang_theory
         Και η δική μου εμπειρία επίσης, το βίωμά μου της Μεγάλης Έκρηξης, αναμφίβολα μαρτυρά την ύπαρξη του θεϊκού στοιχείου στην Μεγάλη Έκρηξη, όχι με την έννοια ότι ο «Θεός δημιούργησε», μα με την έννοια πως ο ίδιος ο Θεός ήταν μέσα στη Μεγάλη Έκρηξη, και η δική του ψυχή έχασε την δύναμή της και κομματιάστηκε και επιμερίστηκε σε αμέτρητες άλλες ψυχές.
         Αυτό, στο επίπεδο του χωροχρόνου. Εξαρτάται πάντα πού θα κοιτάξεις. Άλλο ο Θεός στους Ουρανούς, και άλλος ο Θεός μέσα στην ύλη. Γι' αυτό και ο Χριστός είπε: «Οτιδήποτε κάνεις στον πιο ελάχιστο από τους ανθρώπους, το κάνεις σε εμένα», εννοώντας ότι βαθιά μέσα στον καθένα κρύβεται ο Θεός, αν και, βέβαια, ούτε θεωρούσε πως ο καθένας, ως ανθρώπινο ον, είναι πάνσοφος, πανάγαθος και απεριόριστος, ούτε αρνιόταν την ύπαρξη του Θεού στους Ουρανούς. Άλλο ο Θεός εκεί ψηλά, άλλο ο Θεός εδώ χαμηλά – η πεσμένη, αμαρτωλή εκδοχή του Θεού, που είμαστε όλοι μας.
         Λοιπόν τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα, ότι οι επιστήμονες είναι σατανιστές επειδή έφτιαξαν μια θεωρία που μιλάει για μια αρχή του σύμπαντος. Τέτοια φιλοσοφικά θέματα προσεγγίζονται από διάφορες γωνίες, και σίγουρα η αντίληψη πως στην απαρχή του σύμπαντος ενέχεται ένα θεϊκό στοιχείο έχει διάφορους μεγάλους κοσμολόγους ως υποστηρικτές της, οι οποίοι κατονομάζονται από το ίδιο άρθρο της Βικιπαίδειας.
         Επίσης με παραπέμπεις στο 24ο λεπτό του βίντεο, όπου λες ότι μιλά για τη μετεμψύχωση. Δεν μιλά για τη μετεμψύχωση, απλά λέει πως οι μάγοι μπορούν να μπουν σε σώματα ζώων για να πλησιάσουν χριστιανούς που είναι απαστράπτοντα όντα των οποίων η φωτιά καίει τους δαίμονες.
         Αλλά επίσης δεν ξέρει κανείς και τι να πιστέψει από όλα αυτά. Π.χ. λέει (στο 25:15) ότι αυτός μεταφερόταν αλλού, σε άλλα μέρη του κόσμου, ότι ζούσε την «περισσότερη ζωή» του στον υπόγειο [δαιμονικό] πολιτισμό κάτω από τον ωκεανό, και «προκειμένου να μην το προσέξει η αρραβωνιαστικιά μου δαίμονες αντέγραφαν τη μορφή μου και με αντικαθιστούσαν στο σπίτι μου και συζούσαν με την αρραβωνιαστικιά μου».
         Δηλαδή οι δαίμονες έχουν θεϊκές ικανότητες. Δημιουργούν ένα σαρκικό σώμα από το τίποτα, ζουν με κάποια γυναίκα, κάνουν σεξ μαζί της, συνομιλούν μαζί της, της χαμογελούν, λένε αστεία, συζητούν περί ανέμων και υδάτων, την υποστηρίζουν στα προβλήματά της, της εκφράζουν αγάπη – ό,τι δηλαδή θα έκανε ένας αρραβωνιαστικός στην αρραβωνιαστικιά του–, κι αυτή δεν παίρνει χαμπάρι ότι όλα αυτά, συμπεριλαμβανομένης της σάρκας, δημιουργήθηκαν από τους δαίμονες από το τίποτα.
         Πρέπει κανείς να τα πάρει όλα αυτά ως ευαγγέλιο, απλά επειδή τα λέει κάποιος;
         Τι είναι πράγματι εμπειρία του και τι είναι ερμηνεία του; Και αν ένας τέτοιος άνθρωπος, που λέει ο ίδιος (όπως συμβαίνει με όλους αυτούς) ότι έχει σκοτώσει ένα σωρό άτομα, και κάνει όλων των ειδών τα κακά πράγματα, πει ότι ο Χριστός είναι ο υιός του Θεού και δεν υπάρχει άλλος θεός και η μετενσάρκωση είναι θεωρία δαιμόνων και δαίμονες αντιγράφουν τη σάρκα του και κάνουν έρωτα με τη γυναίκα του, η οποία δεν παίρνει χαμπάρι ότι αυτός λείπει «στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του», όλα αυτά τα πιστεύουμε σαν να μιλά ο ίδιος ο Θεός; Γιατί;
         Και γιατί δεν θα πίστευες τίποτα από παρόμοια πράγματα αν έρχονταν από έναν ινδουιστή; Αν π.χ. ένας ινδουιστής έλεγε πως ήταν δαιμονισμένος και πως ένας ινδός διδάσκαλος έβγαλε το δαίμονα από μέσα του, γιατί δεν θα πίστευες ούτε κόμμα από τα λόγια του, ό,τι λέει όμως ο σατανιστής που τώρα αυτοπεριγράφεται ως χριστιανός, τα δέχεσαι ασυζητητί;

         Γιατί, επί του προκειμένου, δεν δέχεσαι ό,τι λέω εγώ για τον διδάσκαλό μου, δηλαδή ότι πνευματοποίησε το εσωτερικό μου σώμα και με ανέβασε υψηλότερα στον Θεό, επεκτείνοντας το σώμα μου μέσα στο σύμπαν και έτσι πνευματοποιώντας το (κάνοντάς το, σε κάποιο βαθμό, "πανταχού παρόν και τα πάντα πληρόν"), όμως αν κάτι ειπωθεί ενάντια σε οτιδήποτε ινδουιστικό, αμέσως το πιστεύεις απόλυτα;
         Είναι επειδή ενδιαφέρεσαι για την αλήθεια, ή επειδή ψάχνεις επιχειρήματα για να παρουσιάσεις εσάς τους χριστιανούς, όπως λες, ως «υπερφυσικά όντα», και «ανθρώπους του Θεού», σε αντιδιαστολή με τους δαιμονισμένους και ποταπούς εμάς;

         Και, παρεμπιπτόντως, όταν λέει: «Ο δαίμονας μού είπε ότι θα ανακαλύψω πολλά μυστικά, περιλαμβανομένης της μετενσάρκωσης, που είναι μια θεωρία που έβγαλαν δαίμονες», τη φράση «που είναι μια θεωρία που έβγαλαν δαίμονες» την αποδίδει στον δαίμονα ή είναι δικός του προσδιορισμός; Αυτό δεν είναι ξεκάθαρο.
         Αν όντως την αποδίδει στον δαίμονα, και είναι ειλικρινής και την είπε όντως ο δαίμονας, την είπε ειλικρινά ο δαίμονας; Διότι ποιος μπορεί να πιστέψει τους δαίμονες; Όλοι λένε πως (αν υπάρχουν), είναι δολερά όντα.
         Αν του το είπε ο δαίμονας ειλικρινά, αυτός πού το ξέρει; Μήπως το υποθέτει; Μήπως το άκουσε από άλλον δαίμονα που το άκουσε από άλλον δαίμονα; Είναι λογικό η πηγή πληροφοριών μας να είναι τι συζητείται σε δαιμονικά πηγαδάκια, στη βάση «αποκαλύψεων» που φυσικά κάνουν χριστιανοί που χρησιμοποιούνται για προσηλυτισμό και τους οποίους επιλέγουμε να πιστέψουμε ασυζητητί απορρίπτοντας κάθε άλλη ιδέα;
         Εσύ θα ήθελες ό,τι εγώ πιστεύω για τον χριστιανισμό να βγαίνει από πρώην ινδουιστές σατανιστές οι οποίοι ισχυρίζονται πως οι δαίμονες τους είπαν ότι τα χριστιανικά δόγματα είναι δαιμονικά; Εσύ θα πίστευες έναν δαίμονα που λέει πως τα χριστιανικά δόγματα είναι δαιμονικά; Γιατί επιλέγεις να πιστέψεις έναν δαίμονα που θεωρείς ότι είπε πως τα ινδουιστικά δόγματα είναι δαιμονικά;
         Γνωρίζουμε ότι οι δαίμονες μισούν το θεϊκό και το διαβάλλουν, και παρουσιάζουν το άσπρο ως μαύρο και το μαύρο ως άσπρο.
         Ή μήπως θεωρείς πως αυτός ο μάγος ήταν «φιλαράκι» τους και οι δαίμονες δεν θα ψεύδονταν σε αυτόν;
         Όταν όμως λέει ο δαίμονας στον μάγο πως ο Εωσφόρος είναι ο Θεός και αποκαλεί το βασίλειο του Εωσφόρου Παράδεισο, τότε θεωρείς πως κάνει ύποπτες και παραπλανητικές δηλώσεις και ότι προσπαθεί να τυλίξει τον μάγο για να τον εξουσιάζει, έτσι δεν είναι; Γιατί λοιπόν δεν θεωρείς πως προσπαθεί να τον παραπλανήσει κι όταν του λέει (αν του λέει) πως η θεωρία της μετενσάρκωσης βγήκε από δαίμονες και πως του παρουσιάζει το άσπρο ως μαύρο;


         Με παραθέτεις να γράφω:
         «Ωστόσο, τέτοιες περιπτώσεις –το να ενοικούν περισσότερες ψυχές σε ένα και μόνο σώμα– είναι τόσο απίστευτα σπάνιες, που δεν ξέρω γιατί τις αναφέρουμε καν.»
         Και απαντάς:
         «Το βίντεο που έβαλες για παράδειγμα επιβεβαιώνει ότι κάποιος στον Ινδουισμό ζει παράλληλα σε δύο σώματα(!), δηλαδή διαιρεί την ψυχή του σε μια χρονική περίοδο!»
         Το βίντεο που έβαλα δεν μιλά για την παράλληλη ενοίκιση μιας ψυχής σε δύο σώματα. Πάντα, σε κάθε χρονική στιγμή, μια ψυχή ενοικεί μόνο σε ένα σώμα. Το ότι μπορεί, σύμφωνα με τον ινδουισμό, να ενσαρκωθεί μία ψυχή σε δύο σώματα ή δύο ψυχές σε ένα σώμα, το άκουσα πρώτη φορά από σένα.

         «Αλλά το βίντεο που έβαλες αν εκπροσωπεί τις θέσεις του Ινδουισμού πηγαίνει σε ακόμα πιο ακραίες θέσεις, ότι μια ψυχή εκτός του ότι διαιρείται μπορεί να ζήσει και δεύτερη φορά σε παρελθοντικό χρόνο!
         Αυτό φίλε μου με απλά λόγια σημαίνει ότι εάν η ψυχή του γύριζε στο παρελθόν στο σώμα μιας κινέζας χωριατοπούλας το 500μ.Χ θα είχαμε το εξής παράδοξο …»
         Επειδή δεν παραθέτεις το κομμάτι από το βίντεο, δεν ξέρω σε τι αναφέρεσαι.

         «Πάντως εκτός του ότι υπάρχει ''κενό'' λογικής σε όλα αυτά»
         Θα σχολιάσω το θέμα της λογικής πιο κάτω

         «…καταργείται και η ελεύθερη βούληση του ατόμου που έχει αποφασίσει να είναι ''κακός'' και ο Θεός τον μετενσαρκώνει συνέχεια μέχρι να γίνει ''καλός''. Ο άνθρωπος έχει κάνει τις επιλογές του – εκτός αν δεν έχει ελεύθερη βούληση.»
         Δεν θα έλεγα ότι ο Θεός τον μετενσαρκώνει με το ζόρι. Θα έλεγα πως ο ίδιος ο άνθρωπος έλκεται από την ύλη και γι' αυτό ζει τον εαυτό του επανειλημμένα στην ύλη. Όπως όταν έλκεσαι από τα μπουρδέλα και βρίσκεις ότι επιστρέφεις εκεί ξανά και ξανά. Έτσι κι ο άνθρωπος έλκεται στο μπουρδέλο του κόσμου. Επειδή η ζωή όμως έχει περισσότερο πόνο από ό,τι χαρά, με τα επανειλημμένα χαστούκια που λαμβάνει από τη ζωή ωριμάζει. Αυτή η διαδικασία, της ωρίμανσης της κρίσης και των επιλογών του, και της συνειδητοποίησης πως η θειότητα, η καλοσύνη, η αξιοπρέπεια και άλλα τέτοια είναι προτιμότερα από την πονηριά, την κακία κ.ο.κ., και μόνο τα πρώτα οδηγούν σε πραγματική ευτυχία, μπορεί να πάρει αιώνες και χιλιετηρίδες να ολοκληρωθεί. Κάποιος παίρνει γρήγορα το μάθημα και άλλος το παίρνει αργά. Ο καθένας πάει με το δικό του τέμπο, όμως η ζωή έχει μια συγκεκριμένη δομή και αυτή δεν την αποφασίζει ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος μπαίνει στην προϋπάρχουσα δομή. Και η δομή είναι πως η ψυχή υποφέρει στην ύλη, και πως, από αυτό τον πόνο, σιγά-σιγά μαθαίνει να ξεπερνά την ύλη και να αναζητά το πνεύμα, το οποίο αποτελεί την μοναδική πραγματική πηγή ευτυχίας. Αυτό είναι μια πραγματικότητα, ανεξάρτητη από τις επιλογές του ανθρώπου. Όμως η ωρίμανση γίνεται μόνο μέσα από μια γνήσια επιλογή. Ο Θεός δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν να επιλέξει την ειλικρίνεια, την καλοσύνη και τη αξιοπρέπεια. Ο Θεός, σε συνεργασία με την ψυχή του ανθρώπου στη μεταθανάτια κατάσταση, παρέχει καταστάσεις – τη ζωή στην ύλη και σε συγκεκριμένες συνθήκες– μέσα από τις οποίες το άτομο δύναται να διορθώσει λάθη που έκανε παρελθοντικά και να οδηγήσει τον εαυτό του προς το πνεύμα. Προφανώς, στο έργο αυτό επανειλημμένα βρισκόμαστε να αστοχούμε, επειδή μας παρασύρουν τα πράγματα της ύλης και ο εγωισμός μας, δηλ. επιλέγουμε να τα αφήσουμε να μας παρασύρουν. Κι έτσι, ερχόμαστε ξανά και ξανά. Αν ήταν δυνατό, από τη φύση των πραγμάτων, να μας αναγκάσει ο Θεός, και να ωριμάσουμε χωρίς να ζυμωθεί η φιλοσοφία και η κρίση μας, ο Θεός θα μας ωρίμαζε αμέσως και θα μας έβαζε στον Παράδεισο. Όμως αυτή δεν θα ήταν μια πραγματική αναγέννηση ψυχής. Για να γίνει αυτή, χρειάζεται η προσωπική συναίνεση, και αυτή χρειάζεται εμπειρίες ή στοχασμό (ή και τα δύο), γιατί αυτά θρέφουν την ωρίμανση.
         Συνειδητοποίησε πως ο άνθρωπος που κάνει μια επιλογή να είναι κακός, δεν κάνει την επιλογή αυτή για τους αιώνες των αιώνων. Κάνει ό,τι η ψυχή του τον σπρώχνει να κάνει σε μια δεδομένη ψυχή. Με τον χρόνο, οι άνθρωποι αλλάζουν. Θα ήταν πολύ άδικο οι άνθρωποι να πάνε και να καίγονται στην κόλαση αιώνια, όταν ο χρόνος θα μπορούσε να τους ωριμάσει.
         Βέβαια, ο χρόνος δεν ωριμάζει από μόνος του, μα σε συνδυασμό με τον πόνο, που είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των κακών μας πράξεων.


         «Οι δικοί μας Άγιοι μυροβλήζουν και είναι δίπλα μας, μας βοηθάνε κάθε ημέρα, οι ''Άγιοι'' του Ινδουισμού που βρίσκονται; Πως πιστεύετε κάτι που δεν μπορείτε να το δείτε το αποτέλεσμα και αρνείστε την Αγιότητα του Χριστιανισμού;»
         Ο άνθρωπος που κάνει πνευματικές προσπάθειες βλέπει όλων των ειδών τα αποτελέσματα. Κάποια από αυτά έρχονται κατευθείαν από την ψυχή του και άλλα αφορούν εμφανίσεις πνευματικών οντοτήτων (όπως του διδασκάλου/ αγίων). Αυτό ισχύει σε όλες τις θρησκείες. Σου έχω αναφέρει ένα παράδειγμα από τη δική μου ζωή: την πνευματοποίησή μου μέσα από ένα άγγιγμά μου από τον διδάσκαλό μου. Κι ωστόσο συνεχίζεις να με ρωτάς πώς πιστεύουμε κάτι το αποτέλεσμα του οποίου δεν βλέπουμε. Το βλέπουμε το αποτέλεσμα. Το βλέπουμε…

         Με παραθέτεις να λέω:
         «Διαστρεβλώνεις την φύση και το σκοπό της διδασκαλίας του κάρμα. Αν ρωτήσεις όποιον ινδουιστή θέλεις, ποτέ κανένας δεν θα σου πει πως, επειδή θα ζήσουν κι άλλες ζωές, για αυτό έχουν το ελεύθερο να ζήσουν ανήθικα "και μετά βλέπουμε". Η διδασκαλία είναι ότι αν δεν ζήσουν ηθικά, θα συνεχίσουν για πάντα να ζουν αιχμαλωτισμένοι στο υλικό πεδίο, να ζουν σε ανεργία, να πεθαίνουν από καρκίνο, να βιώνουν μοναξιά και αδιέξοδο. Όλα τα διάφορα και ποικίλα προβλήματα και δυστυχίες που βιώνουμε.
         Γι' αυτό, λένε και ξαναλένε οι διδάσκαλοι, πρέπει να ζεις ηθικά. Αλλιώς ποτέ δεν θα ελευθερωθείς. Η ηθική είναι ένα αναντικατάστατο στοιχείο του εισιτηρίου σου για να πετάξεις στο πεδίο της ελευθερίας, που είναι το πεδίο του Θεού.
         Αυτά λένε οι Γραφές, αυτά λένε και οι διδάσκαλοι κατ' ιδίαν. Έχω περάσει χρόνια με διδασκάλους και έχω ακούσει άπειρες ομιλίες τους. Η εικόνα που δίνεις, πως δήθεν διδάσκουν πως μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις και δεν πειράζει γιατί έχεις ατέλειωτο χρόνο μπροστά σου να μετανοήσεις όταν αποφασίσεις, διαστρεβλώνει τη διδασκαλία. Κανένας δεν σκέφτεται έτσι και κανένας δεν διδάσκει έτσι. Κάθε άλλο!»
         Και απαντάς:
         «Η ελεύθερη βούλησή του να θέλει να είναι κάποιος για πάντα κακός πως γίνεται αποδεκτή;
         Με το να μετενσαρκώνεται συνέχεια;»
         Καταρχήν, αυτό δεν είναι απάντηση. Σε κατηγορώ πως διαστρεβλώνεις τη διδασκαλία του κάρμα όταν λες πως σε διδάσκει ότι δεν πειράζει να ζεις ανήθικα εφόσον θα έχεις την ευκαιρία να μετανοήσεις στο μέλλον – μια που θα σου δοθούν άπειρες δυνατότητες μέσω της μετενσάρκωσης. Σου λέω πως αυτό δεν είναι καθόλου η διδασκαλία του κάρμα, και δεν μου απαντάς.
         Λοιπόν η διδασκαλία του κάρμα σε παραινεί να ζεις ηθικά.
         Στη συνέχεια τώρα, θέτεις ένα διαφορετικό ερώτημα: Μήπως η συνεχής μετενσάρκωση, και η ψυχική και πνευματική εκλέπτυνση στην οποία αυτή οδηγεί, σου αφαιρούν το δικαίωμα να επιλέγεις την κακία για πάντα;
         Και απαντώ: Κάθε επιλογή που κάνεις αφορά το τώρα. Διότι επιλέγεις ανάλογα με το τι είσαι τώρα. Αν αύριο έχεις αλλάξει, φυσικά θα κάνεις διαφορετικές επιλογές.
         Είναι στη φύση των πραγμάτων να αλλάζουμε, γιατί ψάχνουμε εκ φύσης την ευτυχία και αυτή δεν βρίσκεται μακριά από τον Θεό. Απλά αυτή η συνειδητοποίηση παίρνει χρόνο, κι έτσι ελκόμαστε στην ύλη ξανά και ξανά, για σεξ, για φαΐ και για όλα τα άλλα που βρίσκουμε ευχάριστα. Αν πραγματικά θέλαμε να μένουμε στην αιωνιότητα δυστυχείς, τότε έτσι και θα γινόταν. Όμως δεν είναι αυτό στη φύση των πραγμάτων, δηλαδή να θέλουμε να παραμένουμε δυστυχείς, ούτε είναι και στη φύση των πραγμάτων να ευτυχούμε μέσω της κακίας. Γι' αυτό, αργά ή γρήγορα, βρίσκουμε πως εμβαθύνουμε στην ουσία της ζωής και διορθώνουμε τα σφάλματά μας.
         Μεγαλώνουμε ψυχικά, ακριβώς όπως ένα παιδί μεγαλώνει σωματικά.


         Σε σχέση με τον πιθανό ισχυρισμό σου πως η πνευματοποίησή μου που περιγράφω είναι μια ψευδαίσθηση που προέρχεται από τον Σατανά, με παραθέτεις να λέω:
         «Και παρόμοια σε ρωτώ: Πώς ξέρεις ότι κάποιος δαίμονας δεν σου προκαλεί την ψευδαίσθηση πως διαβάζεις τα λόγια μου αυτή τη στιγμή; Μήπως είσαι ψυχή που φαντάζεται ότι είναι σώμα;»
         Και απαντάς:
         «Φίλε έχω δει πίστεψέ με πάρα πολλά βίντεο στο διαδίκτυο, όλοι οι υπηρέτες του Σατανά κυνηγούν τον Χριστιανισμό, τις Ανατολικές θρησκείες τις έχουν χαμένες από χέρι. Αν μου βρεις έναν που να λέει το αντίθετο εδώ θα είμαι.
         Ψευδαίσθηση είναι η ζωή μας σίγουρα, το θέμα είναι ποια είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ Κίμωνα;
         Γιατί μια είναι η αλήθεια και όχι δέκα.»
         Το ερώτημά μου δεν αναφέρεται στην αλήθεια γενικά, μα στην αλήθεια των περιγραφόμενων πνευματικών μας εμπειριών. Σε ποια βάση τις απορρίπτεις, ενώ δέχεσαι τις πνευματικές εμπειρίες των χριστιανών ως αληθινές; Συνεχίζεις να μην το απαντάς.
         Εκτός κι αν απάντηση είναι πως «οι υπηρέτες του Σατανά κυνηγούν τον χριστιανισμό» και θεωρούν τις ανατολικές θρησκείες «χαμένες από χέρι». Κι ότι άρα, εφόσον σκιαγραφούν αυτοί μια αρνητική εικόνα για τις άλλες θρησκείες, οι άλλες δεν μπορούν παρά να είναι παραπλανητικές και δόλιες.
         Όμως, εσύ βλέπεις χριστιανικά βίντεο, που έχουν τον σαφή και συχνά ανοιχτά παραδεδεγμένο σκοπό του προσηλυτισμού. Σε αυτά παρουσιάζονται άνθρωποι, των οποίων τους ισχυρισμούς δεν έχουμε λόγο να παίρνουμε σαν ευαγγέλιο, να μιλούν αρνητικά για τις άλλες θρησκείες. Πόσα από αυτά είδαν πραγματικά και πόσα αποτελούν ερμηνείες τους; Όταν π.χ. λένε πως αν δεν προσέχεις το κήρυγμα στην εκκλησία είναι επειδή μπήκε ο σατανάς μέσα σου και δεν σε αφήνει να προσέξεις (όπως λέει ένα από τα βίντεο που μου πρότεινες να δω, το "My Meeting With Lucifer"), λένε αυτό που βλέπουν ή αυτό που νομίζουν; Αυτό δεν είναι πάντα ξεκάθαρο. Και πρέπει επίσης να βρούμε ένα τρόπο να αποφασίσουμε τι κάνουμε αν έχουμε ασύμβατες μαρτυρίες. Π.χ. κάποιοι να λένε πως είδαν τον Βούδα στην Κόλαση, ενώ χιλιάδες επί χιλιάδες βουδιστών να λένε πως τους πήρε στον Παράδεισο, ακριβώς όπως λέω εγώ για τον δικό μου ινδουιστή διδάσκαλο.
         Γιατί οι δικές μας μαρτυρίες δεν αξίζουν, ενώ οι δικές τους είναι έγκυρες; Ρωτώ: Θα μπορούσαν να περιγράφουν ερμηνείες ως εμπειρίες; Ή θα μπορούσαν να λένε ψέματα, με στόχο τον προσηλυτισμό; Θα μπορούσαν να τους λένε ψέματα οι δαίμονες; Θα μπορούσαν να τους εκφράζουν οι δαίμονες εικασίες τους ή παραπλανημένες απόψεις τους;
         Εγώ δεν μπορώ να ξέρω τι από όλα αυτά μπορεί να ισχύει. Αλλά ούτε εσύ το ξέρεις.

         «Ψευδαίσθηση είναι η ζωή μας σίγουρα, το θέμα είναι ποια είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ Κίμωνα;
         Γιατί μια είναι η αλήθεια και όχι δέκα.»
         Η αλήθεια είναι μία, πιστεύω κι εγώ, όμως δεν την έχει απαραίτητα όλη ένας σε αποκλειστικότητα. Οι θρησκείες συμπίπτουν στα περισσότερα, και σε αυτά μπορούν να έχουν όλες δίκιο. Σε αυτά τα λίγα που δεν συμπίπτουν, όπως η θεωρία της μετενσάρκωσης και αν ο Χριστός είναι ο «ένας και μοναδικός και αληθινός υιός του Θεού» μπορούν να έχουν δίκιο οι μεν ή οι δε, ενώ να έχουν όλες δίκιο στο κοινό τους σχετικό υπόβαθρο. Εδώ αυτό είναι ότι σκοπός της ζωής είναι η θέωση (άσχετα αν διαθέτει για την πραγματοποίησή της έναν βίο ή περισσότερους) και ότι ο Διδάσκαλος σε παίρνει στον Ουρανό (άσχετα αν αυτός είναι μόνο ο Χριστός ή μπορούν να είναι και περισσότεροι).


         Με παραθέτεις να λέω:
         «Οι μνήμες της μετενσάρκωσης είναι μνήμες αυτού του κόσμου, όχι κάποιου άλλου, και γι' αυτό είναι ελέγξιμες από την επιστήμη και όντως έχουν ελεγχθεί. Το ίδιο και ικανότητες όπως η τηλεπάθεια και η διόραση. Αφορούν ή περιλαμβάνουν την εμπειρία μας ως ανθρώπινα όντα πάνω στον πλανήτη Γη και έχουν ελεγχθεί.
         Κι επίσης, εκτός από το είδος των εμπειριών, εξαρτάται κι από την επιστήμη. Πχ. η κβαντική φυσική έχει αποδείξει πως αυτό που λέμε ύλη έχει έναν χαρακτήρα μαγικό, τελείως διαφορετικό από αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως «ύλη» – δηλαδή ξεχωριστές και σταθερές ατομικές μονάδες. Η επιστήμη της πειραματικής παραψυχολογίας έχει αποδείξει πως τα προαναφερθέντα (τηλεπάθεια, διόραση) και άλλα, που ακόμα και ο χριστιανισμός λέει ότι κάνουν οι άγιοί του, υφίστανται πραγματικά. Έρευνες σε νοσοκομεία έχουν αποδείξει πως συμβαίνουν όντως μεταθανάτιες εμπειρίες και ότι είναι αληθινές και όχι ψευδαισθήσεις. Στη βιολογία υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις και επιχειρήματα πως στη φύση ενυπάρχει νοημοσύνη.
         Όλων των ειδών τα πράγματα έχουν αποδειχθεί από αντίστοιχες έρευνες και ερευνητικά πεδία.
         Απλά στον χριστιανισμό δεν τα διαβάζετε, διότι έχετε διαγράψει την επιστήμη, όπως έχει κι αυτή διαγράψει εσάς, οπότε δεν τίθεται θέμα.»

         Και απαντάς:
         «Πιστεύω στις μεταθανάτιες εμπειρίες, απλά εσύ έχεις μπερδέψει τα πράγματα με την Επιστήμη.
         Η απόδειξη στην επιστήμη έχει συγκεκριμένη σειρά πείραμα επαλήθευση κλπ.
         Αν ήταν όλα τόσο απλά γιατί δεν γράφεις σε φόρουμ με άθεους να τους πείσεις με τις αποδείξεις;»
         Εγώ προσωπικά δεν ειδικεύομαι σε τέτοιες αποδείξεις για να ανοίξω μεγάλες τέτοιες συζητήσεις, όμως άλλοι το κάνουν. Για παράδειγμα να μια είδηση από το γνωστότερο επιστημονικό περιοδικό στον κόσμο, το Nature:

----------
Ντιμπέιτ για την τηλεπάθεια εντυπωσιάζει το Λονδίνο

Το κοινό γοητεύεται από το παραφυσικό

John Whitfield

Αυτή η ιστορία είναι από το ειδησεογραφικό τμήμα του περιοδικού Nature

Οι επιστήμονες τείνουν να αποφεύγουν δημόσιες συζητήσεις με τους υποστηρικτές του παραφυσικού. Και, κρίνοντας από την ανταπόκριση του λονδρέζικου κοινού σε ένα σπάνιο παράδειγμα τέτοιας σύγκρουσης απόψεων την περασμένη εβδομάδα, πράττουν σοφά.

Ο Lewis Wolpert, αναπτυξιακός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, στοιχειοθέτησε επιχειρηματολογία ενάντια στην ύπαρξη της τηλεπάθειας σε ένα ντιμπέιτ στη Βασιλική Εταιρεία Τεχνών (RSA) στο Λονδίνο στις 15 Ιανουαρίου. Ο Rupert Sheldrake, πρώην βιοχημικός και φυσιολόγος φυτών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, ο οποίος ανέλαβε μελέτες στην παραψυχολογία, επιχειρηματολόγησε υπέρ της. Και το μεγαλύτερο μέρος του ακροατηρίου των 200 ατόμων φάνηκε να συμφωνεί μαζί του.

Ο Wolpert είναι ένας από τους πιο γνωστούς δημόσιους εκπροσώπους της επιστήμης στη Βρετανία. Αλλά λιγοστά μέλη του ακροατηρίου φάνηκαν να συμφωνούν με τα επιχειρήματά του.

Ο Sheldrake, ο οποίος προχώρησε πέραν του επιστημονικού μέινστριμ στις αρχές της δεκαετίας του 1980 υποστηρίζοντας ότι οι ιδέες και οι μορφές μπορούν να εξαπλωθούν από μια μυστηριώδη δύναμη την οποία ονόμασε μορφικό συντονισμό, ξεκίνησε το ντιμπέιτ.

Παρουσίασε τα αποτελέσματα πειραμάτων στην εξωαισθητήρια αντίληψη, μαζί με δικές του έρευνες στο εάν οι άνθρωποι μπορούν να μαντέψουν ποιος τους τηλεφωνεί ή τους στέλνει e-mail, ή εάν τα σκυλιά γνωρίζουν πότε οι ιδιοκτήτες τους επιστρέφουν σπίτι, και στον υποτιθέμενο τηλεπαθητικό δεσμό μεταξύ μιας Νεοϋρκέζας και του παπαγάλου της. «Δισεκατομμύρια απόλυτα λογικών ανθρώπων πιστεύουν ότι είχαν αυτές τις εμπειρίες», είπε.

Ο Wolpert υποστήριξε ότι η τηλεπάθεια είναι «παθολογική επιστήμη», βασισμένη σε μικροσκοπικά, μη επαναλαμβανόμενα αποτελέσματα που υποστηρίζονται από φανταστικές θεωρίες και μια ad hoc (εκ των υστέρων) απάντηση στις κριτικές. «Το ωμό γεγονός είναι ότι δεν υπάρχουν πειστικά στοιχεία για αυτό», είπε. «Ένα ανοιχτό μυαλό είναι ένα πολύ κακό πράγμα - όλα πέφτουν έξω.»

Η Ann Blaber, δασκάλα μουσικής που είχε έρθει αναποφάσιστη στο θέμα, βρήκε τον Sheldrake πιο πειστικό.«Δεν μπορείς απλά έτσι να απορρίψεις όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για την τηλεπάθεια», είπε. Η άποψή της αντικατοπτρίστηκε από πολλούς στο ακροατήριο, οι οποίοι κατηγορούσαν τον Wolpert ότι «δεν γνώριζε τα αποδεικτικά στοιχεία» και ότι ήταν «αντιεπιστημονικός».

Οργανώνοντας το ντιμπέιτ, η Βασιλική Εταιρεία Τεχνών εντάσσεται σε έναν αυξανόμενο κατάλογο λονδρέζικων οργανώσεων που υιοθετούν μια νέα προσέγγιση στην παρουσίαση επιστημονικών θεμάτων στο κοινό. «Θέλουμε να παρέχουμε μια πλατφόρμα για αμφιλεγόμενα θέματα», λέει η Liz Winder, επικεφαλής των διαλέξεων στη Βασιλική Εταιρεία Τεχνών.

Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου

πηγή: επιστημονικό περιοδικό Nature https://www.nature.com/news/2004/040119/full/news040119-7.html
-------------


         Γράφεις:
         «Ο δαίμονας σε μια αστρική προβολή στην οποία εσύ ταξιδεύεις μπορεί να μπει στο σώμα σου, να αντιγράψει την προσωπικότητα σου επειδή έχει αυτή την ικανότητα και κανείς να μην αντιληφθεί το παραμικρό.
         Δες ένα παράδειγμα στο βίντεο παρακάτω
         https://www.youtube.com/watch?v=3G0wl2Mzk5E (58 λεπτό) »


         Άκουσα όλο το βίντεο, που είναι ενδιαφέρον.
         Στο 58ο λεπτό η κοπέλα λέει πως για να βγει από το σώμα της και να μην πεθάνει αυτό αλλά να συνεχίσει να χτυπά η καρδιά, χρειαζόταν να μπει ένας δαίμονας μέσα της.
         «Έβγαινα από τη σάρκα μου. Η σάρκα μου δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει αν εγώ είμαι έξω από αυτήν. Τότε υπάρχει ένας δαίμονας που ερχόταν και αναλάμβανε τη σάρκα μου, έτσι ώστε τα αγγεία και η καρδιά μου να μπορούν να συνεχίσουν να χτυπάνε ενώ το πνεύμα μου απουσιάζει.»
         Βλακείες. Κι εγώ έχω βγει από τη σάρκα μου, όπως και ένα σωρό άλλοι (π.χ. η αδερφή μου), και κανένας δαίμονας δεν έρχεται να μπει μέσα για να συνεχίσει να χτυπάει η καρδιά.
         Η καρδιά χτυπάει ακόμα και στις μεταμοσχεύσεις καρδιάς. Η καρδιά χτυπάει επειδή τελεί μια βιολογική λειτουργία. Σήμερα βγάζουν όργανα και τα μεταμοσχεύουν σε άλλους. Μήπως τη στιγμή που βγαίνουν, μπαίνουν σε αυτά δαίμονες για να συνεχίσουν να λειτουργούν; Ποια είναι η απόδειξη για αυτό; Γιατί θα έπρεπε το τι λέει αυτή η κοπέλα να συνιστά απόδειξη; Τι κάνεις όταν άλλα λέει αυτή (δηλαδή ότι για να βγεις από το σώμα χρειάζεται να μπει δαίμονας μέσα αλλιώς σταματά η καρδιά) κι άλλα λένε οι δικές μας εμπειρίες και η επιστήμη (μεταμοσχεύσεις); Ο καρδιακός μυς χτυπάει ήδη από νωρίς στην κύηση, καθώς αναπτύσσεται το νευρικό σύστημα. Σε επιστημονικά πειράματα στο Ινστιτούτο Μονρόε μπορούσαν να βγάζουν την ψυχή από το σώμα και αυτή να έχει άλλες εμπειρίες, ενώ οι νευροφυτικές λειτουργίες του σώματος συνέχιζαν. Καμιά ένδειξη ότι μπήκε στο σώμα κάποιος «άλλος». Μπορούσαν επίσης τα υποκείμενα των πειραμάτων, που ήταν επιστήμονες, να συνεχίζουν να μένουν μέσα στο σώμα, ενώ παράλληλα να είναι έξω. Όλα αυτά μπορείς να ακούσεις να τα διηγείται στην παραπάνω βιντεοσκοπημένη συνέντευξη ο πυρηνικός φυσικός Τομ Κεμπλ που έπαιρνε μέρος στα πειράματα και είχε μάθει να εφαρμόζει αυτά τα πρωτόκολλα. Γιατί πρέπει να τα παραβλέψουμε όλα αυτά, τα πειραματικά, ιατρικά και προσωπικά, και να πιστέψουμε μόνο ό,τι λέει αυτή η κοπέλα;
         Επιπρόσθετα, το ότι έμπαινε μέσα στο σώμα της δαίμονας, ακόμα κι αν είναι αληθινό, δεν απαντά το ερώτημά μου, το οποίο δεν αφορά ούτε εξωσωματική εμπειρία κατά την οποία μπαίνει δαίμονας μέσα σου, ούτε (όπως λέει σε άλλο σημείο του βίντεο) την δημιουργία από τον δαίμονα ενός σαρκικού σώματος (από το τίποτα!) που είναι αντίγραφο του κανονικού σου σώματος. Άλλα θέματα ζήτησα να μου απαντήσεις:
         Γιατί ταιριάζουν τα σωματικά σημάδια στον ζωντανό (την μετενσαρκωμένη ψυχή) και τον πεθαμένο (την προηγούμενη ενσάρκωσή του);
         Γιατί ταιριάζουν οι συνήθειες, οι προτιμήσεις και οι κλήσεις (π.χ. καλλιτεχνικές ικανότητες και ενδιαφέροντα);
         Γιατί έχει παρόμοιους φόβους, χαρακτηριστικά προσωπικότητας και προβλήματα;

         Και δεν απάντησες επίσης την επαναλαμβανόμενη παρατήρησή μου πως δεν πρόκειται απλώς για γνώσεις που η υποτιθέμενη μετενσαρκωμένη προσωπικότητα διαθέτει (που θεωρητικά θα μπορούσε να τις λάβει από κάποιο πνεύμα) αλλά για μνήμες προσωπικών εμπειριών της. Π.χ. η μνήμη του σώματος σε μια αθλητική δραστηριότητα, που μεταβιβάζεται στην καινούργια ενσάρκωση (να εδώ παραδείγματα σε μια εγκυκλοπαίδεια παραψυολογίας). Ή σε κάποιες περιπτώσεις η μνήμη μιας γλώσσας – της γλώσσας που μιλούσε η προηγούμενη ενσάρκωση, και που η τωρινή ενσάρκωση δεν έχει διδαχτεί – κι όμως μπορεί να μιλά.

         Ειπώθηκαν μεταξύ μας τα εξής:

------------
         Κίμων
         Και γιατί κάθε φορά που κάποιος πιστεύει κάτι άλλο από τη δική μας πίστη, πρέπει να πρόκειται για δαιμονισμό και παραπλάνηση; Γιατί πρέπει να έχουμε μια τόσο ιδιαίτερη, επίλεκτη και ανώτερη θέση, αλάνθαστη θέση, μεταξύ των διαφόρων ιδεών που έχουν διαφορετικοί άνθρωποι; Τι μας δίνει το δικαίωμα να τους υποσκάπτουμε και να τους λασπολογούμε έτσι;
         Δίδαξε ο Χριστός μια τέτοια έπαρση;
         Percont
         Κίμωνα και ο ίδιος ο Χριστός ''πειράχτηκε'', ο ίδιος ο Κύριός μας που είναι αναμάρτητος και τέλειος δέχθηκε τον πειρασμό, οπότε μην σε σκανδαλίζει το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι βιώνουμε στο μάταιο τούτο κόσμο έναν αέναο αγώνα με τα πάθη της σάρκας μας αλλά και του πνεύματός μας, είναι κάτι πολύ φυσικό και συμβαίνει πολύ εντονότερα και στους Χριστιανούς πιστεύω.
         Κίμων
         Άλλο όμως να πιστεύεις ότι κάποιος «πειράζεται» από το διάβολο και υποκύπτει και υιοθετεί τις δαιμονικές του δοξασίες –το οποίο πιστεύεις και διαλαλείς για εμάς–, άλλο να πιστεύεις ότι «πειράζεται» μεν αλλά δεν υποκύπτει, οπότε και διατηρεί τις πεποιθήσεις που ο Θεός θέλει να έχει – το οποίο πιστεύεις για εσένα, το δικό σου ιερατείο και τις δικές σας ιερές Γραφές.
         Percont
         Άμα είναι αληθινά Χριστιανός δεν υποκύπτει.
------------

         Αυτό λέω κι εγώ. Πως κάνεις διάκριση εναντίον των μη χριστιανών, θεωρώντας τους δαιμονισμένους, επειδή κάποια πράγματα που πιστεύουν τυχαίνει να μην ταυτίζονται πλήρως με τις δικές σας πεποιθήσεις. Δεν είναι προκατάληψη αυτό;
         Ή, πάλι, αν είναι να πιστέψεις κάποιον που τυχόν λέει «εμένα μου ψιθύρισε ο σατανάς πως όλοι οι μη χριστιανοί είναι δαιμονισμένοι ενώ οι χριστιανοί έν-θεοι», γιατί να μην πιστέψεις και μένα που λέω ότι μπήκε μέσα μου ο Θεός όταν με άγγιξε ο ινδουιστής διδάσκαλός μου;
         Δεν είναι προκατάληψη να πιστεύεις πως αυτό που λέει ο ένας είναι έγκυρο, ενώ αυτό που λέει ο άλλος άκυρο και παραπλανημένο;
         Γιατί να πιστέψεις τον ένα περισσότερο από τον άλλο, αν όχι λόγω της προκατάληψης;

        
         « ΌΛΟΙ οι σατανιστές Κίμωνα φοβούνται τον Χριστιανισμό. [Κοίτα] παρακάτω:
         https://www.youtube.com/watch?v=QjAOMrq4rTU&t=2630s (44 λεπτό)
         Οι Χριστιανοί είναι υπερφυσικά όντα.»

         Πολλοί χριστιανοί δαιμονίζονται. Πολλοί χριστιανοί σκοτώνουν άλλους στο όνομα της θρησκεία τους. Η ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη από φόνους που έκαναν χριστιανοί σε θρησκευτικούς πολέμους. Βασανιστήρια. Διακρίσεις. Και πάει λέγοντας. Όλα επειδή έχεις «λάθος» θρησκευτικές πεποιθήσεις.
         Αν οι χριστιανοί έχουν επιδείξει μια υπερφυσική δύναμη, είναι στην ικανότητά τους να σκοτώνουν μεγαλύτερους αριθμούς ανθρώπων από ό,τι έκανε μέχρι τότε οποιαδήποτε θρησκεία.
         Αυτά είναι μέρος της ιστορίας (και μπορώ να στα αναπτύξω αν θέλεις) και δεν ακυρώνονται από την μαρτυρία κάποιου αυτοαποκαλούμενου μάγου που, χωρίς την οποιαδήποτε απόδειξη με βάση τις πράξεις μας και τις πράξεις σας, παρουσιάζει εμάς ως ψυχοπνευματικά βρώμικους και εσάς ως καθαρούς.
         Αυτός μπορεί να έβλεπε μόνο ένα μέρος της αλήθειας, μπορεί να πληρώθηκε για να τα πει αυτά, μπορεί οτιδήποτε. Αντίστοιχοί του σε άλλα θρησκευτικά περιβάλλοντα, όπου η κόντρα μεταξύ Χριστού και μη χριστιανών δεν παίζει για τον απλό λόγο ότι ο ίδιος ο Χριστός δεν παίζει, θεοποιούν άλλες θείες φιγούρες, αντιδιαστέλλοντας αυτές με τους δαίμονες.
         Γιατί να είναι οι δικοί τους ισχυρισμοί λιγότερο αξιόπιστοι;
         Από άρθρο στο BBC:

         «… Έτσι, ταξίδεψαν από το χωριό τους στη Μαχαράστρα σε ένα παραδοσιακό φεστιβάλ εξορκιστών για να απαλλάξουν την κόρη τους από το πνεύμα που την είχε καταλάβει. Η Ρουκμάνι και οι γονείς της ενώθηκαν έτσι με χιλιάδες "στοιχειωμένους" ανθρώπους από όλη την Ινδία σε αυτό το φεστιβάλ διάρκειας ενός μηνός, όπου οι σαμάνοι συναθροίζονται και εξορκίζουν πνεύματα. [...] Ένας από τους διακόσιους τόσους σαμάνους του φεστιβάλ την διατάζει να περπατήσει κύκλους γύρω από ένα τοπικό ναό. Μετά την ραντίζει με λίγο νερό και ψάλλει κάτι που ακούγεται σαν προσευχή.
         Ξαφνικά, η Ρουκμάνι τινάζει βίαια τα μαλλιά της (δεξιά-αριστερά), τα μάτια της κάνουν κύκλους, και ταλαντεύεται ανεξέλεγκτα καθώς οι φίλοι της προσπαθούν να την σταθεροποιήσουν. […]
         Εκτός από τους στοιχειωμένους ανθρώπους, στο φεστιβάλ επίσης συχνάζουν θεραπευμένοι ασθενείς που έρχονται για να προσφέρουν τις ευχαριστίες τους. Ο αγρότης Ναΐκ Τζαντίς από το Γκουτζαράτ είναι ένας από αυτούς. Λέει ότι έρχεται στο φεστιβάλ τα τελευταία 10 χρόνια. Η πρώτη φορά ήταν αφότου «ένα φάντασμα μπήκε μέσα μου και προσπάθησε να με καταστρέψει». «Ένιωσα ότι ήθελα να ρίξω τον εαυτό μου στις γραμμές ενός τρένου, να πουλήσω το αγρόκτημά μου, να αφήσω την οικογένειά μου και να φύγω κάπου», λέει ο Ναΐκ.
         Λέει ότι πήγε σε διάφορους ψυχιάτρους, αλλά η θεραπεία τους δεν βοήθησε.
         Τότε κάποιος του είπε για αυτό το φεστιβάλ.
         Ο Ναΐκ λέει ότι θεραπεύθηκε την πρώτη φορά που ήρθε εδώ και από τότε επιστρέφει κάθε χρόνο για να παρακολουθήσει τους εξορκισμούς.»
         πηγή: BBC, http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/4294249.stm

         Με παραθέτεις να λέω:
         « Μα, αν είναι να ακολουθήσω τη δική σου λογική, οτιδήποτε βλέπουμε να γίνεται από τον Χριστό ή τους χριστιανούς αγίους, είναι έργο του διαβόλου. Ευωδιάζουν τα λείψανα; Έργο του διαβόλου. Κάνουν οι άγιοι θαύματα; Έργο του διαβόλου.
         Με ρωτάς να σου πω πού είναι οι αντίστοιχοι "άγιοι" του Ινδουισμού μετά θάνατον. Ένας είναι ο διδάσκαλός μου, μέσω του οποίου αναλήφθηκα προς τα πάνω, μόνιμα, κοντύτερα στον Θεό, και έχει φανερωθεί σε ανθρώπους με τους οποίους σχετίζομαι, ακόμα και μετά το θάνατό του. Ανθρώπους που δεν τον ξέρανε πρότερα.
         Όμως τώρα θα πεις πως όλα αυτά είναι του διαβόλου.
         Λοιπόν ποιο είναι το κριτήριο για να αποφασίσουμε γιατί κάτι να είναι του διαβόλου όταν γίνεται σε εμάς, μα του Θεού όταν γίνεται σε εσάς;
         Τι δημιουργεί αυτή τη διαφοροποίηση, αν όχι ο εγωισμός σας που σας κάνει να αισθάνεστε πως είστε μοναδικοί και σωστοί, ενώ όλοι οι άλλοι δαιμονισμένοι και εσφαλμένοι;''

         Απαντάς:
         «Το θέμα δεν είναι μόνο αν κάνουν θαύματα άλλα σε ποιανού το όνομα κάνουν τα θαύματα. Αν θέλεις να αφήσουμε τα θαύματα, επειδή είναι επίφοβα, ας πιάσουμε κάτι άλλο. Το μέλλον το γνωρίζει μόνο ο Θεός. Στην Αγία Γραφή υπάρχουν εκπληρωμένες προφητείες για τον Χριστό -και όχι μόνο- με φοβερές λεπτομέρειες που εκπληρώθηκαν σε μελλοντικούς χρόνους. Μπορεί ο Ινδουισμός να μου δείξει κάτι ανάλογο;»
         Πρώτον, ο ισχυρισμός πως οποιοσδήποτε εβραίος συγγραφέας της Βίβλου γνώρισε ποτέ το μέλλον είναι εξαιρετικά αμφιλεγόμενος.
         Δεύτερον, αν θεωρείς πως ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης (που υποτίθεται ότι ενέπνεε τους Εβραίους στις προφητείες τους) είναι ο χριστιανικός θεός, μπαίνεις σε μια συζήτηση όπου σίγουρα δεν θέλεις να μπεις. Διότι είναι πολύ εύκολα αποδείξιμο πως ο Ιαχωβάς είναι η πιο σατανική φιγούρα που επινόησε ποτέ μυαλό ανθρώπου. Μπορείς να δεις σχετικά συζήτηση εκατοντάδων σελίδων που έχω κάνει στο θέμα, όπου παράθεσα κυριολεχτικά εκατοντάδες βιβλιογραφικές αναφορές που δείχνουν τα αίσχη αυτής της προσωπικότητας, όπως παρουσιάζεται στη Βίβλο, και τα ανάλογα αίσχη που ενέπνευσε στην μεταγενέστερη χριστιανική ιστορία.
         Δες, για παράδειγμα, την αξίωση αυτού του δαίμονα, που ποζάρει ως Θεός της Βίβλου, να του θυσιάζουν ανθρώπους (κυρίως βρέφη) οι πιστοί του:

         «Ό,τι όμως αφιέρωσε κανείς ολοκληρωτικά στον Κύριο, απ’ όλα όσα έχει, είτε πρόκειται για άνθρωπο είτε για ζώο είτε για ιδιόκτητο χωράφι, αυτό δεν μπορεί ούτε να πουληθεί ούτε να εξαγοραστεί. Είναι αγιότατο, ξεχωρισμένο για τον Κύριο. Ακόμα κι ένας άνθρωπος αφιερωμένος ολοκληρωτικά δεν μπορεί να εξαγοραστεί. Πρέπει οπωσδήποτε να θανατωθεί.»
         Λευιτικό κεφ. 27, στ. 28-29

         «Το Λευιτικό δεν απαγορεύει όλες τις ανθρωποθυσίες, αλλά μόνο τη λανθασμένη χρήση τους για τον εξευμενισμό πολυθεϊστικών θεοτήτων.»
George M. Harton (θεολόγος και ιεραπόστολος), To Νόημα της Βιβλικής Περικοπής Β΄ Βασιλέων κεφ. 3 στ. 27, Θεολογικό Περιοδικό της Θείας Χάριτος, τεύχος φθινοπώρου 1970, σελ. 38

         «Σε μερικές περιπτώσεις, θυσίαζαν ανθρώπους και επεξεργάζονταν τα σώματά τους. […] Στην εβραϊκή Βίβλο, ο Θεός του Ισραήλ, ο Ιαχωβάς, είναι πάντα ο δηλωμένος ή άδηλος παραλήπτης των θεολογικά νόμιμων ισραηλινών θυσιών.»
         Βιβλικές Μελέτες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης

         «Να αφιερώσης εις εμέ κάθε πρωτότοκον, κάθε πρωτογέννητον μεταξύ των Ισραηλιτών από ανθρώπου έως κτήνους, το οποίον ανοίγει μήτραν, διότι τούτο ανήκει εις εμέ.»
         (Έξοδος 13:2)

         «Τέτοιες ανθρώπινες θυσίες γίνονταν στους θεούς Γιαχβέ του Ισραήλ και του Ιούδα, Χεμώς του Μωάβ και Βάαλ της Καρχηδόνας, το δε τελετουργικό λεγόταν "Μολκ". […]»
         Arnold Toynbee, Ιστορική Προσέγγιση της Θρησκείας, έκδοση Πανεπιστημίου Οξφόρδης 1979, σελ. 37-40.

         «Μην καθυστερείς να μου προσφέρεις το μερίδιό μου απ’ ό,τι βγάζει το αλώνι σου ή το πατητήρι σου. Θα μου δώσεις τους πρωτότοκους γιους σου. Το ίδιο θα κάνεις και με τα βόδια σου και τα πρόβατά σου· εφτά μέρες θα μένουν τα πρωτότοκα κοντά στη μάνα τους και την όγδοη θα μου τα προσφέρεις θυσία.»
         (Έξοδος κεφ. 22, στ. 28-30)

         «Ήταν μάλλον κάπου μεταξύ 8ου-7ου αιώνα π.Χ. –αλλά πιθανά πιο νωρίς– που η θυσία παιδιών έγινε μέρος της τελετουργικής λατρείας στον Ιαχωβά […]. Φαίνεται να συνεχίστηκε ή να ανανεώθηκε στην εποχή μετά την εξορία [538 π.Χ.]. […] Όσο μπορεί να πει κανείς, ο σκοπός τέτοιων θυσιών ήταν είτε αφιερωτικός, ως θυσία στα θεμέλια μιας πόλης (1 Βασιλέων 16:34), είτε, πιθανότερα και πιο συχνά, μια θυσία σε δύσκολους καιρούς για να κερδηθεί η θεία εύνοια (π.χ. 2 Βασιλέων 3:27).»
         Από το βιβλίο «Η θρησκεία του Αρχαίου Ισραήλ»

         «Η εβραϊκή Βίβλος εμφανίζεται αθέλητα να ανατρέπει την ίδια της την επιμονή ότι οι θυσίες παιδιών ήταν πρακτική άλλων λαών, επειδή, άδηλα όσο και έκδηλα, ζωηρά απεικονίζει τον Ιαχωβά ως έναν θεό θυσίας παιδιών (a god of child sacrifice).»
         Πολύτιμα και Ευάλωτα - Τα Παιδιά στην Εβραϊκή Βίβλο – Julie Faith Parker, Εταιρεία Βιβλικής Γραμματείας




         Τρίτον, η αξίωση πως «το μέλλον μόνο ο Θεός το γνωρίζει» είναι αυθαίρετη.
         Τέταρτον, αν υπάρχει προδιαγεγραμμένο μέλλον (που ο Θεός γνωρίζει), τότε ακυρώνεται η ελεύθερη βούληση, στην οποία λες ότι ο χριστιανισμός πιστεύει σθεναρά.
         Πέμπτον, υπάρχουν διάφορες σύγχρονες προφητείες σχετικά με τα πολιτικά και παγκόσμια συμβάντα που έχουν βγει αληθινές, π.χ. από τις αδερφές Terry και Linda Jamison. Το πιο κάτω βίντεο που υποτίτλισα πριν χρόνια, είναι μια τηλεοπτική εκπομπή που μιλά για τις επιτυχημένες προφητείες τους. Αρχίζει έτσι:

         ------------
         Δίδυμες: Αμέσως μετά το θάνατο της Λαίδης Νταϊάνας προβλέψαμε ότι θα πεθάνει ο JFK σε αεροπορικό δυστύχημα. Αυτός θα ήταν ο επόμενος. Και πράγματι, δύο χρόνια μετά, πέθανε έτσι.
         Φωνή αφηγήτριας: Η προφητεία επαληθεύτηκε. Θα μπορούσαν αυτές οι δίδυμες αδερφές να έχουν σώσει τη ζωή του JFK ; Και να μια άλλη ανατριχιαστική τους προφητεία. Οι δίδυμες έκαναν την παρακάτω πρόβλεψη σε μια εκπομπή σε εθνικό ραδιοφωνικό σταθμό δύο χρόνια πριν την 11η Σεπτεμβρίου:
         (Ακούγεται η φωνή των διδύμων στη ραδιοφωνική εκπομπή, δύο χρόνια πριν την 11η Σεπτεμβρίου:) Βλέπουμε τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον της ομοσπονδιακής κυβέρνησης κι επίσης εναντίον του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη.
         https://www.youtube.com/watch?v=i9DSQxM9tI0
         ------------

         Και τέλος, σου έγραψα:
         «Με ρωτάς να σου πω πού είναι οι αντίστοιχοι "άγιοι" του Ινδουισμού μετά θάνατον. Ένας είναι ο διδάσκαλός μου, μέσω του οποίου αναλήφθηκα προς τα πάνω, μόνιμα, κοντύτερα στον Θεό, και έχει φανερωθεί σε ανθρώπους με τους οποίους σχετίζομαι, ακόμα και μετά το θάνατό του. Ανθρώπους που δεν τον ξέρανε πρότερα.»
         Μήπως δέχεσαι τώρα ότι ναι, οι θεωρούμενοι άγιοι του ινδουισμού (όπως ο διδάσκαλός μου) συνεχίζουν να είναι ζωντανοί μετά το θάνατό τους; Σου έδωσα ακριβώς αυτό που μου ζήτησες. Το πού είναι οι άγιοι του ινδουισμού μετά θάνατον. Το αναγνωρίζεις; Όχι. Αντίθετα, αλλάζεις το κριτήριο της αγιότητας και, από την αιώνια ζωή, που ήταν αρχικά το κριτήριο που μου ζήτησες να ικανοποιήσω, τώρα κάνεις το κριτήριο να είναι σε ποιανού το όνομα κάνουν τα θαύματα, παραβλέποντας την απάντηση που σου έδωσα.
         Είναι τίμια η απόκρισή σου;
         Τελικά, έχει νόημα που σου γράφω, όταν δεν αναγνωρίζεις τις απαντήσεις μου;


         Επόμενο σημείο – σχετικά με τη διαβολή σου του εαυτού μου και τις οικουμενικές συνόδους. Με παραθέτεις να λέω:

         «Εξαρτάται. Αν ο συνομιλητής μου ισχυρίζεται δημόσια ότι είμαι βιαστής, πρέπει να δώσει αποδείξεις, γιατί αλλιώς με διαβάλλει. Οτιδήποτε αρνητικό για μένα και να ισχυρίζεται, πρέπει να δώσει αποδείξεις. Ακόμα μεγαλύτερες αποδείξεις για το περισσότερο αρνητικό από όλα - - ότι είμαι –ηθελημένα ή άθελά μου– φερέφωνο του διαβόλου. Εδώ κι αν θέλεις αποδείξεις!
         Ποιες είναι οι αποδείξεις; Ότι έγιναν θαύματα στις οικουμενικές συνόδους;
         Πρώτον, δεν το ξέρεις αυτό, απλά έτσι σου λένε και το πιστεύεις.
         Δεύτερον, δεν σημαίνει πως οτιδήποτε αποφασίσει μια οικουμενική σύνοδος είναι σωστό. Δεν έγιναν παντογνώστες αυτοί που βρέθηκαν στο περιβάλλον ενός θαύματος.
         Τρίτον, δεν εξετάζεις το ενδεχόμενο θαύματα να μην γίνονται μόνο στη δικιά σας θρησκεία, μα και σε άλλες. Όπως και γίνονται. Αν αυτά τα αποδώσεις στην επίδραση του διαβόλου, γιατί να μην αποδοθούν τα δικά σας θαύματα –αληθινά ή κατ' ισχυρισμό– στον διάβολο κι αυτά;
         Γιατί πρέπει εσείς να έχετε αυτή την προνομιούχα και ιδιαίτερη θέση, την αλάνθαστη θέση;»

         Απαντάς:
         «Όταν κάτι γίνεται παρουσία εκατοντάδων ατόμων ξέρεις ότι είναι δύσκολο να κρυφτεί η αλήθεια.»
         Όμως, όπως ήδη σου είπα και δεν το απαντάς, δεν ξέρεις ότι όντως έγινε το θαύμα (είτε μπροστά σε λίγους είτε σε πολλούς). Απλά έτσι σου λένε και το πιστεύεις.
         Δεύτερον, ακόμα και να έγινε, όπως ήδη σου εξήγησα και δεν απάντησες, δεν σημαίνει πως ό,τι αποφασίσει η οικουμενική σύνοδος είναι σωστό. Δεν έγινε η κρίση των ανθρώπων σοφή επειδή έγινε ένα θαύμα.
         Τρίτον, δεν έχεις –επαναλαμβάνω– τρόπο να αποδείξεις πως ένα ενδεχόμενο αληθινό θαύμα δεν οφείλεται σε δαίμονες –στους οποίους πάντα αποδίδεις τα θαύματα όταν είμαστε εμείς οι αποδέκτες τους.
         Τέταρτον, συνεχίζεις να παραβλέπεις το ότι γίνονται θαύματα και σε άλλες θρησκείες. Πι χι το ακόλουθο ινδουιστικό θαύμα, που έγινε μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, κι έτσι, σύμφωνα με τα κριτήριά σου, «δεν μπορεί να κρυφτεί». Την ύπαρξή του δεν την ισχυρίστηκαν απλά κάποιοι πριν αιώνες ή χιλιετηρίδες, μα βιντεοσκοπήθηκε στις μέρες μας να συμβαίνει ταυτόχρονα σε διάφορα μέρη του κόσμου. (Βλ. βίντεο «Ασύλληπτα θαύματα» -αρχή έως 5:41- που δείχνει ινδουιστικά αγάλματα θεών να πίνουν γάλα και εκατομμύρια ινδουιστών σε όλο τον κόσμο να συρρέουν στους ναούς και να παρακολουθούν το θαύμα.



         Με παραθέτεις να λέω:
         «Πόσο ταπεινός όμως είσαι όταν πρεσβεύεις ότι σόνι και καλά έχεις εσύ την αλήθεια, αν και δεν έχεις καθόλου αντικειμενικά στοιχεία για να αποδείξεις αυτούς τους ισχυρισμούς; Όταν τα πράγματα συμβαίνουν σε εσάς – ο Θεός! Όταν συμβαίνουν σε εμάς – ο διάβολος! Είναι αποδεικτικά στοιχεία αυτό ή προκατάληψη;
         Από τα χίλια πράγματα που λέει η θρησκεία σας, γιατί πρέπει να είναι όλα σωστά; Δε θα μπορούσε η αγάπη προς τους άλλους, που δίδαξε ο Χριστός, να είναι σωστή, μα η θέση σας στη μετενσάρκωση να είναι λάθος;
         Γιατί πρέπει να 'στε αλάθητοι ;

         Κι έπειτα, δεν είναι καν απλά θέμα σωστού-λάθους. Διότι θα μπορούσατε να πιστεύετε πως εμείς κάνουμε λάθος σε κάτι, ή ακόμα και σε όλα, και να μην μας ασκείτε δημόσια αυτή τη χυδαία απαξίωση ισχυριζόμενοι ότι είμαστε φερέφωνα του διαβόλου. Και μάλιστα στη βάση ισχυρισμών που είναι αποδείξιμα εσφαλμένοι, δηλαδή πως διδάσκουμε "θα ζήσεις ατέλειωτες ζωές, άρα κάνε ό,τι γουστάρεις και δεν χρειάζεται ούτε ηθική ούτε ντροπή"!»

         Απαντάς:
         «Σου είπα Κίμωνα ότι το πιο πιστευτό ψέμα είναι αυτό που έχει και μισή αλήθεια μέσα, αγάπησε τον άλλο δηλαδή άλλα μην πιστεύεις τον αληθινό Θεό. Θα ζήσεις πολλές ζωές και θα έχεις ευκαιρία να μεταμεληθείς.»
         Και εγώ σου είπα πως είναι ψέμα πως λέμε «θα ζήσεις πολλές ζωές και θα έχεις ευκαιρία να μεταμεληθείς». Δεν λέμε αυτό. Λέμε πως θα πληρώσεις για τις αμαρτίες σου με πόνο. Απλά δεν θα πληρώσεις στην αιώνια κόλαση, αλλά πάνω στη Γη. Όμως οι αμαρτίες σου δεν θα περάσουν στο έτσι. Θα τιμωρηθείς για αυτές. Θα τιμωρηθείς. Και σου λέμε να μην κάνεις αμαρτίες. Όχι να κάνεις και να μετανοήσεις σε χίλια χρόνια.
         Παρουσιάζεις ψευδώς τις μη χριστιανικές θρησκείες. Τις κατηγορείς ψευδολογώντας. Δεν διδάσκουν το κακό μαζί με το καλό (αγάπα αλλά αμάρτησε). Δεν διδάσκουν καθόλου το κακό (αμάρτησε).
         Πόσες φορές να το πω για να το αντιληφθείς;


         «Αν Κίμωνα δεν υπάρχουν πολλές ζωές, που το εξήγησα και σε άλλο ποστάρισμα ότι αντικρούει την λογική η διαίρεση ψυχών και η επαναφορά στο παρελθόν, και κάποιος παρασυρθεί και σε ακούσει τι γίνεται μετά; Ποιος βγαίνει κερδισμένος μετά;»
         Πρώτον, το βίντεο που έβαλα δεν μιλά, όπως λες, για την ενοίκιση δύο ψυχών στο ίδιο σώμα, ή για μία ψυχή σε διαφορετικά σώματα, ή για την επιστροφή των ψυχών στο παρελθόν για να ενσαρκωθούν εκεί.
         Δεύτερον, ακόμα κι αν μιλούσε για αυτά, η φαινομενική τους ασυμφωνία με την κοινή λογική δεν τα ακυρώνει, εφόσον, όπως σου εξήγησα και δεν απάντησες:
         «Όμως, δεύτερον, πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι δεν μπαίνουν δύο ψυχές σε ένα σώμα; Το ότι δεν συμβαίνει σε μένα και σε σένα και στους περισσότερους από εμάς, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί. Στη μεταφυσική, ακόμα και στην επιστήμη, υπάρχουν πολλά παράξενα πράγματα. Ας πούμε τα φωτόνια επικοινωνούν μεταξύ τους ταυτόχρονα σε τεράστιες αποστάσεις. Ό,τι κάνει το ένα, παράλληλα το «ξέρει» το άλλο. Πόσο παράξενο είναι αυτό; Ομοίως, στην κβαντική φυσική έχει βρεθεί πως ο παρατηρητής επηρεάζει το αποτέλεσμα του πειράματος. Πόσο παράξενο είναι αυτό; Επίσης έχει βρεθεί πως η ύλη εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Πόσο παράξενο είναι αυτό; Στον χριστιανισμό άγιοι υποτίθεται ότι κάνουν όλων των ειδών τα παράξενα πράγματα, όπως να εμφανίζονται σε μακρινές τοποθεσίες, να μπαίνουν στα όνειρα των άλλων, να θεραπεύουν αρρώστιες, να εκπέμπουν φως, να διαβάζουν τη σκέψη σου και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Και φυσικά και ο Χριστός φέρεται να γεννήθηκε από παρθένα, ενώ ο κόσμος να βγήκε από κάποιο άυλο ον μέσα από το τίποτα!
         Πόσο αλλόκοτα είναι αυτά; Και τώρα λες πως αν η θεωρία της μετενσάρκωσης δέχεται πως (σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις) θα μπορούσαν δύο ψυχές να ενοικήσουν στο ίδιο σώμα, άρα η θεωρία και ο ινδουισμός ακυρώνονται και αποδείχθηκαν παραπλανημένα και δαιμονικά; Έλα τώρα…»

         «Αν Κίμωνα δεν υπάρχουν πολλές ζωές […] και κάποιος παρασυρθεί και σε ακούσει τι γίνεται μετά; Ποιος βγαίνει κερδισμένος μετά;»
         Κερδισμένος βγαίνει αυτός που άκουσε τις παραινέσεις της θρησκείας του και προσπάθησε να ζήσει για το πνεύμα και όχι για το σώμα.
         Αυτός μπορεί να είναι είτε ο χριστιανός είτε ο ινδουιστής, εφόσον αμφότερες οι θρησκείες διδάσκουν αυτού του είδους τη ζωή, άσχετα αν τελικά θα τιμωρηθούμε για τις πράξεις μας στην κόλαση ή σε μια δυστυχισμένη ζωή πάνω στη Γη.
         Το πού θα τιμωρηθούμε είναι τελείως επουσιώδες. Το ότι θα τιμωρηθούμε, και γι' αυτό πρέπει να σοβαρευτούμε και να ζήσουμε ηθικά, είναι η ουσία.

         «Αφού γεννήθηκαν όλες οι ψυχές στην αρχή του χωροχρόνου αυτό σημαίνει ότι στην πρώτη μετενσάρκωση δεν ξέρουμε με ποια κριτήρια διαλέχτηκαν τα σώματα ή τα ζώα που τους φιλοξενούν. Μπορεί να έγιναν και άδικες επιλογές δηλαδή!!
         Το βρίσκεις σωστό ή μάλλον καλύτερα σοφό από έναν Θεό;»
         Το πρόβλημα τού αν ο Θεός είναι δίκαιος όταν μας βάζει να γεννιόμαστε σε άσχημες καταστάσεις, ή π.χ. να πεθαίνουμε όταν γινόμαστε δύο μηνών ή δύο ετών, είναι μεγαλύτερο για τον χριστιανισμό από ό,τι για τον ινδουισμό. Διότι ο ινδουισμός διδάσκει πως αυτές τις εμπειρίες είναι στο κάρμα σου να τις έχεις και συμφωνείς να τις έχεις πριν την ενσάρκωσή σου. Ο χριστιανισμός μπορεί να επικαλεστεί, για να δικαιολογήσει πώς ο Θεός επέτρεψε μια καινούργια ψυχή να υποφέρει έτσι ως βρέφος, το αμάρτημα του Αδάμ, δηλαδή κάποιου άλλου από αυτόν που υποφέρει. Σου φαίνεται εσένα πιο δίκαιος ο Θεός που τιμωρεί με πονεμένο θάνατο ένα παιδί ενός έτους για τις αμαρτίες κάποιου άλλου προσώπου που έγιναν πριν τρισεκατομμύρια χρόνια, από ό,τι ένας Θεός που επιτρέπει να τιμωρηθεί ένα πρόσωπο λόγω των δικών του προηγούμενων αμαρτιών; Ποιος Θεός μοιάζει πιο σοφός;
         (Όμοια είναι η απάντησή μου στην περίπτωση που ισχυριστείς πως το παιδί πληρώνει αμαρτίες των άμεσων προπατόρων του).

         Αλλά και για να σου απαντήσω και άμεσα στην ένστασή σου. Όταν εγώ αναλήφθηκα στον Ουρανό, το λεπτοφυές μου σώμα αναλήφθηκε κι αυτό, μετατρεπόμενο μόνιμα σε κοσμική ενέργεια. Όταν γίνεται αυτό, το σώμα γίνεται πιο ρευστό και συγχρόνως πιο πυρωμένο, σαν καθαρή ενέργεια, σαν λέιζερ, ένα νοητικό λέιζερ. Η κίνηση αυτή, της ανάληψης, είναι η αντίθετη της πτώσης. Αρχικά έχουμε μια πτώση από την αρχική θεία ουσία που ήμασταν πριν αρχίσει ο χρόνος. Η ίδια η πτώση της ουσίας είναι η αρχή του χρόνου. Ο χρόνος, όπως και ο χώρος, φτιάχνονται όλα από τον Θεό, είναι εκφράσεις της δικής του ενέργειας, και δεν μεσολαβεί ή προστίθεται οτιδήποτε άλλο που δεν είναι Θεός, γιατί τότε υπήρχε μόνο Θεός, πριν όλα αρχίσουν.
         Λοιπόν καθώς η ψυχή του Θεού πέφτει, περνά από διάφορες καταστάσεις ρευστότητας. Σε κάποιο συγκεκριμένο επίπεδο, που είναι αιθερικό ή αστρικό, η ενέργεια έχει χάσει το «πανταχού παρόν» της, αλλά είναι πιο ρευστή από την υλική ενέργεια. Αυτή η ρευστή, ψυχική ενέργεια είναι η ενέργεια των ψυχών που ανεβαίνουν στον ουρανό κατά τον θάνατο, ή που βγαίνουν από το σώμα κατά τη διάρκεια εξωσωματικών εμπειριών.
         Ποια είναι η πηγή του κάρμα; Η ίδια η πτώση. Καθώς η ενέργεια πέφτει από το «πανταχού παρόν» στο αστρικό και αιθερικό και υλικό επίπεδο, γίνεται όλο και πιο χονδροειδής, και η ίδια της η πτώση σχηματίζει ένα κάρμα το οποίο η ψυχή βιώνει μέσω των διαφορετικών σωμάτων. Τα αιθερικά σώματα είναι σχετικά εύπλαστα, και γι' αυτό μπορεί να αλλάξεις από άνθρωπος σε άλλο ον. Τότε μπορείς να ενσαρκωθείς ως ζώο ή ως φυτό. Στην αρχική στιγμή της δημιουργίας, όταν όλα αρχίζουν, είσαι ο Θεός. Μετά μετατρέπεσαι σε ενέργεια περιορισμένη. Όλα συμβαίνουν πολύ γρήγορα, μέσα σε μία στιγμή. Δηλαδή στην αρχική στιγμή της δημιουργίας δημιουργούνται τα επίπεδα και τα διάφορα ρευστά, οι ενέργειες της ύπαρξης, των διαφόρων κόσμων – – διότι, όπως αντιλαμβάνεσαι, άλλη η ενέργεια και ο κραδασμός του παραδείσου, άλλη της κόλασης, άλλη της γης. Άλλο το σώμα των αγγέλων, άλλο των ανθρώπων, άλλο του Θεού. Η ύπαρξη υπάρχει σε διάφορες δονήσεις. Λοιπόν όταν βρίσκεσαι σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο δόνησης, αλλά όχι ακόμα στην ύλη, μπορείς να αναλάβεις διάφορα ρευστά σώματα και μετά αυτά να εκφραστούν στο υλικό επίπεδο ως διαφορετικές έμβιες μορφές. Ο Θεός δεν σε έφτιαξε στην αρχή της δημιουργίας ως άνθρωπο. Στην αρχή της δημιουργίας, ήσουν Θεός, και μέσα σε μια στιγμή, πολύ αστραπιαία, έχασες αυτή το επίπεδο και έγινες ρευστό υλικό. Μέσα από αυτό το υλικό δημιουργήθηκαν οι διάφορες μορφές, καταρχήν στο λεπτοφυές πεδίο (και γι' αυτό όταν βγαίνουμε από το σώμα βλέπουμε όλο τον κόσμο στην λεπτοφυή του μορφή) και στη συνέχεια, καθώς η πτώση συνεχιζόταν, στο υλικό. Όταν πεθαίνουμε, ανεβαίνουμε στο λεπτοφυές επίπεδο και εκεί κάνουμε στάση. Επιθεωρούμε τη ζωή μας, την κρίνουμε και είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε ένα ρευστό, λεπτοφυές σώμα που μπορεί να ανήκει σε άλλο φύλο, ή σε άλλη φυλή, ή σε άλλο είδος. Ή προσωπική μας σχέση με τον Θεό δεν βασίζεται στη μορφή που θα έχει το σώμα, μα στην ίδια την ουσία της ρευστότητας, στον πυρήνα της ζωντανής, πυρωμένης συνείδησης, που είναι η ίδια η εικόνα του Θεού σε μια πεσμένη κατάσταση. Γι' αυτό και λέμε πως έχουμε γίνει κατ' εικόνα του Θεού. Αυτό δεν εννοεί πως ο Θεός έχει δύο χέρια και δύο πόδια. Αλλά το ρευστό μας υλικό, το οποίο παίρνει αυτές τις μορφές των διαφόρων φυλών και φύλων και έμβιων όντων, είναι βαθιά μέσα του η θεϊκή ουσία, που, πριν την πτώση, ήταν παντού και πάντα.
         Είναι η σπίθα του θεϊκού πυρός.

         Αυτά στα λέω όχι από γνώσεις θεωρητικές, αλλά από την εμβάθυνση μέσα στην ίδια μου την εμπειρία. Γιατί η ίδια η εμπειρία μου εμπεριείχε το ρευστό, λεπτοφυές σώμα, και, την ίδια στιγμή, καθώς η ανάληψη συνέβαινε, τη μετατροπή αυτού του περιορισμένου (αν και ρευστού) σώματος στην απλωμένη πύρινη ουσία που είναι παντού και πάντα και είναι το «σώμα» του Θεού. Δηλαδή απέραντο πνεύμα.
         Μα ότι καθώς ανεβαίνεις, επιστρέφοντας στο θείο επίπεδο, χάνεις τη συγκεκριμένη σου μορφή (φύλο, φυλή και ζωικό είδος) είναι γενική εμπειρία. Λέει ο Ραζίβ Παρτί, διευθυντής αναισθησιολογίας στο Καρδιολογικό Νοσοκομείο του Μπέικερς Φιλντ στην Καλιφόρνια:

         «Λοιπόν από το κολαστήριο πεδίο πήγα στο τούνελ. Και, όταν έφθασα στην άκρη του, με χαιρέτησαν δύο νέοι, ρωμαλέοι άνδρες. Ήταν γεμάτοι γαλήνη, μα επίσης γεμάτοι δύναμη. Και τηλεπαθητικά μού είπαν ότι ήταν οι φύλακες άγγελοί μου. Και ότι ήταν ο Ραφαήλ και ο Μιχαήλ. Για εμένα, που είμαι ινδουιστής, ήταν πολύ παράξενο το ότι εμφανίστηκαν άγγελοι. Όταν το είπα στη γυναίκα μου, αποκρίθηκε: "Τι έγιναν οι χιλιάδες θεοί και θεές του ινδουισμού; Δεν εμφανίστηκε κανένας τους;" Και, από εκεί, οι άγγελοι με οδήγησαν σε ένα λιβάδι, το οποίο ήταν πανέμορφο. Υπήρχαν λουλούδια διαφόρων χρωμάτων, κυλούσε καθάριο ποτάμι και πλανώνταν γλυκές οσμές. Και υπήρχε μια μακρινή μελωδία, που ηχούσε σαν το Όουμ. Και μετά, καθώς πήγαινα όλο και υψηλότερα στο Πεδίο, η συνειδητότητά μου έγινε περισσότερο άμορφη. Έτσι μου είχαν πει και οι άγγελοι, ότι στο Υψηλότερο Επίπεδο η συνειδητότητα είναι τελείως άμορφη (δηλαδή δεν έχεις σώμα). Και τότε βρέθηκα ενώπιον ενός Φωτός. Ήταν σαν χιλιάδες ήλιοι που καίνε ως ένας, κι ωστόσο δεν πονούσε τα μάτια (την όραση). Ήταν … Ένιωθα αγάπη δίχως όρους. Μπορούσα να δω την αγάπη, να ακούσω την αγάπη, να πιάσω την αγάπη, να γευτώ την αγάπη, να μυρίσω την αγάπη. Υπήρχε παντού γύρω αγάπη. Είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψεις, μα η καλύτερη λέξη που έχω βρει για ό,τι ένιωθα είναι η σανσκριτική λέξη "σάντι", που σημαίνει κοσμική γαλήνη, κοσμική αρμονία και ευδαιμονία. Και, όταν ήμουν στην παρουσία του Φωτεινού Όντος, εκείνο μού μίλησε άφωνα, ότι η ζωή μου θα συνεχιστεί, μα, όταν επιστρέψω, θα είναι τελείως διαφορετική. Θα χρειαστεί να εγκαταλείψω τον υλισμό, ίσως να εγκαταλείψω την καριέρα μου ως αναισθησιολόγου και να είμαι θεραπευτής της ψυχής, ιδίως των τριών καταστάσεων που είχα υποφέρει στη δική μου ζωή: κατάθλιψη, εθισμό και χρόνιο πόνο. Και να βοηθήσω ανθρώπους που έχουν αυτές τις τρεις καταστάσεις, που αποκαλώ "παθήσεις της ψυχής".»

         Ίσως μου πεις πως όταν βλέπουμε αγίους, έχουν ένα συγκεκριμένο σώμα. Όμως οι άγιοι προβάλλουν μέσα στο νου σου ένα σύμπαν, κι είναι κι αυτό σώμα τους. Οτιδήποτε προβάλλουν οι άγιοι στο νου σου, βγαίνει από τη δική τους ουσία, ακριβώς όπως οτιδήποτε ονειρεύεσαι στον ύπνο σου βγαίνει από τη δική σου ουσία. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο θείος γίνεσαι, και τόσο περισσότερο μπορείς να αναλαμβάνεις άλλα σώματα. Γιατί, πίσω από αυτά τα σώματα, τα αστρικά και αιθερικά, έχεις βρει την κοινή τους πηγή: την συνειδητή ενέργεια που είναι παντού και πάντα. Μέσα από αυτήν, μπορείς να δημιουργήσεις σωμάτινες μορφές.
         Έτσι κι ο Θεός, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, δημιούργησε την ύλη. Δηλαδή από τη συνείδηση βγήκε το σύμπαν. Κι οτιδήποτε άξιο κάνουμε ως άνθρωποι, το κάνουμε κατ' εικόνα: προσπαθούμε να δημιουργήσουμε με τη συνείδησή μας, για να είμαστε σαν τον Θεό, να είμαστε όσο γίνεται πιο θείοι.
         Αυτό λέγεται πνευματική ζωή. Η ζωτικοποίηση και ενδυνάμωση της συνείδησης.
         Ο άγιος έχει ισχυρή συνείδηση, που εκτείνεται πέραν του σώματός του, γι' αυτό και μπορεί να εμφανίζεται σε άλλες περιοχές της Γης ενώ εσύ βλέπεις το υλικό του σώμα μπροστά σου.
         Αυτό λέγεται θεία δύναμη.
         Είναι όντα σαν τον Χριστό που σε βοηθούν να αποκτήσεις αυτή τη θεία δύναμη.
         Αυτή η βοήθεια, τόσο στον ινδουισμό όσο και στον χριστιανισμό, αποκαλείται θεία χάρη.
         Όταν σου έρθει, όταν μπει μέσα σου ο Παράκλητος, όταν μπει μέσα σου το Πνεύμα, γίνεσαι ένα με αυτό.
         Όπως το θέτουν και οι δυο θρησκείες, «μετουσιώνεσαι».



         Με παραθέτεις να απαντώ στον ισχυρισμό σου πως «ο Ινδουισμός δέχεται ότι ένα σώμα μπορεί να φέρει πολλές ανθρώπινες ψυχές» ως εξής:
         «Ωραία, λοιπόν ας πούμε ότι υπάρχει αυτή η δογματική διαφορά. Σημαίνει πως ο ινδουισμός είναι "του σατανά";»

         Και απαντάς:
         «Σημαίνει ότι χάνεται η λογική όπως εξήγησα και παραπάνω φίλε μου. Όταν κάποια πράγματα δεν εξηγούνται με τίποτα, όπως η διαίρεση ψυχών, αρχίζω να απομακρύνομαι από κάτι και να το βλέπω με δυσπιστία.»

         Ξαναλέω πως δεν πρόκειται εδώ για διαίρεση ψυχών, κι εγώ δεν μίλησα για διαίρεση ψυχών. Ακόμα κι η συμβίωση δύο ψυχών μέσα σε ένα σώμα δεν είναι διαίρεση αλλά πρόσθεση – πρόσθεση δύο ατομικών ψυχών μέσα σε ένα και μόνο υλικό χώρο.
         Για την συμβίωση δύο ψυχών στο ίδιο σώμα έδωσα παράδειγμα, αν και το παράβλεψες. Είπες ότι η Τατιάνα και η Κρίστα «έχουν ξεχωριστές καρδιές και σίγουρα διαφορετικές σκέψεις» και «δυο συγκροτημένες ξεχωριστές προσωπικότητες και πιθανόν μελλοντικά να ξεχωρίσουν και τα σώματά τους».
        Όμως το θέμα δεν είναι αν έχουν διαφορετικές προσωπικότητες και ψυχές – αυτό το εκλάβαμε ως δεδομένο από την αρχή, και ψάχναμε αν δυο διαφορετικές ψυχές θα μπορούσαν να συμβιώσουν στο ίδιο σώμα. Το θέμα είναι ότι η Τατιάνα και η Κρίστα έχουν κοινούς εγκεφαλικούς μηχανισμούς. Δηλαδή αν ήταν να χωριστούν από χειρούργους, θα έπρεπε να χάσουν μέρος αυτού που είναι ως σώμα, δηλαδή του εγκεφάλου τους. Παρόμοια, η Μάχα και η Ντάχα είναι δύο δίδυμα που κινούν τα ίδια μέλη, και συγκεκριμένα το ίδιο πόδι. Το συζευγμένο τους σώμα έχει ένα τρίτο πόδι που ανήκει και στις δύο – μπορούν να το κινήσουν αμφότερες.
         Εδώ λοιπόν βλέπουμε ότι αυτή η άρρηκτη σχέση μεταξύ ατομικής ψυχής και ατομικού σώματος σπάει, και γίνεται δυνατόν δύο ψυχές να λειτουργούν, ανεξάρτητα, το ένα και το αυτό σώμα.
         Το ξέρω πως δεν συμβαδίζει με την συμβατική λογική, όμως το ίδιο και πολλά άλλα πράγματα που έχουν αναγνωριστεί (όπως αυτό) ως αλήθειες.
         Λοιπόν, όταν βλέπεις κάτι που δοκιμάζει τις αντοχές της λογικής σου, πρέπει να προσπαθείς να το καταλάβεις, αντί να κατηγορείς αυτόν που μιλά για αυτό ως (στην καλύτερη περίπτωση) ύποπτο και (στην χειρότερη) δαιμονικό (και, στην πραγματικότητα, να περνάς από το ένα στο άλλο άνετα και βολικά). Πρέπει να στριμωχτείς για να προσπαθήσεις να καταλάβεις, και τελικά να δεχτείς ότι, αν και ο ομιλητής θα μπορούσε να έχει λάθος, μπορεί κι εσύ ο ίδιος να αδυνατείς να καταλάβεις.
         Και, άλλωστε, αν πρέπει να αποκτήσεις μια αρνητική στάση προς αυτό που δεν καταλαβαίνεις λογικά, τότε, για να είσαι συνεπής, το ίδιο πρέπει να κάνεις και προς το ανάλογο χριστιανικό επίσης. Διότι ούτε την δημιουργία του κόσμου από το τίποτα ούτε την παρθενική γέννηση του Χριστού ούτε τις εμφανίσεις των αγίων σε μακρινά μέρη ούτε τις εμφανίσεις των αγίων μέσα στον ύπνο μας ούτε τις θαυματουργές θεραπείες επί της ύλης ούτε ένα σωρό άλλα πράγματα έχουμε την απαραίτητη σοφία για να τα αντιληφθούμε «λογικά». Ακόμα κι εσύ, όπως νομίζω συνειδητοποιείς, δεν τα αντιλαμβάνεσαι. Απλώς τα δέχεσαι επειδή κάποιοι της θρησκείας σου σε διαβεβαιώνουν πως συμβαίνουν.


         «Δεν καταλαβαίνεις κάτι σημαντικό δεν είναι το πρόβλημα αν επιτραπεί να μπούνε δαιμόνια και σε έχουνε σε κατοχή επειδή τότε θα απελευθερωθείς όταν θα φύγει το δαιμόνιο και κριθείς για αυτό, δεν μπορεί ο τέλειος Θεός να τοποθετεί πολλές ψυχές σε ένα σώμα γιατί ο Θεός δεν κάνει ημιτελείς εργασίες, υπάρχει ένα σώμα και μια ψυχή για τον καθένα επειδή ο Θεός αποφάσισε με τα ίδια κριτήρια για όλους.
         Είναι σοβαρά πράγματα αυτά που μου λες;»

         Το μισό της πρώτης πρότασης (έως το «για αυτό») δεν είναι κατανοητό. Σε παρακαλώ να προσέχεις την στίξη όταν γράφεις, για να μην διαβάζω την πρόταση ξανά και ξανά προσπαθώντας να καταλάβω.
         Λοιπόν να απαντήσω στο δεύτερο ήμισυ:
         «δεν μπορεί ο τέλειος Θεός να τοποθετεί πολλές ψυχές σε ένα σώμα ... »
         Βλέπεις όμως πως, όντως, όπως σου παρέθεσα, δεν έχουν όλοι αυτοτελές σώμα. Μερικοί έχουν σωματικούς μηχανισμούς από κοινού με άλλες ψυχές.

         «δεν μπορεί ο τέλειος Θεός να τοποθετεί πολλές ψυχές σε ένα σώμα, γιατί ο Θεός δεν κάνει ημιτελείς εργασίες, υπάρχει ένα σώμα και μια ψυχή για τον καθένα […]»
         Πού είναι ο τέλειος Θεός που έφτιαξε έναν τέλειο κόσμο; Πώς εξηγείς, για παράδειγμα, το σύνδρομο Down, όπου μια γονιδιακή ανωμαλία κάνει τον άνθρωπο ανίκανο να φροντίσει τον εαυτό του, νοητικά ανάπηρο και δυστυχισμένο;
         Πώς εξηγείς πως για να ζήσω εγώ πρέπει να σκοτώσω εσένα; Όχι και πολύ σοφό και καλοσυνάτο, ε;
         Πώς εξηγείς ότι πεθαίνουμε – εμείς, τα ζώα, τα φυτά, ολόκληρα άστρα και πλανήτες;
         Ίσως θεωρείς πως αυτός ο κόσμος έπρεπε να είναι έτσι ατελής, διότι αυτή η ατέλεια ταίριαζε σε ατελή, αμαρτωλά πλάσματα (ήδη από τον Αδάμ) σαν εμάς. Όμως το θέμα δεν είναι αν ένας τέτοιος ατελής κόσμος μάς ταιριάζει, μα αν είναι ο κόσμος τέλειος ή ατελής. Αν είναι ατελής (όπως και προφανώς είναι), ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε πως δεν έχει γίνει από τον Θεό. Έχουμε ένα λογικό πρόβλημα να λύσουμε. Που φυσικά επιτείνεται από το γεγονός πως η χριστιανική θρησκεία αναγνωρίζει την πτώση μόνο στον πρωτόπλαστο άνθρωπο, επομένως δεν επιχειρεί καθόλου να εξηγήσει γιατί όλα τα άλλα όντα, κι οι πλανήτες και τα άστρα, πεθαίνουν όλα. Γιατί όλα είναι θνητά. Μέσα στον μεγάλο αυτό κόσμο, ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια λεπτομέρεια, και η δυστυχία του ανθρώπου δεν είναι παρά μια λεπτομέρεια, στο πλαίσιο της δυστυχίας όλων των όντων. Τέλειος κόσμος, είπες;

         Τρίτον, η τέλεια κατάσταση είναι ένα σώμα που υπάρχει παντού και πάντα, όχι ένα σώμα που υπάρχει για λίγο μόνο και φθείρεται. Γι' αυτό και το τέλειο είναι ο Θεός και όχι οποιοδήποτε από τα υποτιθέμενα δημιουργήματά του.
         Φυσικά, το σώμα που υπάρχει παντού και πάντα δεν είναι υλικό, μα πνευματικό.



         Με παραθέτεις να λέω:
         «Υπάρχει όντως επιστημονικός τρόπος να επαληθεύσεις την μετενσάρκωση και ακολουθώντας τον έχει επαληθευτεί. (Δες το εξής βίντεό μου, όπου επιστήμονες εξηγούν πώς επαλήθευσαν τη μετενσάρκωση). Ο τρόπος είναι: όταν κάποιος έχει εμπειρίες πως έχει ξαναζήσει –εμπειρίες προσωπικής ταυτότητας, ξαναλέω, όχι εξωτερικές πληροφορίες που να έρχονται από δαίμονα ή άλλους -- κάτι που δεν το έχεις απαντήσει –, τότε ελέγχουμε τις πληροφορίες που σχετίζονται με τις εμπειρίες αυτές. Π.χ. βιώνει ότι ήταν ένας πιλότος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Πώς λέει ότι λέγαν τον πιλότο; Πώς λέγαν το αεροπλάνο όπου πετούσε; Μπορεί να αναγνωρίσει τους άλλους πιλότους που ήταν μαζί του τότε και επέζησαν; Εκείνοι μπορούν να τον αναγνωρίσουν όταν κάτσουν και συζητήσουν μαζί του; Τι γνωρίζουν ο ένας για τον άλλον; Θα υπήρχε τρόπος να γνωρίζει όλα αυτά τα πράγματα αν δεν είχε υπάρξει αυτό το προηγούμενο πρόσωπο; Μήπως τα άκουσε κάπου; Έχει συνήθειες, ενδιαφέροντα, ικανότητες, χαρακτηριστικά προσωπικότητας, ψυχολογικά χαρακτηριστικά που ταυτίζονται με τις συνήθειες και τα χαρακτηριστικά του προηγούμενου προσώπου; Έχει σημάδια στο σώμα που ταυτίζονται με τις μοιραίες πληγές στο σώμα του προηγούμενου προσώπου; Έχει σωματικές μνήμες (π.χ. στις γλώσσες, στα μουσικά όργανα, στα σπορ) που ταυτίζονται με αυτές του προηγούμενου προσώπου;
         Όλα αυτά τα στοιχεία, που συνοδεύουν την αίσθηση του ανθρώπου πως πριν από αυτό το σώμα είχε άλλο σώμα, εξετάζονται και επαληθεύονται, και με βάση την εξέταση αυτή βγαίνει και το πόρισμα αν πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο σε άλλο σώμα.»

         Απαντάς:
         «Όταν λες προσωπικής ταυτότητας;
         Νομίζεις ότι ο δαίμονας δεν ξέρει ονόματα, τοποθεσία, γενέθλια, συγγενείς;
         Αν νομίζεις ότι δεν τα ξέρει τότε πραγματικά αυταπατάσαι.»

         Λέγοντας «προσωπικής ταυτότητας» εννοώ (όπως γράφω) την εμπειρία πως είναι κάτι, πως έχει ζήσει όντας ένας άλλος άνθρωπος, πως ήταν ένα άλλο πρόσωπο. Η εμπειρία που έχουμε τού τι είμαστε είναι η εμπειρία της προσωπικής μας ταυτότητας. Πως είμαστε ένα συγκεκριμένο σώμα. Δηλαδή είναι διαφορετικό να πληροφορηθώ από έναν δαίμονα (ή και άγγελο) πως το πόδι του Γιάννη πονάει, και διαφορετικό να έχω τη μνήμη πως ήμουν ο Γιάννης και πονούσε το πόδι μου.
         Δεν είναι διαφορετικό; Τη ζωή σου δεν την ξέρεις ή την πληροφορείσαι απλά, μα τη ζεις.

         Ο δαίμονας μπορεί να ξέρει ονόματα, τοποθεσίες και συγγενείς, μα εγώ δεν τα γνωρίζω απλά μέσω αυτού, αλλ' αισθάνομαι ότι τα ζω, αισθάνομαι ότι τα ζω μέσα από ένα σώμα που δεν είναι το τωρινό μου. Έχω βιωματικές μνήμες, όχι μνήμες πληροφοριών που δόθηκαν σε μένα από άλλους (άγγελο ή δαίμονα).
         Επίσης, όταν οι άλλοι άνθρωποι που ήταν μέρος του κύκλου γνωστών μου, με αναγνωρίζουν, αυτό σημαίνει πως βλέπουν σε μένα τις ίδιες συμπεριφορές και μοτίβα που έβλεπαν τότε, όταν είχα το προηγούμενο σώμα μου. Οι βιωματικές πληροφορίες που τους δίνω ταιριάζουν στις κοινές μας εμπειρίες και αυτοί τις αναγνωρίζουν. Αυτές οι ίδιες πληροφορίες ταιριάζουν με έγγραφα και φωτογραφίες καταχωρημένα σε κρατικές υπηρεσίες, όπως πιστοποιητικό γέννησης, θανάτου και φωτογραφίες του τρόπου θανάτου – όλα αυτά αναγνωρίζονται ως τα ίδια από υλικά αρχεία, τον υποτιθέμενο μετενσαρκωθέντα, και ανθρώπους που τον ήξεραν στον προηγούμενο βίο του.
         Λοιπόν δεν είναι απλά θέμα πληροφοριών που κάποιος μετέδωσε σε άλλον, μα κοινών βιωμάτων μεταξύ διαφόρων προσώπων και αντίστοιχων γραπτών ιστορικών τεκμηρίων.
         Συν κοινά σωματικά χαρακτηριστικά, όπως ουλές που συμπίπτουν με τον τρόπο θανάτου του προηγούμενου σώματος, και δομή προσώπου, καθώς και συμπεριφορικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά (συνήθειες, τάσεις, φοβίες, ενδιαφέροντα κ.ο.κ.).
         Ο δαίμονας μπορεί να τα ξέρει αυτά, μα πώς έκανε να συμπίπτουν τα τρία κομμένα δάχτυλα της προηγούμενης προσωπικότητας με τα τρία κούτσουρα με τα οποία εσύ γεννήθηκες αντί για δάχτυλα; Δεν σου είπε απλώς «το τάδε ιστορικό πρόσωπο ακρωτηριάστηκε σε τρία δάχτυλα». Έχεις τρία κομμένα δάχτυλα, τώρα, όπως και στον προηγούμενο βίο σου. Ο δαίμονας τι έχει να κάνει με αυτό; Και πώς θυμούνται και διηγούνται τώρα, τα οικεία σου πρόσωπα του προηγούμενου βίου, τα οποία συνεχίζουν να ζουν, το τότε κόψιμο των δαχτύλων σου όπως και την ταυτότητα άλλων χαρακτηριστικών σου (ότι τα τωρινά σου είναι τα ίδια με τα τότε); Και πώς συμβαίνει να έχεις τα ίδια ψυχολογικά χαρακτηριστικά με εκείνον, τα ίδια ενδιαφέροντα, ικανότητες ή αντίστοιχες φοβίες;
         Φέρνοντας ως από μηχανής θεό ένα δαίμονα και παρουσιάζοντάς τον ως αιτία δεν λύνεις πραγματικά το πρόβλημα, γιατί τώρα πρέπει να εξηγήσεις πώς κάνει όλα αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα ένας δαίμονας (π.χ. πώς σε κάνει να αισθάνεσαι ως σώμα σου ένα άλλο σώμα).


         Παρεμπιπτόντως, στο βίντεο "My Meeting With Lucifer", που μου είπες να δω, η ομιλήτρια λέει πως οι δαίμονες χρειάζονται να μπαίνουν μέσα σε σώματα ζώων για να μπορούν να πλησιάσουν τους χριστιανούς, που είναι αγνοί και πυρωμένοι για τον δαίμονα και γι' αυτό τον καίνε. Όμως στο βίντεο "A Former Dignitary Of Satan Expose The Kingdom Of Darkness", που επίσης μου είπες να δω, ο ομιλητής λέει πως οι δαίμονες δημιουργούν οι ίδιοι σώμα για τον εαυτό τους, το οποίο αντιγράφει το σώμα άλλου προσώπου τόσο επιτυχημένα ώστε ακόμα και η αρραβωνιαστικιά του, που αλληλεπιδρά μαζί του ολημερίς, να μην μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά.
         Λοιπόν έχουν οι δαίμονες τη θεϊκή δύναμη να φτιάχνουν σώματα από το τίποτα, και να κυκλοφορούν στην κοινωνία, ανάμεσα στους αγνούς χριστιανούς, αλώβητοι; Ή χρειάζονται σώματα ζώων για να κυκλοφορούν ανάμεσα στους χριστιανούς, και η μόνη τους ικανότητα είναι να μπαίνουν στο σώμα του ζώου και να το στοιχειώνουν;
         Αυτά τα δύο δεν είναι το ίδιο πράγμα.
         Δηλαδή, ας δεχτούμε ότι χρειάζονται ένα σώμα για να είναι δίπλα στους αγνούς χριστιανούς, όμως αν μπορούν να φτιάξουν το σώμα οι ίδιοι, μέσα από τις θεϊκές τους δυνάμεις, τότε δεν χρειάζονται να διεισδύσουν μέσα σε σώματα ζώων για αυτό τον σκοπό…


         «Υπάρχουν και άλλες δύο σκέψεις που δεν τις συζητάς ή δεν τις λαμβάνεις υπόψιν.
         α) Έχουμε έναν Θεό που βάζει κατ' εξαίρεσιν δύο ψυχές σε ένα σώμα οπότε μιλάμε ότι κάνει διακρίσεις στην δημιουργία του.»
         Τι εννοείς κάνει διακρίσεις; Σε αυτό τον κόσμο οι άνθρωποι γεννιούνται μέσα σε όλων των ειδών τις διακρίσεις. Άλλος είναι όμορφος, άλλος άσχημος, άλλος αρτιμελής, άλλος ανάπηρος, άλλος πλούσιος, άλλος φτωχός, άλλος έξυπνος και ταλαντούχος και άλλος μπούφος.
         Άλλο ον γεννιέται λιοντάρι και άλλο αρνάκι που κατασπαράζεται απ' το λιοντάρι.
         Άλλο λουλούδι γεννιέται μέσα στον Εθνικό Κήπο και ποτίζεται καθημερινά απ' τον κηπουρό, κι άλλο φυτρώνει ανάμεσα στη σχισμάδα της πέτρας, μένει απότιστο για ένα μήνα και πεθαίνει.
         Όλες αυτές οι ανισότητες υπάρχουν στην «τέλεια Δημιουργία» του «τέλειου Θεού».
         Κι εσείς σκίζετε τα ιμάτιά σας αν κάποιοι Κινέζοι θυμούνται να βρίσκονταν σε ένα και μόνο σώμα μαζί με μια άλλη ψυχή;
         «Ω, δεν είναι πολιτικά ορθός ο Θεός των Ινδουιστών! [φατσούλα φρίκης] Μα πώς θα μπορούσε; Είναι δαίμονας.»


         «Υπάρχουν και άλλες δύο σκέψεις που δεν τις συζητάς ή δεν τις λαμβάνεις υπόψιν.
         α) […]
         β) Αυτοί που επιβεβαίωσαν τις δύο ή περισσότερες ψυχές σε ένα σώμα απλώς βρήκανε μια τρύπα στην θεωρία της μετενσάρκωσης επειδή απλά δεν είναι μια θεωρία που πηγάζει από τον Πατέρα Θεό αλλά από τους δαίμονες όπως επιβεβαιώνουν και όλοι οι πρώην μάγοι και σατανιστές.»


         «Αυτοί που επιβεβαίωσαν τις δύο ή περισσότερες ψυχές σε ένα σώμα …»
         Απλώς βρήκες κάποιον που έκανε μια σχετική έρευνα σε μια περιοχή της Κίνας. Η έρευνά του δεν ασχολήθηκε με «θεωρίες», μα του διηγούνταν πραγματικοί άνθρωποι τις εμπειρίες τους. Δεν του διηγούνταν θεωρίες, ούτε ήξεραν αυτοί «θεωρίες». Του διηγούνταν τις μνήμες τους από πρότερους βίους. Αυτό σαφώς παρέχει υποστήριξη στη θεωρία της μετενσάρκωσης, ότι οι άνθρωποι μετενσαρκώνονται. Αν λοιπόν, όπως λέει η έρευνά του, υπάρχουν («σπάνια») άνθρωποι που θυμούνται να έχουν αποβιώσει από ένα σώμα και να απελευθερώθηκαν από αυτό, την ώρα του θανάτου, περισσότερες από μία ψυχές (όπως φαίνεται ότι συνέβη, όσο μπορώ να καταλάβω από τις λίγες σελίδες του βιβλίου που εμφανίζονται στο ίντερνετ), τότε αυτό θα μπορούσε ίσως να μας βοηθήσει να καταλάβουμε το φαινόμενο των πολλαπλών προσωπικοτήτων. Αν δεν μπορούμε να το κατανοήσουμε, πρέπει να ανοίξουμε το νου μας, μάλλον παρά να κατηγορούμε τη «θεωρία» ότι φτιάχτηκε από το Σατανά.
         Αν πιστεύεις ότι είναι παράλογο, πες μου: τι είναι λογικό; Γιατί να είναι λογικότερο να μπαίνει μονάχα μία ψυχή σε ένα σώμα; Το σώμα είναι όχημα, δεν είναι; Πόσοι άνθρωποι μπορούν να μπουν μέσα στο αυτοκίνητό μου; Σίγουρα όχι μόνο ένας. Γιατί είναι λογικότερο να μπορεί να μπει μόνο ένας μέσα στο αυτοκίνητο, από ό,τι να μπορούν να μπουν περισσότεροι;
         Περιπτώσεις σαν της Μάχα και της Ντάχα δείχνουν πως είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Δύο ψυχές να κινούν, ανεξάρτητα η μία από την άλλη, ένα σωματικό μηχανισμό.
         Αν μπορούν δύο ψυχές να κινούν ένα και μόνο σωματικό μηχανισμό, γιατί να μην μπορούν δύο ψυχές να κινούν ένα και μόνο σώμα εν γένει; Δεν είναι λογικό;
         Εσύ δεν είσαι υλιστής. Ως χριστιανός, θεωρείς πως η ψυχή είναι κάτι διαφορετικό από το σώμα. Αν λοιπόν διαφέρει, τότε γιατί να μην βρίσκονται δύο ψυχές σε ένα σώμα; Όποιος χριστιανός πει «όχι, δεν γίνεται» αντιφάσκει, εφόσον παράλληλα πιστεύει πως «άλλο σώμα, άλλο ψυχή».

         «… απλώς βρήκανε μια τρύπα στην θεωρία της μετενσάρκωσης … »
Τρύπα στη θεωρία της μετενσάρκωσης; Ο χριστιανισμός μπάζει από παντού, από πλευράς κοινής λογικής, η όλη θεωρία πως το σύμπαν βγήκε από το τίποτα και ο Χριστός δημιουργήθηκε χωρίς σπερματοζωάριο, και οι άγιοι εμφανίζονται στην άλλη άκρη της γης και σου κάνουν «εγχειρίσεις» στον καρκίνο μες στα όνειρά σου, ότι τα υλικά μας σώματα θα αναστηθούν στη Δευτέρα Παρουσία, και τόσα άλλα πράγματα που εναντιώνονται σε κάθε κοινή λογική… Και λες πως, επειδή εντοπίστηκαν άνθρωποι που, όχι από θεωρία, μα στην πράξη έχουν βιώματα που υποδηλώνουν πως βρισκόταν στο σώμα τους και μια άλλη ψυχή, γι' αυτό η «θεωρία» της μετενσάρκωσης μπάζει; Τι σχέση έχει η οποιαδήποτε «θεωρία»; Αν εσύ έχεις τη μνήμη ότι μου γράφεις, αυτό είναι «θεωρία»; Μνήμες έχουν οι άνθρωποι, όχι «θεωρίες».
         Και σου φαίνεται πολύ παράλογο, πώς μπορεί να συμβεί; Μα πως δαιμονικές ψυχές μπαίνουν μέσα σε ανθρώπους, δεν το βρίσκεις παράλογο. Ούτε βρίσκεις παράλογο το να ατενίζεις κάποιον και να πεθαίνει, και να φτιάχνει ο δαίμονας από το τίποτα το ίδιο σώμα με το δικό σου και να «κοιμάται» και να συζεί με την αρραβωνιαστικιά σου, κι αυτή ούτε καν να υποπτεύεται πως είναι δαίμονας κι όχι ο άντρας της -- όλα αυτά δηλαδή που μου ζήτησες να παρακολουθήσω στο διαδίκτυο.
         Αυτά είναι πολύ-πολύ λογικά. Η μετενσάρκωση είναι το πρόβλημά μας. Αν υπάρχουν άνθρωποι που λένε πως βρίσκονταν στο ίδιο σώμα με άλλη ψυχή, τότε φταίει η «θεωρία της μετενσάρκωσης». Αν όμως υπάρχουν άνθρωποι που πουν ότι βρισκόταν μέσα τους μια δαιμονική ψυχή που την έστειλε ο Σατανάς και η οποία το καθιστούσε εφικτό σε αυτούς απλώς να ρίξουν το βλέμμα τους σε κάποιον κι αυτός να πεθάνει (όπως στο βίντεο που μου είπες να δω, το "My Meeting With Lucifer" --- αυτό το πιστεύουμε. Αυτό είναι λογικό, εφόσον είναι «χριστιανικό».
         Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πράγματα που δεν υπακούουν στους νόμους της ύλης, και γι' αυτό της κοινής λογικής. Για να τα καταλάβουμε η λογική μας πρέπει να διευρυνθεί.
         Αυτό, τόσο στον ινδουισμό όσο και στον χριστιανισμό, κι ακόμα και στην επιστήμη. Γιατί κι αυτή έχει τώρα βγει έξω από το γνωστό και «κατανοητό» χώρο της ύλης.


         «… επειδή απλά δεν είναι μια θεωρία που πηγάζει από τον Πατέρα Θεό …»
         Δηλαδή ό,τι πηγάζει από τον Πατέρα Θεό δεν έχει τρύπες, σωστά; Όπως αυτός ο κόσμος. Καμιά τρύπα! Όπως τα Ευαγγέλια. Μπορείς να δεις τα παρακάτω βίντεο, όπου ο γνωστός πανεπιστημιακός ερευνητής των χειρογράφων της Καινής Διαθήκης και του πρώιμου χριστιανισμού Dr. Bart Ehrman μιλά για τις πάμπολλες αντιφάσεις στην ιστορία της ζωής του Χριστού, όπως αυτή εμφανίζεται μεταξύ των διαφορετικών ευαγγελίων.
         Να γιατί η Καινή Διαθήκη δεν είναι θεόπνευστη
         Η έλλειψη αυθεντικότητας της Καινής Διαθήκης
         Η αλήθεια σχετικά με την Καινή Διαθήκη


         «… αλλά από τους δαίμονες όπως επιβεβαιώνουν και όλοι οι πρώην μάγοι και σατανιστές.»
         Δεν ξέρεις τι λένε «όλοι» αυτοί. Πρώτα-πρώτα, δεν μιλάνε όλοι για τη θεωρία της μετενσάρκωσης στα διάφορα βίντεο που έχεις παρακολουθήσει στο Youtube.
         Δεύτερον, δεν έχεις παρακολουθήσει όλους τους μάγους και σατανιστές που υπάρχουν στο youtube.
         Τρίτον, αυτοί που παρακολούθησες ανήκουν στο μικρό υποσύνολο των πρώην μάγων που έχουν γίνει δεκτοί για χρήση με σκοπό τον χριστιανικό προσηλυτισμό, ο οποίος είναι ο (συχνά φανερός, ομολογημένος και έμπρακτος) σκοπός της δημιουργίας των συγκεκριμένων βίντεο.
         Δεν ξέρεις τι λένε πρώην μάγοι ή μυστικιστές που δεν εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο, δηλαδή που δεν προσχώρησαν στον χριστιανισμό και υιοθέτησαν την ιδεολογία του. Αν κάποιοι από αυτούς δεν πιστεύουν πως η θεωρία της μετενσάρκωσης έχει δαιμονική πηγή, δεν θα το άκουγες, γιατί δεν θα εξυπηρετούσαν τον προσηλυτιστικό σκοπό της δημιουργίας μιας νοοτροπίας που παρουσιάζει τις άλλες θρησκείες ως δαιμονικές.
         Αυτοί που αναρτούν βίντεο για αυτό το θέμα (το τι λένε πρώην σατανιστές) έχουν γενικά σκοπό τον προσηλυτισμό. Και αν υπάρχουν κάποια βίντεο που αναρτήθηκαν και έχουν διαφορετικές απόψεις, δεν νομίζω πως σκοτώνεσαι να τα βρεις. Μήπως, ας πούμε, υπάρχουν βίντεο πρώην σατανιστών που είναι ινδουιστές και δεν αποκήρυξαν τη μετενσάρκωση; Σε ποια γλώσσα είναι αναρτημένα; Θα τα καταλαβαίναμε εμείς; Θα μπορούσαμε να τα εντοπίσουμε;
         Ή μπορεί οι ινδουιστές πρώην μάγοι να μην περνούν το χρόνο τους ποστάροντας στο ίντερνετ, όπως εγώ κι εσύ.
         Οι χριστιανικές οργανώσεις αναρτούν τους πρώην μάγους τους, γιατί μέρος του ρόλου τους, όπως το καταλαβαίνουν, είναι ο προσηλυτισμός. Στον ινδουισμό δεν υπάρχει αυτό. Κανένας δεν σου λέει να αλλάξεις θρησκεία και κανένας δεν ασχολείται με το ποια είναι η θρησκεία σου.
         Μήπως άλλαξα εγώ θρησκεία επειδή έκανα γιόγκα και είχα μυστικιστικές εμπειρίες και γνώση;
         Έχεις δει πόσα χριστιανικά βίντεο έχω ανεβάσει;

         Αυτό που λέω λοιπόν είναι ότι η πηγή των πληροφοριών σου είναι πολύ περιορισμένη, και ακόμα κι εκεί θα έπρεπε να εξεταστεί η ευθυκρισία και η πηγή της πληροφορίας: είναι προσωπική εκτίμηση; Είναι πληροφορία κατευθείαν από την πηγή; Κι αν μπορούσαμε αξιόπιστα να ξέρουμε ότι η πηγή, ο Σατανάς –αν υποθέσουμε ότι υπάρχει–, είπε κάτι, γίνεται αυτό αξιόπιστο;

         Τέταρτον, υπάρχουν μυστικιστές που μιλούν για τα πράγματα εκ των έσω, μα δεν αποδίδουν τη θεωρία της μετενσάρκωσης στο σατανά, απλά τη θεωρούν αληθινή. Δηλαδή βλέπουν τους παλιότερους βίους των ανθρώπων, όπως είδα εγώ ένα δικό μου παλιότερο βίο. Το γιατί οι δηλώσεις τους είναι λιγότερο αξιόπιστες από τις δηλώσεις ατόμων που υπό την επήρεια του σατανά σκότωσαν μιλιούνια (σύμφωνα με τον ίδιο τους τον ισχυρισμό) παραμένει να εξηγηθεί.
         Για παράδειγμα, γιατί ο Χιρόσι Μοτογιάμα, ο συγγραφέας του βιβλίου Κάρμα και Μετενσάρκωση, «μια πολύπλευρη προσωπικότητα - αστρονόμος, αστροφυσικός, νευρολόγος και τόσα άλλα, με τεράστια αποθέματα ταλέντου, γνώσης και ικανοτήτων, και, πάνω απ' όλα, άφθονη ενέργεια και πάθος να εξηγήσει σύνθετες έννοιες απλά και κατανοητά», ή ο Ντέιβιντ Γουίλκοκ, γνωστός παραγωγός ταινιών, συγγραφέας και μυστικιστής που λέει πως θυμάται παλιότερους βίους του και έχει εκδώσει βιβλία για αυτούς, έχουν μικρότερη αξιοπιστία από τους πρώην αυτούς μαύρους μάγους; Αλήθεια θεωρείς πως αυτά τα άτομα έχουν αδιαμφισβήτητη αξιοπιστία και ευθυκρισία και γι' αυτό αξίζει να πιστεύουμε ό,τι λένε και να παραμερίζουμε ό,τι λέει ο κάθε άλλος; Αναφέρομαι ειδικά στο υποσύνολο των πρώην μάγων που, όχι απλά, όπως άλλοι, σταμάτησαν τη μαγεία, επειδή πι χι δεν τους ικανοποιούσε πια ή είχαν τύψεις ή οτιδήποτε (ένα τέτοιος είναι ο Πάολο Κοέλο, ο διάσημος συγγραφέας πνευματικών βιβλίων), μα προσχώρησαν στον χριστιανισμό και χρησιμοποιούνται από τις διάφορες χριστιανικές οργανώσεις και άτομα με προσηλυτιστικό σκοπό. Το τι λένε πρώην μάγοι που δεν προσχώρησαν στον χριστιανισμό, δεν μας ενδιαφέρει; Το τι λένε μυστικιστές που δεν τέλεσαν μαγεία, δεν μας ενδιαφέρει; Μόνο το τι λένε πρώην μάγοι που έγιναν χριστιανοί και χρησιμοποιούνται με προσηλυτιστικό σκοπό, μόνο αυτό μάς ενδιαφέρει; Δεν είναι προφανές πως αυτοί θα αναπαράγουν τη χριστιανική θέση; Και δεν είναι προφανές πως αυτός είναι ο λόγος που ενδιαφερόμαστε μόνο για το τι λένε αυτοί;
         Όταν έχουμε προσωπικές μαρτυρίες, πρέπει να εξετάσουμε το πώς η προσωπική κρίση και ερμηνεία μπορεί να παίρνει μέρος σε αυτές τις μαρτυρίες. Λόγου χάρη, όταν κάποιος πρώην μάγος λέει «η μετενσάρκωση είναι δαιμονική», το λέει επειδή του το είπε ο ίδιος ο Σατανάς; Ή επειδή εκείνος το κρίνει έτσι;
         Αν απλά το πιστεύει ο ίδιος, πρέπει να αναρωτηθούμε πώς φτάνει σε αυτό το συμπέρασμα. Ακολουθεί μια ορθή συλλογιστική; Διότι εδώ δεν πρόκειται για προσωπική εμπειρία. Αν πιστεύεις πως είναι ειλικρινής, μπορείς να είσαι θετικά προδιατεθειμένος προς τις δηλώσεις του ως προς το ποιες ήταν οι πράξεις του ενώ βρισκόταν υπό δαιμονική επίδραση. Μα η θεωρία της μετενσάρκωσης δεν είναι προσωπική πράξη. Μπορείς να έχεις το βίωμα ότι έχεις μετενσαρκωθεί, ή να μην έχεις αυτό το βίωμα. Μα πώς έχεις το βίωμα πως δεν υπάρχει μετενσάρκωση; Μόνο αν έχεις πνευματικά μάτια με τα οποία μπορείς να δεις τις ψυχές και την πορεία τους μετά το θάνατό τους. Όμως τι κάνει π.χ. τον διδάσκαλό μου, ή τον Χιρόσι Μοτογιάμα, που λέει ότι έχει αυτά τα μάτια και στο βιβλίο του περιγράφει την πορεία συγκεκριμένων ψυχών στις διάφορες ενσαρκώσεις τους, λιγότερο αξιόπιστο από αυτούς τους ενορατικούς; Πώς αποφασίζουμε πως η ενορατική ικανότητα εκείνου είναι μικρότερη από αυτών; Στην πραγματικότητα, πότε είπαν καν αυτοί πως μπορούν να βλέπουν την πορεία των ψυχών διαμέσου των αιώνων; Ακόμα κι αν μπορούν να βλέπουν κάποιες ψυχές στην Κόλαση, πώς ξέρεις ότι βλέπουν το μέλλον αυτών των ψυχών, ή πως μπορούν να αντιληφθούν το παρελθόν ψυχών που βρέθηκαν κάποτε στην Κόλαση και τώρα δεν βρίσκονται πλέον εκεί; Αυτά είναι λεπτά θέματα και εσύ δεν έχεις τη δυνατότητα να ελέγξεις τις ενορατικές ικανότητες και ακρίβεια του καθενός που κάνει δηλώσεις σχετικά με τη διαχρονική μεταθανάτια μας ύπαρξη.

         Αν, πάλι, το είπε ο Σατανάς στον πρώην μάγο – «εγώ, ο Σατανάς, σκέφτηκα τη θεωρία της μετενσάρκωσης», γίνεται η πληροφορία αξιόπιστη; Διότι εγώ έχω ακούσει, από χριστιανούς, πως, αν υπάρχει ένα πρόσωπο που κανένας δεν πρέπει να εμπιστεύεται με οποιονδήποτε τρόπο, είναι ο Σατανάς.

         Τέταρτον, υπάρχουν επιστημονικές μελέτες, όχι από σατανιστές –νυν ή πρώην–, που διατείνονται πως έχουν αποδείξει με αντικειμενικά κριτήρια πως η μετενσάρκωση είναι πραγματικότητα, μα τις οποίες αρνείσαι να συζητήσεις και να σκεφτείς, ασαφώς και γενικόλογα αποδίδοντας τα ευρήματα αυτά στην παρέμβαση δαιμόνων και αυθαίρετα δηλώνοντας πως η επιστήμη είναι άσχετη και οι δηλώσεις της αναπόδεικτες.

         Πέμπτον υπάρχουν μεταθανάτιες εμπειρίες (στις οποίες λες ότι πιστεύεις) που υποστηρίζουν τη μετενσάρκωση. Π.χ. στο παρακάτω βίντεο μπορείς να δεις δημόσια διάλεξη της Lori Niel, η οποία διηγείται πως, σε μία από τις τρεις μεταθανάτιες εμπειρίες της, ο Άγιος Φραγκίσκος τής έδειξε τους πρότερους βίους της και την ενθάρρυνε να εκμεταλλευτεί τους βίους της στη Γη για να ωριμάσει και πνευματοποιηθεί ως ψυχή:

         << Και, μόλις άρχισα να το συνειδητοποιώ αυτό και να αναγνωρίζω την ευθύνη μου, κίνησε το χέρι του – ήμασταν έξω, σε ένα μεγαλοπρεπές ορεινό τοπίο, υπήρχαν βουνά, υπήρχαν πεύκα … Ένα όμορφο υπαίθριο τοπίο. Και είπε: «Έλα εδώ. Θα καθίσουμε πάνω σε ένα βράχο και θα μιλήσουμε γι' αυτό.» Είπα: «Εντάξει.» Λοιπόν πήγα και κάθισα στο βράχο. Και είπε: «Ξέρεις, αν ο βίος σου δεν είναι επαρκώς μεγάλος, δεν μπορείς να μάθεις τα μαθήματα που η ψυχή σου σωματοποιήθηκε για να μάθει.» Κι εγώ σκεφτόμουν: «Και λοιπόν;» Μα όταν μου έδειξε τους άλλους ανθρώπους που είχα υπάρξει… Καταρχήν απλά κίνησε το χέρι του και είδα περίπου τρεις ενήλικες και πολλά νήπια. Και είπε: «Αναγνωρίζεις αυτούς τους ανθρώπους;» Και είπα: «Ναι.» Και όσο περισσότερο τους κοιτούσα έναν-έναν, τόσο συνειδητοποιούσα ότι ήξερα τα πάντα για αυτούς και άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως αυτοί ήταν οι προηγούμενοι βίοι μου. Και είπε: «Κοίτα όλα τα παιδιά.» Και είπα: «Ναι, αυτό είναι λυπηρό. Πέθαναν όλοι τους όταν ήταν παιδιά.» Και είπε: «Στην ψυχή σου αρέσει να δραπετεύει όσο νωρίτερα μπορεί. Πραγματικά δεν δέχεσαι το φυσικό πεδίο.» Και είπε: «Ξέρεις, αυτή τη φορά είσαι πράγματι πολύ τυχερή.» Ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να μπορείς να βλέπεις όλους αυτούς τους ανθρώπους. Υπήρχε ένας νεαρός Γάλλος που ήταν 19, υπήρχε ένας Ινδιάνος που σκέφτηκα ότι ήταν γύρω στα 80 αλλά ο Άγιος Φραγκίσκος είπε πως ήταν 52 όταν πέθανε. Ήταν νομάς Ινδιάνος των πεδιάδων. Είπε: «Πραγματικά ποτέ δεν φτάνεις στην ενηλικίωση. Τρεις φορές από τις δεκαπέντε […]. Στον παρόντα βίο έχεις καλούς γονείς που σε αγαπάνε.» […] Λέει: «Υπάρχει μετενσάρκωση.» Λέω: «Περίμενε. Είμαι Βαπτίστρια. Δεν πιστεύουμε στη μετενσάρκωση.» Λέει: «Με αυτούς τους πρότερους βίους;» «Μα… η μαμά και ο μπαμπάς μου μού είπαν πως δεν υπάρχει μετενσάρκωση!» «Κι εγώ ήμουν κάποτε καθολικός, και ούτε εμείς πιστεύαμε σε αυτήν. Τούτο δεν αλλάζει την πραγματικότητα.»
https://youtu.be/DZP7bAwdTFs



         Αυτός που, μέσα από τις έρευνές του, έκανε τις μεταθανάτιες εμπειρίες γνωστές στο ευρύ κοινό ήταν ο ψυχολόγος Ρέιμοντ Μούντυ. Στο μπεστ σέλερ βιβλίο του "Το Φως μετά το Σωματικό Θάνατο" περιγράφει τις έρευνές του. Το παρακάτω είναι απόσπασμα από ομιλία του Μούντυ στην πνευματική κοινότητα του διδασκάλου μου στις Μπαχάμες με θέμα τη μετενσάρκωση:

         << Υπάρχουν τρία είδη ανθρώπινης εμπειρίας –τουλάχιστον τρία είδη– που σχετίζονται με την πιθανότητα της μετενσάρκωσης. Και το πρώτο, με το οποίο θα 'θελα να αρχίσω, καθότι είναι μια περιοχή την οποία έχω μελετήσει πολύ, είναι οι μνήμες από προηγούμενους βίους τις οποίες έχουμε στο πλαίσιο μιας μεταθανάτιας εμπειρίας. Έχω ακούσει αρκετές από αυτές μέσα στα χρόνια, αλλά είναι (από στατιστική άποψη) αρκετά σπάνιες. [Αργότερα προσφέρει μια ψυχολογική εξήγηση ως προς το γιατί οι μνήμες των προηγούμενων βίων χάνονται στους περισσότερους ανθρώπους.] Και, καθώς συμπεραίνω, δεν έχουν τίποτα να κάνουν με το αν το πρόσωπο είχε κάποιο θρησκευτικό υπόβαθρο που να το κάνει να τείνει προς την πίστη στη μετενσάρκωση. Η πρώτη τέτοια εμπειρία που άκουσα ήταν όταν σπούδαζα ιατρική στην Ιατρική Σχολή της Τζόρτζια σχετικά με δύο πρόσωπα που βιώσαν μνήμες από ένα προηγούμενο βίο τους στο πλαίσιο της μεταθανάτιας εμπειρίας τους. Ήταν Βαπτιστές –ένα δόγμα που δεν σχετίζεται με την ιδέα της μετενσάρκωσης. Μια από τις πιο δραματικές περιπτώσεις που άκουσα ποτέ ήταν η περίπτωση μιας θαυμάσιας γυναίκας που λεγόταν Βάι Χόρτον, η οποία τον Μάιο του 1971 είχε μια εκπληκτική μεταθανάτια εμπειρία. Είχε σταματήσει η καρδιά της για 40 λεπτά και εκπληκτικά πράγματα της συνέβησαν. Αν και δεν είχε καμιά γνώση της ιδέας της μετενσάρκωσης, στην "επανεξέταση της ζωής της" (την ώρα του θανάτου) μία πλευρά αυτής της εξέτασης την έπεισε πως υπάρχει μετενσάρκωση. Και πάλι θα πρέπει να πω –όπως κάνουν συχνά οι άνθρωποι που έχουν τέτοιες εμπειρίες– πως είναι πολύ δύσκολο να το βάλεις σε λέξεις, επειδή δεν υπάρχουν πράγματι λέξεις για να εκφράσουν αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, ήταν ένας πολύ εύγλωττος άνθρωπος. Και το εξήγησε έτσι. Είπε πως, καθώς κοιτούσε το πλήρες πανόραμα της ζωής της, από κάποια συμβάντα του παρόντος βίου της αντιλήφθηκε πως υπήρχε εκείνο που εξέφρασε με τη λέξη "νήματα". Είπε πως είναι σαν μικρά νήματα φωτός να πηγαίνουν προς τα πίσω και να συνδέονται με γεγονότα που μπορούσε να δει, τα οποία προφανώς είχαν συμβεί σε πρότερους βίους. Και το ένα παράδειγμα που διηγήθηκε και πιστεύω είναι χαρακτηριστικό και σίγουρα πολύ εντυπωσιακό … – παρεμπιπτόντως, ήξερα την οικογένειά της πολύ καλά. Την είχα γνωρίσει όταν ερευνούσα την μεταθανάτια εμπειρία της, τους γνώρισα όλους πολύ καλά – εκτός από τη μητέρα της, που είχε ήδη πεθάνει. Αλλά συνάντησα τις δύο μεγαλύτερες αδερφές της και τον πατέρα της και την κόρη της και τον σύζυγό της. Τους ήξερα όλους καλά, λοιπόν άκουσα όχι μόνο τη δική της ιστορία αλλά επίσης τις διηγήσεις των συγγενών της, που επιβεβαίωσαν τον εκπληκτικό μετασχηματισμό που συνέβη στον χαρακτήρα της όταν είχε τη μεταθανάτια εμπειρία της. Ήταν η μικρότερη μεταξύ τριών παιδιών. Είχε δύο μεγαλύτερες αδερφές. Η ίδια μού είπε, όπως και οι αδερφές κι ο πατέρας της, πως, όταν ήταν τριών χρονών, έτρεξε έξω στο δρόμο μπροστά από το σπίτι και ερχόταν ένα αυτοκίνητο και το πρόσωπο που οδηγούσε χρειάστηκε να πατήσει τέρμα τα φρένα, κι αυτό που συνέβη ήταν πως ένα τρίχρονο παιδί στο μπροστινό κάθισμα αυτού του αυτοκινήτου χτύπησε μπροστά στο ταμπλό και σκοτώθηκε. Κι αυτό συνέβη στον παρόντα βίο. Όταν η Βάι είδε αυτό το περιστατικό στην επανεξέταση του βίου της (στη μεταθανάτια εμπειρία της) είπε πως υπήρχε ένα νήμα που πήγαινε πίσω σε ένα περιστατικό που είχε συμβεί σε μια κουλτούρα την οποία δεν μπορούσε να αναγνωρίσει. Δεν ήξερε πού ήταν. Όμως σε αυτό το συμβάν αυτό που συνέβη ήταν ότι η Βάι επέβαινε στο μπροστινό κάθισμα μιας άμαξας που την τραβούσαν άλογα στο δρόμο. Κι ένα παιδί, το οποίο εκείνη αναγνώρισε ως το παιδί που είχε σκοτωθεί στο αυτοκινητιστικό στην τωρινή της ζωή, έτρεξε μπροστά στο δρόμο και ο οδηγός της άμαξας τράβηξε τα χαλινάρια και, σε αυτή την εκδοχή, η ίδια η Βάι έπεσε κάτω από την άμαξα και σκοτώθηκε. Το οποίο είναι πολύ ασυνήθιστο. Και εμένα μου φαίνεται πως αυτή η λεπτομέρεια δεν ήταν κάτι που απαραίτητα χρειαζόταν να εξισορροπηθεί, μα να που, σε αυτή την περίπτωση, χρειάστηκε.
         Το 1983 συνάντησα στη Ζυρίχη τον Στέφαν Γιάνκοβιτς, που ήταν ένας πολύ γνωστός αρχιτέκτονας στη Ζυρίχη. Ο Στέφαν ήταν συνταγματάρχης στην αποτυχημένη ουγγρική επανάσταση του 1986. Και δραπέτευσε όταν η επανάσταση κατέρρευσε και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Ζυρίχη. Και το 1964 ο Στέφαν είχε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα και θεωρήθηκε νεκρός επί τόπου, όμως τον πήραν στο νοσοκομείο και τον αναβίωσαν και, εκπληκτικά, έζησε. Και μου είπε πως είχε ανατραφεί καθολικός, αν και δεν ήταν θρήσκος την εν λόγω εποχή. Αλλά μου είπε πως, ωστόσο, στη μεταθανάτια εμπειρία του είδε πολλές σκηνές από παλαιότερους βίους του. Και, κατά τη διάρκεια της μακράς ανάρρωσής του στο νοσοκομείο, όντας γραφίστας και σχεδιαστής σκιαγράφησε μερικά από αυτά τα μέρη που είχε δει στα οράματα των πρότερων βίων του, τόπους όπου είχε ζήσει νωρίτερα. Και, πολύ αργότερα, βρήκε ένα από αυτά τα μέρη. Ήταν ένα ψαροχώρι, στο οποίο δεν είχε ποτέ πριν βρεθεί [στον παρόντα βίο], ωστόσο είχε σκιαγραφήσει τα περιγράμματα των γύρω ορέων και τα λοιπά με ακρίβεια. […]
         Λοιπόν όλες οι περιπτώσεις αυτών των ανθρώπων που, μέσα στο πλαίσιο των μεταθανάτιων εμπειριών τους, λαμβάνουν κάποια ένδειξη προΰπαρξης και μετενσάρκωσης, ανήκαν στη δυτική παράδοση – καθολικοί, βαπτιστές, Εβραίοι κλπ– και, όπως έτυχε, δεν είχα ποτέ συναντήσει, μέχρι πολύ πρόσφατα, πέρυσι, έναν ινδουιστή που είχε μεταθανάτια εμπειρία στην οποία να αντιλαμβάνεται πρότερους βίους του. Κι αυτή είναι μια πολύ εκπληκτική περίπτωση και, πιστέψτε με, θα ακούσετε περισσότερα σχετικά με αυτό. Υπάρχει ένας θαυμάσιος άντρας, που λέγεται Ραζίβ Παρτί. Ο Ραζίβ ήταν διευθυντής αναισθησιολογίας στο Καρδιολογικό Νοσοκομείο του Μπέικερς Φιλντ στην Καλιφόρνια. Και, σύμφωνα με την εικόνα που έδωσε σχετικά με τη ζωή του, μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο τον ανάλωναν τελείως ο υλικός κόσμος και η ανταγωνιστικότητα. Και είπε πως ο όλος του σκοπός στη ζωή ήταν να έχει ένα μεγαλύτερο σπίτι και ένα ομορφότερο αυτοκίνητο από ό,τι οποιοσδήποτε από τους συναδέλφους του. Και τότε είχε μια πολύ δραματική μεταθανάτια εμπειρία στην οποία είδε μια επανεξέταση όλης της ζωής του. Ένα ενδιαφέρον πράγμα που βγήκε από αυτό ήταν, όπως ο Ραζίβ διηγήθηκε, πως, στην επανεξέταση της ζωής του, είδε αρκετές αλληλεπιδράσεις που είχε με τους ασθενείς του και ότι ήταν πολύ μηχανικός στον τρόπο που τους μεταχειριζόταν και όχι πολύ θερμός και ανταποκρινόταν αρκετά ψυχρά. Αλλά είπε ότι στην επανεξέταση της ζωής του είδε την αθέατη πλευρά αυτού και είδε την οδύνη που βίωναν οι ασθενείς του. Και αυτό τον μετασχημάτισε όχι μόνο ως γιατρό, μα και ως άνθρωπο. Ήμουν μαζί με τον Ραζίβ αρκετές φορές όταν έδινε διαλέξεις. Μία από αυτές τις φορές καθόμουν σε ένα είδος στρογγυλής τράπεζας και ο Ραζίβ ήταν εδώ και απευθυνόταν στο ακροατήριο, κι έτσι μπορούσα να δω τις αντιδράσεις του κοινού σε αυτό τον άνθρωπο. Ήταν πολύ ισχυρό. Όλοι κλαίγανε και τα λοιπά, ήταν πολύ καλόκαρδος, πολύ γλυκός άνθρωπος. Και το να δεις έναν τέτοιο μετασχηματισμό… Μέσα στη δική του μεταθανάτια εμπειρία είδε πολύ ζωηρές απεικονίσεις των πρότερων βίων του. Λοιπόν, αν και ετούτο είναι σπάνιο στατιστικά – μέσα σε χιλιάδες περιπτώσεις μεταθανάτιων εμπειριών υπάρχουν σχετικά λίγες στις οποίες βιώνονται αναμνήσεις πρότερων βίων –, πολλοί περισσότεροι λένε όχι ότι είδαν κάτι που δεν τούς υποδηλώνει ευθέως πως υπάρχει μετενσάρκωση, μα ότι είχαν κατά κάποιο τρόπο μια αίσθηση, από τον χρόνο που βρίσκονταν στην Άλλη Πλευρά, ότι δεν εισχώρησαν στην κατάσταση αρκετά βαθιά για να δουν τη μετενσάρκωση, μα επέστρεψαν από αυτό το βίωμα πολύ πιο υποστηρικτικοί προς αυτή την ιδέα.
         Το δεύτερο είδος ανθρώπινου βιώματος που σχετίζεται με τους προηγούμενους βίους και τη μετενσάρκωση είναι οι αυθόρμητες αναμνήσεις αυτών. Και τούτες συμβαίνουν σε ενήλικες… Όταν το πρωτοαντιλήφθηκα αυτό ήταν περίπου 1986-87. Είχα μια καλή φίλη που ήταν ταξιδιωτικός πράκτορας και που μερικές φορές έκανε εκδρομές στην Ευρώπη. Και ήρθε πριν μερικά χρόνια, γιατί είχε δει κάτι τόσο παράξενο στην πρόσφατη περιήγηση που έκανε σε μια ομάδα αμερικανών τουριστών στην Ευρώπη. Και, ανάμεσα στους ανθρώπους που πήγαν, ήταν ένας πολύ άκαμπτος αμερικανός επιχειρηματίας. Και όταν έφθασαν σε μια κωμόπολη στην Ιταλία, εκείνος ο άνθρωπος κατέρρευσε. Διότι είχε εκεί πολύ ισχυρές μνήμες ότι είχε ζήσει μια ζωή σε εκείνη την κωμόπολη, αν και στην παρούσα ζωή δεν είχε ποτέ βγει από τις ΗΠΑ. Λοιπόν συμβαίνουν σε ενήλικες και επίσης συμβαίνουν, γνωρίζω, σε παιδιά. Είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και δεν απαιτεί οι γονείς να έχουν το οποιοδήποτε ενδιαφέρον ή κλίση προς αυτό (τη μετενσάρκωση). Κι αυτό το ξέρω, γιατί, κατά το μέγιστο, στις κοινότητες όπου ζω, οι άνθρωποι τις περιπτώσεις των οποίων εξετάζω δεν έχουν αυτό το ενδιαφέρον. Κι όμως αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πολύ τακτικά. Μέσα στα χρόνια, πολλές φορές έχουν έρθει και μου έχουν πει ότι "ξέρεις, το τρίχρονο παιδί μου μιλά για μια πρότερη ύπαρξή του" ή έρχονται οι γονείς και… Αισθάνονται μεγάλη περιέργεια σχετικά με αυτό. Έχει συμβεί σε μένα τον ίδιο με τα δύο μου υιοθετημένα παιδιά. Ο Κάρτερ, που τον υιοθετήσαμε από τη γέννησή του, έχει μεξικανική προέλευση και η Καρολάιν, τώρα δεκατέσσερα, που την υιοθετήσαμε κι αυτή από τη γέννησή της, είναι Ινδιάνα. Και αμφότερα τα παιδιά αυτά έχουν αυθόρμητες μνήμες πρότερων βίων τους. Ο Κάρτερ, όταν ήταν πέντε… Βρισκόμασταν αμφότεροι στο κρεβάτι βλέποντας τηλεόραση, κι εγώ άλλαζα τα κανάλια με τον τηλεχειριστή. Και πέρασα από ένα κανάλι που ήταν του National Geographic. Και, όταν το έβαλα, ο Κάρτερ έγινε πάρα πολύ ζωηρός και είπε: "Μπαμπά, μπαμπά, αυτό είναι το χωριό μου". Και προχώρησε και εξήγησε … Πήγα ξανά πίσω κι έβαλα το κανάλι κι έπαιζε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή στα χωριά της Κίνας. Και ο Κάρτερ άρχισε αυτή τη μακρά ιστορία για το πώς ο πατέρας του και η μητέρα του στην Κίνα και οι αδερφοί και αδερφές του … Και μπορούσε να δει ότι είχα εκπλαγεί – λοιπόν, σαν σκοπεύοντας να με προσανατολίσει, είπε: "Ναι, και μετά ήμουν πάνω, στα δέντρα, και κοιτούσα κάτω εσένα και τη μαμά". Και ήξερα ακριβώς τι έλεγε. Διότι πέντε χρόνια πριν αυτός συλληφθεί, η γυναίκα μου και εγώ βρισκόμασταν στην Ελλάδα σε μια περιήγηση και ήμασταν κατακουρασμένοι από την πτήση. Λοιπόν σε μια αρχαιολογική τοποθεσία ήμασταν τόσο κουρασμένοι, ώστε ο περιηγητής μάς είπε: "Απλά πηγαίνετε εκεί και ξαπλώστε στο χορτάρι και κοιμηθείτε". Και υπήρχαν δέντρα παντού γύρω. Και αυτό για το οποίο μιλούσαμε ήταν η υιοθέτηση ενός παιδιού. Η μικρή μου Ινδιάνα κόρη, πριν τέσσερα χρόνια, πάλι σαν "από το πουθενά" … Κάναμε ένα μεγάλο περίπατο … Μου είπε μια μέρα: "Δεν μου αρέσει αυτό το μέρος." Και μου ήταν φανερό πως αυτό που εννοούσε ήταν: "Δεν μου αρέσει αυτός ο κόσμος". Λοιπόν είπα: "Α, έτσι…" Και είπε: "Ναι." Είπε: "Ξέρεις, όταν πεθαίνεις απλά ανεβαίνεις και είσαι με το Θεό και αυτός σε κρατά εκεί, μέχρι όλοι οι άνθρωποι που ήξερες όταν ζούσες να έχουν πεθάνει και μετά σε στέλνει ως έναν άλλον άνθρωπο." Και της λέω: "Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;" Και λέει: "Το ξέρω, μέσα στο νου μου." Και λέει: "Ναι, ήμουν με το Θεό και σε έδειξε σε μένα. Και είπε: 'Χρειάζεται να κατεβείς και να γίνεις κόρη του.' " Και είπα: "Πώς αισθάνθηκες για αυτό;" Είπε: "Α, δεν ήθελα να το κάνω. Ήθελα να μείνω με τον Θεάκα μου (Θεός + μπαμπάκας)." Και λέω: "Τελικά χαίρεσαι που ήρθες;" Λέει: "Ναι, ναι…" […] [Σημείωση: Στη συνέχεια εξηγεί πως τα παιδιά του δεν θα μπορούσαν να είχαν ακούσει για τη μετενσάρκωση στο σπίτι, γιατί δεν τη συζητούσε ποτέ σε αυτό.] Μερικές φορές αυτά τα αυθόρμητα βιώματα παλαιότερων βίων μπορούν να έχουν βαθιές επιδράσεις στους ανθρώπους. […] Ο Άρνολντ Τόινμπι [διάσημος ιστορικός], που συνέγραψε το "Μελέτη της Ιστορίας" σε έντεκα τόμους… Όταν φτάσεις στο τέλος αυτού του βιβλίου, στον εντέκατο τόμο, ο Τόινμπι αρχίζει να μιλά για το λόγο που ασχολήθηκε με την Ιστορία. Και αυτό που λέει είναι πως, όταν ήταν νέος, 23 χρονών, πήγε σε μια καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα – νομίζω ότι ήταν 1917– και, σε εκείνη την περιοδεία, είχε αρκετά περιστατικά, που του ήρθαν απ' το πουθενά, και όπου, όπως ο ίδιος το περιέγραψε, "έπεσα μέσα από ένα θύλακα χρόνου" … Και, αν το διαβάσετε, βλέπετε ότι ο Τόινμπι το καταλάβαινε ως πραγματικό. Δεν το έβλεπε ως φαντασία. Για αυτόν, ήταν πραγματικό γεγονός. Σε αρκετές περιπτώσεις, έχασε τη ροή του χρόνου τον εικοστό αιώνα, και προωθήθηκε πίσω στην Αρχαία Ελλάδα, και είδε τους ανθρώπους εκεί. Διηγείται πως, σε ένα από αυτά τα συμβάντα, είδε μια φρικτή μάχη με τόσες φρίκες, ώστε είπε: "Αποφάσισα, εκείνη τη στιγμή, να μελετήσω Ιστορία για να προσπαθήσω να καταλάβω το ρόλο τού [?] στις υποθέσεις των ανθρώπων".
         Ο Γκίμπον, που έγραψε το [διάσημο βιβλίο] "Η Παρακμή και η Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας", είχε μια παρόμοια εμπειρία. Κι έχω γνωρίσει πολλούς καθηγητές ιστορίας, μέσα στα χρόνια, καθώς έδινα διαλέξεις σχετικά με αυτό, που αναγνωρίζουν πως έτσι ενδιαφέρθηκαν κι αυτοί για την Ιστορία, μέσα από κάποιο είδος αυθόρμητης μετάβασης πίσω στο παρελθόν, ή κάποιο είδος αυθόρμητης ανάμνησης μιας πρότερης ύπαρξης.
         Και μετά, το τρίτο είδος εμπειρίας που έχουν οι άνθρωποι που σχετίζεται με την πιθανότητα της μετενσάρκωσης είναι η αναδρομή σε πρότερους βίους – η υπνωτιστική πρόκληση μιας έκστασης για να τους πας πίσω στο χρόνο. Πειραματίστηκα αρχικά με αυτό μέσω μιας φίλης που λεγόταν Νταϊάνα Ντέλμαν, που ήταν κλινική ψυχολόγος στη Φλώριδα. Η Νταϊάνα χρησιμοποιούσε ύπνωση όχι με στόχο την αναδρομή σε πρότερους βίους, μα με στόχο τα κανονικά πράγματα που αφορά η δουλειά της, το να βοηθήσει τους ανθρώπους να σταματήσουν το κάπνισμα κ.ο.κ. Και άρχισε να την χρησιμοποιεί για να βοηθήσει τους ανθρώπους να καταλάβουν την πρώιμη ζωή τους. Και είπε ότι αρκετές φορές συνέβη, όταν τους έκανε αναδρομή στην πρώιμη παιδική τους περίοδο, ότι δεν σταματούσαν εκεί, μα πήγαιναν αυθόρμητα ακόμα πιο πίσω σε μια προηγούμενη ύπαρξη. Λοιπόν αυτό τής προκάλεσε το ενδιαφέρον και τότε άρχισε να το κάνει ως μέρος της δουλειάς της. Κι έτσι ενδιαφέρθηκα κι εγώ. […] >>

         Ο Ρέιμοντ Μούντυ συνεχίζει και μιλά για τη διδασκαλία της μετενσάρκωσης στον Πλάτωνα και άλλα πράγματα, μα εδώ θα βάλω τα λόγια του νοσοκομειακού διευθυντή αναισθησιολογίας, του Ραζίβ Παρτί, τον οποίο ανέφερε ο Μούντυ στο απόσπασμα. Στο βίντεο εμφανίζεται στο χρόνο 1:03:12.

         << Και από εκεί η συνειδητότητά μου ταξίδεψε σε διαφορετικά πεδία. Το πρώτο ήταν ένα πολύ κολαστήριο πεδίο. Ήταν κατάμαυρα, υπήρχαν κεραυνοί, υπήρχαν αστραπές και υπήρχαν πολύ σκοτεινές οντότητες, με στραβά δόντια και κέρατα, που έτρεχαν γύρω. Και μπορούσα να ακούσω διάφορες ψυχές που έκλαιγαν και θρηνούσαν.
         Μετά με ανάγκασαν να ξαπλώσω σε ένα κρεβάτι από καρφιά και με βασάνισαν. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν "γιατί είμαι εδώ;" και τους ζήτησα να σταματήσουν, σταματήστε, και ζητούσα οποιονδήποτε θα μπορούσε να με βοηθήσει. Και μετά αντιλήφθηκα γιατί βρισκόμουν εκεί: γιατί ήμουν ένας πολύ κακός άνθρωπος, πολύ αναίσθητος άνθρωπος. Δεν με ένοιαζε, και κοιτούσα να "προχωρήσω" στη ζωή ακολουθώντας το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Και τότε εμφανίστηκε ο [πεθαμένος] πατέρας μου και με οδήγησε από το κολαστήριο πεδίο προς ένα τούνελ, στην άκρη του οποίου υπήρχε ένα ζωηρό φως. Και, καθώς ταξίδευα μέσα από το τούνελ, συνέβη μια ανασκόπηση του τωρινού βίου μου, η οποία είχε αρχίσει από το κολαστήριο πεδίο, μετά είχα μια ανασκόπηση της καλής πλευράς της ζωής μου, όπου ήμουν καλός προς τους άλλους, αλλά το πιο εκπληκτικό ήταν πως είχα μια ανασκόπηση παλαιότερων βίων μου. Δύο παλαιότεροι βίοι τούς οποίους θυμάμαι πολύ καλά: Στον ένα ήμουν καλλιεργητής οπίου στο Αφγανιστάν περίπου τον 18ο αιώνα, και μετά άρχισα να παίρνω όπιο ο ίδιος και εθίστηκα. Ένας άλλος βίος που θυμάμαι είναι όταν ήμουν ένας βάναυσος πρίγκιπας τον Μεσαίωνα και μαστίγωνα τους φτωχούς χωρικούς. Και αυτό είχε οδηγήσει στην κακία μου σε ετούτο τον τωρινό βίο. Και ο εθισμός μου στο όπιο στο Αφγανιστάν είχε οδηγήσει στον εθισμό μου [στα παυσίπονα] στον τωρινό βίο. Πέντε χρόνια πριν από τη μεταθανάτια εμπειρία μου, υπόφερα από ένα πολύ δυνατό πόνο στον καρπό. Και τότε ο [διάσημος γιατρός] Μπράιαν Βάις μου έκανε αναδρομή σε προηγούμενους βίους. Και στην αναδρομή αυτή, είχα επιστρέψει σε εκείνο το βίο και είχα ζητήσει συγχώρεση από τους χωρικούς, και με είχαν συγχωρέσει και το χέρι μου έγινε καλύτερα. Και, μέχρι τη μεταθανάτια εμπειρία μου, δεν μπορούσα να καταλάβω πώς μπορούσε κανείς να επιστρέψει στο χρόνο και να ζητήσει συγχώρεση. Αλλά κατά τη διάρκεια της μεταθανάτιας εμπειρίας συνειδητοποίησα πως στο άλλο πεδίο ο χρόνος δεν είναι απαραίτητα γραμμικός, μα το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συγχωνεύονται και μπορούν να συνυπάρξουν σε παράλληλα σύμπαντα ταυτόχρονα. [(Σημείωση του μεταφραστή) Ή ίσως λέει "ως μέρος του ίδιου σύμπαντος". Δεν ξέρω, δεν βγάζω ξεκάθαρα τι λέει σε αυτή τη φράση.] Λοιπόν από το κολαστήριο πεδίο πήγα στο τούνελ. Και, όταν έφθασα στην άκρη του, με χαιρέτησαν δύο νέοι, ρωμαλέοι άνδρες. Ήταν γεμάτοι γαλήνη, μα επίσης γεμάτοι δύναμη. Και τηλεπαθητικά μού είπαν ότι ήταν οι φύλακες άγγελοί μου. Και ότι ήταν ο Ραφαήλ και ο Μιχαήλ. Για εμένα, που είμαι ινδουιστής, ήταν πολύ παράξενο το ότι εμφανίστηκαν άγγελοι. Όταν το είπα στη γυναίκα μου, αποκρίθηκε: "Τι έγιναν οι χιλιάδες θεοί και θεές του ινδουισμού; Δεν εμφανίστηκε κανένας τους;" Και, από εκεί, οι άγγελοι με οδήγησαν σε ένα λιβάδι, το οποίο ήταν πανέμορφο. Υπήρχαν λουλούδια διαφόρων χρωμάτων, κυλούσε καθάριο ποτάμι και πλανώνταν γλυκές οσμές. Και υπήρχε μια μακρινή μελωδία, που ηχούσε σαν το Όουμ. Και μετά, καθώς πήγαινα όλο και υψηλότερα στο Πεδίο, η συνειδητότητά μου έγινε περισσότερο άμορφη. Έτσι μου είχαν πει και οι άγγελοι, ότι στο Υψηλότερο Επίπεδο η συνειδητότητα είναι τελείως άμορφη (δηλαδή δεν έχεις σώμα). Και τότε βρέθηκα ενώπιον ενός Φωτός. Ήταν σαν χιλιάδες ήλιοι που καίνε ως ένας, κι ωστόσο δεν πονούσε τα μάτια (την όραση). Ήταν … Ένιωθα αγάπη δίχως όρους. Μπορούσα να δω την αγάπη, να ακούσω την αγάπη, να πιάσω την αγάπη, να γευτώ την αγάπη, να μυρίσω την αγάπη. Υπήρχε παντού γύρω αγάπη. Είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψεις, μα η καλύτερη λέξη που έχω βρει για ό,τι ένιωθα είναι η σανσκριτική λέξη "σάντι", που σημαίνει κοσμική γαλήνη, κοσμική αρμονία και ευδαιμονία. Και, όταν ήμουν στην παρουσία του Φωτεινού Όντος, εκείνο μού μίλησε άφωνα, ότι η ζωή μου θα συνεχιστεί, μα, όταν επιστρέψω, θα είναι τελείως διαφορετική. Θα χρειαστεί να εγκαταλείψω τον υλισμό, ίσως να εγκαταλείψω την καριέρα μου ως αναισθησιολόγου και να είμαι θεραπευτής της ψυχής, ιδίως των τριών καταστάσεων που είχα υποφέρει στη δική μου ζωή: κατάθλιψη, εθισμό και χρόνιο πόνο. Και να βοηθήσω τους ανθρώπους με αυτές τις τρεις καταστάσεις, που αποκαλώ "παθήσεις της ψυχής". Και τότε επανήλθα με ένα τίναγμα στο νοσοκομειακό δωμάτιο. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν ότι ήθελα να πέσω στα γόνατα και να ευχαριστήσω τον Ουρανό για την εμπειρία που είχα. Μα δεν μπορούσα να σηκωθώ, είχα επιδέσμους παντού στο σώμα. Μέσα σε 72 ώρες μετά την μεταθανάτια εμπειρία, είχα γίνει καλά και ήμουν έτοιμος να με στείλουν σπίτι με αντιβιοτικά. Ο εθισμός μου στα παυσίπονα πέρασε μέσα σε μια στιγμή, μα η κατάθλιψη και ο χρόνιος πόνος πήραν κάποιο διάστημα. […]



         Όταν το μόνο που έχει σημασία είναι οι πρώην σατανιστές που προσχώρησαν στο χριστιανικό δόγμα (δηλαδή ό,τι από αυτούς μπορέσουμε να δούμε στο Youtube, γιατί δεν τους ξέρουμε όλους), κι όχι πρώην σατανιστές που δεν προσχώρησαν σε αυτό, ούτε μυστικιστές μη προσαρτημένοι στο χριστιανισμό, ούτε οι αυθόρμητες εμπειρίες των καθημερινών ανθρώπων (όπως ο εαυτός μου), ούτε το τι λέει η επιστήμη για αυτό, κι ούτε ενδιαφερόμαστε να διαχωρίσουμε το τι λένε αυτοί οι πρώην μάγοι με βάση την προσωπική πεποίθηση κι ερμηνεία από το τι είναι πραγματική «εκ των έσω πληροφορία», πόσο μάλλον να αναρωτηθούμε αν η πηγή αυτής της πληροφορίας, ο Σατανάς, είναι αξιόπιστη,
πώς μπορούμε να ισχυριστούμε πως στηρίζουμε την πεποίθησή μας σε αντικειμενικές πηγές μάλλον παρά σε προκατάληψη;



         Και τελικά, σε σχέση με τον ισχυρισμό σου πως τις διάφορες αποδείξεις για τη μετενσάρκωση τις έχει φτιάξει ο Σατανάς:

         Έχουμε μια σειρά από στοιχεία που δείχνουν πως το προηγούμενο πρόσωπο (ενσάρκωση) συνεχίζεται στην τωρινή. Όπως:

         Ταυτότητα στις γλώσσες (το καινούργιο πρόσωπο μιλά μια γλώσσα που δεν έχει μάθει στον τωρινό του βίο, μα ήταν η γλώσσα του προηγούμενου προσώπου).
         Ταυτότητα στις ικανότητες (π.χ. παίζει, από παιδί ακόμα, μπέιζμπολ ή πιάνο τόσο καλά όσο το προηγούμενο πρόσωπο που είχε μεγάλη ικανότητα σε αυτά τα πεδία).
         Ταυτότητα στη δομή του προσώπου, όπως δείχνει λογισμικό αναγνώρισης προσώπου.
         Ταυτότητα σε σωματικά σημάδια (το προηγούμενο πρόσωπο χτυπήθηκε θανάσιμα στα σημεία στα οποία έχει εκ γενετής σημάδια το παρόν πρόσωπο).
         Ταυτότητα σε ψυχολογικά χαρακτηριστικά (το προηγούμενο πρόσωπο πνίγηκε, και το καινούργιο πρόσωπο γεννιέται με ένα παθολογικό φόβο για το νερό).
         Ταυτότητα στα ενδιαφέροντα (π.χ. σκάκι).

         Αν όλα αυτά τα στοιχεία της μετενσάρκωσης τα δημιουργεί ένας δαίμονας, ή ένας εξωγήινος ή ο Σατανάς, αν δηλαδή αυτός έχει τέτοια τεράστια δύναμη να μας εξαπατά σε σχέση με αυτό, τότε με ποιον τρόπο δεν έχει δημιουργήσει τα ίδια πράγματα ο Σατανάς στη δική σου θρησκεία;
         Για παράδειγμα: ευωδιάζουν τα οστά των χριστιανών αγίων; Ο Σατανάς το έκανε. Γιατρεύουν οι χριστιανοί άγιοι την αρρώστια κάποιου μες στον ύπνο του; Ο Σατανάς το έκανε. Έκανε ο Χριστός θαύματα; Ο Σατανάς το έκανε. Πηγαίνουν οι άνθρωποι με μεταθανάτιες εμπειρίες στον ουρανό και βλέπουν τον Χριστό; Ο Σατανάς το έκανε. Την Αγία Γραφή ποιος την έγραψε; Ο Σατανάς.
         Δηλαδή το ίδιο το επιχείρημα που βγάζει άκυρο το δόγμα της άλλης θρησκείας, βγάζει άκυρο και το δικό σου δόγμα. Ποιο επιχείρημα; «Αν μπορώ να φανταστώ πως είναι δυνατόν να συμβεί, άρα συμβαίνει».
         Όμως αυτός ο τρόπος σκέψης δεν ακυρώνει μόνο τη θρησκεία, μα και την επιστήμη.
         Έχει αποδείξει η επιστήμη οτιδήποτε; Ο Σατανάς έβαλε τις θεωρίες στο μυαλό των επιστημόνων, και μετά μας έκανε να νομίζουμε πως βιώνουμε τις εφαρμογές της θεωρίας (που δείχνουν ότι η θεωρία είναι έγκυρη) ως υπαρκτές στον πραγματικό κόσμο.
         Τελικά αυτός ο τρόπος σκέψης δεν ακυρώνει μόνο τη θρησκεία και την επιστήμη, μα οτιδήποτε σκεφτούμε ή κάνουμε: Έχεις σκέψεις ότι η θεωρία της μετενσάρκωσης είναι εσφαλμένη; Ο Σατανάς στις έβαλε. Έχεις την εμπειρία ότι έχεις το τάδε φύλο και το τάδε ύψος και κάνεις τις τάδε πράξεις; Ο Σατανάς σου δημιουργεί αυτές τις ψευδαισθήσεις.

         Τελικά, ο ίδιος τρόπος σκέψης που ακυρώνει τις εμπειρίες και την αξιοπιστία των άλλων, ακυρώνει και τις δικές σου εμπειρίες και αξιοπιστία.

         Εγώ έχω την εμπειρία ότι ο ινδουιστής διδάσκαλός μου με ανέβασε στον ουρανό και οικουμενικοποίησε μόνιμα ένα μέρος του σώματός μου. Συνεπώς, και ακολουθώντας τη δική σου πρακτική, αν οποιοσδήποτε –εσύ, ο παπάς σου ή ο Χριστός σου– πείτε κάτι που αντιτίθεται στα δόγματα που προωθεί στον κόσμο ο διδάσκαλός μου: ο Σατανάς σας έβαλε, και, συνειδητά ή ασυνείδητα, προωθείτε τις δοξασίες του.

         Θα δεχόσουν όμως ποτέ τη συνέπεια αυτή της ίδιας της δικιάς σου λογικής;

 

 

----------------------
---------------------------------