Ψευδοασθένεια ΔΕΠΥ (2)
|
|
Παρακάτω δίνω, μεταφράζοντας προσωπικές μαρτυρίες, ιδέες για αντιμετώπιση προβλημάτων με τρόπους άλλους από τα αλλοπαθητικά φάρμακα
Μεταφράζω από
http://www.alternativementalhealth.com/
όπου φιλοξενείται ιστοχώρος με τίτλο "Διεθνής Οδηγός στον Κόσμο της
Εναλλακτικής Ψυχικής Υγείας" (International Guide to the World of
Alternative Mental Health):
Καλώς ήλθατε στο μεγαλύτερο διαδικτυακό τόπο παγκοσμίως με θέμα τις
αφάρμακες προσεγγίσεις στην ψυχική υγεία. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον
κόσμο έχουν ανακάμψει από ψυχικές διαταραχές και τώρα απολαμβάνουν τις
απλές απολαύσεις της αφάρμακης ζωής. Στους περισσότερους είχε ειπωθεί
ότι αυτό ήταν αδύνατο. Ωστόσο, αυτά τα άτομα μάς γράφουν καθημερινά.
Πολλοί άλλοι μπόρεσαν να μειώσουν σημαντικά την εξάρτησή τους από τα
ψυχιατρικά φάρμακα. Συχνά αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν ότι πίσω από τις
"ψυχικές" τους διαταραχές υπάρχουν ιατρικά προβλήματα, αλλεργίες,
τοξικές καταστάσεις, διατροφικές ανισορροπίες, κακές διατροφές, έλλειψη
άσκησης ή άλλες θεραπεύσιμες σωματικές καταστάσεις.
Η ιστοσελίδα μας έχει προσωπικές μαρτυρίες, πάνω από 100 άρθρα, και το
μόνο ευρετήριο που υπάρχει στο διαδίκτυο για εναλλακτικούς επαγγελματίες
ψυχικής υγείας. Μπορείτε επίσης να πάρετε πληροφορίες από το
βιβλιοπωλείο μας, τις ομάδες υποστήριξης, τις ομάδες ηλεκτρονικής
ταχυδρόμησης και το δωρεάν μηνιαίο Newsletter μας.
Ελπίζουμε να βρείτε τις απαντήσεις που ψάχνετε...
Welcome to the world's largest site on non-drug approaches for mental
health.
Thousands of people around the world have recovered from mental
disorders and now enjoy the simple pleasures of a drug-free life. Most
were told this was impossible. Yet we hear from these individuals
regularly.
Many others have been able to significantly reduce their dependency on
psychiatric medication. Commonly these people find that underlying their
"mental" disorders are medical problems, allergies, toxic conditions,
nutritional imbalances, poor diets, lack of exercise, or other treatable
physical conditions.
Our site has testimonials, over 100 articles, and the Web's only
directory of alternative mental health practitioners. You can also get
information from our bookstore, support groups, email lists, and our
free monthly newsletter.
We hope you find the answers you have been looking for...
Μεταφράζω από τις "μαρτυρίες", που έχουν συλλογικά τίτλο:
"Ποικιλία ανακάμψεων μέσα από εναλλακτικές θεραπείες για την ψυχική
υγεία"
A Multitude of Recoveries Through Alternative Mental Health Treatments
Λέει ένας πατέρας:
http://www.alternativementalhealth.com/testimonials/adhd.htm
Ανάκαμψη από ΔΕΠΥ
Είχαμε την τελευταία συνάντηση ανασκόπησης [της προόδου της κόρης] με τη
δασκάλα την ειδικευμένη στις μαθησιακές δυσκολίες και ψυχολόγο του
σχολείου. Στην αρχή της συνάντησης η ψυχολόγος δήλωσε ότι έχει δει
αναμφισβήτητη πρόοδο στους βαθμούς της Άλισον και στα επίπεδα της
συγκέντρωσής της. Τόσο η Τζένιφερ όσο και εγώ χαρήκαμε που το ακούσαμε,
μετά ρώτησε τι φάρμακο είχε γράψει για αυτήν ο παιδίατρός μας και είπα
Concerta (Ritalin), στο οποίο απάντησε: "Λοιπόν, βλέπω ότι έχει
οπωσδήποτε κάνει διαφορά στη δουλειά της Άλισον."
Τότε αποκρίθηκα: "Είναι ενδιαφέρον που το λέτε αυτό, διότι της
συνταγογραφήθηκαν αυτά τα φάρμακα αλλά ποτέ δεν πήρε ούτε ένα." Της
εξήγησα ότι αφού εξετάσαμε περισσότερο αυτό το φάρμακο, αισθανθήκαμε ότι
οι κίνδυνοι παραήταν μεγάλοι, και αυτό που χρειάζεται η Άλισον δεν είναι
παρά να της αφιερώνουμε λίγο παραπάνω χρόνο. Λοιπόν αφού κάναμε αυτή την
επιπρόσθετη προσπάθεια μαζί της, έδειξε βελτίωση, αλλά οπωσδήποτε δεν
ήταν εξαιτίας κανενός "θαυματουργού φαρμάκου".
Recovery from ADHD
We had our last review with Allison's teacher, L.D. teacher, and school
psychologist. At the beginning of the review the psychologist stated
that she has seen definite improvement in Allison's grades and her
concentration level. Jennifer and I both were happy to hear this, then
she asked what kind of Medication that our pediatrician had prescribed
for her, and I said Concerta (Ritalin) to which she replied, "well I can
see that it has definitely made a difference in Allison's school work.
I then replied, "That's interesting that you say that because she was
prescribed these pills but she has never taken one of them." I explained
to her that after further review of this medication, we felt that the
risks were too great, and all Allison needs is a little extra one on one
time with us. So after providing that extra effort with her she has
shown improvement, but it was definitely not because of any "wonder
drug."
------------------
Ανάκαμψη από άγχος
Και εδώ ένας άλλος γονιός:
http://www.alternativementalhealth.com/testimonials/add.htm
Ο νεότερος γιος μου, ηλικίας 17 ετών, έχει υποφέρει από συμπτώματα
Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής [προφανώς εννοεί ΔΕΠΥ] για πολλά
χρόνια με τα συνηθισμένα προβλήματα - δυσάρεστη συμπεριφορά που
ενοχλούσε τους δασκάλους, την οικογένεια και τους συμμαθητές του, χαμηλή
σχολική επίδοση και καταφύγιο στα παράνομα ναρκωτικά.
Βρήκα ότι είχα κοιλιοκάκη, ευαισθησία στη γλουτένη, μια πρωτεΐνη που
βρίσκεται στο σιτάρι και σε άλλα δημητριακά. Όταν πρότεινα στον
μεγαλύτερο γιο μου, που βίωνε σημαντικά ψυχικά προβλήματα, να σταματήσει
να τρώει γλουτένη, παρατήρησε άμεση βελτίωση. Έγινε ακόμα καλύτερα αφού
αφαίρεσε από τη διατροφή του το γάλα.
Αφού είδε την επιτυχία του μεγαλύτερου αδερφού του με την διατροφή δίχως
γλουτένη, ο νεότερός μου άρχισε εθελούσια να κάνει κι αυτός διατροφή
χωρίς γλουτένη και χωρίς γάλα. Μετά από έξι βδομάδες, παρατήρησε πόσο
ήρεμος είχε γίνει και απολάμβανε να περιλαμβάνεται σε περισσότερες
κοινωνικές δραστηριότητες. Έχει διατηρήσει πιστά αυτή τη διατροφή για
περισσότερους από 18 μήνες τώρα και τα συμπτώματά του της Διαταραχής
Ελλειμματικής Προσοχής ελέγχονται καλά. Είναι τώρα στο τελευταίο έτος
της σχολικής φοίτησης, ακαδημαϊκά επιτυχής, δημοφιλής με τους συμμαθητές
και τους δασκάλους του και χαρούμενος στο σπίτι.
Recovery from ADD
My youngest son, age 17, has suffered with ADD symptoms for many years
with the usual problems -- obnoxious behavior that annoyed teachers,
family and peers, under achievement and resorting to illicit drugs for
comfort.
I found I had celiac disease, a sensitivity to gluten, a protein
substance found in wheat and other grains. When I suggested to my older
son, who was experiencing severe mental problems, that he stop eating
gluten, he noticed an immediate improvement. He got even better after
removing milk from his diet.
After seeing the success of his elder brother on the gluten-free diet,
my youngest voluntarily began the gluten-free, milk-free diet. After six
weeks, he noted how calm he'd become and was enjoying being included in
more social activities. He's strictly adhered to the diet for almost 18
months now and his ADD symptoms are well controlled. He's now a senior
in high school, succeeding academically, popular with his peers and
teachers and happy at home.
---------------
Ανάκαμψη από άγχος
Λέει ένας ομοιοπαθητικός γιατρός για μια περίπτωση ασθενούς του:
http://www.alternativementalhealth.com/testimonials/anxiety.htm
Η Τζοάνα ήρθε να με δει πριν πάνω από ένα χρόνο. Ήταν αλαφιασμένη επειδή
δεν είχε κοιμηθεί για πέντε νύχτες στη σειρά. Το άγχος της ήταν στα ύψη
και τόσο ακραίο, ώστε βημάτιζε πέρα-δώθε παντού μέσα στο γραφείο μου,
τινάζοντας τα χέρια της με ταραχή και ρωτώντας με ξανά και ξανά αν ήταν
τρελή. Την διαβεβαίωσα ότι αυτό από το οποίο υπέφερε ήταν άγχος και ότι
η ομοιοπαθητική μπορούσε να τη βοηθήσει.
Πέρασα την επόμενη μιάμιση ώρα ζητώντας της πληροφορίες για να κάνω το
ομοιοπαθητικό της προφίλ και αποφασίζοντας ποιο να είναι το γιατρικό: το
Arsenicum album, σε δόση 1 Μ άπαξ.
Ωστόσο, φοβόταν αρχικά να το πάρει. Αν και ήταν σίγουρη ότι το Paxil θα
ήταν χειρότερο γιατί το άγχος είχε αρχίσει μετά τη χρήση ενός
αντιβιοτικού, της ήταν δύσκολο να πάρει οποιοδήποτε είδος φαρμάκου τώρα
- ακόμα και ομοιοπαθητικό. Ευτυχώς ήταν παρόν ο άντρας της Τζοάνας και
την καθησύχασε ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι φυσικά, μη τοξικά και
δεν έχουν παρενέργειες.
Αν και δεν καθησυχαζόταν εύκολα, η Τζοάνα πήρε το φάρμακο. Την επόμενη
νύχτα κοιμήθηκε πέντε ώρες. Εξεπλάγην και χάρηκε. Ήταν ακόμα τόσο
αγχωμένη, ώστε τηλεφωνούσε στο γραφείο μου κάθε μία-δύο μέρες για να
καθησυχαστεί ότι το φάρμακο δεν θα την έβλαπτε με οποιοδήποτε τρόπο.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες ο ύπνος της Τζοάνας έγινε κανονικός και σταθερός
στις 7-8 ώρες κάθε νύχτα και το άγχος της μειώθηκε όλο και περισσότερο.
Χρειάστηκε να επαναλάβει τη θεραπεία αρκετούς μήνες αργότερα, και μετά
ένα χρόνο αργότερα, δηλαδή αυτό το καλοκαίρι. Μου είπε ακτινοβολώντας
ότι ήταν σε θέση να ξαναγυρίσει στη δουλειά της και τα πήγαινε πολύ
καλά. Της συμβαίνει το ένα ή το άλλο άκακο σύμπτωμα όταν χρειάζεται μία
δόση του γιατρικού, που φαίνεται να την κρατά για περίπου έξι μήνες -
μία δόση.
Recovery from anxiety
Joanne came to see me over a year ago. She was distraught from not
sleeping for five nights in a row. Her anxiety was off the charts and so
extreme that she was pacing all around my very small office flailing her
arms and asking me over and over if she was crazy. I assured her that
what she was suffering from was anxiety and that homeopathy could help
her.
I spent the next hour and a half taking her homeopathic case and
deciding upon the remedy Arsenicum album in a 1M single dose. She was
afraid to take it at first, however. Though she was sure that Paxil
would be worse because the anxiety had started following the use of an
antibiotic, it was hard for her to voluntarily take any kind of
medication now- even homeopathic. Fortunately Joanne's husband was
present and he reassured her that the homeopathic medicine was natural,
non-toxic and would have no side effects.
Though not easily reassured, Joanne took the remedy. The next night she
slept 5 hours. She was surprised and pleased. She was still so anxious
that she called my office every day or two for reassurance that the
remedy would not hurt her in any way. Within a few weeks Joanne's sleep
became normalized and consistent at 7-8 hours per night and her anxiety
became less and less. She had to repeat the remedy several months later
and then a year later which was this summer. She radiantly told me that
she was able to go back to work and was doing very well. She gets an odd
but harmless physical symptom when she needs a dose of her remedy, which
seems to hold her for about 6 months-one dose.
-------------------------------------
http://www.alternativementalhealth.com/testimonials/candida.htm
Άγχος που προέρχεται από καντιδίαση
Φοβόμουν τρομερά για αυτό που μου συνέβαινε, καθότι δεν γνώριζα ότι
υπήρχε οποιαδήποτε οργανική ή ιατρική παθολογική κατάσταση που
προκαλούσε αυτά τα συμπτώματα. Ζήτησα τη βοήθεια ενός γιατρού, μετά και
δεύτερου· μετά τρίτου. Και στις τρεις περιπτώσεις, με εξέτασαν σύντομα
και όταν άκουσαν τη λίστα των συμπτωμάτων μου, μου πρόσφεραν ψυχιατρικά
φάρμακα ως λύση σε αυτό που θεωρούσαν ότι μου προκαλούσε τα προβλήματα -
ο νους μου. Αρνήθηκα να πάρω τα φάρμακα και στις τρεις περιπτώσεις,
πεπεισμένη καθώς ήμουν ότι οι γιατροί δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για
το τι πραγματικά μου συνέβαινε.
I was terribly afraid of what was happening to me, as I was unaware that
there was any physiological or medical condition causing these symptoms.
I sought a doctor's help; then two, then three. In all three instances,
I was quickly examined and upon hearing my laundry list of symptoms, I
was offered psychiatric meds as the solution to what they considered
ailed me--my mind. I declined the drugs in each instance, convinced that
the physicians didn't have a clue what was really happening with me.
Μετά από 9 μήνες βασάνων και φόβου, μου συστήθηκε να πάω σε έναν
χειροπράκτη που εφάρμοζε διατροφική εξέταση στους ασθενείς του.
Αποφάσισε, μέσω της εξέτασης, ότι το σώμα μου ήταν γεμάτο από τον
ζυμομύκητα Candida και τα φρούτα με τα πολλά ζάκχαρα που έτρωγα τον
"έθρεφαν", προκαλώντας τον πολλαπλασιασμό του και την συνεχή και
αδιάκοπη επίδρασή του πάνω μου.
After 9 months of this torture and fear, it was recommended to me to go
to a chiropractor who applied nutrition testing to his patients. He
determined, through this testing, that my body was full of yeast and the
high-sugar fruits I was eating were "feeding" the yeast, causing them to
multiply and affect me on a continuing and unrelenting basis.
Ο χειροπράκτης με έβαλε σε μια διατροφή που απαγόρευε τη μαγιά ή
προϊόντα που έχουν υποστεί ζύμωση, τη ζάχαρη, το τυρί και τα
γαλακτοκομικά. Χρειάστηκαν τρεις βδομάδες θρησκευτικά πιστής τήρησης της
διατροφής για να πεθάνουν οι μύκητες, αλλά έτσι και έγινε. Στην
πραγματικότητα, μέσα σε μια βδομάδα αισθανόμουν πολύ καλύτερα. Δεν έχω
οποιαδήποτε συμπτώματα από τότε.
Χρωστώ πολλά σε εκείνον τον χειροπράκτη για το ότι εκτίμησε σωστά την
κατάστασή μου και για το ότι δεν υπέθεσε ότι "ήταν όλα στο κεφάλι μου"
και ότι μια συνταγή Προζάκ θα τα έκανε όλα να φύγουν!
The chiropractor put me on a diet that prohibited yeast or fermented
products, sugar, cheese, and dairy. It took 3 weeks of religiously
following the diet to kill the yeast, but I did. Actually, within a
week, I was feeling much better. I've not experienced any more of those
symptoms since.
I owe that chiropractor a lot for correctly assessing my situation and
for not assuming that it was all in my head and that a prescription of
Prozac would make it all go away!
-----------------------------
http://www.alternativementalhealth.com/testimonials/behavior.htm
Ανάκαμψη από παιδικά προβλήματα συμπεριφοράς
Ο γιος μου διαγνώστηκε με δέκα διαφορετικές αλλεργίες ως βρέφος. Η
διατροφή του απαιτούσε παρακολούθηση από επαγγελματία για να
σιγουρέψουμε ότι έτρωγε αρκετά λίπη και βιταμίνες ώστε να αναπτυχθεί
καλά. Όταν έφτασε στο νηπιαγωγείο, είχε ξεπεράσει τις εννέα αλλεργίες,
αλλά διατηρεί μεγάλη αλλεργία στα γαλακτοκομικά στην ηλικία των 11,
λοιπόν συνεχίζει να τον παρακολουθεί αλλεργιολόγος για αυτή την αλλεργία
και το ελαφρό του άσθμα.
My son was diagnosed with 10 different food allergies as an infant. His
diet required professional supervision to ensure he ate sufficient fats
and vitamins to grow well. As he became a pre-schooler, he did outgrown
nine of those allergies, but he maintains a severe dairy allergy at 11
years old, so he continues to be under an allergist’s care to monitor
this allergy and his mild asthma.
Όταν πια έφτασε στο νηπιαγωγείο, αποδίδαμε πολλή από τη συμπεριφορά του
στο άσθμα του. Προσέξαμε ότι συχνά φαινόταν να έχει κρίση νεύρων πριν
από μια κρίση άσθματος, αλλά ο αλλεργιολόγος μάς διαβεβαίωσε ότι τα δύο
δεν σχετίζονταν. Ακόμα δεν είμαι σίγουρη για αυτό. Όταν πια πήγαινε στην
δευτέρα τάξη, το σχολείο υπαινισσόταν ότι έχει ΔΕΠΥ, αν και εμείς δεν το
πιστεύαμε πράγματι αυτό. Τον πήγαμε για να του γίνει εκτίμηση από δύο
αναπτυξιακούς παιδιάτρους, που σταθερά και ανεξαίρετα μας έλεγαν μονάχα
πως πιθανά ήταν "οριακός υπερκινητικός" (ΔΕΠΥ). Ο ένας από αυτούς
σύστησε να διαβάσουμε ένα βιβλίο για τις κρυμμένες διατροφικές
αλλεργίες, αλλά ο αλλεργιολόγος μας αρνήθηκε ότι το βιβλίο είχε την
οποιαδήποτε αξία. Ωστόσο, το διαβάσαμε και μάθαμε για τη σύνδεση μεταξύ
των χρωστικών ουσιών που προστίθενται στις τροφές και της συμπεριφοράς.
Αργότερα ο αλλεργιολόγος συμφώνησε ότι αυτή η σύνδεση είναι πραγματική,
αλλά είπε ότι είναι χημική αντίδραση, όχι αλλεργική αντίδραση.
By the time he entered kindergarten, we blamed a lot of his behavior on
his asthma. We noticed he seemed to have a tantrum often before an
asthma attack, but the allergist assured us that this was unrelated.
Still, I am not sure. By second grade, the school was implying he had
ADD, though we really did not believe this. We had him evaluated by two
developmental pediatricians, who would commit to nothing other than to
tell us he was perhaps borderline hyperactive/ADD. One of them
recommended we read a book about hidden food allergies, but our
allergist denied that the book had any merit. Still, we read it and
learned about the food dye -behavior connection. Later, the allergist
agreed that this connection is real, but it is a chemical reaction
rather than an allergic reaction.
Εκείνο τον καιρό, κατά ευτυχή σύμπτωση, συναντήσαμε μια άλλη γυναίκα σε
ένα πάρτι που διάβαζε τη συσκευασία μιας τροφής, ελέγχοντας τα
συστατικά. [...] Μας είπαν ότι η κόρη τους απέφευγε την κόκκινη χρωστική
με αριθμό 40 (Red Dye #40). Όταν ρωτήσαμε τι θα της συνέβαινε, η μητέρα
δίστασε και μετά μοιράστηκε μαζί μας ότι η συμπεριφορά της κόρης της θα
άλλαζε δραματικά. Θα είχε μια ηχηρή και επιθετική κρίση νεύρων μετά τη
λήψη αυτής της χρωστικής. Το είχα ξανακούσει αυτό, και είχα αποφύγει να
αλλάξω τη διατροφή μας σε "οργανική", επειδή είχε ήδη τόσο δραματικά
μεταβληθεί λόγω των διατροφικών αλλεργιών.
At this time, serendipitously, we ran into another family who was
reading labels at a party to check for ingredients. We offered to share
our chocolate soy milk, if it was a dairy issue. However, we learned
that their daughter avoided Red Dye #40. When we asked what would happen
to her, her mother hesitated and then shared that her daughter’s
behavior would dramatically change. She would throw a loud, aggressive
tantrum after eating Red Dye #40. I had heard of this before, and had
really resisted having to “go organic” since our diet had already been
so dramatically altered due to the food allergies.
Ωστόσο, ο σύζυγός μου κι εγώ δεν μπορέσαμε να αρνηθούμε ότι αυτό ήταν
κάτι που θα έπρεπε να διερευνήσουμε, μετά από κάποια περίπτωση όπου τον
φιλέψαμε ένα κόκκινο γλύκισμα, σε κάποια εκδήλωση όπου σερβίρονταν μόνο
γαλακτοκομικά και "σκουπιδοτροφές", και μέσα σε δεκαπέντε λεπτά είχε
αρχίσει να βρίζει, να κλωτσάει και να συμπεριφέρεται με πλήρη αγένεια.
Πειραματιστήκαμε· το αποφεύγαμε τελείως και μετά του το δίναμε. Ήταν σαν
να άνοιγες έναν διακόπτη φωτός και τον έκλεινες, "καλή συμπεριφορά" και
μετά "κακή συμπεριφορά". Αυτές οι κρίσεις νεύρων ήταν τέτοιες ώστε τον
βάζαμε στο δωμάτιό του και αυτός απλά κλωτσούσε την πόρτα και έβριζε και
μετά αργότερα απλά έλεγε: "Μπορώ να βγω; Νοιώθω καλύτερα."
However, my husband and I could not deny that this was something we
should check into after we gave him a red candy for a treat at an event
serving only dairy and “junk foods, “ and within fifteen minutes he was
swearing, kicking, and just downright rude. We experimented; completely
avoiding it and then letting him have it. It was like turning a light
switch on and off, “good behavior” and then “bad behavior.” These
tantrums were such that we would put him in his bedroom and he would
just kick the door and swear and then later he would just say, “Can I
come out? I feel better.”
Τα ταξίδια με το αυτοκίνητο ήταν πάντα ένας τρομερός εφιάλτης για εμάς,
με τις συνεχείς του κρίσεις νεύρων μετά από περίπου μία ώρα. Τότε
συνειδητοποιήσαμε ότι του δίναμε πάντα στο αυτοκίνητο χυμούς που
περιείχαν την κόκκινη χρωστική με αριθμό 40 (Red Dye #40) ! Είναι
απίστευτο. Όταν αναθυμάμαι για πόσα χρόνια έκλαιγα απογοητευμένη και
πόσο χρειάστηκε να παλέψω ενάντια στην τάση να τον αφήσω στην άκρη του
δρόμου [και να φύγω].... Αλλά γι' αυτό είναι που τα γράφω αυτά!...
Car trips were always a horrible nightmare for us, with his continual
tantrums after about an hour. Then, we realized that we always served
him juice boxes in the car, with artificial Red Dye #40 in it! Now, we
can go for four or five hour trips without more than the “normal”
restlessness. It is incredible. When I think back to how many tears I
cried out of frustration and how much I would have to fight the urge to
leave him on the side of the road….well, that is why I am writing this!
Βρίσκεται τώρα στην πέμπτη τάξη και εθελούσια αποφεύγει τις κόκκινες
τροφές. Απλά σηκώνει τους ώμους και λέει στους άλλους: "Δεν θέλεις να
ξέρεις τι θα μου συμβεί αν το φάω αυτό! Πραγματικά τρελαίνομαι!" Αλλά το
λυπηρό είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν πολλά παιδιά εκεί έξω που
"τρελαίνονται" και μπορεί να μην είναι τόσο τυχερά, όσο ήταν ο γιος μας,
να έχουν γονείς που αντιλήφθηκαν τι συνέβαινε. Μπορεί να υποφέρουν και
να έχουν μπλεξίματα με τις οικογένειές τους, τα σχολεία, ακόμα και την
αστυνομία. Όταν αντιληφθείς ότι είναι οι πιο χαμηλού εισοδήματος και
μόρφωσης οικογένειες που τρώνε περισσότερες από αυτές τις "σκουπιδοτροφές",
η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη.
He is now in fifth grade, and voluntarily avoids artificial red foods.
He just shrugs and tells people, “You don’t know wanna know what will
happen to me if I eat that! Really, I will just go nuts.” But the sad
part is, there’s got to be lots of kids out there that do “go nuts” and
they may not be as fortunate as our son to have parents that figured
this out. They may be suffering and getting into trouble with their
families, schools, and even the police. When you realize that it is
lower incomed, less educated families that eat more of the “junk food”
it compounds the issue.
Πριν χρόνια, εργαζόμουν με συναισθηματικά διαταραγμένα παιδιά, και
γνωρίζω ότι τους δίναμε να τρώνε τεχνητές χρωστικές και θυμάμαι ότι αυτό
το είδος της συμπεριφοράς που έβλεπα σε αυτά, το έβλεπα και στο σπίτι.
Σε πόσες τέτοιες περιπτώσεις θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί η
κατάσταση στο σπίτι με υγιεινότερη διατροφή; Πιστεύω ότι είναι
εξοργιστικό που επιτρέπεται σε αυτού του είδους τη χημική μόλυνση να
εισέρχεται στην τροφή μας σαν να πρόκειται για καραμέλες.
Years ago, I worked with emotionally disturbed children, and I know we
fed them artificial colors, and I remember seeing this kind of behavior
at that group home. How many of them could have been managed at home
with healthier diets? I think it is outrageous that this type of
chemical pollution is permitted to in our food stream as if it were,
well, candy.
-----------------------------
http://www.alternativementalhealth.com/testimonials/bipolar.htm
Η ψυχική ασθένεια είναι τρομερή ασθένεια. Η ασθένεια που είχα ήταν
κατάθλιψη, γνωστή επίσης ως διπολική συναισθηματική διαταραχή. Αρχικά
παρουσιάστηκε ως ήπια κατάθλιψη ακριβώς πριν από τα ενδέκατα γενέθλιά
μου. Το γεγονός ότι αναπτύχθηκε κατά την αρχή της εφηβείας και τα
εφηβικά χρόνια, στα οποία τα παιδιά βιώνουν τόση συναισθηματική
αναταραχή, το έκανε πολύ δύσκολο να εντοπίσεις τι πήγαινε στραβά με
μένα. Συνέχισε δίχως να διαγνωστεί για περίπου 13 χρόνια.
Mental illness is a devastating disease. The illness I had was
depression, also known as bipolar affective disorder. It first presented
itself as a mild depression just before my 11th birthday. The fact that
it developed at the onset of puberty and the teenage years with all the
emotional turmoil that kids experience at that time made it very
difficult to pinpoint what was going on with me. It went undiagnosed for
about 13 years.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπήρχε κατάθλιψη, μερικές φορές
ήπια, μερικές φορές έντονη και σύντομα επεισόδια μανίας που ήταν
εξαιρετικά ήπια. Κυμαίνονταν μεταξύ άυπνων νυχτών με ασταμάτητες σκέψεις
και ενός γενικού αισθήματος σιγουριάς και ενέργειας που δεν χαρακτήριζε
το άτομό μου.
During those times there was depression, sometime mild, sometimes severe
and brief manic episodes that were extremely mild. They ranged from
sleepless nights with speeding thoughts to a general feeling of
confidence and energy that was uncharacteristic.
Τα πάντα άλλαξαν λίγο μετά τα είκοσι χρόνια μου, όταν είχα ένα μεγάλο
επεισόδιο μανίας. Ήταν μια φρικτή εμπειρία, τελείως εξευτελιστική και,
για να πούμε το λιγότερο, υπέσκαψε την εμπιστοσύνη που είχα στον εαυτό
μου. Είχα ένα πλήρες ψυχωτικό επεισόδιο, στο οποίο αισθανόμουν ότι είχα
τον έλεγχο του κόσμου και ότι η παγκόσμια ειρήνη στηριζόταν στο να
εκριζώσω τους κατασκόπους από τη γειτονιά μου, που το έκανα με χαρά.
Εισήλθα στο σπίτι του γείτονα και τον κατηγόρησα έντονα και προσπάθησα
να σπάσω το τζάμι ενός άλλου γείτονα με μια σιδερένια βέργα.
Everything changed in my early 20s when I had a major manic episode. It
was a horrible experience, totally humiliating and undermined my
confidence to say the least. I had a complete psychotic break where I
believed that I was in control of the world and that world peace
depended on me routing out the spies in my neighborhood which I happily
did. I forced myself into my neighbor’s house and denounced them and I
tried to break another neighbor’s window with an iron rod.
Αυτές οι ψευδαισθήσεις μεγαλείου κατέληξαν σε αστυνομική συνόδευσή μου
μέχρι το τοπικό ψυχιατρικό νοσοκομείο. Ήμουν τελείως σίγουρη ότι δεν
υπήρχε τίποτα στραβό με μένα και ότι επρόκειτο για τρομερό λάθος, μέχρι
που είδα μια διαφημιστική πινακίδα στο δρόμο να λιώνει και οι εικόνες
της να διαλύονται μετατρεπόμενες σε έναν χαρακτήρα κινουμένου σχεδίου.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα ότι συνέβαινε κάτι που δεν ήταν
πολύ εντάξει.
These delusions of grandeur landed me a police escort to the local
psychiatric hospital. I was so clear on the ride over that there was
nothing wrong with me and there had been a terrible mistake until I saw
a billboard melt and the images displayed on it disintegrated into a
cartoon character. That was the first time that I knew there was
something going on that wasn’t quite right.
Με έβαλαν σε αντιψυχωτικά φάρμακα και τελικά στο λίθιο. Το λίθιο φάνηκε
να ελέγχει τα μανιακά επεισόδια, αλλά δεν έκανε τίποτα για να απαλύνει
την κατάθλιψη, που ήταν πραγματικά καταλυτική - πολύ βαριές καταθλίψεις
στις οποίες η παραμικρή δουλειά φαινόταν αδύνατη. Δοκίμασα
αντικαταθλιπτικά, αλλά απλά με περνούσαν σε μανιακά επεισόδια. Όσο
τρομακτικά κι αν ήταν τα μανιακά επεισόδια, οι καταθλίψεις ήταν
χειρότερες. Ήταν σχεδόν αδύνατο να έχω μια ζωή. Μετά από τέσσερα χρόνια
είχα ακόμα ένα μεγάλο μανιακό επεισόδιο. Πραγματικά με τάραξε, γιατί
έπαιρνα τα φάρμακά μου κανονικά.
I was put anti-psychotics and finally lithium. The lithium seemed to
control the manic episodes but did nothing to alleviate the depression
which was truly devastating - very heavy depressions where the simplest
task seemed insurmountable. I tried anti-depressants but they would
simply put me over into a manic episode. As horrendous as the manic
episodes were, the depressions were worse. It was almost impossible to
have a life. After 4 years I had another major manic episode. It really
shook me up because I had been taking my medications properly.
Ρώτησα τον γιατρό μου ποια ήταν η πρόγνωση για μένα και είπε ότι μάλλον
δεν θα καλυτέρευα και, κατ' ελπίδαν, δεν θα χειροτέρευα! Αυτό αποτέλεσε
ένα μεγάλο κάλεσμα αφύπνισης για μένα και συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν
εντός ενός συστήματος που δεν πίστευε ότι μπορούσα να ανακάμψω! Εγώ
πίστευα ότι μπορούσα να θεραπευτώ και ότι αυτό που βίωνα δεν χρειαζόταν
να είναι ισόβια καταδίκη. Αποφάσισα να αναλάβω τον έλεγχο της υγείας μου
και να βρω άλλους τρόπους για να κάνω τη ζωή μου πιο βιώσιμη.
I asked my doctor what my prognosis was and he said I probably would not
get better, and hopefully I would not get worse! This was a wake up call
for me big time and I realized I was in a system that didn’t believe I
could recover! I believed I could heal and this didn’t have to be a life
sentence. I decided to take control of my own health and find other ways
to make my life more livable.
Άρχισα ασκούμενη καθημερινά στο διαλογισμό, όπου καθόμουν [οκλαδόν]
ήσυχα και μένοντας ανοιχτή στην ιδέα ενός υγιούς σώματος και νου. Προς
έκπληξή μου, σε λίγες βδομάδες ένας Οδηγός άρχισε να εμφανίζεται στους
διαλογισμούς μου και μου έδωσε πολύ συγκεκριμένες οδηγίες για να
ακολουθήσω. Η πρώτη εκ των οποίων ήταν να σταματήσω να καπνίζω
μαριχουάνα και να πίνω αλκοόλ! Ω, τι ιδέα!
I began with daily meditations where I sat quietly and stayed open to
the idea of a healthy body and mind. To my surprise in a few weeks a
guide started showing up in my meditations and gave me very specific
messages to follow. The first of which was to stop smoking marijuana and
drinking! What a concept!
Σταμάτησα πράγματι να καπνίζω χασίς και να πίνω. Μέσα στα επόμενα δύο
χρόνια έκοψα τα τσιγάρα, την καφεΐνη και τη ζάχαρη. Άρχισα να ασκούμαι
καθημερινά και να πηγαίνω σε εργαστήρια και σε μαθήματα σχετικά με την
υγεία. Εντός ενός χρόνου αφού ξεκίνησα σε αυτό το μονοπάτι η κατάθλιψη
είχε σχεδόν τελείως εξαφανιστεί! Χρειάστηκαν ακόμα πέντε χρόνια για να
θεραπευτώ τελείως.
I did stop smoking pot and drinking. Over the next couple years I cut
out cigarettes, caffeine and sugar. I started exercising daily and going
to workshops and classes on dealing with health. Within a year of
embarking on this path the depression had all but disappeared! It would
take 5 more years to completely recover.
Το κλειδί είναι να κάνεις το σώμα και το νου σου όσο πιο υγιή γίνεται.
Είναι ζωτικής σημασίας να αναμορφώσεις τη διατροφή σου ώστε να τρως ως
επί το πλείστον ακατέργαστες, μη εξευγενισμένες, οργανικές, ολόκληρες
τροφές. Χρησιμοποίησα επίσης τεχνικές όπως οι βαθιές αναπνοές και η
γιόγκα. Πιστεύω ότι δρουν ηρεμώντας το σώμα και αναζωογονώντας τα
συναισθήματα. Βρήκα επίσης ότι είναι πραγματικά σημαντικό να είσαι στο
περιβάλλον ανθρώπων που είναι υποστηρικτικοί και απέφευγα εκείνους που
με μείωναν.
The key is to get your body and mind as healthy as possible. Cleaning up
your diet so you are eating mostly unprocessed, unrefined organic whole
foods is vital. I also used techniques such as deep breathing and yoga.
I believe they act to calm down the body and rejuvenate the emotions. I
also found that it is really important to be around people who are
supportive and avoid those who would put me down.
Η σημερινή μου κατάσταση είναι ότι δεν είχα σοβαρό επεισόδιο κατάθλιψης
για πάνω από 15 χρόνια, ή μανιακό επεισόδιο για πάνω από 10 χρόνια. Αυτό
με κάνει να πιστεύω ότι, εφόσον κατέστη δυνατό να θεραπευτώ εγώ, με
τίποτα άλλο εκτός από αυτοπειθαρχία και σταθερότητα [προσπάθειας], τότε
μπορεί οποιοσδήποτε!
Today I have not had a serious depression in over 15 years or a manic
episode in over 10 years. This makes me believe that if I can recover
with nothing but self discipline and consistency, then anyone can!
Για να δείτε ένα πολύ
ενδιαφέρον βίντεο για τη βελτίωση μέσω του διαλογισμού από τα
προβλήματα που διαγιγνώσκονται ως ΔΕΠΥ, με προσωπικές μαρτυρίες παιδιών
που ασκήθηκαν σε αυτή την τεχνική, επιλέξτε
εδώ.
ελληνικοί υπότιτλοι, διάρκεια τέσσερα λεπτά
---------------------
Αντιγράφω εδώ από το ελληνικό διαδίκτυο.
Ενδεικτικά τα παρακάτω, από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας
Ομοιοπαθητικής, όπου μπορεί κανείς να βρει πολλές παρόμοιες προσωπικές
μαρτυρίες.
άνδρας 28 ετών
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΑΝΙΚΟΥ, ΕΜΜΟΝΕΣ, ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ, ΗΠΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΥΠΝΙΚΗ
ΑΠΝΟΙΑ, ΥΠΕΡΤΑΣΗ, ΥΠΕΡΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΑΙΜΙΑ, ΓΑΣΤΡΟΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ,
ΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ
Πριν 3 χρόνια είχα την τύχη να γνωρίσω την ιατρική ομάδα του κ. Σπύρου
Διαμαντίδη και ξεκίνησα Ομοιοπαθητική Θεραπεία & Βιοανάδραση. Ανέκαθεν
πίστευα ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι θεραπείας, πέρα από τα χημικά
φάρμακα. Εκτός των άλλων είμαι αλλεργικός σε όλα τα αντιβιοτικά και σε
άλλα χημικά φάρμακα και αυτό μου δημιουργεί μεγαλύτερη αρνητική διάθεση
σε όλα τα χημικά φάρμακα.
Τα προβλήματα που με βοήθησε η Ομοιοπαθητική να θεραπεύσω είναι:
διαταραχές πανικού, εμμονές, φοβίες, μειωμένη ικανότητα συγκέντρωσης
λόγω διάσπασης προσοχής, ήπια κατάθλιψη, υπνικές άπνοιες, υπέρταση,
υπερχοληστεριναιμία , γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και σπαστική
κολίτιδα. Επιπλέον αρρώσταινα εύκολα από ιώσεις και ταλαιπωρούμουν
πολλές φορές μέσα στο χρόνο. Επίσης με βοήθησε να βγω από το αδιέξοδο
που ένοιωθα ότι ήμουν και νόμιζα ότι δεν θα κατάφερνα να βγω ποτέ. Όλα
τα προβλήματα μου είχαν δημιουργηθεί λόγω έντονου και παρατεταμένου
εργασιακού στρες και καταπίεση που δεχόμουν καθημερινά.
Μέχρι να γνωρίσω την ομοιοπαθητική, δεν μπορούσα να λύσω αυτά τα
προβλήματα με κανέναν τρόπο. Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση απ’
όλα είναι ότι τα κύρια προβλήματα τα έλυσα μέσα σε λίγους μήνες. Παρ’
όλα αυτά συνέχισα θεραπεία γιατί είδα ότι δυναμώνει η άμυνα του
οργανισμού μου.
Εκτός των άλλων ο συνδυασμός Ομοιοπαθητικής & Βιοανάδρασης με έχει
βοηθήσει στο να αναπτυχθούν οι εγκεφαλικές μου λειτουργίες και πλέον
μπορώ να συγκεντρωθώ εύκολα σε ένα θέμα, να ακούσω κάποιον άλλον χωρίς
να τον διακόπτω, πράγμα που ήταν σύνηθες πρόβλημα για μένα. Επίσης
παρατήρησα ότι οι σχέσεις μου με τον υπόλοιπο κόσμο βελτιώθηκαν
σημαντικά και η αποδοτικότητα στη δουλειά μου πολλαπλασιάστηκε.
Εκτός των άλλων όσες ψυχολογικές δυσκολίες μού παρουσιάζονται πλέον
μπορώ και τις ξεπερνάω με τους μηχανισμούς που έχω μάθει και όλα αυτά
μού έχουν δημιουργήσει μεγάλη αυτοπεποίθηση για την υγεία και το μέλλον
μου, πράγμα που με έχει βοηθήσει στην εξέλιξη και την πορεία της ζωής
μου.
-----------------------------------------
Από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής:
γυναίκα 36 ετών
ΑΓΧΩΔΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
Κάνω ομοιοπαθητική εδώ και ένα χρόνο. Ήμουνα σε πολύ κακό χάλι, είχα
πολλά νεύρα, δεν έλεγχα τον εαυτό μου, όλοι μου φταίγανε. Αυτό είχε
επίδραση στα παιδιά μου και γενικότερα στην οικογένειά μου. Ζούσαμε ένα
αλαλούμ. Από τον πρώτο-δεύτερο μήνα είδα αμέσως τη διαφορά με την
ομοιοπαθητική. Μου έκανε μεγάλο καλό. Ήμουνα κακοδιάθετη, κουρασμένη,
μες στα νεύρα, μες στο άγχος, δεν είχα διάθεση, ζούσα μέσα στην
υπερένταση. Τώρα είμαι νορμάλ. Τώρα είμαι μια χαρά. Νιώθω ότι και τον
εαυτό μου ελέγχω, έχω ηρεμήσει, είμαι πολύ καλά.
------------------------------
σύνδεσμος
γυναίκα 54 ετών
ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ, ΑΣΘΜΑΤΙΚΗ ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ, ΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΟΛΙΤΙΔΑ, ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Μένω στο Αιγάλεω, και είμαι στην ομοιοπαθητική 15 χρόνια. Μου τη σύστησε
μία φίλη μου και ήρθα γιατί είχα αγανακτήσει από τους ψυχιάτρους,
νευρολόγους, που τραβιόμουνα επτά οκτώ χρόνια με πολλά φάρμακα.
Είχα δύσπνοια τρομερή γιατί είχα χειρουργηθεί και από στένωση
μιτροειδούς. Το στομάχι, το έντερο, αϋπνίες πάρα πολλές, πολλή
δυσκοιλιότητα, πόνους πάρα πολλούς στην κοιλιά, κομάρες πολλές,
κατάθλιψη πάρα πολλή, τάσεις να κάνω κακό στον εαυτό μου, δεν ήθελα να
βγω έξω καθόλου.
Και σιγά-σιγά, με τη βοήθεια της ομοιοπαθητικής τα ξεπέρασα όλα αυτά.
Μετά άρχισα να πετάω τα φάρμακα σιγά-σιγά.
Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη, εδώ πέρα δεν αλλάζω καθόλου αυτούς τους
γιατρούς με τους άλλους. Αν και οι άλλοι γιατροί που τους το λέω με
κοροϊδεύουν άλλοι με πιστεύουν, οι πιο πολλοί με κοροϊδεύουν, θεωρούν
ανόητη τη γνώμη μου. Όμως ο παθολόγος που πάω τώρα με τα αιμοπετάλια που
είδε ότι ανεβήκανε και την επιμονή που του λέω ότι πάω καλά σε σάς,
άρχισε να ασπάζεται τη γνώμη μου και να λέει «ας το πιστέψουμε, μπορεί
να είναι κι έτσι». Άρχισε να πέφτει ο εγωισμός του τόσο πολύ, γιατί δεν
το δεχότανε με καμία δύναμη.
-------------------------
από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής
γυναίκα 47 ετών
ΦΟΒΙΕΣ, ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ, ΑΓΧΩΔΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΧΡΟΝΙΑ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ,
ΙΓΜΟΡΙΤΙΔΑ, ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ
Βρισκόμουν σε κάποια δύσκολη περίοδο της ζωής μου όταν τυχαία κάποιος
γνωστός μου μίλησε για την ομοιοπαθητική και την ομάδα του κ. Διαμαντίδη.
Ο ίδιος έκανε ομοιοπαθητική και είχε βοηθηθεί στα προβλήματά του. Ήμουν
βαθιά βουτηγμένη σε προβλήματα ψυχοσωματικά, είχα φοβίες, πάθαινα συχνά
πανικούς, είχα άγχος, αβεβαιότητα για τις ικανότητές μου. Δεν έμενα
μόνη, ήθελα δίπλα μου πάντα κάποιον δυνατό και ικανό. Ένοιωθα αδύναμη να
αντιμετωπίσω τη ζωή μου και τις δυσκολίες της και όλα αυτά με οδηγούσαν
σε άσχημες σκέψεις και στην κατάθλιψη. Το ανοσοποιητικό μου σύστημα είχε
εξασθενήσει και πάθαινα ιώσεις φαρυγγίτιδες, ιγμορίτιδες, με αποτέλεσμα
να παίρνω πολλές αντιβιώσεις. Είχα και το αυχενικό, που μου δημιουργούσε
ζάλη και αστάθεια. Ένοιωθα ότι έπρεπε να κάνω άμεσα κάτι, είτε να μείνω
στη συμβατική ιατρική με τα χημικά φάρμακα είτε να ακολουθήσω το νέο
δρόμο της ομοιοπαθητικής που μου είχαν συστήσει. Έκανα λοιπόν το μεγάλο
βήμα, επισκέφθηκα την ομάδα του κ. Διαμαντίδη. Άνοιξα σιγά-σιγά τον
εαυτό μου, τους είπα τα προβλήματα που είχα και άρχισα να παίρνω τα
ομοιοπαθητικά χάπια με συνέπεια και συνέχεια. Δεν το μετάνιωσα. Βρήκα
ανθρώπους πρόθυμους να με ακούσουν, να με συμβουλεύσουν, να με
ενθαρρύνουν, και αυτό μου έδωσε θάρρος και δύναμη. Κάνω ομοιοπαθητική
όποτε τη χρειάζομαι 4 χρόνια τώρα και νοιώθω πολύ καλύτερα σε όλα. Το
αυχενικό μου έχει βελτιωθεί σημαντικά, στέκω ξανά γερά στα πόδια μου,
αντιμετωπίζω τα προβλήματά μου χωρίς άγχος και πανικούς. Στέκομαι
καλύτερα και στην οικογένειά μου και στο παιδί μου και παίρνω ελάχιστα
συμβατικά φάρμακα. Όπως λέει και ο άνδρας μου, που ήταν μάρτυρας των
όσων περνούσα, είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μας. Συστήνω την
ομοιοπαθητική ανεπιφύλακτα σε όποιον έχει κουραστεί από τη συμβατική
ιατρική ή δεν έχει βρει ακόμα λύση στο πρόβλημά του. Αν και το κράτος
πεισθεί κάποτε για τη σπουδαιότητά της και τη βοήθεια που προσφέρει σε
ανθρώπους σαν εμένα και χορηγήσει τα ομοιοπαθητικά φάρμακα από τα ταμεία
θα είναι ευχής έργον για όλους. Ευχαριστώ.
--------------------------------
από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής
άνδρας 50 ετών
ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
Πριν από 11 μήνες έπαθα ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ευτυχώς
ήθελε ο Θεός και τη γλύτωσα, συνεχώς όμως είχα τρομερούς πονοκεφάλους
και συνεχώς αισθανόμουν το κεφάλι μου πολύ βαρύ. Με είδαν οι γιατροί και
μου έδωσαν φάρμακα τα οποία δεν ήπια. Φοβήθηκα γιατί ήταν ψυχοφάρμακα.
Τελικά η γυναίκα μου, μου είπε για την ομοιοπαθητική και καλέσαμε τον
ομοιοπαθητικό γιατρό. Κάναμε τη συνεδρία και μου έδωσε κάποια αγωγή αλλά
αμφέβαλα και θεώρησα ότι θα ήταν αδύνατο να γίνω καλά. Κι όμως, μετά την
πρώτη εβδομάδα δεν είχα καθόλου πονοκεφάλους, το κεφάλι μου δεν είναι
βαρύ πλέον και η ζωή μου έγινε φυσιολογική.
---------------------------------------
από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής
γυναίκα 40 ετών
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΦΟΒΙΕΣ, ΑΚΜΗ, ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ, ΥΠΕΡΧΟΛΙΣΤΕΡΙΝΑΙΜΙΑ, ΔΥΣΜΗΝΟΡΡΟΙΑ
ΥΠΟΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ, ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ,ΥΠΟΤΡΟΠΟΙΑΖΟΥΣΑ ΟΥΡΟΛΟΙΜΟΞΗ
Είχα όλα τα παραπάνω προβλήματα κατά καιρούς σε εξάρσεις και υφέσεις.
Ξεκίνησα την ομοιοπαθητική πριν πέντε χρόνια. Με τη βοήθεια της ιατρικής
ομοιοπαθητικής ομάδας του κ. Διαμαντίδη έχω ξεπεράσει τα προβλήματα μου
και απολαμβάνω τη ζωή μου.
------------------------------------
από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής
γυναίκα 34 ετών
ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ
Είμαι 34 ετών. Το 2001 διαγνώστηκε ότι έχω απομυελίνωση, είναι είδος
σκλήρυνσης κατά πλάκας. Το 2004 ξεκίνησα ομοιοπαθητική και έτσι κατάφερα
να περπατάω και ο σβέρκος μου να μπορεί να στηρίξει το κεφάλι μου. Το
2005 ήθελα να κάνω παιδί, τα κατάφερα, και αυτή την στιγμή είμαι έγκυος
στο 3ο μου παιδάκι.
Με λίγα λόγια είμαι ζωντανή. Διότι στο δημόσιο νοσοκομείο έλεγαν ότι γι’
αυτή την πάθηση δεν υπάρχουν φάρμακα πάρα μόνο μία ένεση η οποία
βοηθούσε τον οργανισμό να μην χειροτερέψει, βέβαια χωρίς σιγουριά διότι
οποιαδήποτε στιγμή μπορούσε ο οργανισμός να υποτροπιάσει.
------------------------------------
από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής
γυναίκα 29 ετών
ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ
Θεωρούσα πως θα κουβαλάω για πάντα πάνω μου τις κρίσεις πανικού, που
ξεσπούσαν ξαφνικά στην καθημερινότητά μου όχι μόνο στις άσχημες στιγμές
αλλά και στις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου, για 6 χρόνια. Παρόλα
αυτά προσπαθούσα με πολύ κόπο να απαλλαχθώ από αυτές, με διάφορες
θεραπείες, φαρμακευτικές αγωγές, ψυχολογική στήριξη, χωρίς όμως να
λύσουν το πρόβλημα μου.
Είχα απογοητευτεί απίστευτα..
Ξεκίνησα ομοιοπαθητική πριν 5 μήνες. Ο οργανισμός μου ανταποκρίθηκε
άμεσα στην θεραπεία. Με τη βοήθεια της ομοιοπαθητικής και βιοανάδρασης
με μεγάλη χαρά αποδεσμεύτηκα μια για πάντα από τις κρίσεις πανικού και
αν κάποια στιγμή πάει να έρθει... έχω πια την ικανότητα να την εξουσιάζω
εγώ και όχι αυτή εμένα.
Μπορώ να απολαύσω ξανά τη ζωή μου, χωρίς φόβο χάρη στην ομοιοπαθητική
και τη βιοανάδραση.
------------------------------------------------
από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής
γυναίκα 41 ετών
ΑΡΧΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Ξεκίνησα ομοιοπαθητική εδώ και δύο χρόνια. Θυμάμαι είχα φτάσει σε φρικτή
ψυχολογική κατάσταση ζώντας μέσα σε μια άθλια καθημερινότητα. Διάφορες
οικογενειακές και επαγγελματικές καταστάσεις με είχαν οδηγήσει στα
πρόθυρα της κατάθλιψης. Δεν είχα κέφι για δουλειά, για βόλτα, για
τίποτε. Καθόμουν κλεισμένη μέσα σε τέσσερις τοίχους κοιτάζοντας το
ταβάνι και κάνοντας μόνο μαύρες σκέψεις. Ώσπου ένας φίλος με σύστησε
στην ομάδα του κ. Διαμαντίδη. Ξεκινώντας λοιπόν τη θεραπεία άρχισα από
τις πρώτες μέρες να νιώθω τεράστια εσωτερική αλλαγή. Από τότε η ζωή μου
έχει πάρει άλλους ρυθμούς. Κάνοντας ομοιοπαθητική έμαθα να ελέγχω τα
συναισθήματά μου και παρ' ότι στη συνέχεια πέρασα αρκετά πιο δύσκολες
καταστάσεις έμαθα να τις ορίζω και όχι να με ορίζουν. Πραγματικά μου
έχει αλλάξει τη ζωή.
------------------------------------------
από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής
γυναίκα 31 ετών
ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΑ, ΑΓΧΩΔΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΝΕΥΡΟΦΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ
Για 3 μήνες περίπου κάθε πρωί που σηκωνόμουν ήμουν με συνεχείς αναγούλες
και τάση για έμετο. Έχω κάνει 2 γαστροσκοπήσεις και μια κωλονοσκόπηση.
Τα πορίσματα ήταν μια ελαφριάς μορφής γαστρίτιδα και στρες. Το χειρότερο
φυσικά είναι να μην μπορείς ν' αποδώσεις στην δουλειά!! Ομοιοπαθητική
κάνω αρκετά χρόνια με μέτριο αποτέλεσμα. Πριν 2 χρόνια όμως βρήκα την
ιατρική ομάδα του κ. Διαμαντίδη και ξεπέρασα τα προβλήματα υγείας μέσα
σε 15 ημέρες. Από τότε νιώθω άλλος άνθρωπος. Μου το είχαν πει ότι μέσα
σε 15 ημέρες λίγο-πολύ ανάλογα φυσικά και με τον οργανισμό θα είμαι
καλύτερα αλλά δεν τους πίστεψα γιατί είχα πάει σε πολλούς γιατρούς και
το αποτέλεσμα μηδέν και το κόστος μεγάλο! Η ομοιοπαθητική με βοήθησε
πολύ. Το ανοσοποιητικό μου σύστημα είναι ήδη σε καλύτερη κατάσταση και
το βασικό έμαθα να ελέγχω το στρες!!
--------------------------------------
από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής
άνδρας 53 ετών
ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ
Είμαι 53 ετών. Το 2008 διαγνώστηκε από τους γιατρούς πως πάσχω από
καρκίνο και συγκεκριμένα στην κεφαλή παγκρέατος. Η περίπτωσή μου ήταν
κρίσιμη και οι πιθανότητες επιβίωσης ήτανε ελάχιστες ως μηδενικές. Αυτό
έλεγαν οι γιατροί αν και συγκεκαλυμμένα.
Εγχειρίστηκα άμεσα ως επείγον περιστατικό και στη συνέχεια με παρέπεμψαν
για χημειοθεραπεία. Στο διάστημα αυτό γνώρισα την ιατρική ομοιοπαθητική
ομάδα του κ. Διαμαντίδη. Έτσι άρχισα την ομοιοπαθητική.
Η βοήθεια της ομοιοπαθητικής ήτανε πάρα πολύ μεγάλη. Με βοήθησε και
σωματικά και ψυχολογικά. Οι γιατροί της συμβατικής ιατρικής έβλεπαν πως
πήγαινα συνεχώς από το καλό στο καλλίτερο μέχρι που πέρασαν 3 χρόνια από
τότε. Χρόνος σταθμός για τους γιατρούς.
Σήμερα αισθάνομαι πάρα πολύ καλά αλλά συνεχίζω την ομοιοπαθητική, που
στέκεται πάντα δίπλα μου, όπως στεκότανε και στα δύσκολα χρόνια της
χημειοθεραπείας μου.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως έκανα 12 συνεχείς χημειοθεραπείες σε κάθε
δεύτερη εβδομάδα πράγμα που είναι σχεδόν αδύνατο να το αντέξει θνητό
πλάσμα. Εγώ κρίνω πως το άντεξα με τη βοήθεια και της ομοιοπαθητικής.
Και σήμερα συνεχίζω την ομοιοπαθητική. Φυσικά δεν μπορώ να δώσω πιο
πειστικό επιχείρημα για την αποτελεσματικότητά της εκτός από το
αποτέλεσμα στον ίδιο μου τον εαυτό
Το κόστος είναι αρκετά υψηλό αλλά πολύ χαμηλότερο από άλλα φάρμακα του
Δημοσίου για τη θεραπεία μου όπως για παράδειγμα η χημειοθεραπεία.
Εξάλλου ως ελεύθερος πολίτης πρέπει να έχω το δικαίωμα να επιλέγω τα
φάρμακα για τη θεραπεία μου. Γι' αυτο επιθυμώ να γράφονται στο βιβλιάριο
του Δημοσίου όπως και τα άλλα φάρμακα.
------------------------------
από
αυτή τη σελίδα της Ελληνικής Γραμματείας Ομοιοπαθητικής
γυναίκα 47 ετών
ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ, ΜΗΝΟΡΡΑΓΙΑ, ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ, ΦΟΒΙΕΣ, ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ,
ΘΑΝΑΤΟΦΟΒΙΑ, ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ
Η ερώτηση είναι τόσο σαφής και ίσως η πλέον κατάλληλη για να περιγράψει
αυτό που καθένας που αναζητά την θεραπεία στην ομοιοπαθητική βιώνει:
ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Γιατί πώς αλλιώς να περιγράψει κανείς τη διαδρομή του στο χώρο της
ομοιοπαθητικής όταν ταλαίπωρος και απογοητευμένος από το ιατρικό σύστημα
κρούει τη θύρα του ομοιοπαθητικού αναζητώντας ανακούφιση και επί τέλους
θεραπεία;
Μια τέτοια ταλαιπωρημένη και απογοητευμένη ήμουν κι εγώ όταν 26 χρόνια
πριν χτύπησα την πόρτα του ιατρείου του κ. Σπύρου Διαμαντίδη. Σκέφτομαι
τι από όσα μου συνέβαιναν να γράψω, γιατί ίσως είναι ευκολότερο να γράψω
αυτά που δεν είχα.
Μόλις είχα κάνει επέμβαση από τη δεύτερο εξωμήτρια κύησή μου και τα
προβλήματα ήρθαν καταιγιστικά πάνω μου. Ημικρανίες σχεδόν κάθε μέρα,
απίστευτου μεγέθους και αβάσταχτων πόνων, αιμορραγίες η μία πίσω από την
άλλη τόσο συχνές που μετρούσα λίγες μέρες κάθε μήνα χωρίς αίμα,
ενδομήτριο μόνιμα πεπαχυμένο και το χειρότερο απίστευτες και
βασανιστικότατες φοβίες προς κάθε τι που μπορεί ανθρώπινος νους να
φανταστεί από το να βγω για ψώνια, να μπω σε ασανσέρ, να πάθω έμφραγμα,
να κάνω έστω ένα κοντινό ταξίδι. Φοβίες που γίνονταν πανικός δυνατός με
το θάνατο να καραδοκεί όπως νόμιζα να με αρπάξει σχεδόν κάθε λεπτό της
μέρας.
Έτρεξα σε γιατρούς, έψαξα λύση, έγινα ένα χαπακωμένο νέο κορίτσι, αλλά
γιατρειά και ανακούφιση από πουθενά.
Πλήρωνα απίστευτα ποσά χρημάτων χωρίς αποτέλεσμα για πάνω από 3 χρόνια.
Μέχρι που μια αγαπημένη φίλη μού μίλησε για τον γιατρό και τη
θεραπευτική του ομάδα που την έβγαλε από παρόμοια κόλαση και της έδωσε
τη δυνατότητα να ξαναζήσει ελεύθερη κι ευτυχισμένη.
Την άλλη μέρα έκρουσα την θύρα του κι εγώ.
Μου πήρε μόνο τρεις μήνες για να δω τα προβλήματά μου να λύνονται, για
να αρχίσω να ζω πάλι σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Επί τέλους ζούσα ξανά.
Πόσα χειρουργεία είχα γλιτώσει. Πόσα φάρμακα είχα αποφύγει. Και κυρίως
πόσο χρόνο από τη ζωή μου είχα κερδίσει πάλι.
Από τότε η ομοιοπαθητική είναι η επιστήμη που επιλέγω για κάθε τι που
μου συμβαίνει για θεραπεία. Μιλώ για θεραπεία και όχι μόνο για
ανακούφιση. ΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Και πολλές φορές εκεί που οι άλλοι
γιατροί μιλούσαν για θεραπευτικό αδιέξοδο εκεί ακριβώς εγώ έβρισκα
θεραπευτικό αποτέλεσμα άμεσα και αποτελεσματικά.
Να λοιπόν γιατί θυμώνω ως πολίτης της χώρας που εισήγαγε την ιατρική και
τον πολιτισμό στον κόσμο, την χώρα της δημοκρατίας, όταν το κράτος
εντελώς φασιστικά μας στερεί το δικαίωμα να επιλέγουμε την θεραπεία που
επιθυμούμε, όχι άμεσα, λέγοντάς μας να μην κάνουμε ομοιοπαθητική, αλλά
ύπουλα και έμμεσα, αποκλείοντας την συνταγογράφηση του ομοιοπαθητικού
φαρμάκου από τα ταμεία. Ποιός δημοκρατικός νομοθέτης σκαρφίστηκε τέτοιο
τερατούργημα; Ποιός του έδωσε το δικαίωμα να μου επιβάλλει εκείνος τι θα
κάνω εγώ στο δικό μου σώμα για να θεραπευτώ;
Ποιός μπορεί να με αποκλείει από αυτό που εγώ θεωρώ ότι πρέπει να κάνω
για το καλό μου και αυθαιρετώντας να μου επιβάλλει ό,τι εκείνος νομίζει
καλό για μένα, ή ό,τι τα συμφέροντα του υποδεικνύουν ότι πρέπει να με
οδηγήσει να κάνω;
Εγώ θα παραμείνω υπέρμαχος αυτού που με θεραπεύει χωρίς φόβους από
παρενέργειες. Θα υπερασπίζομαι το δικαίωμά μου να έχω ίση μεταχείριση με
όσους δεν επιλέγουν αυτή τη μέθοδο και θα αγωνίζομαι μέχρι το σύστημα να
κατανοήσει ότι δημοκρατία σημαίνει ίση μεταχείριση προς όλες τις
μεθόδους.
Ευχαριστώ από καρδιάς για όσα κάνατε και κάνετε για μένα.
----------------------------------------------