Υποτιτλισμοί των καλύτερων βίντεο του Youtube

 

 

Η "τρέλα" της σεξουαλικής αποχής

          βίντεο

Η "τρέλα" της σεξουαλικής αποχής

Ο Ινδός πνευματικός δάσκαλος Σατ Γκούρου εξηγεί το νόημα και τη σκοπιμότητα της σεξουαλικής αποχής.
Αναφέρει ότι δουλειά του ίδιου είναι να "τρελαίνει" τους ανθρώπους, αφυπνίζοντάς τους από τον καθησυχασμό σε μια εύκολη, σωματική ευτυχία, προκειμένου να  αναζητήσουν και να βιώσουν το "κρυμμένο χαρτί" της Φύσης: το πνευματικό της πρόσωπο, που είναι ο άγνωστος και αιώνιος εαυτός τους.
Περισσότερα για τον Σατ Γκούρου στην ιστοσελίδα του: http://sadhguru.org/man/

9:01

 

α) Συζήτησή μου με τον Gas Tsin

Gas Tsin
       Η αίσθηση του ΑΠΟΛΥΤΟΥ είναι πολύ υποκειμενική. Κάπου μέσα μου δεν με ικανοποιεί ο λόγος του. Δεν ξέρω γιατί αλλά το να έχεις έναν στόχο να ανέβεις στο έβερεστ είναι για κάποιο διάστημα δεν είναι για μια ζωή. Δεν μπορείς να κρατηθείς στη επιθυμία των ενστίκτων μετά από κάποιο διάστημα. Πρέπει αυτό που θα σε κρατήσει να είναι το αληθινά ΑΠΟΛΥΤΟ, να βλέπεις την καθαρότητα ΕΚΕΙΝΟΥ, να γλυκαίνεσαι μαζί του. Μια έντονη επιθυμία εκπλήρωσης ενός σκοπού που μετά από λίγο θα είναι κάτι άλλο δεν έχει σχέση με την υπομονή των ενστίκτων. Αν έτσι έχουν τα πράγματα μετά από λίγο αρχίζει η καταπίεση, δεν αντέχει ο νους. Χάνεται ο στόχος και βγαίνουν στην επιφάνεια αρρωστημένα πράγματα. Η αυτοκρατορία των ενστίκτων για να νικηθεί θα πρέπει να έχει την δύναμη ΕΚΕΙΝΟΥ που δημιούργησε τα ένστικτα, ώστε με τη δική του βοήθεια να νικηθεί φυσιολογικά.

Κίμων
       Ναι, αλλά και άλλες επιδιώξεις μετέχουν της αίγλης ΕΚΕΙΝΟΥ. Π.χ. μπορεί να γλυκαίνεσαι παίζοντας κλασική μουσική, που έχει κάτι από τη δική ΤΟΥ γλύκα. Μπορεί να θέλεις να ανέβεις στο Έβερεστ, ως έναν σωματικό τρόπο να ακονίσεις το πνεύμα σου για να ανέβει αυτό εκεί που βρίσκεται ΕΚΕΙΝΟΣ. Το ότι κάποια δραστηριότητά σου δεν είναι για μια ζωή δεν την κάνει άκυρη ή ψυχικώς ανθυγιεινή. Μπορείς μετά από κάποιο διάστημα να την αντικαταστήσεις με μια άλλη που μετέχει κι αυτή της γλύκας και της αίγλης του Απόλυτου. Τελικά, όσο περισσότερο ακονίζεις μέσα σου την αίσθηση του απόλυτου, με όποιο τρόπο κι αν το κάνεις, τόσο αντικαθιστάς την ενστικτώδη επιθυμία με την ικανοποίηση που δίνει η πνευματική πλήρωση.
       Συνεπώς: ζήσε μια πνευματική ζωή, αντικαθιστώντας την σωματική ικανοποίηση με πνευματική ικανοποίηση, με όποιο τρόπο κι αν αυτή ταιριάζει στη φύση ή στην προσωπική σου κατάσταση σε μια δεδομένη στιγμή ή περίοδο. Κάθε τέτοια κίνηση που κάνεις έχει μια αόρατη πλευρά, είναι μια κίνηση στο Απόλυτο και στο Αιώνιο, παράλληλα με την κίνηση (δραστηριότητα) μέσα στο χρονικό και το περιορισμένο.
       Τελικά η πλήρης επιτυχία στην αντικατάσταση των ενστίκτων με μια πνευματική ύπαρξη, αίσθηση και τρόπο ευτυχίας θα έρθει όταν βρεις το Απόλυτο. Αλλά αυτό προϋποθέτει μια ολόκληρη διαδικασία όπου στο μικρό και στο μεγάλο έχεις πρώτα ασκηθεί στο μετασχηματισμό και στη μετουσίωση.

Gas Tsin
     Αγαπητέ Κίμωνα συγχώρεσέ με, αλλά όλα αυτά που μου έγραψες έχουν έναν εγωκεντρισμό.
     "Συνεπώς: ζήσε μια πνευματική ζωή, αντικαθιστώντας την σωματική ικανοποίηση με πνευματική ικανοποίηση, με όποιο τρόπο κι αν αυτή ταιριάζει στη φύση ή στην προσωπική σου κατάσταση σε μια δεδομένη στιγμή ή περίοδο. Κάθε τέτοια κίνηση που κάνεις έχει μια αόρατη πλευρά, είναι μια κίνηση στο Απόλυτο και στο Αιώνιο, παράλληλα με την κίνηση (δραστηριότητα) μέσα στο χρονικό και το περιορισμένο.''
     Αγαπητέ Κίμωνα: Είναι ακατόρθωτο εάν το ΑΠΟΛΥΤΟ δεν είναι Συνειδητό να το πλησιάσεις, να το αισθανθείς. Κάθε αίσθηση που προκαλεί ηρεμία και γαλήνη ή οποιαδήποτε ευχαρίστηση δεν είναι ούτε κατ΄ ιδέα πλησίασμα στο ΑΠΟΛΥΤΟ. Θα μπορούσες να μου υποδείξεις πώς αντιλαμβάνεσαι την γνώση του ΑΠΟΛΥΤΟΥ;

Κίμων
      Μέσα από τη διαίσθησή σου γνωρίζεις τι είναι καλό και τι κακό, τι σε προάγει και τι σε υποβιβάζει.
      Για παράδειγμα, ακούς κάποιον που λέει ότι το τάδε βιβλίο (π.χ. η Βίβλος) έχει αλήθειες που προέρχονται από το Θεό. Πώς ξέρεις αν είναι έτσι ή όχι; Ακούς λόγια του Χριστού. Πώς ξέρεις αν έρχονται από το Θεό ή το διάβολο; Σκέφτεσαι να κάνεις κάτι (π.χ. να δώσεις μια μπουνιά σε κάποιον που σε θύμωσε). Πώς ξέρεις αν είναι μια ενάρετη πράξη ή μια κολάσιμη πράξη; Στην πραγματικότητα, πώς μπορείς να ξέρεις καν αν υπάρχει καλό και κακό;
      Είναι επειδή έχεις μια έμφυτη ηθική συνείδηση, ως μέρος μιας γενικότερης πνευματικής αίσθησης. Η πνευματική αυτή αίσθηση σού επιτρέπει να φτιάξεις πολιτισμό, να φτιάξεις π.χ. ποίηση. Πώς ξέρεις αν ένα ποίημα αποτελεί πνευματική έκφραση ή είναι απλώς σαχλαμάρες; Πώς τα ξέρεις όλα αυτά, αν όχι από την εγγενή σου πνευματική αίσθηση;
      Έχεις εσύ κάποιο άλλο μέτρο κρίσης;
      Για να σε προλάβω: μην μου πεις: ο τάδε κληρικός ή επίσκοπος (ή ακόμα και ο Χριστός) είπε ότι αυτό είναι καλό και εκείνο κακό. Γιατί και πάλι θα ρωτήσω το προφανές: και πού ξέρεις ότι είναι έτσι, αν όχι μέσω μιας εγγενούς πνευματικής αίσθησης;
      Είναι της μόδας στην υλιστική κοινωνία να γράφουν οι κουλτουριάρηδες πανεπιστημιακοί της μεταμοντέρνας φιλοσοφίας ότι όλα είναι φτιαγμένα από τον άνθρωπο, για όλα ο άνθρωπος είναι το μέτρο, που έλεγε κι ο Πρωταγόρας. Αν κάτι το νομίζεις καλό ή κακό, είναι επειδή έτσι σου έμαθαν. Αν κάτι το νομίζεις όμορφο ή άσχημο, είναι επειδή έτσι είσαι υλικά φτιαγμένος. Τα πάντα παρουσιάζονται ως σχετικά – σχετικά με συγκεκριμένα φυσικά χαρακτηριστικά– και καμία κρίση δεν εκλαμβάνεται ως απόλυτη. Θεωρείσαι γενικά ως σχετικό ον, ον που ορίζεται και περιορίζεται από χωρικές και χρονικές συνιστώσες, και το Απόλυτο, ο Θεός, ή η φωνή Του μέσα σου υπό τη μορφή της διαίσθησης ή –ακόμα πιο ξεκάθαρα– της πνευματικής εμπειρίας, χαρακτηρίζεται ως ψευδαίσθηση.
      Η διαίσθηση είναι η φωνή της ψυχής σου. Είναι θείας προέλευσης.
      Η διαίσθηση είναι πρόδρομος της πνευματικής εμπειρίας.
      Ακόνισε τη διαίσθησή σου. Μάθε να κωφεύεις στα κελεύσματα του γήινου κόσμου και άκουσε τις εντολές της ουράνιας σου προγονικής πνοής.
      Τότε βαδίζεις στο δρόμο του Απόλυτου.

Gas Tsin
     Χαίρε Κίμωνα!!! Πολύ χαίρομαι την μεταξύ μας συζήτηση. Όμως αδερφέ μου στην πρώτη απάντηση μου σου έγραψα ότι τα γραφόμενα σου μου δίνουν την αίσθηση του ανθρώπου που τα πάντα κάνει για τον σκοπό της δικής του χαράς και ηδονής (όχι απαραίτητα σαρκικής). Αυτό εννοούσα όταν σου έγραψα την λέξη εγωκεντρισμός. Με τέτοια διάθεση έχω την εντύπωση ότι δεν μπορούμε να ανακαλύψουμε το ΑΠΟΛΥΤΟ. Στο δεύτερο mail σου πάλι αυτήν την εντύπωση μου δίνεις. Σου ζητώ συγνώμη που αυτό καταλαβαίνω από το γράμμα σου. Μοιάζει το ΑΠΟΛΥΤΟ σαν και μας. Πόσο μπορεί όμως να μεταμορφώσει τα εσωτερικά πάθη μας κάτι που είναι σαν και μας; Μου γράφεις:

     "Θεωρείσαι γενικά ως σχετικό ον, ον που ορίζεται και περιορίζεται από χωρικές και χρονικές συνιστώσες, και το Απόλυτο, ο Θεός, ή η φωνή Του μέσα σου υπό τη μορφή της διαίσθησης ή –ακόμα πιο ξεκάθαρα– της πνευματικής εμπειρίας, χαρακτηρίζεται ως ψευδαίσθηση.
     Η διαίσθηση είναι η φωνή της ψυχής σου. Είναι θείας προέλευσης.
     Η διαίσθηση είναι πρόδρομος της πνευματικής εμπειρίας.
     Ακόνισε τη διαίσθησή σου. Μάθε να κωφεύεις στα κελεύσματα του γήινου κόσμου και άκουσε τις εντολές της ουράνιας σου προγονικής πνοής.
     Τότε βαδίζεις στο δρόμο του Απόλυτου."


Μου γράφεις για μια κατάσταση που αποκλειστικό σκοπό έχει την ευχαρίστηση μου στον γήινο αυτό κόσμο. Είτε όμως το θέλουμε είτε όχι κουβαλάμε μέσα μας έναν κόσμο όχι ιδεατό αλλά βάρβαρο, επικίνδυνο που κατ' επίφαση φαίνεται εξωτερικά ότι αλλάζει. Κάνουμε τα πάντα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι πλησιάζουμε τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΘΕΟ μέσα από κάποιον τρόπο ζωής που φαίνεται εξωτερικά καλός, ιδιαίτερα στα μάτια των άλλων. Όμως Κίμωνα ό,τι φαίνεται είναι και χρυσός; Αν η διαίσθηση μου ποτίζεται από ιδέες ή από φιλοσοφικά συστήματα που ικανοποιούν το εγώ μου και μου χαρίζουν ένα τρόπο ζωής που με ευχαριστεί, σημαίνει ότι εν δυνάμει πλησιάζω ΤΟΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΘΕΟ;
     Να είσαι καλά!!! Καλό ξημέρωμα.

Κίμων
     Δεν ξέρω γιατί το παίρνεις έτσι, δεν βλέπω να υπάρχει θέμα εγωισμού. Όπως το σώμα ευχαριστιέται με αυτό που το θρέφει, έτσι και η ψυχή ευχαριστιέται με αυτό που τη θρέφει. Τι θρέφει την ψυχή; Ο Θεός και οι πνευματικές εκφράσεις Αυτού, όπως η λογοτεχνία, η ποίηση, τα καλά έργα (φιλανθρωπία), η εσωτερική ειλικρίνεια, ο ασκητισμός και ούτω καθεξής. Λοιπόν, όταν θρέφουμε την ψυχή, δεν αισθανόμαστε καλά; Και, καθώς αισθανόμαστε έτσι καλά, δεν αποκτάμε μια ανεξαρτησία προς το σώμα και τα ένστικτα, καθώς ατονούν και δεν περιμένουμε πια από αυτά να μας κάνουν ευτυχισμένους; Λοιπόν λέω ότι πρέπει να μάθουμε, αντί να ψάχνουμε την ευτυχία στα υλικά πράγματα, να την ψάχνουμε στα πνευματικά πράγματα. Ίσως σου αρέσει να προσεύχεσαι, να κάνεις ασκητισμό, να ζεις σε ένα μοναστήρι. Ίσως σου αρέσει να παράγεις κλασική μουσική ή ποίηση. Ίσως σου αρέσει να βοηθάς άλλους. Οτιδήποτε βρεις που σε ενώνει με κάτι ευρύτερο από σένα και αισθάνεσαι ότι σε μετουσιώνει, αυτό πιστεύω ότι σε προάγει πνευματικά και σε εισάγει στο ΑΠΟΛΥΤΟ.
     Η ψυχή μας χρειάζεται το φως του Θεού. Αυτό είναι σαν τη ζάχαρη. Κάποιοι άνθρωποι τρώνε σκέτη ζάχαρη, ή βάζουν το δάχτυλό τους μέσα στο μέλι και το γλύφουν, ενώ άλλοι βάζουν άχνη και μέλι στα γλυκά και απολαμβάνουν τη γλύκα μέσω αυτών. Λοιπόν μπορείς είτε να δεις το φως του Θεού άμεσα, είτε έμμεσα μέσω πράξεων, δραστηριοτήτων ή πολιτισμικών μορφών που το εμπεριέχουν. Αυτό σου παρέχει μια ικανοποίηση που η βάση της δεν είσαι εσύ ο ίδιος, αλλά το υπερβατικό προς το σώμα και το συγγενές προς την ψυχή.
     Μέχρι που να γίνει τόσο συγγενές προς την ψυχή, και τόσο πολύ να αφομοιωθεί αυτή μέσα σε αυτό, ώστε να γίνει συγγενές και προς το σώμα.
     Δηλαδή το σώμα να μετουσιωθεί.

 

 

β) Σχόλιό μου
(εμφανίζεται στο 5:07 του βίντεο)

Δηλαδή η επιθυμία δεν ταυτίζεται πραγματικά με τα συνήθη περιορισμένα της αντικείμενα. Παραμένουμε ανικανοποίητοι, διότι τα αντικείμενα της απόλαυσης δεν αντιστοιχούν στο βαθύτερο και ουσιωδέστερο πόθο μας. Ο πόθος αυτός είναι να βιώσουμε την ουσία που μας γέννησε, βγαίνοντας από τα στενά μας όρια και μπαίνοντας στο απεριόριστο και αθάνατο, που είναι οι ιδιότητες αυτής της ουσίας.

Αλλά επειδή κάθε φορά που θέλουμε κάτι, παρασυρόμαστε από τη μορφή και την εικόνα του τόσο ώστε δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε καθαυτή τη διαδικασία του πόθου, εκείνη τη στιγμή εκλαμβάνουμε το ίδιο αυτό ως το πραγματικό και απόλυτο αντικείμενο του πόθου μας. Μέχρι αργότερα να το παραμερίσουμε ψάχνοντας για κάτι άλλο…


Υπάρχει οποιοσδήποτε που να έχει μια σεξουαλική σχέση και να μην ζει με το φόβο του προσωρινού;


Ακριβώς όπως ο φυσικός επιστήμονας παραμερίζει την ορατή φύση για να την αναγάγει στις μαθηματικές σχέσεις του κβαντικού νέφους,
έτσι και ο συνειδητός αναζητητής της ευτυχίας παραμερίζει τις ορατές επιθυμίες για να ανακαλύψει την συνειδητή ενέργεια που δημιουργεί τα φυσικά πράγματα μέσα από την ίδια την πληρότητα και τη νοημοσύνη της, χωρίς η ίδια να δημιουργείται ή να καταλύεται.

Ψάχνει την πιο τέλεια εκδοχή των πραγμάτων.
Αναρριχάται στην ψηλότερη κορφή.
Θέλει να δει πού το νήμα οδηγεί.
Κατεβαίνει μαζί με τον κουβά στο πηγάδι και αναδύεται κατάβρεχτος και περιχαρής. 

 

 

 

----------------------
---------------------------------