Σχετικά με την απόρριψη της ύπαρξης του αιθέρα
από την επιστήμη του εικοστού αιώνα
Απόσπασμα από άρθρο που θα βρείτε στην
ηλεκτρονική διεύθυνση:
http://www.e-e-e.gr/x/real_x_files/science/eueras/index.html
Ο αιθέρας και η απαγορευμένη θεωρία του
Από τα πανάρχαια χρόνια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο Αιθέρας είναι
γνωστός στους ανθρώπους. Οι αρχαίοι ·Έλληνες γνώριζαν γι' αυτόν και τον
συναντάμε από τους Ορφικούς και τον Όμηρο, μέχρι τον Αριστοτέλη και τον
Πλωτίνο. Ο Πλάτωνας, εκτός από τα τέσσερα γνωστά στοιχεία/ουσίες του
Κόσμου - Γη, Αέρας, Πυρ και Ύδωρ - αναφέρει και την πέμπτη ουσία, την
Πεμπτουσία, που είναι υπεραισθητή και διαπερνά τα πάντα. Για τους
Ορφικούς: «έν δέ δέμας βασίλειον, εν ώ τάδε πάντα κυκλείται, πύρ καί
ύδωρ καί γαία καί αιθήρ.. . » Σύγχρονοι ερευνητές (Δ. Δημόπουλος)
ερμηνεύουν το περίφημο «Ε» που βρισκόταν στο ναό του Απόλλωνα στους
Δελφούς, ως αριθμητικά παραπεμπτικό σ' αυτήν ακριβώς την πέμπτη ουσία!
Λόγω της "λεπτής" υφής του, δικαιολογημένα ο Αιθέρας έχει συνδυαστεί
και με την Ύλη και με το Πνεύμα. Μάλιστα πιστεύεται ότι η αποπομπή του
από τη σύγχρονη Επιστήμη έχει σαν έμμεσο αποτέλεσμα την
αποπνευματοποίηση και της Επιστήμης και του ανθρώπου γενικότερα. Από
την άλλη, η Φυσική του Αιθέρα, που μεσουρανούσε τον περασμένο αιώνα,
και που έχει απορριφθεί - δολίως κατά τη γνώμη πολλών - από τη σημερινή
επιστήμη, οδηγεί σε αφάνταστες εφαρμογές, κάτι σαν θαύματα ας πούμε.
Διότι ο Αιθέρας είναι το υπόβαθρο - η μήτρα - από όπου ξεπηδούν η ύλη,
οι ενέργειες όλων των μορφών και η ίδια η ζωή!
Ο αιθέρας σχετίζεται με άλλες μορφές ενέργειας, αλλά είναι τελείως
διαφορετικός από αυτές. Είναι η θεμελιώδης αιτία δημιουργίας
μετεωρολογικών, ηλιακών και βαρυτικών φαινομένων. Είναι η πρωταρχική,
αρχέγονη, συμπαντική, κοσμική, ζωική ενέργεια, που ταυτίζεται πρακτικά
και φιλοσοφικά με: τον Αιθέρα του Αριστοτέλη, το αίτιο που οδηγεί τους
ραβδοσκόπους, την Οργόνη (από το "οργασμός") του Βίλχελμ Ράιχ κλπ. Για
τη φυσική του 19ου αιώνα, ο Αιθέρας ήταν το αβαρές ρευστό, που υπήρχε
παντού στο χώρο και μέσα στα υλικά αντικείμενα. Ήταν το μέσο από το
οποίο διαδίδονταν τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα του φωτός και του
ραδιοφώνου. Μιλάμε για τον Φωτοφόρο Αιθέρα. Ήταν «πανταχού παρών και τα
πάντα πληρών», δηλαδή όπως ακριβώς θεωρείται ότι είναι ο Θεός, στη
χριστιανική ή και σε άλλες θρησκείες! Ήταν το μέσο που δρούσαν οι
δυνάμεις από απόσταση. Η έννοια του αιθέρα φαίνεται να είναι
υπερβατική, αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Αγγίζει και τον απτό κόσμο μας.
Ψευδοεπιστήμη ή μεγάλη συνωμοσία;
Η ενασχόληση με τον Αιθέρα σήμερα χαρακτηρίζεται ως ψευδοεπιστήμη από
την πλειονότητα των φυσικών επιστημόνων, μα όχι όλων. Η σύγχρονη Φυσική
έχει απορρίψει την ύπαρξή του, επικαλούμενη το πασίγνωστο πείραμα των
Μίκελσον και Μόρλεϊ που έγινε το 1887. Σε αυτό, αν υπήρχε Αιθέρας, η
ταχύτητα του φωτός θα μεταβαλλόταν, ανάλογα με την κατεύθυνση που
ταξίδευε στην πειραματική διάταξη. Αν όχι, τότε δεν υπήρχε Αιθέρας. Δεν
βρέθηκαν μεταβολές και ο Αιθέρας, ως θεωρία, κατέπεσε. Είναι αλήθεια
ότι τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα οι φυσικοί ήταν απόλυτα
πεπεισμένοι για την ύπαρξη του Αιθέρα. Ο ίδιος ο μεγάλος Νεύτων είχε
υποστηρίξει την ύπαρξή του, όταν "χρειαζόταν" ένα «ακίνητο σύστημα
αναφοράς» για να αποδείξει την κίνηση των ουρανίων σωμάτων. Ο Νεύτων
είχε ταυτίσει τον πανταχού παρόντα «ακίνητο χώρο», με τον Αιθέρα. Όταν
μάλιστα ο, επίσης μεγάλος, Μάξγουελ βρήκε ότι το φως αποτελεί μία
«κυματική ανωμαλία» η οποία χρειάζεται ένα μέσον (το οποίο παθαίνει την
κυματοειδή κίνηση), όλοι πείστηκαν ότι το μέσο αυτό ήταν ο ακίνητος
Αιθέρας! Επίσημα, θεωρείται πως οι Μίκελσον και Μόρλεϊ ήθελαν να
αποδείξουν και πειραματικά την ύπαρξη του Αιθέρα, αλλά υποτίθεται ότι
τα αποτελέσματα του πειράματος τους, τους έπεισαν για τα αντίθετο.
Συγκεκριμένα υπέθεσαν πως αν η Γη κινείται μέσα σε μία «ακίνητη θάλασσα
Αιθέρα», θα μπορούσαν να μετρήσουν την ταχύτητά της, όπως ακριβώς ο
ναύτης μετράει την ταχύτητα τού πλοίου του σχετικά με την ακίνητη
θάλασσα. Τα πειράματα δεν έδειξαν καμία κίνηση και έτσι έπρεπε να
εγκαταλειφθεί είτε η θεωρία του Αιθέρα έίτε αυτή του Κοπέρνικου για την
κίνηση της Γης! Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί θεώρησαν ευκολότερη την
εγκατάλειψη της θεωρίας του Κοπέρνικου, αφού ο Αιθέρας όχι μόνο είχε
πολύ βαθιές ρίζες αλλά είχε επιβεβαιωθεί και από τον Μάξγουελ... Τελικά
- όπως είπαμε - απορρίφθηκε ο Αιθέρας.
Όμως αν κάποιος διαβάσει το σχετικό σύγγραμμα των πειραματιστών, θα δει
ότι αυτοί αναφέρουν ρητά τη μέτρηση μικρών μεταβολών, πράγμα ακριβώς
αντίθετο από αυτό που πιστεύεται σήμερα. Οι μεταβολές αυτές είχαν
μάλιστα και εποχικότητα! Το φως ταξίδευε ταχύτερα ή βραδύτερα ανάλογα
με το αν ήταν άνοιξη ή φθινόπωρο, μέρα ή νύχτα! Πρέπει δε να τονίσουμε
το γεγονός ότι το πείραμα έγινε με την υπόθεση ότι ο αιθέρας είναι
ακίνητος (νεκρός;), σύμφωνα με τη ρήση του Νεύτωνα... Η αντίληψη περί
ακίνητου Αιθέρα αποδείχθηκε λανθασμένη από τον φυσικό Ντέιτον Μίλλερ.
Αυτός παρατήρησε ότι ο Αιθέρας κινείται, συμπαρασύρεται δηλαδή από την
επιφάνεια της Γης καθώς αυτή κινείται στο διάστημα. Δηλαδή όπως ακριβώς
ο αέρας της καμπίνας ενός κινούμενου αυτοκινήτου παρασύρεται κατά την
κίνησή του, σε αντίθεση με τον εξωτερικό που γυρίζει γύρω σαν
καταιγίδα. Έτσι δεν μετράται μεγάλη σχετική κίνηση μεταξύ εσωτερικού
αέρα και αυτοκινήτου - μεταξύ επιφανειακού αιθέρα και Γης. Μέσα στα
αυτοκίνητο δηλαδή, ο αέρας είναι σχεδόν ακίνητος σχετικά με το όχημα. Ο
Μίλλερ βρήκε ότι ο Αιθέρας κινείται πιο γρήγορα σε μεγάλα υψόμετρα και
πιο αργά σε μικρά. Γι' αυτό ακριβώς θέλησε να επιβεβαιώσει τα
αποτελέσματα του πειράματός του σε μεγαλύτερο υψόμετρο διαλέγοντας το
όρος Ουίλσον.
Ο Μίλλερ μίλησε για δυναμικό Αιθέρα και στις αρχές του αιώνα έκανε
πολλά πειράματα μέτρησης της ταχύτητας του φωτός στην κορυφή του όρους
Ουίλσον που απέδειξαν την ύπαρξη του Αιθέρα! Κανείς δεν μπόρεσε να
αντικρούσει τις 200.000 μετρήσεις του Μίλλερ, όσο ζούσε.Σήμερα αν πάει
κάποιος στο όρος Ουίλσον θα δει μια πινακίδα που γράφει: «Από εδώ
πέρασε ο Αϊνστάιν»... και ούτε μια λέξη για τον Μίλλερ! Ούτε βεβαίως
αναφέρεται για ποιο λόγο πήγε ο Αϊνστάιν εκεί. Είχε ανέβει για να
παρακολουθήσει από κοντά τα πειράματα του Μίλλερ. Πολλοί σύγχρονοι
φυσικοί, όπως ο δρ. Π. Παππάς, αποδίδουν την μη επανάληψη του
πειράματος σε μια ιδιότυπη συνωμοσία επιβαλλόμενης συγκάλυψης και
σιωπής, για το μεταβλητό της ταχύτητας του φωτός και άρα της ύπαρξης
του αιθέρα. Γι' αυτό όταν πέθανε ο Μίλλερ, άφησαν τη λήθη να σκεπάσει
το έργο του και με τη μέθοδο των χρηματοδοτήσεων, επέβαλαν τις
σύγχρονες θεωρίες (Σχετικότητα, κ.τ.λ)... Και πράγματι βλέπουμε τα
γιγαντιαία πειραματικά επιστημονικά κέντρα (C.E.R.N. Γενεύης) να μην
έχουν κάνει ποτέ μια επανάληψη του πειράματος του Ντέιταν Μίλλερ στο
έδαφος ή και - γιατί όχι; - στο διάστημα! Αντίθετα, βλέπουμε μεγάλα
ονόματα επιστημόνων του αιώνα μας, να καταφεύγουν στη θεωρία του
Αιθέρα, δίνοντάς του όμως άλλο όνομα, για να εξηγήσουν τα... ανεξήγητα,
και να βγουν από τα αδιέξοδα της Σχετικότητας, της Κβαντομηχανικής και
του Μεγάλου ( Big-Bang)! Για παράδειγμα: Η "θάλασσα των νετρίνο" του
Ντίρακ (Neutrino sea. Ρ Dirac), η ενέργεια του κενού, η "ενέργεια
ταχυονίων".
Αλλά το πιο συναρπαστικό ήλθε πρόσφατα. Στις εφημερίδες (π.χ.
Ελευθεροτυπία) της 18ης Σεπτεμβρίου 2000, διαβάσαμε ότι στο C.E.R.N,
φωτογραφήθηκε ένα νέο υποαταμικό σωματίδιο πού κατά 99% (!;) είναι το
μποζόνιο, το άπιαστο σωματίδιο που οι φυσικοί αναζητούσαν εδώ και 40
χρόνια! Είναι το θεμελιώδες σωματίδιο από το οποίο γεννάται η μάζα των
άλλων σωματιδίων και σε τελική ανάλυση, η ύλη του σύμπαντος κόσμου!
Μέχρι τώρα το προέβλεπε α Πίτερ Χίνγκς από το Πανεπιστήμιο του
Ενδιβούργου στην ομώνυμη θεωρία του. Σύμφωνα με τον Χίνγκς υπάρχει
διάχυτη στο Σύμπαν μια μορφή ενέργειας, γνωστή ως «πεδίο του Χινγκς», η
οποία αλληλεπιδρά με τα στοιχειώδη σωματίδια! Αποτέλεσμα αυτής της
αλληλεπίδρασης είναι η δημιουργία των εν λόγω μποζονίων, τα οποία
προσδίδουν στα κλασικά σωμάτια (πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια) τη μάζα
τους. Ο κύριος Xίνγκς λέει ότι υπάρχει ενέργεια διάχυτη στο Σύμπαν από
την οποία γεννάται η ύλη και κατ' επέκταση η ζωή. Μα και ο Αιθέρας - ή
όπως αλλιώς ονομάζεται ανά τον κόσμο - αυτό υποτίθεται ότι κάνει. Είναι
ο φωτοφόρος Αιθέρας από τον οποίο πηγάζουν όλα τα όντα και η ζωή. Και,
όπως όλοι οι προηγούμενοι, τον μετονομάζει (εν αγνοία του;) δίνοντας σ'
αυτόν τον παράγοντα το όνομά του. Δηλαδή, τον βαπτίζει σε "πεδίο του
Χινγκς" και ίσως πάρει το βραβείο Νόμπελ για αυτό... Μήπως η σύγχρονη
Επιστήμη είναι αναγκασμένη πλέον να επαναανακαλύψει τον Αιθέρα- και το
κάνει - αλλά τηρώντας όλα τα προσχήματα που είναι αναγκαία για να μην
κλονιστεί όλο το οικοδόμημα;
Τ.Μ. άρθρο του Γ. Κασιμάτη Τε/91 σε/58,59,60