Πανδημία Παραπληροφόρησης
Ανοιχτή επιστολή στον ψυχίατρο Γιάννη
Αυγουστάτο
από Κίμωνα Πετρόχειλο, B.A. ψυχολογία, φιλοσοφία, M.A. ψυχολογία
Τρίτο Μέρος
Το θέμα της κλοπής της δουλειάς μου από
σένα
Όταν εγώ άρχισα να έχω άτομα στο περιβάλλον μου που επλήγησαν άσχημα από
τον κορωνοϊό, επικοινώνησα με όλους εσάς που θέλατε (έως τότε
με την
συναίνεσή μου) να χρησιμοποιήσετε τη δουλειά μου για να προωθήσετε τον Μπαγκντί και τους υπόλοιπους αρνητές, και σας είπα πως τα γεγονότα
μοιάζουν να δείχνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση και θα πρέπει να
συζητήσουμε και να προσέξουμε τι θα κάνουμε για να μην γίνουμε αιτία να
σκοτωθούν ή βλαφτούν άτομα από το κοινό. Τότε απαντητικά εσύ έγραψες σε
όλους μια σειρά από επιστολές (10 και 13 Νοεμβρ. 2020) στις οποίες τούς
παρακινούσες να μην μιλήσουν μαζί μου και να αναρτήσουν τις ομιλίες
χωρίς τη συναίνεσή μου, αδιάφοροι για τις συνέπειες αυτών στο κοινό.
«Απ' όσο διάβασα εσύ είσαι ο μοναδικός που τρέφεις αμφιβολίες για την
εγκυρότητα όσων ανακοινώθηκαν στο συνέδριο και δεν νομίζω να έχει
γενικότερο ενδιαφέρον μια συζήτηση απλά για να πειστείς... Όπως και να
'χει θεωρώ (να με διορθώσετε αν κάνω λάθος) ότι οι υπόλοιποι συμφωνούν
να ολοκληρωθεί η μετάφραση των βίντεο και να αναρτηθούν, όπου ο καθένας
κρίνει καλύτερα.»
Η συζήτηση είναι «απλά για να πειστώ» μόνο αν ο εγωισμός σου είναι
τέτοιος που δεν μπορείς να φανταστείς πως κάνεις λάθος, όποια στοιχεία
και πληροφορίες κι αν σου δώσει κάποιος. (Όπως μου είπες στη συνάντησή
μας στο γραφείο σου αργότερα, τον Μάιο του 2021: «Δεν πρόκειται να
αλλάξω γνώμη ό,τι κι αν πεις. Γνώμη σου και γνώμη μου.») Για έναν
κανονικό άνθρωπο –πολιτισμένο, στοχαστικό και ταπεινό– που δεν έχει το
«σύνδρομο του αλάνθαστου Πάπα», η συζήτηση γίνεται ώστε ο καθένας να
ελέγξει τις πληροφορίες, τις ερμηνείες, τις παραδοχές και ακόμα και τα
κίνητρά του. Να εξετάσει το περιβάλλον και τον εαυτό του.
Αυτό λέγεται ουμανιστική καλλιέργεια. Είναι ένα κράμα βασικής λογικής
και βασικής ηθικής.
Μπορείς να το βρεις στο έργο του Σωκράτη. Είναι βασικό στοιχείο του
πολιτισμού μας. Όχι βέβαια τής «μεταμοντέρνας» προπαγάνδας, όπου ό,τι κι
αν πρεσβεύεις είναι εντάξει, εφόσον «έχω δικαίωμα στην αλήθεια μου».
Αυτή η «υποκειμενική αλήθεια» δεν υφίσταται στην επιστήμη, ας το
ξεκαθαρίσουμε αυτό. Είτε έχεις δίκιο εσύ, ο Μπαγκντί και πέντε άλλοι,
είτε όλοι οι υπόλοιποι (περιλαμβανομένων του Κούβελα και του Ιωαννίδη).
[Και φυσικά δεν υπάρχουν δέκα χιλιάδες γιατροί που λένε ότι ο κορωνοϊός
είναι φάρσα. Όπως δείχνω στο ντοκιμαντέρ, αυτή η ίδια η πληροφορία είναι
φάρσα. Το λέει ο ίδιος ο Fuellmich, o δικηγόρος που μπλογκ σαν της
Αθανασίας μάς λέγαν πως είχε μαζέψει όλους αυτούς τους γιατρούς και
κάναν μια δεύτερη δίκη της Νυρεμβέργης. Κι άλλοι από εμάς λέγαν «φάτους,
ηλεκτρική καρέκλα!», κι άλλοι, ουμανιστές, τους δίναν χάρη.]
Λοιπόν παρωθείς όσους είχαν
δεχθεί να με βοηθήσουν στον υποτιτλισμό των βίντεο να χρησιμοποιήσουν τη
δική μου δουλειά χωρίς να συζητήσουν μαζί μου και χωρίς τη συναίνεσή
μου, αδιάφορος για τα δικαιώματά μου επί της δουλειάς. Διότι ο καθένας
που κάνει μια δουλειά, του ανήκει. Και μπορεί να αναρτηθεί στο διαδίκτυο
μόνο με τη συναίνεσή του. Αν κάνουμε περισσότεροι μια δουλειά, ανήκει σε
όλους μας και χρειάζεται η συναίνεση όλων μας. Αν και είχα δουλέψει πολύ
περισσότερο από εσάς, θα μπορούσατε να αναπληρώσετε τη διαφορά κάνοντας
το δικό μου κομμάτι και έτσι έγκυρα να με βγάλετε εκτός πρότζεκτ. Τότε
δεν θα μου έπεφτε πλέον λόγος. Μα εσείς προτιμήσατε να μην μπείτε στον
κόπο, κι απλά να χρησιμοποιήσετε αδιάφορα τη δουλειά μου άνευ
συναίνεσης, κόβοντας την επικοινωνία.
Δεν είναι αυτό αλητεία;
Και δεν προέρχεται αυτή από ένα
συνδυασμό πολιτικού φανατισμού και έλλειψης ουμανιστικής καλλιέργειας;
Μα καλά, δεν είχες πει ότι
θα μας δώσεις δουλειά σου για να την αναρτήσουμε; Εφόσον την έδωσες, τι
σημασία έχει, ακόμα κι αν δεν την έχουμε ήδη αναρτήσει, αν μερικές μέρες
μετά έμαθες για νεκρούς και βαριά αρρώστους και άλλαξες γνώμη; Γιατί να
μας νοιάξει αυτό εμάς; Και μία τελεία μόνο να βάλαμε εμείς στη δουλειά,
τώρα μας ανήκει.
Αυτό δεν μου είπες αρχικά όταν
σε επισκέφτηκα τον Μάιο του '21 στο γραφείο σου; Ότι τώρα σού ανήκει.
Κι εφόσον μας ανήκει, δεν
πα να χτυπιέσαι μαλάκα. Εμείς θα κάνουμε ό,τι θέλουμε, κι ούτε σε
ξέρουμε.
Ναι, είπα ότι θα σας προσφέρω
τη δουλειά μου. Προσφέρθηκα γενναιόδωρα και δούλεψα επί δύο μήνες.
Εννοείται όμως – δεν εννοείται; – πως αν προκύψει βάσιμη υποψία ότι με
παραπλάνησες, η προσφορά δεν ισχύει πλέον.
Πότε υπάρχει βάσιμη υποψία ή
πεποίθηση πως με παραπλάνησες; Όταν η πανδημία που εσύ μάς είχες πείσει
όλους ότι είναι ανύπαρκτη, αρχίζει να σκοτώνει ανθρώπους ανάμεσά μας.
Δεν είναι αυτός βάσιμος λόγος να πιστέψω ότι με παραπλάνησες; Το να
βλέπω ανθρώπους να πεθαίνουν ή να αρρωσταίνουν βαριά γύρω;
Πώς λοιπόν, όταν επικοινωνώ
μαζί σου και σε καλώ σε συζήτηση, αρνείσαι να συζητήσεις και
συμβουλεύεις άλλους να με παρακάμψουν; Και πώς, αντί να κάνεις εσύ τη
δουλειά που έκανα, αν θες να με βγάλεις από τη μέση, χρησιμοποιείς
παράλληλα τη δική μου δουλειά;
Πώς το κάνεις αυτό, όταν εύλογα
τα γεγονότα δείχνουν ότι είσαι φορέας επικίνδυνης παραπληροφόρησης και
συνεργάτης σου σε καλεί να εξηγηθείς;
Δεν είναι αυτό αλητεία;
Αλλά αυτό με το οποίο μένει
κανείς πραγματικά άναυδος είναι το γεγονός πως, για να δικαιολογήσεις
πως με έβγαζες έτσι από τη μέση, ισχυρίστηκες πως δεν έχει καν σημασία
αν παραπληροφορούμε το κοινό, εφόσον ακόμα κι η παραπληροφόρηση είναι
αρετή! Αν δηλαδή πεις στο κοινό κοτσάνες, και
κάποιοι απ' αυτούς πιστέψουν τα λόγια σου και πράξουν ανάλογα (αμέριμνα
κι απερίσκεπτα), κι ως αποτέλεσμα αρρωστήσουν βαριά ή πεθάνουν, δεν
πειράζει (ποιος τους χέζει) εφόσον έκανες χρήση τού πολιτικού σου δικαιώματος να
εκφράζεσαι ελεύθερα! Τους έγραψες:
«Ακόμα κι αν δεν ήμασταν βέβαιοι 100% για την θέση που υποστηρίζουμε
οφείλουμε να κάνουμε τις δημοσιοποιήσεις για την προάσπιση της
ελευθερίας της επιστημονικής ενημέρωσης και της ελευθερίας της έκφρασης.
Σε τελική ανάλυση η δική μας ενημέρωση είναι σταγόνα στον ωκεανό της
συστημικής προπαγάνδας που επαναλαμβάνεται μονότονα από όλα τα
καλοπληρωμένα φερεφωνα της. […]
Το πρόβλημα με τον κόσμο είναι ότι οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι
αμφιβολίες, ενώ οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση. […]
Συμπερασματικά
: Δεν μπορούμε να χάνουμε το χρόνο μας με αμφιβολίες και ενδοστρέφεια τη στιγμή που το ολιγαρχικό σύστημα προχωράει τα σχέδιά του
για εγκαθίδρυση υγειονομικής δικτατορίας και απόλυτου ελέγχου των
πολιτών.
Να είστε καλά και αποφασιστικοί!»
Μην στεναχωριέστε
λοιπόν αν σκοτώσετε κόσμο, εφόσον έχετε τη σωστή πολιτική στάση. Αυτό
που έχει σημασία είναι η πολιτική και όχι η υγεία.
Αλλά ακόμα κι αν στεναχωρηθείτε
που δουλειά σας χρησιμοποιείται για να σκοτωθεί κόσμος, δεν πειράζει.
Αυτά είναι μικροπράγματα για εμάς, που έχουμε μεγάλο Πολιτικό Όραμα.
Μπορούμε να αποφασίσουμε για εσάς αντί για εσάς, γιατί είμαστε σοφοί.
Ξέρουμε ότι δεν πειράζει να σκοτώσουμε μερικούς όταν «μαχόμαστε» για μια
Μεγάλη Ιδέα. Πόσους σκότωσε ο Τρότσκι; Πόσους ο Μάο; Δεν είναι μεγάλοι
στρατηλάτες; Έτσι κι εμείς πρέπει να δώσουμε τη δική μας Μεγάλη Μάχη
ενάντια σε μια Δικτατορία. Κάποιες παράπλευρες απώλειες θα είναι
αναπόφευκτες.
Άλλωστε, κι οι αντίπαλοί μας
προπαγάνδα δεν κάνουν; Αν αυτοί, γιατί όχι εμείς; Γιατί πρέπει εμείς να
έχουμε περισσότερη ηθική από τους νεοταξίτες, τους οποίους εμείς οι
ίδιοι κατηγορούμε ότι κάνουν σατανιστικές τελετές και αποσκοπούν στη
θανάτωση του παγκόσμιου πληθυσμού; Ποιο το πρόβλημα αν προωθήσουμε τους
πολιτικούς μας στόχους μεταμφιεσμένους ως αλήθειες και συμβουλές που
αφορούν την υγεία; Αυτό το μικρό ψεματάκι σίγουρα δεν είναι τίποτα
μπροστά στο θετικό γεγονός ότι είμαστε μαχητικοί και αποφασιστικοί!
Δηλαδή αδυσώπητοι, υποκριτές,
ανεύθυνοι και αναίσθητοι.
Η επιστημονικοφανής πολιτική
προπαγάνδα στην υπηρεσία των πολιτικών παθών μας.
Αυτά ως προς το κατά πόσο
μπορούμε να σκοτώσουμε «ηθικά», με βάση το πολιτικό μας δικαίωμα να
εκφραζόμαστε ελεύθερα και με βάση τους πολιτικούς μας στόχους.
Αν όμως μια επίθεση στην υγεία
του κοινού δεν θα δικαιολογείτο με βάση τους πολιτικούς μας στόχους, θα
δικαιολογείτο έστω με βάση την επιστήμη;
Έχουν οι επιστήμονες το ελεύθερο να
σκοτώνουν;
Αν κοιτάξουμε τον τρόπο
λειτουργίας της επιστήμης, θα δούμε ότι, εν μέρει επειδή η επιστήμη
θεωρείται επικίνδυνη, υπάρχουν επιτροπές που κρίνουν τι είναι αληθινό
μεταξύ των επιστημονικών ισχυρισμών. Πι χι αν κάποιος επιστήμονας βγάλει
μια μελέτη που λέει ότι το DDT δεν είναι
καρκινογόνο, αυτή δεν θα πάει κατευθείαν στο κοινό. Θα περάσει από
κριτές που θα την ελέγξουν πριν επιτρέψουν τη δημοσίευσή της. Κι αν
πρόκειται για συνέδριο, δεν θα του επιτρέψουν να κάνει ανεξέλεγκτα
ανακοίνωση, αν το περιεχόμενο δεν στηρίζεται σε δημοσιευμένες έρευνες
και άρα είναι ελεγμένο. (Φυσικά εσείς δεν ελέγξατε τι θα έλεγαν οι
προσκεκλημένοι σας από το εξωτερικό και την γνώση τους στον καινούργιο
κορωνοϊό, εφόσον τους επιλέξατε με βάση αποκλειστικά και μόνο τις
πολιτικές τους πεποιθήσεις. Και γι' αυτό δεν ήταν συνέδριο μα μια σειρά από ομιλίες. Συνοπτικά δεν ήταν συνέδριο για τους εξής τρεις λόγους: α)
Διότι δεν υπήρξε από εσάς –που ήσασταν κι οι ίδιοι άσχετοι με το
αντικείμενο– προηγούμενος έλεγχος του περιεχομένου των ομιλιών, β)
Διότι οι καλεσμένοι δεν ήταν ειδικοί στον SARS-COV-2,
και γ) Διότι δεν στηρίζονταν σε έρευνες στο
COVID.)
Λοιπόν οι επιστημονικές ιδέες ελέγχονται. Δεν
είναι η επιστήμη "μπάτε σκύλοι αλέστε". Από δέκα επιστημονικές
ιδέες, οι εννιά μπορεί να είναι βλαβερές και μόνο η μία ορθή. Ο ρόλος
των ειδικών είναι το ξεσκαρτάρισμα.
Κι αν εμείς πιστεύουμε ότι η
διαδικασία της διαλογής πουλήθηκε στις ιδιωτικές εταιρείες και δεν είναι
αξιόπιστη, θα μπορούσε ποτέ αυτό να σημαίνει ότι τώρα οι ιδέες
δύνανται να προωθούνται χωρίς έλεγχο; Όχι, τώρα είμαστε εμείς που πρέπει
να κάνουμε τον έλεγχο! Κι αν δεν έχουμε το χρόνο και τη γνώση να το
διερευνήσουμε εις βάθος, το λιγότερο πρέπει να βεβαιωθούμε πως η
"επιστημονική" ιδέα που προωθούμε υποστηρίζεται όντως από ανθρώπους που
έχουν τριβή και πείρα στην επιστημονική της εξέταση. Τότε (αλλά όχι
αλλιώς) μπορούμε να πούμε ότι προωθούμε "επιστημονική ενημέρωση". Διότι
δεν υπάρχει "επιστημονική ενημέρωση" χωρίς επιστήμη. Και τι είναι
επιστήμη;
Σύμφωνα με το ερμηνευτικό λεξικό Wictionary, επιστήμη
είναι "το σύνολο ειδικών γνώσεων για συγκεκριμένο αντικείμενο μελέτης
μετά από έρευνα με βάση την τεκμηρίωση και την απόδειξη".
https://el.wiktionary.org/wiki/επιστήμη Ποιο είναι το "αντικείμενο
μελέτης" εδώ; Ο SARS-CoV-2 – ένας καινούργιος ιός του οποίου η
επικινδυνότητα ήταν αρχικά άγνωστη. Και άρα πώς γίνεται γνωστή; Σύμφωνα
με τον ορισμό, μέσα από έρευνες. Κι άρα τι είναι "επιστημονική
ενημέρωση" για τον ιό; Η παρουσίαση ενός συνόλου από τεκμήρια όπως
προκύπτουν από επιστημονικές έρευνες σε αυτόν. Γι' αυτό κι αν κοιτάξεις
το διαδικτυακό
Συνέδριο των Ιατρικών Συλλόγων Αθηνών και Πειραιώς,
που έγινε το Μάρτιο του '21, θα δεις ένα μεγάλο αριθμό από έρευνες που
οι ομιλητές παρουσίασαν με σλάιντ στο διαδικτυακό κοινό. Το ίδιο κάνει
και ο Ιωαννίδης στις τηλεοπτικές ομιλίες του. Παρουσιάζει τις ίδιες του
τις μελέτες. Λοιπόν τι μελέτες παρουσίασαν οι ομιλητές του "Διεθνούς
Διεπιστημονικού Συνεδρίου"; Μετά τόσες ώρες "Διεπιστημονικό Συνέδριο",
μπορείς να μου αναφέρεις τον τίτλο έστω και μίας μελέτης που έδειχνε ότι
ο κορωνοϊός δεν είναι έξτρα επικίνδυνος; Όχι, διότι δεν παρουσίασαν
καμιά μελέτη. Αντί γι' αυτήν ακούσαμε να εκφράζεται η αγανάκτηση
των ομιλητών για την Νέα Παγκόσμια Τάξη. Ήταν λοιπόν αυτή επιστημονική
ενημέρωση; Επιστημονικές παρουσιάσεις; Εγώ έψαξα τις υπάρχουσες έρευνες
και βρήκα δεκάδες που συγκρίνουν τον κορωνοϊό με τη γρίπη και τον
βρίσκουν πολύ επικινδυνότερο. Εφόσον οι ομιλητές ισχυρίστηκαν πως δεν
ήταν επικίνδυνος,
ας δούμε τις έρευνες που παρείχαν ως απόδειξη. Πού είναι;
Δεν παρείχαν έρευνες, κι άρα δεν έκαναν «επιστημονική ενημέρωση».
Η επιστημονική ενημέρωση δεν είναι η γνώμη του κάθε ομιλητή. Οι
εκατομμύρια επιστήμονες στον κόσμο θα έχουν μια ποικιλία από γνώμες
σχετικά με το κάθε πράγμα. Το ερώτημα είναι αν οι γνώμες τους είναι
ερευνητικά τεκμηριωμένες. Είναι με την ερευνητική τεκμηρίωση που αρχίζει
η επιστήμη.
Σημαίνει αυτό πως αρνείται κανείς στον Μπαγκντί και στους υπόλοιπους να
εκφράσουν την γνώμη τους; Όχι, μπορούν να το κάνουν – όχι όμως ως
επιστήμονες. Τη στιγμή που αρχίζεις να ισχυρίζεσαι πως έχεις μια
ιδιαίτερη γνώση που καθιστά την αντίθετη οπτική άκυρη, δηλαδή ότι έχεις
«επιστημονική» γνώση, χρειάζεται να δώσεις τις ερευνητικές αποδείξεις.
Αν δεν τις έχεις, είσαι σαν εκείνον που δίνει ακάλυπτες επιταγές. Ο
παραλήπτης πηγαίνει στην τράπεζα, και βρίσκει ότι εξαπατήθηκε. Ο πολίτης
συγχρωτίζεται, και βρίσκει ότι κόλλησε μια σοβαρή αρρώστια. Εκ των
υστέρων καταλαβαίνει ότι του πούλησες φύκια για μεταξωτές κορδέλες· ότι
του παρουσίασες μία απλή γνώμη –στην οποία ειδάλλως δεν θα είχε δώσει
προσοχή– ως «επιστημονική», και γι' αυτό την πίστεψε. Ιδιαίτερα μάλιστα
εφόσον τον διαβεβαίωσες πως είναι η μία και μοναδική σωστή γνώμη,
αποδίδοντας την αντίθετη με μένος σε σκοτεινά νεοταξίτικα συμφέροντα.
Παρουσιάζοντας το μη
επιστημονικό ως επιστημονικό, τον εξαπάτησες. Εμείς οι ακροατές
πιστέψαμε, περισσότερο ή λιγότερο συνειδητά, πως για τους ισχυρισμούς
που έκαναν οι ομιλητές υπήρχαν αποδείξεις, που σίγουρα θα είχαν
μελετήσει εκείνοι, κι ας μην τις ανέφεραν. Πιστεύαμε πως ακούγαμε
επιστημονικές παρουσιάσεις σε αυτό το "διεπιστημονικό συνέδριο",
και μάλιστα με αυτόν το στόμφο που παρουσιάσατε τους ομιλητές και με τους
τεμενάδες που κάνατε στην επιστημονική τους αυθεντία (λες κι οι ίδιοι οι
θεοί πια μάς μιλούσαν!). Μα όταν αργότερα, αφότου
αρρώστησαν βαριά γνωστοί μου,
πήγα κι έψαξα το διαδίκτυο, έπεσα απ' τα σύννεφα. Όχι μόνο βρήκα πως ο Μπαγκντί μάς είχε εξαπατήσει
για τον Ιωαννίδη, μα επίσης πως όλα
τα ερευνητικά τεκμήρια έδειχναν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν βρήκα
ούτε μία έρευνα που να έδειχνε το κόβιντ να είναι μια απλή γρίπη. Μετά
ξαναγυρίζω στις «επιστημονικές» ομιλίες του συνεδρίου για να δω τις
έρευνες. Πού είναι;
Εδώ ο παπάς, εκεί ο παπάς, πουθενά οι έρευνες.
Λοιπόν εγώ δεν ήθελα να κάνω ταχυδακτυλουργίες για να πείσω το κοινό να
πάρει μια πολιτική θέση που θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία του.
(«Δεν μπορούμε να χάνουμε το χρόνο μας με αμφιβολίες και ενδοστρέφεια τη
στιγμή που το ολιγαρχικό σύστημα προχωράει τα σχέδιά του…» – Λες κι
ακούς προεκλογική κομμουνιστική σύναξη!) Στο εξήγησα και σου λέω πως είναι «κακό κάρμα» να
εξαπατήσω το κοινό, πως το τι λέει η δουλειά μου που αναρτάται στο
διαδίκτυο είναι προσωπική μου ευθύνη – αν λέει αλήθεια ή όχι, αν
είναι επωφελής ή βλαβερή.
Και να τότε ένα άλλο σου ψέμα:
Για να ακυρώσεις τον ισχυρισμό μου πως χρειάζεται να έχω έλεγχο
στο τι γίνεται με τη δουλειά μου, εφόσον αυτή αποτελεί δική μου ηθική
ευθύνη («είναι δικό μου κάρμα» σου είπα, «και γι' αυτό δεν γίνεται να
προβάλλεται χωρίς τη συναίνεσή μου»), ισχυρίστηκες: «Δεν υπάρχει
"κάρμα", αυτή είναι μια μεταφυσική έννοια. Δεν ισχύει.»
Γιατί είναι αυτό ακόμα ένα ψέμα; Διότι εσύ ο ίδιος
πιστεύεις στη
μεταφυσική. Το να ισχυριστείς εσύ πως «είναι άκυρο επειδή είναι
μεταφυσικό» είναι dead on arrival, όπως λένε οι Άγγλοι για τον ασθενή
που έφτασε ήδη νεκρός στο νοσοκομείο μετά από τροχαίο. Είναι «νεκρό»
–ψέμα– εξαρχής.
Θυμάσαι όταν εγώ με τη μητέρα μου είχαμε έρθει σε μια ομιλία σου στο
χώρο του Ανοιχτού Πανεπιστημίου της Αγίας Παρασκευής; Θυμάσαι για τι
μιλούσες τότε; Επί μιάμιση ώρα προσπαθούσες να μας πείσεις πως οι νεκροί
στέλνουν ηλεκτρονικά email στους ζωντανούς (κι αναβοσβήνουν τα φώτα κι
άλλα τέτοια). Και τώρα λες η έννοια της ηθικής ευθύνης είναι άκυρη
επειδή είναι μεταφυσική; Δηλαδή είναι πιο μεταφυσική από ηλεκτρονικά
εμαιλ που πληκτρολογούν άυλα χέρια;
Τόσο λοιπόν άκυρο και
περιφρονητέο είναι το γεγονός πως θεωρώ πως έχω ηθική ευθύνη σχετικά με
τη δουλειά μου – την ευθύνη να μην παραπλανώ τον κόσμο με αυτήν;
Τόσο αλλόκοτη δήλωση είναι
αυτή;
Οι παραλήπτες των επιστολών σου έκαναν ακριβώς αυτό που τους ζήτησες.
Αρνήθηκαν να συζητήσουν μαζί μου την επικινδυνότητα του ιού και μία εξ
αυτών (η Αθανασία, η πιο θρασεία από όλους) σού τηλεφώνησε και κανόνισε
και προφορικά μαζί σου, μετά την δική σου γραπτή επικοινωνία προς αυτήν,
την κλεμμένη χρήση της δουλειάς μου. Αφού τα συμφωνήσατε και δια
τηλεφώνου, ανάρτησε τη δουλειά μου στα διάφορα κανάλια της.
Από τότε, δύο χρόνια δεν σταμάτησα να προσπαθώ να πάρω τη δουλειά πίσω.
Όταν σε συνάντησα τον Μάιο του 2021 στο γραφείο σου (όταν τελικά, επτά
μήνες μετά, δέχθηκες να με συναντήσεις μετά από πολλές αρνήσεις):
• Με το που μπήκα, άρχισες να φωνάζεις πως δεν σε ενδιαφέρει πόσο
επικίνδυνος είναι ο κορωνοϊός, κι ότι προτιμάς να πεθάνεις παρά να
φορέσεις μάσκα. (Αυτό είναι δικαίωμά σου βέβαια, καθόσον αφορά το άτομό
σου και μόνο, με κανένα τρόπο όμως δεν δικαιώνει την παραπληροφόρηση
τρίτων, που θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικές επιλογές χωρίς αυτήν.)
• Ισχυρίστηκες πως δεν έχει σημασία ο θάνατος των θυμάτων του κορωνοϊού,
εφόσον αυτοί είναι «λίγοι» ενώ εκείνοι που βάλλονται από τα μέτρα πολλοί
(όλοι).
Πόσους λοιπόν προτίθεσαι να σκοτώσεις για να σώσεις δήθεν τους
υπόλοιπους από τη Νέα Παγκόσμια Τάξη; Και γιατί η σωτηρία του ενός θα
έπρεπε να προϋποθέτει το φόνο του άλλου; Οι πραγματικοί αντισυστημικοί
ειδικοί στον κορωνοϊό, όπως δείχνει διεξοδικά το ντοκιμαντέρ μου,
προτρέπουν τον κόσμο να αποφύγει να μολυνθεί (με συνετές συμπεριφορές
όπως αποφυγή συνωστισμού, όχι με εμβόλια), να διατηρεί ειδικό
φαρμακείο στο σπίτι για την περίπτωση που θα μολυνθεί (με το γνωστό
δυσφημισμένο αντι-ιικό, την ιβερμεκτίνη), και να έχει βρει γιατρό που
διατίθεται να ακολουθήσει το απαγορευμένο πρωτόκολλο (καθότι, ως
γνωστόν, η συμβατική φαρέτρα δεν παρέχει αντιιικό φάρμακο – το Paxlovid
μόλις τώρα βγήκε κι είναι αμφιλεγόμενο, όπως κι η νοσοκομειακή
ρεδεσιμβίρη), ενώ παράλληλα επικρίνουν τη Νέα Παγκόσμια Τάξη και τον
ιατρικό φασισμό. Αν αυτοί που ασχολούνται επαγγελματικά με τον κορωνοϊό
και έχουν σώσει χιλιάδες ζωές, αναγνωρίζουν και προειδοποιούν για την
επικινδυνότητά του, εσύ γιατί πρέπει να σκοτώσεις για να σώσεις;
Γιατί πρέπει να σκοτώσεις από τον κορωνοϊό, για να σώσεις από την Νέα
Παγκόσμια Τάξη;
Αυτό βέβαια δεν ήταν δυνατό να το συζητήσουμε, εφόσον με το που μπήκα
άρχισες να μιλάς αδιάλειπτα, πηγαίνοντας απ' το ένα στο άλλο, χωρίς να
επιτρέπεις τη συζήτηση (να μιλήσω, να ακούσεις και να απαντήσεις). Αφού
διαμαρτυρήθηκα για αυτό καμιά δεκαριά φορές –συγκεκριμένα για το ότι
μόλις άρχιζα να μιλώ με έκοβες κατευθείαν, κι έτσι δεν ήταν δυνατό να
σου παρουσιάσω συλλογισμούς και να τους σκεφτείς–, μου λες: «Εντάξει,
μίλα λοιπόν. Σου δίνω δέκα λεπτά». Άρχισα να μιλώ για την διαδικτυακή
αναζήτηση που έχω κάνει σε επιστημονικές έρευνες για τον κορωνοϊό,
δείγματα από τις οποίες είχα μαζί μου σε A4 και θα μπορούσες (αλλά δεν
επέλεξες) να δεις, και τη γνώση μου για άτομα στο περιβάλλον μας που
επλήγησαν άσχημα ή πέθαναν. Κατά τη διάρκεια των τριών ή τεσσάρων λεπτών
που με άφησες να μιλήσω, ήσουν φανερά ανήσυχος και ανυπόμονος. Τότε με
διέκοψες, άρχισες να μιλάς όπως προηγουμένως και παραμέρισες πλήρως
οτιδήποτε είχα πει, χωρίς καμιά διάθεση να αλληλεπιδράσεις μαζί μου ή να
αναγνωρίσεις το περιεχόμενο των λόγων μου. Μου δήλωσες μάλιστα ευθαρσώς
πως ό,τι και να πω, δεν θα μεταβάλεις τη γνώμη σου. «Γνώμη σου και γνώμη
μου», λες. Όταν μετά ξανάρχισα να διαμαρτύρομαι πως με κόβεις στη μέση
και δεν με αφήνεις να μιλήσω, είπες: «Εσύ μίλησες για δέκα λεπτά».
Αυτό το θράσος είναι εγγενές; Αγοράζεται κάπου; Μεταβιβάζεται γενετικά;
Το έχτισες με κόπο;
Αλήθεια νομίζεις πως είναι
δύναμη και γνώση αυτό το θράσος;
Στη συνέχεια έπιασες να χαχανίζεις με τα λόγια μου (αυτό το επιδεικτικό
ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ, που δεν περιέχει καμιά φυσική ευφροσύνη μα το κάνουμε για να
διακωμωδήσουμε τον άλλον).
Και μετά λες: «Και τώρα τι θες;»
Απάντησα πως θέλω να κατέβει η δουλειά μου από το διαδίκτυο, την οποία
ανεβάσατε χωρίς τη συναίνεσή μου.
Αυτή δεν ήταν η αρχική μου πρόταση τον Νοέμβριο του 2020. Τότε είχα
προτείνει να συζητήσουμε και να βρούμε τρόπο να παρουσιάσουμε τις
ομιλίες έτσι ώστε να μην παραπληροφορούν. Αλλά τότε δεν υπήρχαν ακόμη
στο περιβάλλον μου τριάντα άτομα που
είχαν αρρωστήσει
από το κόβιντ, οι
περισσότεροι άσχημα, με επτά θανάτους. (Τώρα οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει
τους δεκαπέντε. Τουλάχιστον το ένα τρίτο από αυτούς είναι νέοι και
υγιείς, γύρω στα σαράντα με πενήντα.)
«Κάνε ό,τι θέλεις. Βρες τα μαζί τους. Εμένα δεν με νοιάζει. Τι σχέση έχω
εγώ;» με ρωτάς.
Τι σχέση έχεις Γιάννη;
Μήπως ότι κάλεσες να μας μιλήσουν άτομα που μας παραπλάνησαν, όντας
άσχετα με τον SARS-CoV-2; (Δεν τον είχαν διδάξει, διδαχθεί, ερευνήσει
επιδημιολογικά ή αντιμετωπίσει θεραπευτικά, και γενικά δεν είχαν την
οποιαδήποτε επαγγελματική τριβή με αυτόν – άλλωστε οι περισσότεροι ήταν
συνταξιούχοι έτσι κι αλλιώς.) Ότι τους παρουσίασες ως τρομερούς
καθηγητάδες που θα μας διαφωτίσουν για τα ψέματα που μας λέει η
κυβέρνηση; Ότι διέβαλλες ως λαοπλάνους και επίορκους τούς σοβαρούς
επαγγελματίες που προειδοποιούσαν για την σοβαρότητα του COVID; Ότι, αν
και εγώ μυρίστηκα τελικά έγκαιρα την παραπλάνηση στην οποία μάς
υπέβαλες, και σκόπευα να ελέγξω τα ερεθίσματα που θα έδινα στο κοινό για
να μην το παραπλανήσω, κανόνισες παθιασμένα την ανάρτηση της δουλειάς
μου χωρίς την άδειά μου;
Μήπως η σχέση σου είναι ότι
έφερες να μας «ενημερώσουν» για να «εκφραστούν» αδαή στο αντικείμενο
άτομα, παρουσιάζοντάς τους ως μεγάλους γνώστες, και μετατρέποντάς μας
έτσι σε αναμεταδότες επικίνδυνης παραπληροφόρησης; Και μήπως εγώ
δικαιολογημένα, όταν το αντιλήφθηκα, δεν ήθελα να είμαι ένας τέτοιος
αναμεταδότης;
Και θα μπορούσε ποτέ αυτό να
μετατραπεί σε κάτι ασήμαντο, επειδή «και η κυβέρνηση ανάλογη παραπλάνηση
ασκεί, και άρα τι είναι η δική μας μπροστά στη δική της»;
Σαν να λέμε δηλαδή, δύο ψέματα
καλύτερα από ένα;
«Θέλω» λοιπόν, σου λέω, «να
κατέβει από το διαδίκτυο η δουλειά μου που ανεβάσατε χωρίς τη συναίνεσή
μου»
Και τότε αρχίζουν καινούργια
ψεύδη:
Δεν έχεις εσύ καμιά σχέση με
την ανάρτηση της δουλειάς μου, λες. Ούτε καν ξέρεις τα άτομα που την
ανέβασαν. Κάποια σου τηλεφώνησε, ούτε ήξερες ποια ήταν, είπες «ανέβασέ
το». Εσύ, λες, ούτε καν ασχολείσαι πλέον με τον κορωνοϊό. Τώρα
ασχολείσαι με τη φιλοσοφία. «Θέλεις να μιλήσουμε για τη φιλοσοφία, να μη
χάνουμε την ώρα μας;»
Γιατί ήταν ψεύδη αυτά;
Καταρχήν βέβαια, διότι ο ίδιος τούς είχες γράψει και τους είχες πει να
πράξουν ανενδοίαστα παρακάμπτοντάς με εφόσον, όπως είχες ισχυριστεί, η
αποτελεσματικότητα μειώνεται όταν έχεις ενδοιασμούς και στοχάζεσαι μια
κατάσταση. Και μας συνέστησες να γίνουμε όσο ανενδοίαστοι είναι και οι νεοταξίτες, αδιαφορώντας ακόμα και για το αν έχουμε δίκιο. Στο
κάτω-κάτω, είπες, ακόμα κι αν παραπλανούμε, η παραπλάνηση αυτή είναι ένα
τίποτα μπροστά στη νεοταξίτικη παραπλάνηση που ασκούν τα καλοπληρωμένα
φερέφωνά της.
Άτομα εκείνοι δίχως ηθικές βάσεις (ακόμα κι ένας της εκκλησίας και μια
«δασκάλα γιόγκα» μεταξύ τους, τρομάρα στην πνευματικότητά τους!),
ακολούθησαν τις άφρονες, μακιαβελικές συμβουλές σου.
Δεύτερον, δύο βδομάδες μετά την επίσκεψή μου έκανες εκπομπή στην
πολιτική ιστοσελίδα (ΕΠΑΜ), κι εκεί έλεγες πως δουλεύετε πυρετωδώς για
να ξαναοργανώσετε «Διεθνές Διεπιστημονικό Συνέδριο» για τον Σεπτέμβριο
2021 (που ευτυχώς τελικά δεν έγινε), κι επίσης ότι σκοπεύετε να
μεταφράσετε βιβλίο του Ιταλού δικαστή και του ιατροδικαστή (τους οποίους
είχες καλέσει στο «Συνέδριο» του '20) για το τι έγινε στην Ιταλία με το
Covid κι είχαν τόσους θανάτους.
Άρα, δεν είχες παρατήσει το θέμα του κόβιντ, όπως με διαβεβαίωσες.
Σαν να μην φτάνουν τα ψέματα αυτά, μετά πιάνεις να μου λες πως είμαι
ψυχικά άρρωστος, πως σου θυμίζω έναν ασθενή σου, πως εσύ ξέρεις την ψυχή
μου γιατί είσαι ψυχίατρος, πως έχω «αϋπνίες» (ενώ εγώ σου είχα αναφέρει
ότι δεν κοιμήθηκα καλά μόνο το προηγούμενο βράδυ καθώς αγωνιούσα για το
αν θα πήγαινε καλά η μεταξύ μας συνάντηση – επομένως διαστρέβλωσες τα
λόγια μου), με παροτρύνεις να μου δώσεις «τα χαπάκια μου» (που το λες
δις με ένα κακόβουλο χαμόγελο που ποτέ δεν θα ξεχάσω) και στη συνέχεια
με διώχνεις γιατί «πέρασε η ώρα μου». Όταν απεγνωσμένος αναφωνώ «ε
βέβαια, πώς μπορούμε να συνεννοηθούμε όταν δεν με αφήνεις να μιλήσω;» –
από την αρχή του πολιτισμού οι άνθρωποι λύνουν τις διαφορές τους αφουγκραζόμενοι τους άλλους και συζητώντας μαζί τους καλοπροαίρετα,
σωστά; – με κοιτάς με τη μεγαλύτερη αδιαφορία, τελείως απαθής, σαν να
μην έχω ψυχή κι απλώς είμαι μια ενόχληση στην σούπερ αποστολή σου να
σώσεις τον κόσμο από τη Νέα Παγκόσμια Τάξη. Στην πραγματικότητα, με
κοιτάς σαν να βλέπεις τον τοίχο πίσω από μένα και όχι τα δικά μου μάτια
και την ψυχή μέσα σε αυτά.
Αχ, καημένε Γιάννη. Άρχισες τη ζωή σου με πνευματικά ενδιαφέροντα, και ο
πολιτικός φανατισμός σταδιακά αφαίρεσε κάθε ειλικρίνεια, τιμιότητα,
ευαισθησία και αξιοπρέπεια.
Κάθε ενδιαφέρον σου για οποιονδήποτε «δεν απειλείται από τη Νέα
Παγκόσμια Τάξη».
Κάθε αίσθηση δικαιοσύνης και ευθυκρισίας.
Μέσα στον κόσμο σου τον αποκλειστικά φτιαγμένο από συνωμοσιολογία, ούτε
ψυχές ούτε σφαιρική πληροφόρηση υφίσταται πλέον.
Ούτε στοχασμός ούτε επικοινωνία.
Αυτό είναι θρησκευτικός φανατισμός που εκφράζεται ως πολιτικός
φανατισμός.
Είναι η αναγωγή του θρησκευτικού συναισθήματος – μιας μεγάλης ιδέας που
οδηγεί στη Λύτρωση – σε μικροπολιτική μανία.
Παρόμοια παραπληροφόρηση κάνει και (ο μη εξαιρετέος συνέταιρός σου στην
κλοπή) η Αθανασία στο μπλογκ της Mandata, αναρτώντας μια σειρά από άρθρα
που σκοπό έχουν να αποδείξουν –τι άλλο;– πως ο κορωνοϊός είναι
«απλά μια γρίπη». Ισχυρίζεται ότι σε ευρωπαϊκά κράτη επίσημες πηγές
λογαριάζουν ως θανάτους από κορωνοϊό μονάχα όσους δεν περιλαμβάνουν
παράλληλα νοσήματα. Π.χ. στο άρθρο της «Το 97% των "θανάτων COVID" στην
Ιταλία, δεν ήταν COVID!» λέει πως:
«Το Ιταλικό Ανώτατο
Ινστιτούτο Υγείας μείωσε δραστικά τον επίσημο αριθμό των θανάτων από
COVID στη χώρα κατά πάνω από 97% μετά την αλλαγή του ορισμού του θανάτου
σε κάποιον που πέθανε από COVID και όχι με
COVID».
Στο ντοκιμαντέρ δείχνω πως:
α) καμία χώρα δεν άλλαξε τον ορισμό του θανάτου από κόβιντ
β) θα ήταν παράλογο και λάθος να γίνει μια τέτοια αλλαγή, μια που αυτοί
που έχουν άλλες παθήσεις, όπως καρδιά (πχ έχουν κάνει μπαλονάκι),
συνεχίζουν να λειτουργούν και να ζουν κανονικά μέχρι να κολλήσουν
κορωνοϊό, κι άρα είναι ο κορωνοϊός που τους σκοτώνει, ακόμα κι αν έχουν
όχι ένα ή τρία μα τριάντα τρία ή τριακόσια τρία
παράλληλα νοσήματα·
δείχνω ότι η μεγάλη πλειονότητα των νεκρών από κορωνοϊό στην Ιταλία
είχαν μπει στο νοσοκομείο κατά μέσο όρο πέντε μέρες μετά τη μόλυνση από
κορωνοϊό, και δεν τους βρήκε ο κορωνοϊός στο νοσοκομείο να παλεύουν με
άλλα νοσήματα ετοιμοθάνατοι, όπως φανταζόμαστε εμείς για κείνους που
έχουν «πολλά άλλα νοσήματα»), και
γ) καμία χώρα δεν άλλαξε τα νούμερα θανάτων από τον κορωνοϊό βασισμένη
σε αλλαγή ορισμού, ακόμα και σύμφωνα με τις πηγές της ίδιας της
Αθανασίας, από τις οποίες δείχνω αποσπάσματα.
Εδώ κι εκεί ωστόσο έχει υπάρξει μια επανεξέταση στα νούμερα και μια
ελαφρά μείωση αυτών.
Μήπως αυτή η ελαφρά μείωση των αναγνωρισμένων θανάτων από κορωνοϊό
(γιατί συχνά όποιος πεθαίνει σπίτι δεν εξετάζεται για κορωνοϊό ακόμα και
στις δικές μας χώρες, ενώ στις τριτοκοσμικές αυτό το μη εξεταζόμενο
είναι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού), θα φέρει στη ζωή τούς γείτονές
μας που πέθαναν από αυτόν; Θα αναιρέσει τον μεγάλο πόνο που βίωσαν επί
μακρόν στα νοσοκομεία ή έξω από αυτά; Ή θα αναιρέσει τη δικαιολογημένη
υποψία πως ό,τι συνέβη στους γύρω μας μπορεί να συμβεί και σε εμάς;
Μήπως αναδεικνύει το όλο πράγμα ως μαζική ψύχωση;
Και μήπως καθιστά αξιοσέβαστο τον «ακτιβιστή» που μας παραπλάνησε, και
μας έκλεψε, για να μας «σώσει»;
Ο πολιτικός φανατισμός κλέβει την ψυχή. Όταν δρας υπό τις αρπάγες του,
ούτε εσύ νιώθεις να την έχεις, ούτε την βλέπεις σε άλλον.
Αντί να δρας με σεβασμό, στοργή, ευθυκρισία και υπευθυνότητα, δρας με
επιθετικότητα, αλαζονεία, πείσμα και αυθαιρεσία.
Μόνο η συνείδηση μπορεί να μας σώσει από αυτή την πτώση.
Όπως καταλήγει το ντοκιμαντέρ, «ο φανατισμός καταστρέφει, η συνείδηση
σώζει».
Αυτό είναι φως σε δράση. Η προσπάθειά σου να περάσεις τον φανατισμό σου
ως εφαρμοσμένη πνευματική συνειδητότητα είναι πλανεμένη.
Και, με συγχωρείς που θα στο πω αυτό Γιάννη: αυτό το λάθος δεν θα το
έκανες ΠΟΤΕ αν είχες δεήσει να περάσεις ο ίδιος από πνευματικό δάσκαλο,
πριν αποφασίσεις να σώσεις τον κόσμο.
Το ότι δεν έλαβες ποτέ πνευματική καλλιέργεια (πέρα από την επιδερμική
των βιβλίων) είναι το λάθος απ' το οποίο ξεκίνησαν όλα τα λάθη.
Πρόσφατα άκουσα δέκα λεπτά από μια ομιλία σου για την αγάπη, στην οποία
μάλιστα παρέθετες και τον Ινδό Δάσκαλο Osho. Λέω στην Λίτζια: «Είναι δυνατόν να μην
συνειδητοποιεί πόση απόσταση υπάρχει ανάμεσα στα λόγια και την πράξη
του;»
Τα βιβλία δεν γεφύρωσαν την απόσταση αυτή. Τον εγωισμό είναι ο Δάσκαλος
που ξέρει να τον αίρει. Στα χέρια του η επιθετικότητα, η αναισθησία και
η αλαζονεία μετατρέπονται σε ανθρωπιά.
«Πάντως», μου λέει η Λίτζια, «είναι καλύτερα που τα λέει παρά αν δεν τα
λέει».
«Ναι», της λέω, «είναι καλύτερα, αν συμβεί να μιλά σε κόσμο που έχει
περισσότερη διάθεση να τα εφαρμόσει από ό,τι αυτός».
Λες
στα κανάλια ότι είσαι πνευματικός ακτιβιστής. (47:37)
Πνευματικός ακτιβιστής είναι αυτός που είναι δραστηριοποιημένος (active)
στην μετάδοση του πνεύματος.
Ρώτα ειλικρινά τον εαυτό σου: είσαι ένας από αυτούς μες στους οποίους
έχει αφυπνιστεί το πνεύμα;
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάτι που ξεχωρίζει τον πολιτικό ακτιβιστή από
τον πνευματικό – δηλαδή η ύπαρξη πνευματικότητας;
Έχεις ήθος;
Έχεις πνευματικότητα χωρίς ήθος;
Διάβασε και το ακόλουθο άρθρο για το ήθος σου, στην ιστοσελίδα του
γνωστού δημοσιογράφου Δημοκίδη:
«Κάτι για την προσβλητική συνέντευξη ψυχιάτρου στο ελληνικό ραδιόφωνο –
– Τουλάχιστον ας μην παραβλέπουμε και ας μην προσβάλλουμε τον πόνο ή το
πένθος των άλλων»
https://mikropragmata.lifo.gr/guest_posts/skepseis-gia-tin-prosvlitiki-synentefksi-psychiatrou-sto-elliniko-radiofono/
Εγώ, η γυναίκα σου ή κάποιος δημοσιογράφος – κάποιος λόγος κάποιου ίσως
κάποτε εισχωρήσει μέσα απ' το τοίχος που έχτισες προς όλους.
Αυτή θα είναι μέρα γιορτής. Η πραγματική
λύτρωση την οποία ήθελες να
φέρεις στον κόσμο.
Διότι δεν υπάρχει παγκόσμια λύτρωση ή βελτίωση που δεν αρχίζει από το
άτομο. Ο κόσμος φτιάχνεται απ' τον πηλό του ίδιου μας του εαυτού.
Κατέβα απ' το βάθρο στο οποίο ανέβηκες. Σεβάσου τον πλησίον. Νοιάξου για
τη ζωή του, τα συναισθήματά του, μπες στη θέση του.
Μην τον παραπληροφορείς, βλάπτεις, κλέβεις ή σκοτώνεις. Όποια
δικαιολογία κι αν σού παρέχει ο νους (ότι έτσι θα σώσεις τον κόσμο).
Αν μπορείς να πέσεις από τον νου στην καρδιά, όλος ο κόσμος θα σωθεί.
Γιατί η κατάσταση του κόσμου είναι αυτή που είναι, λόγω έλλειψης
καρδιάς.
Το σύνθημα της καρδιάς είναι: «Ο καθένας είναι ο εαυτός μου».
Αλλά ο νους ποτέ δεν θα το επιτρέψει αυτό.
Γι' αυτό και έφτιαξα το ντοκιμαντέρ: για να δείξω πώς ο νους μας είναι
σάπιος, τα επιχειρήματά μας κούφια, τα στοιχεία μας ψευδή.
Όταν αυτός ο κάλπικος νους ντραπεί κι υποχωρήσει, μένει μια αγνή καρδιά,
που δεν προκαλεί πλέον ζημιά.
Υ.Γ. Ανάρτησα σχετικά κείμενα
σε κάποια αντισυστημικά μπλογκ. Θα μπορούσα να είχα πάρει την υπόθεση
και στα συστημικά μέσα, για να έχω μεγάλο κοινό:
ένας συνωμοσιολόγος που
αντιλαμβάνεται πως η συνωμοσιολογική σκέψη ότι η πανδημία δεν υφίσταται
είναι ψευδής και φτιάχνει σειρά επεισοδίων ντοκιμαντέρ με τις
επιστημονικές και εμπειρικές αποδείξεις, λέγοντας στους ομοίους του να
σταματήσουν να κοροϊδεύουν την κοινωνία και να μετανοήσουν.
Το LIFO εξέφρασε ενδιαφέρον, κι
είχα επίσης πρόσβαση στο STAR και στο KONTRA, όπου έχω ήδη κάνει μια
εκπομπή για τη δουλειά μου στο διαδίκτυο.
Όμως σε αυτό το πολωμένο και
πολιτικό κλίμα, ποιος θα κάτσει να σκεφτεί; Απλά θα σας βρίζουν γενικά,
ως ανθρώπους και ως ψεύτες στην όλη υπόθεση του κόβιντ – ως προς τα
εμβόλια, τα μέτρα, τις μάσκες και ό,τι άλλο είπατε ποτέ – και το
αποτέλεσμα θα 'ναι περισσότερη σύγχυση, μίσος και παραπληροφόρηση.
Γι' αυτό οι άγιοι λένε: «Όταν
μπλέκεις με τα άχυρα, θα σε φάνε οι αγελάδες».
«Κράτα απόσταση απ' τον κόσμο
και μην νομίζεις ότι θα βρεις άκρη».
Βέβαια, μπορείς να γίνεις και
οδηγός του κόσμου. Αλλά τότε πρέπει πρώτα να βγάλεις το φίδι απ' την
ίδια σου την ψυχή.
Έλα τώρα. Ακόμα σκέφτεσαι
πόσους σκότωσα πριν δυο χρόνια με δική σου δουλειά; Ξεπέρνα το, η ζωή
είναι μπροστά. Παραγράφηκε το αδίκημα. Γράψου στο πολιτικό μας κόμμα να
βρεις πραγματικό νόημα στη ζωή σου. Κι αν αυτό δεν λειτουργήσει,
υπάρχουν πάντα τα χαπάκια μου, ε αγόρι μου;
Γι' αυτή την ξιπασμένη
αλαζονεία ψυχίατρε μιλώ.
Την μαγκιά που δεν έχει
γιατρειά.
«Αν δεν ζεις στον
Παράδεισο, είσαι πιο ανόητος από όσο θα έπρεπε να είσαι. Εφόσον είσαι
πιο ανόητος από όσο θα έπρεπε να είσαι, μάλλον σφάλλεις για κάτι. Και
εκείνος που είναι το πιθανότερο ότι θα διορθώσει κάτι στο οποίο
σφάλλεις, είναι εκείνος με τον οποίο διαφωνείς. Διότι μπορεί να ξέρει
κάτι που εσύ δεν ξέρεις».
Γι' αυτό άκου τον. Δώστου τη δυνατότητα να μιλήσει, χωρίς να αντιδράς με
επιθετικότητα ή με ανειλικρίνεια. Συζήτησε, στοχάσου, εμβάθυνε,
αναζήτησε.
Και, αν χρειάζεται, διορθώσου.
Βάλε την τιμιότητα και την καλή προαίρεση πάνω από την έπαρση, την
αντιδραστικότητα και την μαγκιά.
Δεν ακολουθεί αυτή η συμβουλή
την κοινή λογική και τη βασική ηθική;
Δεν μοιάζει να 'ναι ούτε
δύσκολο, ούτε παράλογο, ούτε λάθος.
Άρα, γιατί δεν το κάνεις;
Γιατί, αν όχι επειδή σε έχει
παρασύρει το ρεύμα του πολιτικού φανατισμού και η ψυχή σου δεν ήταν
αρκετά σοφή και καθαρή για να του αντισταθεί;
----------------------------------------
πρώτο
μέρος
δεύτερο μέρος
----------------------------------------